Χωρίς επιστροφές (κλεμμένων)

ΔΕΝ θέλει λόγια ο κόσμος. Δείχνει χορτασμένος, απογοητευμένος και, βέβαια, είναι εξοργισμένος. Για τα παλιά, αλλά και τα σημερινά. Έγραψαν τη δικιά τους ιστορία κάποιοι πολιτικοί μας, γέμισαν τις τσέπες τους κλέφτες κι ήρθε η ώρα για «επιστροφές». Με διαδικασίες ανάλογες του ύψους της λείας και της τραγικότητας των στιγμών. Περιμένει, λοιπόν, απόδοση δικαιοσύνης με συνοπτικές διαδικασίες και του προσφέρονται τα.συνταρακτικά και εξόχως καθησυχαστικά «απαγορεύτηκε η έξοδος του κ. Μαντέλη από τη χώρα». (Τώρα.μάλιστα!).

ΑΛΛΑ πράγματα μας δίδαξε η ιστορία αυτής της χώρας. Σε εποχές άκρατου αντικομουνισμού, ανακάλυπταν τον αριστερό, τον ξετρύπωναν και, σε χρόνο μηδέν, τον «δίκαζαν» και τον «κρεμούσαν». Αργότερα, και αν κάποιος προσέβαλλε την τιμή του «Βασιλέως», είχε ανάλογη τύχη. Με γρήγορες διαδικασίες. Πολύ αργότερα, και με τη δημοκρατία ξεχειλωμένη στα χέρια του κάθε έλληνα, η εξουσία λειτούργησε αποτελεσματικά. Και δίκες στήθηκαν και τα «γουνάκια» δίκασαν και ο αντίπαλος βρέθηκε στο εδώλιο.

ΠΡΩΤΑ οι κομματικές διώξεις και μετά το εθνικό συμφέρον. Και, βέβαια, δεν το είδαν έτσι. Δεν μέτρησαν σαν εθνική ζημιά οι κλεψιές και οι μίζες. Κανένας τους εκπρόσωπος της Πολιτείας δεν στάθηκε εμπόδιο ανάμεσα στο διαγουμισμένο Κράτος και στους επιτήδειους που το άρμεγαν. Δεν είχε κίνητρο, η δε.φιλοπατρία είναι παλιά ξεχασμένη ιδιότητα.

ΔΕΝ θέλει αίμα ο έλληνας. Θέλει δικαιοσύνη. Κι αν πεις να τον ξεγελάσεις, θα βρεθείς ξεγελασμένος. Κι αν τον ταΐσεις υποσχέσεις αντί έργων και τον ζαλίσεις με λόγια, κάποτε σου ζητάει λόγια σταράτα και απαιτεί αποτέλεσμα χειροπιαστό. Κι όταν της Πολιτείας η αυστηρότητα εξαντλείται σε «απαγορεύσεις εξόδου από τη χώρα» (αντί εξόδου του από το κελί!), τα ποντίκια θα χορεύουν, η απάτη (και η κλεψιά) θα πηγαίνει σύννεφο και το σύννεφο όλο και θα απλώνεται πάνω σε πρόσωπα και ονόματα, «έργα» και εγκλήματα.

ΩΣΤΟΣΟ, δες το καζάνι που βράζει. Η πίεση αυξάνει επικίνδυνα κι ίσως ο ατμός το σκάσει, αφού δεν εκτονώνεται.

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης

thanikolaidi@hotmail.com