Ετοιμάζει η Γερμανία έξοδο από την Ευρώπη;

Χωρίς προσχήματα πλέον και με γοργούς ρυθμούς προχωρά η Merkel στην υλοποίηση της νέας στρατηγικής που έχει χαράξει η Γερμανία.

Ο πρώην υπΕξ της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, σε ανάλυσή του, που δημοσιεύεται σήμερα στην γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, δηλώνει τα εξής:

«Η Γερμανίδα καγκελάριος εγκαταλείπει την πολιτική του Χέλμουτ Κολ και στα γερμανικά μίντια καταχειροκροτείται ως σιδηρά κυρία τύπου Θάτσερ ή ως κληρονόμος του Μπίσμαρκ… Και οι δύο δεν είχαν καμία σχέση με την ευρωπαϊκή πολιτική, ούτε καν με την γερμανογαλλική συνεννόηση και συνεργασία… Όλα αυτά μπορούμε όμως να τα ερμηνεύσουμε με την νέα τάση που επικρατεί στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας: δηλαδή με την απαίτηση να πάψει η Γερμανία να είναι η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και να ακολουθήσει πολιτική εξυπηρέτησης των στενών της εθνικών συμφερόντων. ‘Και οι άλλοι το ίδιο κάνουν’, είναι η συνήθης όλο και πιο δυνατή απάντηση, που ακούμε στη χώρα μας. Ναι, αλλά η Γερμανία δεν είναι οι άλλοι. Διότι εξαιτίας του μεγέθους της, της γεωγραφικής της θέσης και της ιστορίας της πρέπει να διαδραματίσει έναν συγκεκριμένο ρόλο στο ευρωπαϊκό όραμα.

Εάν η Γερμανία εγκαταλείψει όντως τον ρόλο της ατμομηχανής της Ευρώπης, τότε πάει περίπατο και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Εάν η Γερμανία δεν μετατρέψει τα εθνικά της συμφέροντα σε ευρωπαϊκά, αλλά κάνει ό,τι και οι άλλοι, τότε θα οδηγηθούμε στην ‘επανεθνικοποίηση’ της ΕΕ….».

«Σε αυτή την περίπτωση οι συνέπειες είναι προβλέψιμες: η ΕΕ θα αντικατασταθεί από μια χαλαρή και αδύναμη ένωση κρατών, στην οποία θα κυριαρχούν τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό είναι όμως η βρετανική θέση για την Ευρώπη..»

Από την άλλη, έχουμε όντως μια Merkel, η οποία παρουσιάζεται τελευταία δημόσια με μια πρωτοφανή αυτοπεποίθηση, εφαρμόζοντας μια ιδιόρρυθμη πολιτική, στην οποία δεν μας είχε συνηθίσει. Τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται σήμερα, από πλευράς της, στην Τουρκία -σε αυτή την εξίσου παράδοξη «επίσκεψη αστραπή»- μπορούν να ερμηνευτούν βέβαια ποικιλοτρόπως, αλλά σε εμένα φανερώνουν μήνυμα «αλλαγής πλεύσης» προς τη σύμμαχο Τουρκία.

Η άλλη έγκριτη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau, γράφει σήμερα:

«Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία, ως εταίρος του ΝΑΤΟ, ήταν σημαντική για την Ευρώπη, λόγω της στρατιωτικής της σημασίας. Σήμερα υπάρχουν άλλοι πειστικοί λόγοι που υπαγορεύουν στην ΕΕ να εντάξει στους κόλπους την Τουρκία: η συνεχώς αναπτυσσόμενη οικονομική της δύναμη, η σημασία της σαν γεωγραφικός διάδρομος φυσικού αερίου και ασφαλώς η δυναμική δημογραφική της δομή.

Όλα αυτά καθιστούν την Τουρκία απολύτως απαραίτητη για την Ευρώπη… Η ΕΕ, στη σημερινή της μορφή, είναι ακόμη μικρή για να διεκδικεί πολιτική ισοτιμία σε παγκόσμιο επίπεδο και να παίζει καθοριστικό ρόλο στην οικονομία του πλανήτη.

Η ένταξη της Τουρκίας θα πρόσφερε στην Ευρώπη ακριβώς αυτή τη βαρύτητα που χρειάζεται. Γι’ αυτό η πολιτική έναντι της Τουρκίας συνιστά ένα σημαντικό τεστ για την Ευρώπη: διότι με την μία ή την άλλη πολιτική της έναντι της χώρας αυτής αποφασίζει ταυτόχρονα και ποιο ρόλο θέλει να παίξει η ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή.»

Αυτά που γράφει η γερμανική εφημερίδα είναι σωστά, βλέποντάς τα από την ευρωπαϊκή σκοπιά, μήπως όμως η Merkel έχει αλλάξει ρότα, και δεν την ενδιαφέρει πλέον η ευρωπαϊκή ανάπτυξη, αλλά σκοπεύει να διοχετεύσει «τη βαρύτητα» αυτή προς μιαν άλλη κατεύθυνση;

Μήπως η κατεύθυνση αυτή δείχνει προς Βορρά και προς ανατολάς;

Ίδωμεν…

alkimosarchive