Δίλημμα διαχειριστή. Σαμαράς ή Παπανδρέου;
Οπως κι ο Γιωργάκης στις δημοτικές εκλογές του 2010 χρησιμοποίησε το δικό του δίλημμα ”ΠαΣοΚ ή Εκλογές”, “απειλώντας” την χώρα του Περικλή με…Δημοκρατία, έτσι τώρα κι ο επίδοξος ηγέτης του μνημονίου Σαμαράς, χρησιμοποιεί την ίδια συνταγή με το παραπλανητικό δίλημμα “Αυτοδυναμία ή Ακυβερνησία”.
Ας καθαρίσουμε λοιπόν το μυαλό μας κι ας ανοίξουμε τα μάτια μας, γιατί τα πιο επιτυχημένα ψεύδη είναι τα οφθαλμοφανή!
Ποιος είναι ο Στόχος ενός τέτοιου ψεύδους “διλήμματος”;
O εκλογικός στόχος, είναι το προφανές μέρος της μπλόφας, την συσπείρωση της εκλογική βάσης, την πίεση στους εσωκομματικούς τριγμούς, την αποδόμηση των αντιμνημονιακών επιχειρημάτων και τέλος τον εκφοβισμό της κοινωνίας.
H διασπορά του φόβου κάνει επιθετική μετάσταση σε όλη την κοινωνία, είναι δοκιμασμένο σχέδιο και αποτελεσματικό. Το ΔΝΤ έχει σαρώσει λαούς ολόκληρους, ξέρει καλά το παιχνίδι.
Το εχθρικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γινόνται οι εκλογές, είναι γνωστό από ανάλογες εμπειρίες του ΔΝΤ στο εξωτερικό. Άρα ο αντικειμενικός σκοπός της “μπλόφας” των εθνικών εκλογών και της διασποράς του φόβου είναι η προώθηση των νέων μέτρων!
Ο παραλογισμός του ίδιου του μηνύματος!
Το επιτελείο του ΔΝΤ και της ΝΔ δεν κατέληξε τυχαία.
“Αυτοδυναμία ή Ακυβερνησία”.
Αυτοδυναμία; Σε ποιον; Γιατί κάποιος να δώσει αυτοδυναμία σε κάποιον που δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα; Κι αν έχει σκοπό να αλλάξει και να διαπραγματευτεί το μνημόνιο, πως κέρδισε την στήριξη της Μέρκελ; Μα έχει ήδη έχει υπογράψει ότι θα εφαρμόσει στο ακέραιο το Μνημόνιο Β’ το οποίο και στήριξαν με 199 ΝΑΙ!
Θα στήριζαν οι εισβολείς κάποιον που δεν ελέγχουν; Στην Γαλλία ο υποψήφιος Πρόεδρος Hallande έχει μπει στην Μαύρη λίστα μόνο γιατί υποσχέθηκε την επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας! Βεβαια κι ο Σαμαράς είχε μιλήσει στο Ζάππειο, αλλά μόνο εμείς το θυμόμαστε και το μνημονεύομαι πια.
Αρα δεν είναι παράλογο να δώσουμε Αυτοδυναμία στον Σαμαρά “για διαπραγματευτεί από ισχυρότερη θέση” αυτός που Ψήφισε το Μνημόνιο;
Να το ξαναπώ;
Η ΝΔ ψήφισε το Μνημόνιο Β΄ δίνοντας άλλοθι και άφεση αμαρτιών και για το Μνημόνιο Α΄, ψηφίζοντας κάποιος την ΝΔ δεν υπερψηφίζει κι αυτός με την σειρά του το Μνημόνιο;
ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΙΣΧΥΡΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΒΑΛΙΤΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΟΣΩΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!
Ακυβερνησία; Μα έχουμε ήδη του παράδειγμα και τις δυνατότητες του μνημονιακού Στρατοπέδου να “συνεργάζεται” για το καλό του Τραπεζίτη, επίσης μας λένε διαρκώς ότι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα!
Αλλά μάλλον δεν έχει αδιέξοδα μόνον όταν πρόκειται να κοπούν συντάξεις, όταν αφορά όμως τα σκάνδαλα των Υποβρυχίων, Ζημενς, Τσουκάτου τότε υπάρχει κίνδυνος “εκτροπής”, γιατί οι πολιτικοί δεν πάνε Φυλακή, το “βρώμικο ’89″ ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει.
