Δόμνα Σαμίου

Είπαν πως έφυγες. Αδύνατο. Οι θεματοφύλακες του πολιτισμού δεν φεύγουν. Ήρθες μικρή από την Ιωνία, φορτωμένη με ευλογία και έφερες την ηχώ του Ελληνισμού. Κι άρχισες να οργώνεις την Ελλάδα από την μια άκρη μέχρι την άλλη. Ο φόβος σου, μήπως κι αυτοί που γνώριζαν χάνονταν ξαφνικά και δεν πρόφταινες να πάρεις την μελωδία από τις ψυχές τους

Έχε γεια Παναγιά… είπαν

Μα πεθαίνουν οι θεματοφύλακες;

Ανέβηκες ανηφοριές, κατέβηκες γκρεμνούς, σκαρφάλωσες σε ράχες, περπάτησες σε ακροποταμιές, βράχηκες με τον αφρό της θάλασσας, χώθηκες μέσα στα πανηγύρια, καλεσμένη στις γεννήσεις, στους γάμους, στον θάνατο, πήρες από κοντά τον ξενιτεμένο, χώθηκες με το έτσι θέλω στην πομπή του Διόνυσου και έγραφες και κατέγραφες, την ψυχή του λαού μας.

Έχε γεια Παναγιά… είπαν

Μα πεθαίνουν οι θεματοφύλακες;

Φτάνοντας στην Αχερουσία άπλωσε το χέρι του ο Χάρων, «τον οβολό σου είπε». «Τραγούδια έχω» είπες. «Δώσε», είπε ο Χάρων. Κι άρχισες να τραγουδάς τα τραγούδια των Ελλήνων. Εσύ στην από εδώ μεριά. Στη μέση ο Χάρων. Και στην απέναντι ακτή τα φαντάσματα της μέρας. Ο θεός Χρόνος στάθηκε να ακούσει κι αυτός…κι έγινε η αιωνιότητα.

Έχε γεια Παναγιά… είπαν

Μα δεν πεθαίνουν οι θεματοφύλακες.

 

                                                                                                               Νίκος Καραγιάννης