Άγρια μεσάνυχτα, όταν ακούστηκε ο ήχος από το ελικόπτερο

Τσοπ, τσοπ, τσοπ, τσοπ*

*(Είναι ο ήχος που κάνουν οι λεπίδες της έλικας του ελικοπτέρου όταν σχίζουν τον αέρα. Γι αυτό οι αγγλόφωνοι στην καθομιλουμένη τα ελικόπτερα τα λένε choppers.)

Στα δικά μας τώρα.

Ότι μέσω των γεγονότων της Αργεντινής ο λαός μας θα συνέδεε την εικόνα του ελικοπτέρου με τον πόθο του να απαλλαγεί από τους ολετήρες πολιτικούς που καταστρέφουν την χώρα, είναι κάτι που η κοινή λογική το κατανοεί.

Αυτό που είναι απολύτως ακατανόητο είναι ότι θα μπορούσε να βρεθεί ένας τόσο βλάκας πολιτικός, ο οποίος οικειοθελώς θα αναλάμβανε τις ευθύνες του προηγούμενου, θα τις διάνθιζε με δικές του εγκληματικές πολιτικές ενέργειες, και θα γινόταν έτσι ο νούμερο ένα υποψήφιος επιβάτης για το ελικόπτερο της ''μεγάλης φυγής''!

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ίσως όμως κι αυτό να εμπίπτει στις διαταραχές του ψυχισμού, δηλαδή στις ψυχικές και ηθικές ανωμαλίες του σύγχρονου πολιτικού προσωπικού μας, όπως είδαμε και στο χθεσινό σχόλιο.

Κατά τα άλλα μου φαίνεται πως στα στελέχη της συγκυβέρνησης διακρίνω μιά αλλοφροσύνη. Κάτι σαν να έχουνε χάσει τον μπούσουλα και ''τρέχουν'' δώθε-κείθε άσκοπα. Μου θυμίζουν μυρμήγκια που τους έχουν ποδοπατήσει την φωλιά και τρέχουν απεγνωσμένα πάνω κάτω μη ξέροντας πού να τρυπώσουν!

 Άσκοπες δηλώσεις, φτιαχτές ανακοινώσεις, τρομοκράτηση και απειλές κατά των πολιτών, ένα ποδοβολητό κι ένα χουγιαχτό χωρίς νόημα και χωρίς αποτέλεσμα.

Και στο ρημάδι, πλέον, κράτος τίποτα δεν λειτουργεί. Ούτε μηχανισμοί υγείας, ούτε μηχανισμοί πραγματικής προστασίας του πολίτη, (κι όχι προστασίας για τις μπουλντόζες του ''εθνικού εργολάβου''), ούτε φύλαξη των φυλακών, ούτε Πρόνοια, ούτε ελεγκτικοί μηχανισμοί τιμών, ούτε τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε τίποτα.

Μόνον καταστολή, βίαιη ή δια της προπαγάνδας, βόλεμα ημετέρων (ναι, ναι, ακόμα!), απειλές του κράτους προς τους πολίτες περί κατασχέσεων για χρέη-μαϊμού, ο Χοντρός να φτύνει σάλια: ''σας σώσαμε!'', ο Ξεκούτης να λέει: ''δεν ψηφίζω!'', το Στουρνάρι να σκέφτεται: ''στα παπάρια μου, υπάρχουν και οι ρυθμίσεις νομοθετικού περιεχομένου!'', κι ο Πρόεδρος-δανειστής να καμαρώνει περιφραγμένος στις παρελάσεις!

Νομίζετε ότι θα πάει πολύ μακριά αυτό το ''σκηνικό''; Ότι θα μπορέσει να πάει;

Νομίζουν αυτοί που τάχα κυβερνούν ότι, χαμένοι μέσα στον κυκεώνα της καθημερινότητας έχουμε χάσει το γενικό πλάνο, την γενικά άποψη των πραγμάτων; Έτσι νομίζουν;

Τους αφιερώνω λοιπόν παραφρασμένο το πρώτο δίστιχο, από το  ''Απολείπειν ο θεός Αντώνιον'', του μοναδικού Κωνσταντίνου Καβάφη:

''Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί αόρατο chopper να περνά