2.1.11
ΚΥΡΙΕ ΠΑΓΚΑΛΕ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΙΟ ΣΑΦΗΣ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ.
Προτείνω, λοιπόν, ως πρώτο δείγμα έμπρακτης μεταμέλειας της καταστροφής που δημιουργήσατε προκειμένου να αποκομίσετε προσωπικά οφέλη, να... επιστρέψετε στο ακέραιο ολόκληρο το χρηματικό ποσό που έχετε εισπράξει υπηρετώντας (τον εαυτό σας και όχι την χώρα) ως βουλευτής, υπουργός, μέλος οποιασδήποτε επιτροπής κ.λ.π. Μάλιστα, θα πρέπει να επιστρέψετε τα χρήματα αυτά εντόκως, ενώ θα συνυπολογιστούν και οι νόμιμες προμήθειες επί των υπογραφών σας, χρήματα που αποκομίσατε νομίμως ενώ δεν είχατε το δικαίωμα επειδή με την πολιτική σας τακτική αλλοιώσατε επί σειρά δεκαετιών το εκλογικό αποτέλεσμα (μέσω των κομματικών προσλήψεων).
Επιπλέον, προτείνω να συνυπολογιστεί σε όλα τα προηγούμενα ποσά επιπροσθέτως ένα ελάχιστο 10% για τυχόν "εισπράξεις" σας που έγιναν δια της πλαγίας (βλ. χορηγείες) οδού και όχι με βάση το νόμο.
Όταν λοιπόν, κύριε Πάγκαλε, επιστρέψετε όλα αυτά τα χρήματα, εσείς και οι συνάδελφοί σας που έπρατταν το ίδιο με εσάς (τους οποίους οφείλετε να κατονομάσετε έναν προς έναν), τότε θα αποδεχθείτε να δικασθείτε ενώπιον του Συντάγματος και των νόμων που διαστρεβλώσατε (προκειμένου να προστατευθείτε), αποδεχόμενος εκ των προτέρων -τόσο εσείς όσο και όλοι οι όμοιοί σας- την ενοχή σας για όλα τα εγκλήματα που κάνατε εις βάρος του Ελληνικού λαού, τον οποίο εκθέσατε διεθνώς μέσω των ενεργειών ή αμελειών σας.
Μετά από όλα αυτά, κύριε Πάγκαλε, οφείλετε να καταθέσετε πλήρη ονομαστικό κατάλογο όλων εκείνων που ενώ δεν ήταν πολιτικοί (δεν αναφέρομαι σε πολίτες που έγιναν κομματικοί σας πελάτες για να βρούνε εργασία) απόλαυσαν "φαγωμένα" μέσα από έργα και προμήθειες του δημοσίου...
Μπορείτε κύριε Πάγκαλε; Αν όχι, σταματείστε να βοθρολογείτε και να προσπαθείτε να βρείτε συνενόχους στο προσωπικό σας έγκλημα...
ΥΓ: Μα, μέχρι και την κόρη σας στο... Δημόσιο; Λίγη τσίπα δεν υπάρχει επιτέλους;
Το είδα στο Θαλαμοφύλακα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Και καλόν πόλεμο…
Γράφει η Λιάνα Κανέλλη
Απ' όλες τις ευχές των ημερών, μαζεμένες και επιφυλακτικές για να μην ακουστούν ως ύβρις, πήρα και κράτησα μια. Την καταθέτω προς όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ως γνήσια και πηγαία. Προσωπική και συλλογική. Προερχόμενη από εκείνη τη βάση του λαού που δεν υποψιαζόμαστε, καθώς παραμένει βουβή, αλλ' ίσως όχι άπραγη. Είναι οργισμένη, αλλά όχι φοβισμένη. Ανθρωποι χαμένοι στην ομοιογένεια κι όμως ξεχωριστοί. Που κι όταν δεν μπορούν να κάνουν το μεγάλο βήμα, το αναγνωρίζουν στους άλλους κι ίσως έχουν στην άκρη και ---μια γωνιά να εμπιστευτείς, να ξαποστάσεις κι ας μην τους δεις ξανά.
«Καλή χρονιά και καλό πόλεμο κυρά μου», μου είπε, σ' ένα κατάστημα φθηνών δώρων, μια γυναίκα γύρω στα εξήντα. Με όψη καλοβαλμένης μικροαστής, που βγήκε να κάνει παρέα στη φιλενάδα της, την ιδιοκτήτρια. Μαγαζί παλιό, προσιτό, με δυο άτομα προσωπικό, που είχε άδεια κανονική και το δουλεύει μια γυναίκα που έστησε μονάχη της κοτζάμ οικογένεια.
«Το εννοείτε;», ρώτησα. Με πήγε ως την πόρτα κι επέμενε. «Καλό πόλεμο. Μόνον αυτός μας έμεινε». Ηταν απλή και ειλικρινής. Μια άγνωστη γυναίκα στο μαγκωμένο πλήθος των γιορτών, ικανή να εναποθέσει τις ελπίδες της σ' αυτό που αναγνωρίζει ως αναγκαίο. Τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική πραγματικότητα υπολογίζοντας το κόστος, όπως συμβαίνει πάντα στον πόλεμο.
Ηταν αυθόρμητη η εκλογή της λέξης. Ξεκάθαρη εκτίμηση της πραγματικότητας, που βιώνει η ίδια και γύρω της. Αντικομφορμιστική εκλογή. Εκεί που μπορείς να πεις «καλούς αγώνες», «καλές μάχες», «να τα λέτε χύμα» κι άλλα τέτοια πολλά κι εύκολα μεταξύ γνωστών - αγνώστων, μια φανερά αποκομμένη απ' το πολιτικό λεξιλόγιο κυρία τολμάει να ευχηθεί κατάμουτρα «καλόν πόλεμο». Στα 2010, δυο μέρες πριν το '11, σ' ένα προάστιο που δεν πεθαίνει της πείνας, την πήρα την ευχή με την πείρα που απέκτησα 38 χρόνια τώρα να δαγκώνω τα λόγια των ανθρώπων με το ένστικτο του εκτεθειμένου και να ζυγιάζω το χρυσάφι της γνησιότητάς τους ή τη γλύκα του κίβδηλου λόγου...
Αν λάθεψα, που μπορεί, είναι γιατί ήθελα να τ' ακούσω από κει που δεν το περιμένω. Απ' τους επιφανειακά βολεμένους, που, όμως, ο καθένας τους κρύβει ίσως ένα δύσκολο δρόμο ως τη σιωπή. Οχι την αφασική. Αλλά τη δεδομένα εύγλωττη, ικανή να γίνει, αντί κραυγής, ιαχή. Και, μάλιστα, συνειδητού πολέμου.
Πήρα τα «γούρια» μου για δώρα - κάτι εύθραυστα γυάλινα ρόδια και πέταλα, πήρα και την ευχή - εντολή και πορεύομαι, πορευόμαστε, σκαντζάροντας το ημερολόγιο κατά μία σελίδα.
Μια βαθιά ανάσα 48 ωρών αργίας κι ύστερα απέναντι από τον εχθρό. Με συμπαραστάτες ορατούς κι αόρατους συμπολεμιστές, που ξέρουν και τι έρχεται και τι πρέπει να γίνει.
Καλή αγωνιστική χρονιά σ' όσους αντέχουν να τη φτιάχνουν για όσους δεν αντέχουν ούτε να τη σκέφτονται.
Από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
ΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ ΟΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟ.
ΕΝΑΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ ΠΑΛΙΟΚΕΡΑΤΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΓΑΠ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ
Δημοσίευση σχολίου