Αυτοάνοσος νόσος

Ο κ. Παπανδρέου, εν όψει της δημοσιοποίησης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2012-2015, αναζητά εναγωνίως τα μέσα και τους τρόπους που θα δώσουν πολιτική πνοή στην "αδρανή" κυβέρνηση του. Όσο κι αν το περιβάλλον του πρωθυπουργού επιχειρεί να αμβλύνει την βουβή κοινωνική αγανάκτηση, θα ήταν αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός την διαρκώς ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Έχει πλέον προσωπικές εμπειρίες των αρνητικών αντιδράσεων που προκαλούν οι δημόσιες εμφανίσεις των κυβερνητικών κυρίως στελεχών.
Ο πρωθυπουργός στις συναντήσεις του με τους υπουργούς επιδιώκει την καθολική και απροσχημάτιστη συμφωνία των μελών του υπουργικού συμβουλίου στα νέα μέτρα λιτότητας και την χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις και προαπαιτούμενα δραστική δημόσια υποστήριξη τους. Οι τριγμοί στην κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ, όσο κι αν δεν απειλούν την σταθερότητα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αδυνατίζουν την κυβερνητική πολιτική υπεροπλία.
Οι οξείες και εύστοχες παρατηρήσεις της κ. Β. Παπανδρέου και οι περιστασιακοί πολιτικοί υποτονθορισμοί σειράς βουλευτών, δεν συνιστούν "ρεύμα"  πολιτικής αντιπαράθεσης και εναλλακτικής πρότασης, αλλά κυρίως σχετίζονται με το "παραδοσιακό"  κοινοβουλευτικό αντανακλαστικό αυτοσυντήρησης. Επιπροσθέτως ο εικαζόμενος ανασχηματισμός συντηρεί προσδοκίες, αναπτερώνει ελπίδες, θρέφει ματαιοδοξίες.
Η αντιπολίτευση εμφανίζει χαρακτηριστικά μακρινού παρελθόντος και δείχνει ασύμβατη με τις πραγματικές εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες.
Ο πραγματικός κίνδυνος για τον  κ. Παπανδρέου και την κυβέρνηση του δεν είναι οι "άλλοι", είναι  η  εξελισσόμενη κυβερνητική αδράνεια, η ανυπαρξία σαφούς πολιτικού σχεδίου, η απροθυμία διαπραγμάτευσης με τους "πολιτικούς κηδεμόνες" μας, η εμμονή σε ολίγιστους αρκεί να είναι ημέτεροι. Η νόσος που "λειώνει" τον κ.Παπανδρέου και την κυβερνητική ομάδα του, είναι αυτοάνοσος.

yperpasok.