Ή μήπως έχουν σκοπό να επαναφέρουν κάποια από τα εργασιακά δικαιώματα και φοβούνται ότι ο κόσμος θα… αντιδράσει; Μάλλο το αντίθετο έχουν σκοπό να κάνουν!
Υπάρχει τρόπος αντίδρασης;
Μα το είπε ο “Σαμαρικότερος” του Σαμαρά κι νυν Πρόεδρος του ΠαΣοΚ! Ο αντίπαλος του ψευδεπίγραφου εκβιασμού είναι η “Εξουθενωτική πολυφωνία στην Ελλάδα” που ενοχλεί τον Βενιζέλο!
Στα χώματα που γεννήθηκε η Δημοκρατία ή Πολυφωνία είναι ενοχλητική! Δεν αντέχουν την αντίθετη άποψη, όχι γιατί διεκδικούν το δίκαιο ή την αυθεντία αλλά τα αντίθετα τους! Το άδικο και την ανικανότητα ή μάλλον την επιλεκτική ανικανότητα, μόνον σε ό,τι αφορά τους Εργαζομένους και την Μεσαία τάξη που στενάζει από τον Τραπεζικό ζυγό.
Οπώς έγραφε κι ο Καμύ στην “ΠΤΩΣΗ” ¹: Δεν λέμε πια, όπως στην εποχή που ο κόσμος ήταν απλοϊκός “Εγώ είμαι αυτής της γνώμης, ποιές είναι οι δικές σου αντιρρήσεις;”. Εχουμε γίνει πιο σαφείς. Εχουμε αντικαταστήσει τον διάλογο από το Ανακοινωθεν. “Αυτή είναι η αλήθεια (σ.σ.μνημόνιο). Μπορείτε βέβαια, να την αμβισβητείτε, αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Σε λίγα όμως χρόνια θα υπάρχει αστυνομία, που θα σας δείξει πως έχω δίκιο”
Τι χρειάζονται άραγε οι εκβιασμοί;
Γιατί να εκβιάσεις κάποιον όταν έχεις δίκιο;
Τι έχεις να φοβηθείς εκτός εαν….έχεις άδικο! Τότε υπάρχει πρόβλημα.
Σκεφτείτε το σαν εικόνα, είναι μέρα μεσημέρι κι ο Βενιζέλος με το Σαμαρά σου λένε πως βγήκε το Φεγγάρι, έχουν κανάλια, μπετατζίδες, δημοσιογράφους, φυλλάδες και σχεδόν σε έχουν πείσει. Κι έρχεται ένας “ανεύθυνος” Καμμένος από το πουθενά και σου δείχνει τον Ηλίο μπροστά στα μάτια σου, κόντρα στην “υπεύθυνη” Πολιτική τους! Τόσο απλά!
Ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα-διακύβευμα των Εκλογών;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ξεπερνάει τον χώρο του παρόντος άρθρου και θα το αναλύσουμε σε επόμενο. Αν κι όσοι παρακολουθείτε συχνά, θα ξέρετε τι άποψη μου κινείται όχι στον χώρο της Οικονομία ή της Πολιτικής, αλλά στην κοινωνία.
Το αίτιο προηγείται αιτιατού, ο άνθρωπος πάνω το χρήμα.
Αλλιώς τι νόημα θα έχει η σωτηρία της Χώρας, αν στην διαδρομή έχουμε χάσει τους κατοίκους της κι έχουμε γίνει Χώρος.
Τι νόημα θα έχει μια επίφαση δημοκρατίας, σε μια Τραπεζική Δικτατορία;
Τι νόημα θα έχει μια ανάπτυξη, χωρίς την ανασύνθεση της διαλυμένης κοινωνίας;
Γι αυτό σε αυτές τις Εκλογές δεν θα αποφασίσουμε μόνον για την επόμενη Κυβέρνηση αλλά και το μορφή της μελλοντικής κοινωνίας, αν θα σωθούμε δηλαδή όλοι μαζί ή θα υπογράψουμε το Ιστορικό μας Τέλος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
¹Αλπερ Καμύ – “Η ΠΤΩΣΗ” εκδ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου