26.11.11
Και νέα σφαλιάρα στον Βενιζέλο, από το Πρωτοδικείο Αλεξανδρουπόλεως, για το χαράτσι
Υπενθυμίζεται ότι παρόμοια απόφαση εκδόθηκε προ ημερών και από το Πρωτοδικείο Καλαμάτας.
Φ
“Παρέμβαση” Bank of America για τις εκλογές στην Ελλάδα!
Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα είναι η σχετική έκθεση της Bank of America – Merrill Lynch. Όπως σημειώνεται στη συγκεκριμένη έκθεση: “Αν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών είναι ο σχηματισμός μίας νέας κυβέρνησης συνασπισμού,
τότε οι εκλογές ουσιαστικά δεν είναι απαραίτητες”!Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στη συγκεκριμένη έκθεση, το νέο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας από την τρόικα θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, το αργότερο μέχρι το Μάρτιο.
Όπως εκτιμά η Bank of America, η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα λάβει τα περιβόητα 8 δισ. ευρώ της έκτης δόσης του πρώτου δανείου, αν και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, όσο καθυστερεί η επικαιροποίηση και η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τους ελεγκτές της τρόικας.
Σχετικά με τις πρόωρες εκλογές, η έκθεση επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι “πρόωρες εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 19 Φεβρουαρίου, αν και αυτή η ημερομηνία θα μπορούσε να μετατεθεί για αργότερα, ανάλογα με το πώς εξελίσσεται η εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου”, ενώ σχολιάζει ότι οι πρόωρες εκλογές, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μπορεί να εξελιχθεί και σε αρνητικό παράγοντα για τις γενικότερες εξελίξεις!
EΠIKAIPA
Η «ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ» καταγγέλλει ότι ακόμη ψάχνει τη σελίδα 124 του προϋπολογισμού....
Αν δεν το πιστεύετε, δείτε το με τα μάτια σας.
Από εδώ( http://www.minfin.gr/content-
Ξέρετε τι θα έπρεπε να έχει αυτή η σελίδα; Αναλυτικά τις εγγυήσεις που έλαβε ο κάθε τραπεζίτης. Ποιος πήρε πόσα…; !!!!
Είναι χαρακτηριστικό το πώς τελειώνει η σελίδα 123.
«Η παραπάνω εγγύηση (που δόθηκε στους τραπεζίτες) παρέχεται έναντι προμήθειας ή επαρκών εξασφαλίσεων» Άρα περιμένουμε στη σελίδα 124 να μάθουμε πόσα δόθηκαν ως εγγυήσεις και σε ποιους ακριβώς τραπεζίτες. Και μάλιστα ποιες είναι οι «επαρκείς εξασφαλίσεις» των τραπεζιτών…!
Μόνο που η σελίδα 124… είναι λευκή.
Βόμβα: "Από το αυτί και στον εισαγγελέα" για το "κούρεμα"!
Η πρώτη διερεύνηση από την Δικαιοσύνη πράξεων και ενεργειών της Τράπεζας της Ελλάδας που οδηγούν στο "κούρεμα" ομολόγων και συνεπώς στην απομείωση της περιουσίας τριών Ταμείων (Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολούμενων - ΕΤΑΑ) είναι γεγονός.
Με μηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών, Ι. Σακελλάκο ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, Χρήστος Σπιρτζής ζητά να διερευνηθεί η υπόθεση και να ασκηθούν ποινικές διώξεις αν απαιτηθεί κατά των υπευθύνων της Τράπεζας της Ελλάδας γιατί "μπλόκαραν" τα ομόλογα και τα οδηγούν σε "κούρεμα" χωρίς να ενημερώσουν κανέναν από τους ...
κατόχους των ομολόγων! Αντικείμενο της προσφυγής στον εισαγγελέα είναι τα ποσά που επενδύθηκαν, όπως τονίζεται στην αναφορά, «με ανεξέλεγκτο τρόπο εκ μέρους της Τράπεζας της Ελλάδος σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια αρκετών δισ. ευρώ χωρίς την παραμικρή άδεια και ενημέρωση των διοικήσεων του ΕΤΑΑ».
Η μηνυτήρια αναφορά υπογράφεται από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, την Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία, τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, το Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Εφετείων Αθηνών-Πειραιώς-Αιγαίου και Δωδεκανήσου, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, την Ομοσπονδία Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδος και τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής.
Ζητείται μάλιστα η ανάθεση της έρευνας για την υπόθεση σε εφέτη ανακριτή.
Σύμφωνα με τα όσα περιγράφονται στην μηνυτήρια αναφορά, χρήματα από τα αποθεματικά, που υπολογίζεται πως φτάνουν τα 6 δισ. ευρώ, χρησιμοποιήθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδος για την αγορά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από το 1997 και "κουρεύονται¨χωρίς να έχουν ενημερωθεί ή ερωτηθεί οι δικαιούχοι.
Εκτιμάται, επίσης, πως το 85% των αποθεματικών είναι σε ομόλογα και όπως επισημαίνεται στην αναφορά: «Σε μια εποχή που από το Μεσοπρόθεσμο προβλέπεται τεράστια αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών η Τράπεζα της Ελλάδος, ως αποκλειστικός διαχειριστής των αποθεματικών των ταμείων μας, προωθεί τόσο να ενταχθούν στο "κούρεμα" όσο και να χαθεί ένα κομμάτι από αυτά».
Σε ανακοίνωση του για το θέμα ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών αναφέρει : «Η εν λόγω επένδυση προήλθε ως αποτέλεσμα του προφανώς, αντισυνταγματικού νόμου 2469/1977, βάσει του οποίου το ΕΤΑΑ εξαναγκαστικά κατέθετε τα αποθεματικά του στην Τράπεζα της Ελλάδος και η τελευταία τα "επένδυε" - ανεξέλεγκτα και χωρίς καμιά προσοχή και επιμέλεια - σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου».
Το ΕΤΑΑ, όπως υπογραμμίζει ο ΔΣΑ, προέκυψε, από τη συνένωση τριών υγιέστατων Ταμείων (Ταμείο Νομικών, ΤΣΜΕΔΕ και ΤΣΑΥ) και παρέμενε εύρωστο και ισχυρό, αφού μεταφέρθηκαν σ' αυτό οι ασφαλιστικές εισφορές των μελών των ταμείων αυτών, μαζί με τα αποθεματικά και του λοιπούς πόρους τους.
Τονίζεται στην ανακοίνωση του ΔΣΑ πως «η παράνομη συμπεριφορά της Τράπεζας της Ελλάδος έλαβε χώρα από όργανα της Διοίκησής της, τα οποία τελούσαν σε πλήρη γνώση της επικείμενης και βέβαιης βλάβης του ΕΤΑΑ. Κατά συνέπεια, καθίσταται επιτακτική η άμεση διερεύνηση του ζητήματος, σύμφωνα με τις διατάξεις του ποινικού δικαίου, έτσι ώστε να αποκαλυφθούν οι υπαίτιοι των ως άνω αξιόποινων πράξεων και να υποστούν την προβλεπόμενη από το ισχύον δίκαιο τιμωρία».
Τι σημαίνουν όλα αυτά: Δεν αναγνωρίζουν στην Τράπεζα της Ελλάδος την αυθαίρετη διαχείριση των αποθεματικών τους και το "κούρεμά" τους. Αν δικαιωθούν - που είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθούν γιατί τα ομόλογα είναι ιδιοκτησία τους - φτάνουμε μέχρι και ολική ανατροπή του PSI!
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πούντες - πούντες οι εκλογές, ψάξε - ψάξε δεν θα τις δεις
Οι εκλογές και η δημοκρατική διέξοδος για το πολιτικό σύστημα και τον τόπο ήταν, τελικά, το μεγάλο θύμα της αντιπαράθεσης γερμανοεταίρων και Σαμαρά. Χθες ο πρόεδρος της Ν.Δ. επαναδιατύπωσε την επιστολή που είχε αποστείλει στις 13.11.2011 στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ώστε να ικανοποιεί την απαίτηση του Βερολίνου για παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου, η οποία είναι προορισμένη να υπογράψει, μεταξύ άλλων, και την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών που προωθεί το Βερολίνο.
Με αυτή την επιστολή προς Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ και Eurogroup, δηλαδή προς τους δανειστές και την επίσημη ευρωζώνη, ο Σαμαράς βρίσκει τη θέση του στο μνημονιακό στρατόπεδο, αφήνοντας κατ’ ουσίαν στην... Αριστερά (!) τον χώρο της αντιπολίτευσης σε μια πολιτική η οποία οδηγεί τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα στο γερμανικό άρμα και τεράστια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας στην καταστροφή και την εξαθλίωση.
Συγκρίνοντας κάποιος τις δύο επιστολές, την πρώτη που ο Σαμαράς έστειλε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στις 13 Νοεμβρίου και τη δεύτερη που απέστειλε χθες στην τρόικα και το Eurogroup, αντιλαμβάνεται μια... μικρή αλλά ουσιαστική «παράλειψη»: Έχει... εξαφανιστεί η ημερομηνία της 19ης Φεβρουαρίου, κατά την οποία η κυβέρνηση Παπαδήμου υποτίθεται πως είχε αναλάβει τη δέσμευση να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
Παρεμπιπτόντως να θυμίσουμε ότι οι εκλογές τον Φεβρουάριο ήταν το μοναδικό πολιτικό κέρδος που είχε αποκομίσει με τη συμφωνία του για τη συγκυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο. Τώρα... πάπαλα.
Ο ύψιστος στόχος
Με την επιστολή του Σαμαρά μειώθηκαν οι επικίνδυνες ταλαντώσεις στο τεντωμένο σχοινί πάνω στο οποίο στεκόταν ακινητοποιημένος ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Το σχοινί αυτό, πάνω από το χάος της οικονομικής κατάρρευσης, από τη μια πλευρά τραβούσαν οι «εταίροι και σύμμαχοι», οι οποίοι υπό γερμανική καθοδήγηση εκβίασαν και απέσπασαν την υπογραφή και του Σαμαρά. Στόχος του εκβιασμού ήταν να υπογραμμιστεί ότι δεν υπάρχει η παραμικρή εναλλακτική πρόταση διεξόδου.
Από την άλλη, στο εσωτερικό της χώρας, με το σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατεί η εθνοσωτήριος συγκυβέρνηση παίζουν οι άσπονδοι φίλοι και πρόσκαιροι εταίροι προκειμένου να διασώσουν ό,τι είναι δυνατόν να διασωθεί από το πολιτικό τους κεφάλαιο.
Αν και υπήρχε μια σύγχυση γύρω από το τι ακριβώς οι Γερμανοί ζητούσαν από τον Σαμαρά να υπογράψει, δεν είναι κρυφός ο ύψιστος στόχος του Βερολίνου: η αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών. Η αλλαγή πλεύσης του Σαμαρά σχετικά με την ημερομηνία των εκλογών προσφέρει στο Βερολίνο την ικανοποίηση ότι με την κυβέρνηση Παπαδήμου δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα η ταχύτατη διαδικασία αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών.
Με πιο απλά λόγια το Βερολίνο, μέσα από την αλλαγή τους, επιδιώκει να επιβάλει τον γερμανικό (πολιτικό) νόμο και τον δημοσιονομικό έλεγχο σε όλη την Ευρώπη, ως αντάλλαγμα για να προσφέρει ένα είδος εγγύησης του χρέους της ευρωζώνης – είτε με ευρωομόλογο είτε με ενεργοποίηση της ΕΚΤ είτε με συνδυασμό των δύο.
Με ακόμη πιο απλά λόγια, όλα όσα ξέραμε περί ομόφωνων αποφάσεων, περί δικαιώματος βέτο και μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων, όσα δηλαδή χαρακτήριζαν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, οι Γερμανοί θέλουν να τα ξεχάσουμε.
Η προβαλλόμενη ως «καλή» για την Ελλάδα απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου περιγράφει ακριβώς αυτή τη δέσμευση των κυβερνήσεων στο γερμανικό όραμα (ή μήπως... άρμα;) για τη δημιουργία μιας γερμανικής Ευρώπης.
Καθώς η αλλαγή των συνθηκών – και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικού πολέμου – δεν είναι μια απλή διαδικασία, το Βερολίνο επιδιώκει την τάχιστη εξέλιξή της. Σε αυτό το πλαίσιο οι Γερμανοί δεν έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν το περιθώριο καμίας αμφισβήτησης.
Γι’ αυτό άδειασαν τον Παπανδρέου και το δημοψήφισμά του.
Γι’ αυτό εκθρόνισαν τον Μπερλουσκόνι.
Γι’ αυτό ζήτησαν τον ενυπόγραφο εξευτελισμό του Σαμαρά, ο οποίος επιχείρησε να διασώσει την πολιτική του επιρροή στο εσωτερικό με αντιμνημονιακές ακροβασίες και διαφορετικά «μείγματα πολιτικής».
Σε μια τόσο κρίσιμη φάση για τα γερμανικά συμφέροντα, όμως, δεν γίνονται ανεκτοί ούτε οι ψίθυροι αμφισβήτησης.
Το εσωτερικό παιχνίδι
Τη ρυμούλκηση του Σαμαρά στο κάρο του υψηλού πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η πολιτική των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων οι Γερμανοί τη ζητούσαν από την αρχή, κάνοντας λόγο για την απαραίτητη συναίνεση μεταξύ των κομμάτων εξουσίας. Ωστόσο το «κόλπο» της έγγραφης δέσμευσής του φαίνεται, όπως αρχίζει να διακρίνεται στο ρεπορτάζ από τις Βρυξέλλες, ήταν ελληνική πατέντα.
Για την ακρίβεια, μια ιδέα του Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος είχε κάθε πολιτικό συμφέρον να (μα)ζέψει τα παιδιά τα ατίθασα της Ν.Δ. με το κόστος που συνεπάγεται η επερχόμενη λαίλαπα των νέων μέτρων.
Με τον τρόπο αυτόν τα δύο κόμματα εξουσίας, κάτω από το καπέλο του τεχνοκράτη και κοινής αποδοχής πρωθυπουργού, θα εισέπρατταν εξ αδιαιρέτου τη φθορά και το κόστος και θα έδιναν, σε γενικές γραμμές, επί ίσοις όροις τη μεταξύ τους μάχη όταν θα ερχόταν η ώρα των εκλογών.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η υπογραφή που ζητούν από τον Σαμαρά σημαίνει:
Για το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο και τον Βενιζέλο μια ανάσα ανακούφισης.
Για τους Γερμανούς μια απαραίτητη διαβεβαίωση ότι κανείς Σαμαράς δεν πρόκειται να δυσκολέψει το σχέδιό τους.
Για τη Ν.Δ. και τον Σαμαρά απώλεια αξιοπρέπειας και πολιτικού πλεονεκτήματος.
Συμπέρασμα; (Και) με την υπογραφή Σαμαρά ολοκληρώνεται μια διαδικασία για τη δημιουργία και στήριξη μιας κυβέρνησης η οποία είναι προορισμένη να αναλάβει δεσμεύσεις και να υλοποιήσει αποφάσεις που θα καθορίσουν την τύχη της χώρας για δεκαετίες, ερήμην του ελληνικού λαού, ο οποίος, όταν άρχισε αυτή η ιστορία, έδωσε την ψήφο του σ’ αυτούς που τον διαβεβαίωσαν ότι «λεφτά υπάρχουν»...Το Ποντικι
Τι σχέση έχει ο κ. Κουβέλης και η Δημοκρατική Αριστερά με την κ. Ρεπούση;
“Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…”(Mαρία Ρεπούση, Ιστορία ΣΤ’ δημοτικού)
Η κ. Ρεπούση αποτελεί την υπεύθυνη Παιδείας της ΔΗΜ.ΑΡ.
Μήπως τελικά οι νέο-ταξικοί έχουν την δυνατότητα να εισδέχονται σε όλα τα πολιτικά κόμματα, να γίνονται αποδεχτοί από όλους, να «μολύνουν» όλες τις προσπάθειες οι οποίες προβάλλονται από την καθεστηκυία τάξη ως ελπιδοφόρες και τις οποίες ο κόσμος δείχνει να επικροτεί ελπίζοντας σε κάτι νέο…
Δείτε την άποψη της Ακαδημίας Αθηνών για το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ τάξης του Δημοτικού αλλά και το άρθρο του Χάρρυ Κλυν για το ίδιο θέμα…
Συμπερασματικά η Ακαδημία Αθηνών για το κείμενο του διδακτικού εγχειριδίου δήλωσε,
α. Δεν συμβάλλει στην ενίσχυση της εθνικής μνήμης και της ελληνικής αυτογνωσίας.
β. Eπιδεικνύει προχειρότητα κατά την προσέγγιση μείζονος σημασίας ζητημάτων του ιστορικού παρελθόντος και αδυναμία διακρίσεως του εκάστοτε ουσιώδους από το επουσιώδες.
γ. Παρουσιάζει ικανό αριθμό ανακριβειών, λαθών και παραλείψεων ουσιώδους συχνά σημασίας.
α. Δεν συμβάλλει στην ενίσχυση της εθνικής μνήμης και της ελληνικής αυτογνωσίας.
β. Eπιδεικνύει προχειρότητα κατά την προσέγγιση μείζονος σημασίας ζητημάτων του ιστορικού παρελθόντος και αδυναμία διακρίσεως του εκάστοτε ουσιώδους από το επουσιώδες.
γ. Παρουσιάζει ικανό αριθμό ανακριβειών, λαθών και παραλείψεων ουσιώδους συχνά σημασίας.
Στην τελική κρίση περί του εγχειριδίου οφείλει να αποδοθεί η επιβεβλημένη βαρύτης στην επιταγή του Συντάγματος για την ανάπτυξη μέσω της παιδείας της “εθνικής συνειδήσεως των Eλλήνων”.
Διαβάστε επίσης το άρθρο του Βασίλη Ν. Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυνν), με τίτλο
«Ο ιδιότυπος εθνικισμός της κυρίας Ρεπούση»
«Ο ιδιότυπος εθνικισμός της κυρίας Ρεπούση»
Αντίβαρο, Ιούνιος 2007
«Οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί του αριστερονεοταξικού διαλογισμού εγωιστικά επιμένουν να ζητούν από εμάς να σκεφτόμαστε και να εκτιμούμε όπως σκέφτονται και εκτιμούνε αυτοί!
Στο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού η συγγραφέας του πονήματος κυρία Ρεπούση εκθειάζει τον Μουσταφά Κεμάλ, του οποίου το μεγάλο όραμα ήταν η ενοποίηση της αταίριαστης κληρονομιάς της χώρας του, και τον αποκαλεί «ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων» και αναμορφωτή του Τουρκικού κράτους(!) αφήνοντας κατά μέρος τον απίστευτο αυταρχισμό και τη βαρβαρότητα που υιοθέτησε ο «πατέρας των Τούρκων» προκειμένου να μετατρέψει με αίμα και θάνατο σε Τούρκους, Κούρδους, Άραβες, Έλληνες, Λαζούς, Τσέτες, Κιργάσιους, Αρμένιους, Ουζμπέκους, Εβραίους, Πομάκους, Τουρκμένους, Ασσύριους, Πέρσες, Ρομά, Αζέρους, Γεωργιανούς, Τσερκέζους, Κιζήλ-Μπασήδες, Γορούκους, Αφσάρους, Δερβίσες και τόσους άλλους που συνέθεταν το εντυπωσιακό μωσαϊκό των εθνοτήτων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας…
Στο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού η συγγραφέας του πονήματος κυρία Ρεπούση εκθειάζει τον Μουσταφά Κεμάλ, του οποίου το μεγάλο όραμα ήταν η ενοποίηση της αταίριαστης κληρονομιάς της χώρας του, και τον αποκαλεί «ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων» και αναμορφωτή του Τουρκικού κράτους(!) αφήνοντας κατά μέρος τον απίστευτο αυταρχισμό και τη βαρβαρότητα που υιοθέτησε ο «πατέρας των Τούρκων» προκειμένου να μετατρέψει με αίμα και θάνατο σε Τούρκους, Κούρδους, Άραβες, Έλληνες, Λαζούς, Τσέτες, Κιργάσιους, Αρμένιους, Ουζμπέκους, Εβραίους, Πομάκους, Τουρκμένους, Ασσύριους, Πέρσες, Ρομά, Αζέρους, Γεωργιανούς, Τσερκέζους, Κιζήλ-Μπασήδες, Γορούκους, Αφσάρους, Δερβίσες και τόσους άλλους που συνέθεταν το εντυπωσιακό μωσαϊκό των εθνοτήτων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας…
Δε μας λέει, βεβαίως, η κυρία Ρεπούση και οι κάθε είδους ψυχωσικοί υποστηριχτές της αν όλοι αυτοί οι λαοί «συνεργάστηκαν» με τον «απελευθερωτή» Κεμάλ για την αναμόρφωσή τους, και αν η «συνεργασία» αυτή ήταν εντελώς ελεύθερη και πήγαζε από την ελεύθερη θέλησή τους…
Που να βρει, όμως, το κουράγια να μας το πει…
Πως να διασπάσει το φράγμα των δύο και πλέον εκατομμύρια ψυχών, των δύο και πλέον εκατομμυρίων ερινύων… Εκτός και αν η ψύχωση προχώρησε μέχρι του σημείου της πλήρους νοητικής απονεύρωσης…»
Πως να διασπάσει το φράγμα των δύο και πλέον εκατομμύρια ψυχών, των δύο και πλέον εκατομμυρίων ερινύων… Εκτός και αν η ψύχωση προχώρησε μέχρι του σημείου της πλήρους νοητικής απονεύρωσης…»
Δημοκρατική χούντα
Την εισφορά αλληλεγγύης καλούνται να πληρώσουν και άνεργοι οι οποίοι είχαν έστω ένα μεροκάματο το 2011.
Και μάλιστα με προσαύξηση αν είχαν κάνει ένσταση. Σωστά. Από πού ως που δεν θέλουν να δείξουν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους στους υπόλοιπους ανέργους;
Ξέρεις τι είναι να έχουν εισόδημα μεγαλύτερο κατά 30 ευρώ τον χρόνο; Και η κυβέρνηση ας μην μείνει απλά στην εισφορά αλληλεγγύης.
Να τους φορολογήσουν επιπλέον με 40% για αυτά τα 30 ευρώ. Και αν τα έχουν βγάλει στην Ελβετία να τους ρίξουν και ένα πρόστιμο.
Κάτι τέτοιοι είναι που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στην χρεοκοπία. Πως κύριε λες ότι είσαι άνεργος όταν έχεις κάνει ένα μεροκάματο;
Άσε που μπορεί να ήταν μεροκάματο λαμόγιου. Ξέρεις τα μεροκάματο έχουν τα λαμόγια; Οι πολιτικοί που μας κυβερνούν ξέρουν. Γι΄ αυτό και μας έχουν ξεσκίσει στους φόρους.
Και στους στάβλους έχει πάει το χαράτσι μέσω ΔΕΗ. Σου λέει η κυβέρνηση. Και στα σπίτια και στους στάβλους ζώα μένουν. Οπότε γιατί να υπάρχουν εξαιρέσεις; Μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν ζώα που παριστάνουν τους ψηφοφόρους και μας ψηφίζουν;
Από το νέο έτος ο Αη Βασίλης θα μας φέρει μια αυξησούλα. Στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μόνο 19%. Ούτε 20% δεν είναι, ας μην γκρινιάζουμε. Αφού λεφτά υπάρχουν.
Τελικά δεν βλέπω να μας κόβουν το ρεύμα επειδή δεν θα πληρώνουμε το χαράτσι του Μπένι. Θα μας το κόβουν επειδή δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε το ρεύμα.
Αγώνα δίνει η κυβέρνηση και όλο το σύστημα που την στηρίζει για να παραμείνουμε στο ευρώ. Εμείς θα είμαστε στο ευρώ. Το ευρώ δεν θα είναι στην Ευρώπη.
Είμαι άνεργος δύο χρόνια, έχω ανύπαρκτο εισόδημα. Τι να διαλέξω; Άδειες τσέπες με ευρώ ή άδειες τσέπες με δραχμή; Αυτό το δίλλημα με βασανίζει κάθε βράδυ.
Χωρίς δουλειά με ευρώ ή με δραχμές;Ευρωκατάσταση. Όπως λέμε σκατοκατάσταση.
Γραμματάκι έστειλε ο Αντώνης ο Σφουγγαράκης στα αφεντικά του. Ανάμεσα στα άλλα γράφει ότι η πολιτική που εφαρμόζεται είναι αποτυχημένη. Αλλά αυτός θα την στηρίξει.
Για να μην μας λέει ότι δεν ήξερε. Ξέρει ότι η πολιτική είναι καταστροφική αλλά αυτός εκεί…. Την στηρίζει και την ψηφίζει.
Και θα ζητήσει από τον λαό να τον ψηφίσει στις επόμενες εκλογές. Για επιβράβευση των επιλογών του.
Το ωραίο είναι ότι πράγματι κάποιοι θα τον ψηφίσουν. Για να δικαιολογήσουν και τον Μπένι που στέλνει το χαράτσι στους στάβλους.
Αλλά, είπαμε, το κάνει για να πάρουμε την 6η δόση και να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Ή για να είμαστε ακριβείς, για να πληρωθούν τα ομόλογα που λήγουν. Πότε θα γίνουν οι εκλογές; Πάντως όχι τότε που συμφωνήθηκε. Δεν προλαβαίνει ο λαοπρόβλητος πρωθυπουργός σε συνεργεία με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ να έχει υπογράψει την θανατική καταδίκη της χώρας και των πολιτών.
Οπότε άρχισαν να λένε για Μάρτιο, για Πάσχα, για Μάιο… κοίτα να δεις που πρώτα θα καταρρεύσει η Ευρώπη και μετά θα πάμε στις κάλπες.
Να έχει ολοκληρωθεί και το έργο τους βρε αδερφέ.
Χρυσά αυγουλάκια και ζουμερά πορτοκαλάκια έριξαν στον μπουμπούκο. Δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή ότι αν έπεφταν πάνω του τα αυγά και τα πορτοκάλια θα λερωνόντουσαν από τον μπουμπούκο.
Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βέλγιο, Γαλλία… η νέα Ευρώπη. Η ισχυρή Ευρώπη. Κάτι σαν την ελληνική θωρακισμένη οικονομία.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ
"Οι δικαστικές Αρχές, πέρα από το γεγονός όιτι αποδέχθηκαν το δεδομένο της ενεργού υπαγωγής της εταιρείας (σ.σ. Alter) στο άρθρο 99, αναγνώρισαν και το γεγονός ότι η "Ελεύθερη Τηλεόραση" όχι μόνο δεν αποτελεί συστηματικό οφειλέτη, αλλά έχει καταβάλει στο κράτος τα τελευταία 9 χρόνια φόρους ύψους 245 εκατ. ευρώ!
Στον ΣΚΑΪ, του Γιάννη Αλαφούζουν που μετέρχεται κάθε μέσου για να κλείσει το Alter, φρύαξαν και εκτόξευσαν αιχμές, έως και απειλές, κατά κυβερνητικών στελεχών και των δικαστικών και φορολογικών Αρχών.
Το ίδιο έκανε και ο Μπόμπολας, που θέλει να εξαφανίσει το ανταγωνιστικό, προς το δικό του Mega, ιδιαίτερα μαχητικό προς στον χώρο των ειδήσεων, Alter. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας του, ΕΘΝΟΣ, διαφαίνεται και η οργισμένη απορία προς κυβερνητικά στελέχη. Αφού μας είχατε υποσχεθεί πώς θα το κλείσετε το Alter, γιατί δεν το κάνατε; Φαίνεται πως ο εκβιασμός δεν έπιασε, προς το παρόν.
Η όψιμη, ανιερή συμμαχία Αλαφούζου - Μπόμπολα, με κοινό στόχο να κλείσει το Alter, άφησε να ξεχαστούν για λίγο οι οσξύτατοι χαρακτηρισμού του "εθνικού οικολόγου" και "εθνικού εργολάβου", που εκτόξευαν ο ένας προς τον άλλον κατά το παρελθόν.
Ο Μπόμπολας, όμως, θέλει να κλείσει και η Ελευθεροτυπία, ελπίζοντας να καρπωθεί λίγα φύλλα το δικό του "ΕΘΝΟΣ", που έχει βουλιάξει κυκλοφοριακά. Η "Ελευθεροτυπία" πάλι, αμυνόμενη, δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί τον εκδότη του "ΕΘΝΟΥΣ" και μεγαλομέτοχο του MEGA. Αντεπιτίθεται με αναφορές σε σκανδαλώδεις αναθέσεις έργων του Δημοσίου προς τον Μπόμπολα.
Οι πληροφορίες θέλουν τον Μπόμπολα να είναι στο επίκεντρο πολλαπλών επιθέσεω, από κάθε είδους ΜΜΕ, για τις γκρίζες ζώνες έργων του δημοσίου, έως και απαράδεκτους υπαινιγμούς για προσωπικά δεδομένα.
Ταυτόχρονα, στους διαδρόμους της Βουλής, οι συζητήσεις μεταξύ βουλευτών και υπουργών όλων των πολιτικών παρατάξεων για έρευνα των τραπεζικών του λογαριασμών δίνουν και παίρνουν, με κοινό παρονομαστή "τέρμα στους εκβιασμούς του άρπαγα εργολάβου".
Στο καφενείο της Βουλής, οι παλιότεροι θυμούνται και τις "διευκολύνσεις" που ζήταγε ο Γιάννης Αλαφούζος όταν εδιώκετο για χρέη από τις Αστυνομικές Αρχές και ταξίδευε στο εξωτερικό, παράνομα, από τα τουρκικά παράλια.
Οι βόθροι έχουν ανο΄ξει και οι ανεμιστήρες δουλεύουν στο ζενίθ. Αλήθειες και ψέματα, υπονοούμενα και υπερβολές, κακίες και συμβόλαια εκόντωσης, απειλές και εκβιασμοί, διαδέχονται με ταχύτητα.
Πίσω στο ALTER, το διακύβευμα είναι 720 εργαζόμενοι και τα περιουσιακά στοιχεία του καναλιού. Η αναδιάρθρωση του ALTER προχωράει, στα πλαίσια της υπαγωγής του στο άρθρο 99, προκαλώντας οργή σε Μπόμπολα και Αλαφούζο, που συνεχίζουν να ασκούν αφόρητες πιέσεις και προς όλες τις τράπεζες με τις οποίες συνεργάζεται το κανάλι.
Και, φυσικά, τα λυκόρνια που νέμονται στα δημόσια έργα και καραδοκούν για νέες μπίζνες της επόμενης μέρας συνωστίζονται να κερδίσουν την εύνοια του χερ Ράιχενμπαχ και να εισχωρήσουν στην αυλή του. Ο άνθρωπος έχει τρομάξει με αυτά που βλέπει και ακούει.Κι έπειτα αναρωτιόμαστε γιατί μας αποστρέφονται και μας ταπεινώνουν οι Ευρωπαίοι".
Η σκλήρυνση της αστικής δημοκρατίας
Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Η σχεδόν απόλυτη πλέον υποταγή του αστικού κράτους στα μονοπώλια είναι η βάση της αυταρχικής μετάλλαξης και η κινούσα αιτία της κυριαρχίας του κατασταλτικού του ρόλου. Κορυφαίο παράδειγμα η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από οικονομικούς παράγοντες καθώς τα οικονομικά κέντρα φαίνεται ότι δεν εμπιστεύονται τους αστούς πολιτικούς, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα. Εδώ και μερικές μέρες «έχουμε Παπαδήμο» (κατά το «χαμπέμους πάπαμ» των ρωμαιοκαθολικών καρδιναλίων). Και όπως για τους πιστούς του ο Πάπας έχει το αλάθητο, έτσι και ο Παπαδήμος από τα γκεμπελικά μίντια προβάλλεται νυχθημερόν με την τήβεννο του σοφού και σοβαρού τεχνοκράτη (το λάιφ στάιλ στην πολιτική) που θα σώσει τη χώρα από την καταστροφή, στην οποία όλοι την οδηγήσαμε, πολιτικοί και πολίτες, με την ασωτία και αφροσύνη μας.
Και το σταρ σίστεμ επιχειρείται να «ολοκληρωθεί», όταν ο ίδιος ο Παπαδήμος συστήνει στην Αριστερά να μην τον απορρίπτει αβασάνιστα, επιζητώντας μια βολική για τον ίδιο και το σύστημα που υπηρετεί ανοχή και από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας. Ο επί γης, όπως και εις τους ουρανούς, Μεσσίας, είναι διαρθρωτικό στοιχείο των εκμεταλλευτικών ιδεολογιών που συγκαλύπτουν τη βαρβαρότητά τους μ’ έναν απατηλό μεσσιανισμό. Δημιουργείται λοιπόν μια υγειονομική ζώνη γύρω από το Μεσσία μας κι όποιος έχει την αποκοτιά να του ασκήσει κριτική, κατακεραυνώνεται. Και είναι αλήθεια ότι κάτι τα ωσαννά των ΜΜΕ, κάτι η απόγνωση του κόσμου, έχουν συμβάλει στο να γεννηθεί σ’ ένα τμήμα της κοινωνίας (διογκωμένο αναμφίβολα από τις δημοσκοπήσεις που έσπευσαν) μια αχτίδα ελπίδας ότι «αυτός μπορεί να διαφέρει από τους άλλους». Οι μάσκες όμως γρήγορα θα πέσουν. Η στυγνή πραγματικότητα της κρίσης, που ο εκλεκτός των αγορών πήρε το χρίσμα από το κεφάλαιο να τη χειριστεί προς όφελός τους, δυστυχώς για τους εργαζόμενους όχι μόνο θα παραταθεί, αλλά θα οξυνθεί με νέα βάρη στις πλάτες τους. Γι’ αυτό είναι ανάγκη χωρίς καθωσπρεπικές αναστολές να απομυθοποιηθεί ο νεόκοπος Μεσσίας, όχι κυρίως σε προσωπική, αλλά σε πολιτική βάση.
Κατ’ αρχάς να μην μας διαφεύγει ότι ο Παπαδήμος δεν προήλθε ούτε από παρθενογένεση ούτε είναι ένας απλός τεχνοκράτης. Αν και η κυρίαρχη άποψη το κρύβει επιμελώς, είναι κορυφαίο στέλεχος των καπιταλιστικών κέντρων και μηχανισμών αλλά και εκ των πρωταγωνιστών στη φαύλη διαχείριση της οικονομίας την κρίσιμη Σημιτική περίοδο («γκρικ στατίστικς», συμφωνίες απαλλαγής σουάπς, ληστεία Χρηματιστηρίου, Ολυμπιάδα, φούσκα ανάπτυξης με δανεικά). Δεν επιλέχτηκε τυχαία από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά επιβλήθηκε τελεσιγραφικά και εκβιαστικά (απειλές από Μέρκελ, φωτογράφισή του από την «τρόικα» του ΠΑΣΟΚ, απειλητικά προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δημοσιεύματα του αστικού Τύπου). Αλλά και οι προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή διέψευσαν τις όποιες αυταπάτες και απάτες. Διαβεβαίωσε απερίφραστα την προσήλωσή του στη δημοσιονομική εξυγίανση, στην υλοποίηση της φοροεπιδρομής, χωρίς να αποκλείσει και νέα βάση που θα απαιτήσουν τα νέα ελλείμματα. Μας καθησύχασε διευκρινίζοντας ότι απλώς θα περιορίσει το υδροκέφαλο και σπάταλο κράτος, όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει επίταση της εφεδρείας αλλά και άμεσες απολύσεις στο Δημόσιο. Και διακήρυξε ότι αποστολή της κυβέρνησής του πάνω απ’ όλα είναι η υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης και των συνοδευτικών μέτρων που θα αλυσοδέσουν το λαό μας, τουλάχιστον μέχρι το 2020 (κατά δήλωση Σόιμπλε) και θα επαναφέρουν το χρέος στα απάνεμα νερά του 120% του ΑΕΠ, που το παρέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!
Εξάλλου, για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για τον αυταρχισμό και την αντιλαϊκότητα της νέας κυβέρνησης, ο Καίσαρας Βενιζέλος έδωσε το πιο εύγλωττο δείγμα: Κατηγόρησε για υπέρβαση καθήκοντος το Πρωτοδικείο Καλαμάτας που έκρινε έκνομο το χράτσι της ΔΕΗ ενός πολίτη.
Ηεπιλογή Παπαδήμου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Από καιρό εκκολαπτόταν ως εναλλακτική λύση της πολιτικής κρίσης (αντανάκλασης της οικονομικής) η κυβέρνηση τεχνοκρατών ή η δυναμική συμμετοχή τους σε μια συγκυβέρνηση των αστικών πολιτικών δυνάμεων (δικομματισμού και προθύμων). Η πολιτική κρίση του δικομματισμού ως αδυναμία να κατευνάσει ή και να καταστείλει έστω τη λαϊκή οργή και αντίδραση, απότοκη της οικονομικής καταβαράθρωσης που προκάλεσε η συνταγή της λιτότητας και της ύφεσης, κορυφώθηκε στις εκρηκτικές λαϊκές διαδηλώσεις της 28ης Οκτώβρη που κατοθορύβησαν την κυρίαρχη τάξη, ελληνική και διεθνή.
Η τρέχουσα όμως κρίση (πολιτική αλλά και οικονομική) διαπλέκεται και καθορίζεται από τη διαρθρωτική πολιτική κρίση ηγεμονίας του ολοκληρωτικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Η κρίση αυτή προκαλείται (όχι γραμμικά βέβαια, αλλά αναπόδραστα) από τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική (από τη δεκαετία ’80) ανάκαμψης των κερδών με τη συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων και την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. Την κρίση πολιτικής ηγεμονίας (μετά τη θατσερική «άνοιξη» και την ευφορία από την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού») προσπάθησε το κεφάλαιο να την αντιμετωπίσει.
Την ηγεμονία του δεν μπορούσε να την εδραιώσει (ούτε την απώλεσε βέβαια, αφοού δεν αναπτύχτηκε ισχυρό ριζοσπαστικό κίνημα στις καπιταλιστικές χώρες). Για να καλύψει, λοιπόν, την αντεργατική πολιτική του ενίχυσε την αυταρχική και κατασταλτική λειτουργία του κράτους (μαστίγιο). Υπέταξε ασφυκτικά την έτσι κι αλλιώς περιορισμένη από την ταξική της φύση αστική δημοκρατία και από την άποψη των θεσμών (δικαιώματα, ελευθερίες) και από την άποψη της όποιας σχετικής αυτοτέλειάς της απέναντί του, συνδέοντας τις δύο αυταρχικές κατευθύνσεις σε μια μεταλλαγμένη τείνουσα προς τον ολοκληρωτισμό πολιτική μορφή. Η αστική δημοκρατία ολοκληρωτικής κατεύθυνσης δεν ταυτίζεται βέβαια με τη στρατιωτική δικτατορία αλλά μ’ ένα αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς, που με τους συγκεντρωτικούς και αυταρχικούς μηχανισμούς του παράγει τη σχεδόν ολοκληρωτική αποξένωση και ασφάλειά του από τις μάζες και τους πολιτικούς αντιπάλους του, μεθοδεύοντας θεσμικά και ιδεολογικοπολιτικά την αδρανοποίηση και τον πολιτικό ευνουχισμό τους. Η στεγανοποίηση του αστικού κράτους δεν επιδιώκεται μόνο με τις διάφορες μορφές καταστολής (θεσμοί, πολιτική) αλλά και από τη σχεδόν άμεση άσκηση της εξουσίας από το κεφάλαιο χωρίς σε ορισμένες περιπτώσεις, μεσολάβηση των πολιτικών εκπροσώπων του. Επιπλέον, με υπαγόρευση σχεδόν στο κράτος των επιταγών του, με δημιουργία οικονομικοπολιτικών δομών και δικτύων (τη λεγόμενη διαπλοκή που παραβιάζει και την αστική νομιμότητα - σκάνδαλα) με την ανοιχτή παρέμβαση οργανώσεων του κεφαλαίου (για παράδειγμα ΣΕΒ, ΙΟΒΕ, Ένωση Τραπεζών, Επιμελητήριο) στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής. Η πολύμορφη άμεση παρέμβαση του κεφαλαίου στο κράτος αναιρούσε στην πράξη το ρόλο του ως ιδεώδους γενικού καπιταλιστή, που ερχόταν σε επιμέρους δευτερεύουσες συγκρούσεις με την αστική τάξη ή τμήματά της, για να περιορίζει την ασυδοσία του συστήματος σε βάρος των εργαζομένων ή και ορισμένων καπιταλιστών, η οποία υποσκάπτει το σύστημα ως σύνολο.
Η σχεδόν απόλυτη πλέον υποταγή του αστικού κράτους στα μονοπώλια είναι η βάση της αυταρχικής μετάλλαξής (όχι απόλυτης) του και η κινούσα αιτία της κυριαρχίας του κατασταλτικού ρόλου. Η πιο ακραία μορφή ολοκληρωτικής υποταγής του αστικού κράτους στο κεφάλαιο είναι η άμεση διακυβέρνηση από τους ίδιους τους καπιταλιστές ή τεχνοκράτες ή και μάνατζερ που ανήκουν ουσιαστικά στην αστική τάξη. Πρώτος διδάξας από τη δεκαετία ’90 είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μεγαλοεπιχειρηματίας και κυρίαρχος των μίντια που δέσποζε στην πολιτική ζωή της Ιταλίας μέχρι πρόσφατα. Την ίδια εποχή περίπου, σε διαφορετικές συνθήκες, αναλαμβάνει πρωθυπουργός της αλήστου οικουμενικής κυβέρνησης ο Ξ. Ζολώτας, ένδειξη της ανερχόμενης δύναμης του τραπεζικού κεφαλαίου. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε με ορατά σημεία την εξόφθαλμη επιβολή του πολυκλαδικού και κερδοσκοπικού κεφαλαίου στις κυβερνήσεις, την άμεση και δεσπόζουσα παρέμβαση οργάνων του κεφαλαίου σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο, όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η FED, ο ΟΟΣΑ, ο ΠΟΕ, παγκόσμια όργανα του ιμπεριαλισμού (λέσχη Μπίλντμπεργκ, το φόρουμ του Νταβός και η Τριλάτεραλ – τις τάξεις της οποίας κοσμεί και ο Παπαδήμος...).
Το φαινόμενο αυτό φαίνεται να κορυφώνεται στη σημερινή φάση λόγω της όξυνσης της οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Έχουμε λοιπόν βίους παράλληλους: Ο τεχνοκράτης Μόντι αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Ιταλίας, ο Παπαδήμος της Ελλάδας, ο Ντράγκι την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Τρία διακεκριμένα στελέχη και μέλη της κεφαλαιοκρατίας προωθούνται σε κορυφαίες εξουσίες. Είναι μια τάση όπως αναφέρθηκε, της ροπής του κεφαλαίου στην εποχή του ολοκληρωτικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού προς ακραίο και ολοκληρωτικό (υποταγή των πάντων) αυταρχισμό και έλεγχο της κοινωνίας.
Αυτή η τάση όμως έχει στη σημερινή φάση συγκεκριμένες αιτίες και στοχεύσεις: Εκφράζει τη δυσπιστία του κεφαλαίου προς την ικανότητα της πολιτικής τάξης (διαφθορά, μικροκομματικές αντιθέσεις, πολιτικό κόστος) να φέρει εις πέρας τη δύσκολη αποστολή της προώθησης της υπεραντιδραστικής καπιταλιστικής στρατηγικής.
Λειτουργεί και δίκην πειράματος, αν τελεσφορήσει, για την ανασύνθεση, με έντονη την παρουσία τεχνοκρατών, του κλυδωνιζόμενου αστικού πολιτικού συστήματος.
Είναι μια «άυλη» (χωρίς κάποιες δηλαδή παροχές) προσπάθεια εκτόνωσης ή και ενσωμάτωσης των μαζών. Οι τεχνοκράτες, σε αντίθεση με τους πολιτικούς που βάλλονται από τα πυρά των εργαζομένων, είναι νέοι και άφθαρτοι στο πολιτικό σκηνικό, περιβάλλονται από τα μίντια με το φωτοστέφανο του άμωμου και ικανού να δώσει λύσεις. Παράλληλα, με την προώθησή τους όχι μόνον εξαερώνεται η ευθύνη για την κρίση αλλά η αγανάκτηση για τους πολιτικούς αξιοποιείται από το σύστημα, από τα δεξιά, για τον εξωραϊσμό τεχνοκρατών ή γενικότερα νέων προσώπων στον πολιτικό στίβο, κατ’ αντιδιαστολή προς τους φθαρμένους πολιτικούς. Η φθορά των παραδοσιακών πολιτικών και θεσμών έχει ιδίως στο μεσοπόλεμο, αξιοποιηθεί από το σύστημα για να ανακοπεί η πρόσβαση του εργατικού κινήματος στην εξουσία και να εγκαθιδρυθούν φασιστικά καθεστώτα (Χίτλερ, Μεταξάς κ.ά.) και μάλιστα στην αφετηρία τους με κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Οι κυβερνήσεις Μόντι, Παπαδήμου δεν είναι βέβαια φασιστικές. Οι «κατασκευαστές» τους όμως αξιοποιούν και τις αστικές πολιτικές παθογένειες, για να προβάλλουν τέτοιες κυβερνήσεις ως εναλλακτικές λύσεις «εθνικής σωτηρίας» και να συγκαλύψουν τον έντονα αυταρχικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα τους. Όμως τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα, που αναπόφευκτα θα οξυνθούν παραπέρα με το νέο φαύλο κύκλο λιτότητας - ύφεσης αλλά και την εντεινόμενη στον πυρήνα της ΕΕ κρίση, δεν επιτρέπουν περίοδο χάριτος στο κυβερνητικό κατασκεύασμα από τα ρετάλια του αστικού τόξου. Γρήγορα, θα αποκαλυφθεί ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός...
Στην επίρρωση της διαπίστωσης για την αντιδραστική στροφή της αστικής δημοκρατίας συνηγορούν και δύο γενικευμένα σχεδόν στο αστικό κράτος πολιτικά φαινόμενα: Ο βοναπαρτικός, όπως έχει χαρακτηριστεί, τύπος αστικής διακυβέρνησης και η πολιτική νομιμοποίηση της ακροδεξιάς. Με τον όρο νεο-βοναπαρτισμός προσδιορίζεται η βαθμιαία αχρήστευση της νομοθετικής (κοινοβουλευτικής) εξουσίας, χωρίς να καταργείται το θεσμικό κέλυφός της (κοινοβούλιο). Η λήψη αποφάσεων μεταφέρεται στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας, στον πρωθυπουργό και το μη εκλεγμένο επιτελείο των συμβούλων του, στην κυβερνητική επιτροπή (ουσιαστικά και η κυβέρνηση ακόμη υποβαθμίζεται ως όργανο) και στον ηγετικό πυρήνα της ΕΕ. Οι αποφάσεις λαμβάνονται σε αυτό το υπερσυγκεντρωτικό και απροσπέλαστο πλαίσιο, συχνά άτυπα. Ορισμένες αποφάσεις, αφού ληφθούν έρχονται στη συνέχεια στη Βουλή για τυπική επικύρωση, χωρίς ουσιαστική ενημέρωση, έλεγχο και με το φόβητρο της διαγραφής των διαφωνούντων (η κομματική δημοκρατία είναι ξεχασμένη υπόθεση στα αστικά κόμματα). Ορισμένες μάλιστα κρίσιμες αποφάσεις δεν έρχονται καν προς ψήφιση στη Βουλή (όπως η δανειακή σύμβαση του πρώτου Μνημονίου) ενώ οι επί τα χείρω τροποποιήσεις του Μνημονίου (επικαιροποιήσεις κατ’ ευφημισμό) αποφασίζονται από τον υπουργό οικονομίας χωρίς έγκριση από τη Βουλή!
Με την αυταρχικοποίηση της αστικής δημοκρατίας συνδέεται, αλλά και την ενισχύει από την πλευρά της, η ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Τα ακροδεξιά κόμματα κερδοσκοπώντας στην κρίση του συστήματος, του οποίου όμως αποτελούν την ακραία πτέρυγα και εφεδρεία, υιοθετώντας δήθεν ακόμη και φιλολαϊκά αιτήματα, αξιοποιώντας και το μεταναστευτικό ζήτημα, ενισχύουν την επιρροή τους, σε ορισμένες χώρες, σημαντικά. Γι’ αυτήν όμως την επικίνδυνη εξέλιξη σοβαρές ευθύνες έχει και η αυταρχική αστική δημοκρατία. Με τη δυσφημιστική και κινδυνολογική αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος υποθάλπει και νομιμοποιεί την αταβιστική (από τις ναζιστικές τους ρίζες) εχθρότητα της ακροδεξιάς προς το λαϊκό κίνημα. Με την ανάπτυξη μιας αντιμεταναστευτικής ρητορικής είτε πιο ήπιας (ΠΑΣΟΚ) είτε πιο οξείας (Νέα Δημοκρατία) δίνει τροφή στην εμετική ρατσιστική προπαγάνδα αλλά και βία. Η χυδαία ισλαμοφοβία δικαιώνεται ουσιαστικά από τις ίδιες τις αστικές κυβερνήσεις, που με διάφορα προσχήματα αρνούνται να ικανοποιήσουν το στοιχειώδες δικαίωμα των Μουσουλμάνων για ευκτήριο οίκο (τζαμί).
Επαναδιαπραγμάτευση ή αποδέσμευση;
Η αυταρχικοποίηση της δημοκρατίας στη χώρα μας έχει εγγενείς αιτίες που συνυφαίνονται όμως και επηρεάζονται δυναμικά από την κρίση στην ΕΕ, η οποία το τελευταίο διάστημα παίρνει διαστάσεις παροξυσμού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και είναι ένα συγκεντρωτικό αυταρχικό μόρφωμα, με ολιγαρχικά όργανα εξουσίας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γιούρογκρουπ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και Ευρωκοινοβούλιο χωρίς όμως αρμοδιότητες ουσιαστικά, σε ρόλο δημοκρατικής επίφασης. Η ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, του ανταγωνισμού ανάμεσα στο γερμανικό κεφάλαιο και τους συμμάχους του, από τη μια, και προβληματικών χωρών της ευρωζώνης από την άλλη, οξύνει την κρίση του συστήματος της ΕΕ.
Έτσι, στην ευρωζώνη οι ηγεμονικές μερίδες του κεφαλαίου επιβάλλουν προς το συμφέρον τους σκληρή δημοσιονομική πολιτική και σκληρό ευρώ που αυξάνει τα κέρδη ιδίως του κυρίαρχου γερμανικού κεφαλαίου. Η αυστηρή λιτότητα στη χώρα μας και στις άλλες προβληματικές χώρες που αυξάνονται, επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση από την ελληνική πλευρά και επιβάλλεται με αυταρχικό, επίσης, τρόπο στο λαό της χώρας μας, χωρίς να ζητηθεί η ετυμηγορία του, χωρίς καν ψήφιση στη Βουλή της δανειακής σύμβασης και χωρίς –πρωτάκουστο– δικαίωμα σύναψης δανείου με άλλη χώρα! Η ΕΕ ασκεί συστηματικούς ελέγχους στη χώρα μας, υπαγορεύει ουσιαστικά την ακολουθούμενη πολιτική και έθεσε τελικά τη χώρα μας υπό την άμεση εποπτεία κομισσάριων. Δεν αναγνώρισε στον πρωθυπουργό της χώρας το δικαίωμα να πραγματοποιήσει δημοψήφισμα (άλλο ότι η πρωτοβουλία του στόχευε στην παγίδευση και συνενοχή των εργαζομένων), καθόρισε το περιεχόμενο και το χρόνο του δημοψηφίσματος αν γινόταν και επέβαλε τελεσιγραφικά τον εκλεκτό της Μέρκελ, Παπαδήμο.
Αν και με την ένταξή της στην ΕΕ, μια χώρα εκχωρεί μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, η αναμφισβήτητη και άμεση πλέον επικυριαρχία της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας δημιουργεί μια εικόνα προτεκτοράτου για την Ελλάδα. Μάλιστα, την εικόνα αυτή επιβεβαιώνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από τη μια δικαιολογώντας την πολιτική της ως αναπόφευκτη λόγω απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας και από την άλλη, λεονταρίζοντας, όταν ισχυριζόταν ότι εφαρμόζει την πολιτική της εκχώρησης εθνικής ανεξαρτησίας, για να την επανακτήσει!
Για την ακρίβεια, η χώρα μας δεν είναι αποικία ούτε προτερκτοράτο της ΕΕ. Είναι σύμμαχος και εταίρος σε αυτήν, με υποβαθμισμένη όμως θέση, που η κρίση και η αύξηση της ανισομετρίας υποβαθμίζει δραματικά. Ωστόσο, η ανώτερη και πολυεθνική μερίδα της εγχώριας αστικής τάξης είναι διαπλεγμένη με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, ωφελείται από την κρίση, υπερθεματίζει (ΣΕΒ, τράπεζες, καναλάρχες κ.ά.) για την πιστή εφαρμογή των πιο αντιλαϊκών, αυταρχικών και αντικοινωνικών μέτρων που επιβάλλουν τρόικα και ελληνική κυβέρνηση. Μάλιστα, ο αυταρχικός προσανατολισμός ΕΕ και ελληνικής κυβέρνησης θα οξυνθεί με τη νέα «μεγάλη» ιδέα των προγενών πλεονασμάτων που θα απαιτήσουν αιματηρή λιτότητα, κύμα απολύσεων, περιορισμό των δημόσιων δαπανών στο μισό και λιγότερο, δηλαδή, σε επίπεδο τριτοκοσμικής χώρας.
Γι’ αυτό, η πρόταξη της εθνικής ανεξαρτησίας αντικειμενικά δημιουργεί μέτωπο με τα τμήματα της αστικής τάξης, αλλά και με τμήματα του εθνικολαϊκού ΠΑΣΟΚ και της λαϊκής Δεξιάς, που δεν τάσσονται εναντίον του Μνημονίου αλλά υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσής του. Η εθνική ανεξαρτησία (αποδέσμευση από ΕΕ - ΝΑΤΟ) πρέπει να εντάσσεται σ’ έναν αντιιμπεριαλιστικό στόχο, με μέτωπο το πλέγμα του ιμπεριαλισμού και των εδώ συμμάχων του. Ούτε σε μια ΕΕ της άγριας λιτότητας και αντίδρασης είναι δυνατόν στα σοβαρά κανείς να ευελπιστεί ότι θα προωθήσει μια προοδευτική πολιτική σε επαναδιαπραγμάτευση και σε συναίνεση με το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο.
ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ: Εργατική δημοκρατία- ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
Κριτική στον αυταρχισμό και το συγκεντρωτισμό της αστικής δημοκρατίας γίνεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες, που μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο ευρύτερες κατηγορίες: Πρώτον, σε προσεγγίσεις αστικής οπτικής και δεύτερον, σε προσεγγίσεις αριστερής οπτικής.
Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνεται η παραδοσιακή αστικοφιλελεύθερη τάση, που διεκδικεί την προστασία και διεύρυνση των δικαιωμάτων του ατόμου, των κοινωνικών ομάδων και των πολιτικών δυνάμεων. Είναι διάσπαρτη σε κόμματα και συλλογικότητες.
Στο αστικό στερέωμα κυριαρχεί η νεοφιλελεύθερη τάση στη συντηρητική μορφή της και στη σοσιαλιστική μορφή (σοσιαλφιλελευθερισμός). Είναι υπέρ του μικρού και ισχυρού κράτους, δηλαδή υπέρ του αυταρχικού και αντιλαϊκού κράτους του κεφαλαίου. Σοσιαλδημοκρατική τάση: Ψήγματα από το ρεφορμιστικό παρελθόν ανάμικτα με νεοφιλελευθερισμό (Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, ΔΗΜΑΡ, ορισμένα ρεφορμιστικά συνδικάτα κ.ά.). Ακροδεξιά αντίληψη: Τάσσεται υπέρ του ισχυρού κράτους που εξασφαλίζει τη συνοχή και ενότητα, αλλά και την «καθαρότητα» της πατρίδας (συγκαλυμμένα υποστηρίζει καθεστώτα ολοκληρωτικού τύπου).
Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνεται η ρεφορμιστική αντίληψη (εκπροσωπείται κυρίως από το Συνασπισμό). Αποδέχεται το αστικό θεσμικό πλαίσιο, προσβλέπει στον εκδημοκατισμό του αστικού κοινοβουλίου, στην αποκατάσταση της χαμένης τιμής του και όχι στην υπέρβασή του με ανώτερες πολιτειακές μορφές. Το ΚΚΕ απεργάζεται την ανατροπή της αστικής δημοκρατίας και επιδιώκει την αναβίωση της σοσιαλιστικής δημοκρατίας «του υπαρκτού σοσιαλισμού», που τη θεωρεί ανεπιφύλακτα αυθεντική λαϊκή εξουσία.
Η συνέλευση της πλατείας πυροδότησε την αναζήτηση της άμεσης δημοκρατίας που εμβρυακά και πρωτόλεια λειτούργησε. Η άρνηση της εκφυλισμένης αστικής δημοκρατίας είναι η θετική έκφραση του αυθόρμητου των πλατειών, η ισοπεδωτική όμως άρνηση των κομμάτων, των βουλευτών, των συνδικάτων εκφράζει την καθυστερημένη και ρηχή διάσταση της συνείδησης αυτού του κινήματος.
Κριτική του αστικού αυταρχικού και ολιγαρχικού συστήματος γίνεται και από τη σκοπιά της εργατικής δημοκρατίας, που συγκεράζοντας τις καλύτερες παραδόσεις των επαναστατικών κινημάτων, προβάλλει ως ανώτερη μορφή της δημοκρατίας, εναλλακτική στο αστικό κοινοβούλιο. Αυτή η αντίληψη αναγνωρίζει ως πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη την εργατική τάξη σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Η εργατική δημοκρατία έχει ως βασική αρχή την αυτοοργάνωση των εργαζομένων, την ενότητα μέσα από την πολυμορφία, τη συνελευσιακή λειτουργία, την κοινή δράση. Αυτή η δημοκρατία πρέπει να οργανωθεί και να δράσει παντού χωρίς περιορισμούς και προκαταλήψεις. Ενότητα κι αγώνας στις γειτονιές, στις πλατείες, στο δρόμο, στο εργοστάσιο, στο δήμο. Η εργατική δημοκρατία προωθεί τη δημιιουργία λαϊκών οργάνων με πρωτοκαθεδρία της συνέλευσης στους χώρους συσπείρωσης και δράσης. Την ανάδειξη αυτών των οργάνων σε άμεσα όργανα διεκδίκησης και πάλης, που θα μετεξελιχθούν σε όργανα δυαδικής εξουσίας στην αποφασιστική αναμέτρηση και σε όργανα εργατικής εξουσίας μετά τη νίκη της εργατικής επανάστασης.
Τα πολιτικά και κοινωνικά αυτά υποκείμενα, στον όποιο χώρο συσπειρώνονται και δρουν, πρέπει να έχουν την πρωτοβουλία και την ευθύνη του χώρου τους, να μην αλλοτριώνονται σε εκτελεστικά όργανα μιας γραφειοκρατικής ελίτ, που ίσως επιχειρήσει να σφετεριστεί την εργατική και λαϊκή δύναμη. Αυτή η εργατική και λαϊκή δημοκρατία της βάσης θα πρέπει να αποκτήσει κεντρική, όπως το Σοβιέτ Πετρούπολης το 1917, συνέλευση, με δημοκρατικές διαδικασίες που θα συντονίζει και θα σχεδιάζει τη δράση των συνελεύσεων σε γενικούς στόχους, που υπερβαίνουν το χώρο δράσης των επιμέρους συνελεύσεων. Αυτή η μορφή οργάνωσης, σμιλεμένη στη φωτιά της δράσης θα αποτελέσει το έμβρυο της αυριανής εργατικής δημοκρατίας, όταν θα έχει ανατρέψει την αστική τάξη και τους θεσμούς της. Αυτή η οργάνωση μάχης θα μετασχηματιστεί στην αυριανή εργατική δημοκρατία, όταν ο λαός θα πάρει στα χέρια του την εξουσία. Κι αυτή η εργατική δημοκρατία που θα την ασκεί και θα την ελέγχει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού θα είναι χίλιες φορές ανώτερη από την αυταρχική και αλλοτριωμένη από το λαό αστική δημοκρατία. (από το ΠΡΙΝ 20/11/11)
aristeroblog.gr
Τα παράσιτα, οι απατεώνες και τα “αυγά” τις μεγαλύτερης ενημερωτικής παρέας στο twitter
Επειδή πολύς ο ντόρος που γίνεται στις μέρες μας για τα social media και τους επονομαζόμενους followers διαβάστε το παρακάτω άρθρο του @Gerogriniaris για να μην σας παραμυθιάζουν τα νούμερα... με τα νούμερα τους, μια και όπως γράφω και στο bio μου εδώ μέσα μαζευτήκανε από μελλοντολόγους που ψυχανεμίζονται το μέλλον, τσαρλατάνους και ηλεκτρονικές ντίβες που δεν σηκώνουν μύγα στο timeline αφού πιστεύουν ότι το "οικόπεδο" τους ανήκει... Και που είστε υπάρχει και κουμπάκι block στο twitter.Αφορμή γι αυτή την ανάρτηση είναι η σχετική από τον @AnemosNaftilos με τίτλο "απάτη στο twitter". Όποιος γυρίζει μυρίζει ξεκινάει το άρθρο του και εξηγεί πως ανακάλυψε διάφορους λογαριασμούς στο twitter προφανώς ψεύτικους που ακολουθούν συγκεκριμένα προφίλ κατά κόρον.
Στην αρχή πρέπει να ομολογήσω πως δεν έδωσα και πολλή σημασία, πάντα στο ίντερνετ υπήρχαν τα μποτς, λογαριασμοί που δεν αντιστοιχούν σε χρήστες αλλά σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές που γυρίζουν το διαδίκτυο μαζεύοντας πληροφορίες ή και... μερικές φορές κάνοντας τη βρώμικη δουλειά διαφημιστών και άλλων παρασίτων του διαδικτύου. Το φαινόμενο σίγουρα δεν είναι νέο, αλλά φαίνεται τελευταία με τα social media να παίρνει νέα μορφή.
Και μια και η κουβέντα ξεκίνησε από το twitter του ΣΚΑΪ είπα και εγώ έτσι από περιέργεια να ρίξω μια ματιά. Όμως πολύ γρήγορα άρχισε να διαφαίνεται ένα μοτίβο που μου έκανε εντύπωση. Όχι τόσο ότι υπήρχαν μερικά "ρομποτάκια" που ακολουθούν τον συγκεκριμένο σταθμό, αλλά το πόσα πολλά είναι αυτά, και κυρίως κάποιες φαινομενικά περίεργες συμπτώσεις. Και επειδή είμαι και λίγο παράξενος κάθισα και έφτιαξα ένα μικρό "οργανόγραμμα" με κάποια από αυτά και τις συνδέσεις μεταξύ τους.
Αρχικά η ιστορία φαίνεται μπλεγμένη και οι σχέσεις τους τυχαίες, αλλά πολύ γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο φάνηκε πως κάποιοι "αληθινοί" λογαριασμοί φαίνεται να έχουν περισσότερες σχέσεις με ρομποτάκια απ' ότι θα περίμενε κανείς. Έτσι για παράδειγμα φαίνεται πως το @gottadealgr συνδέεται με τουλάχιστον 9 τέτοιους λογαριασμούς. Συγκεκριμένα αποτελεί έναν από τους 2-3 ή και τον μοναδικό follower αυτών των αυγών. Υπ όψιν πως αυτό το βρήκα με λίγα λεπτά ψαξίματος, σίγουρα τα αυγά που "συμπαθεί" το προφίλ αυτό είναι πολύ περισσότερα. Αυτό με έκανε να ψάξω λίγο περισσότερο και γρήγορα εμφανίστηκε ο @drdrakulas...
Ένας λογαριασμός που φαίνεται να ανήκει σε κάποιον μπλόγκερ αλλά όλως τυχαία είναι ένας από τους followers του @gottadealgr αλλά και αρκετών "αυγών", δηλαδή λογαριασμών που μαζικά ακολουθούν τον ΣΚΑΪ και που είναι προφανώς ρομποτάκια αφού έχουν ένα δύο followers, μερικές φορές και κανέναν, δεν έχουν "μιλήσει" καθόλου ή ελάχιστα και ακολουθούν σχεδόν τους ίδιους λογαριασμούς.
Ένα ενδεικτικό γράφημα μπορείς να δεις πιο κάτω με συνδέσεις (links) στους συγκεκριμένους λογαριασμούς. Είμαι σίγουρος πως μπορείς να βγάλεις τα συμπεράσματά σου. Το θέμα το άφησα λίγο για να ξεκουραστώ και να κάνω κάποιες δουλειές και συνέχισα περίπου μία ώρα αργότερα.
Ο αριθμός των followers του ΣΚΑΪ είχε αυξηθεί κατά πάνω από 100 χρήστες και... ήταν φυσικά γεμάτος "αυγά". Εκεί εμφανίστηκε ένα άλλο μοτίβο, με τους περισσότερους να έχουν προφανή σχέση με έναν άλλο λογαριασμό, τον @stosfiri. Εδώ πρόκειται όχι για έναν ανώνυμο μπλόγκερ, αλλά για μία επιχείρηση με φυσική διεύθυνση, Έβρου 18, Γέρακας, Αθήνα. Με μια πρώτη ματιά δεν βρήκα άλλα στοιχεία επικοινωνίας αλλά στην ιστοσελίδα τους http://stosfiri-shop.gr αναφέρονται αριθμοί λογαριασμού τραπεζών κλπ.
Η επωνυμία της εταιρίας "STOSFIRI ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ" και κρατήστε το διαφημιστική...
Όση ώρα δε έψαχνα όλα αυτά τα αβγουλάκια με τα οποία η "STOSFIRI ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ" φαίνεται να έχει τόσο καλή σχέση ήρθε ένα και σε εμένα! Νέος follower, αβγουλάκι χωρίς followers που επιπλέον είχε πριν από λίγο κάνει follow το... ΣΚΑΪ!!! Μάλιστα λίγο μετά που ξεκίνησα να γράφω αυτή την ανάρτηση είχε αποκτήσει 4 followers και μεταξύ αυτών μάντεψε ποιόν... ναι, σωστά μάντεψες το @stosfiri!!!
Για του λόγου το αληθές να και ένα screenshot...
Φυσικά οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εδώ... τα γλυκά αβγουλάκια @dimmirto και @celia81 φαίνεται να έχουν followers και το @stosfiri αλλά και το @gottadealgr, ενώ ο @costasarvel και @GiorgosEL έχουν followers και το @stosfiri και τον @drdraculas. Και αυτό με ένα μικρό ψάξιμό, φαντάσου να έψαχνα περισσότερο και με ειδικά εργαλεία τι θα έβρισκα ε;
Πάρε άλλο ένα screenshot να γουστάρεις... (εννοείται πως για όλα αυτά τα μποτάκια και τις σχέσεις τους έχω τα screenshots).
Με μια ματιά σε αυτούς που ακολουθούν αυτά τα αβγουλάκια εμφανίζονται και άλλες "σχέσεις" με λογαριασμούς είτε προφορών και πάλι, αλλά ακόμα και "αφιλοκερδών" οργανώσεων!!!
Δες λίγο και το γραφικό που έχω πιο κάτω και τα λέμε στο τέλος της ανάρτησης για περισσότερα... (κάνε κλικ αν θέλεις να δεις τα προφίλ στο twitter)
Το διαδίκτυο ποτέ δεν ήταν ένα ασφαλές περιβάλλον όπου μπορούσες να θεωρείς πως έχεις να κάνεις με τίμιους ανθρώπους. Όμως τελευταία το πράγμα έχει παραγίνει. Πιο μεγάλη πιθανότητα έχεις να πια πέσεις σε απατεώνες ή τα ρομποτάκια τους.
Όλα αυτά τα παράσιτα στρεβλώνουν την αξία του μέσου, το καθιστούν αναξιόπιστο και τελικά ακυρώνουν πολλές καλές ενέργειες. Όμως ίσως το θέμα δεν είναι τόσο το τι κάνουν μερικά παράσιτα που δημιουργούν αυτούς τους λογαριασμούς αυτούς. Θεωρώ πως είναι ακόμα μεγαλύτερο θέμα η συμπεριφορά ενός "έγκριτου" (λέμε τώρα, εντάξει) καναλιού.
Ο ΣΚΑΪ καθημερινά διαφημίζει "την μεγαλύτερη ενημερωτική παρέα" που έχει δημιουργήσει στο διαδίκτυο. Όμως αυτή η παρέα έχει δημιουργηθεί και αποτελείται κατά πολύ μεγάλο ποσοστό από παρασιτικά ρομποτάκια που λειτουργούν μεταξύ άλλων και με αυτό τον σκοπό, να διογκώνουν τα νούμερα.
Όμως όσο απλό και να φαίνεται, αυτοί που δημιουργούν όλα αυτά τα μποτς δεν το κάνουν για την ψυχή της μανούλας τους, για το χρήμα δουλεύουν. Ο ΣΚΑΪ λοιπόν θα πρέπει νομίζω να εξηγήσει αν θεωρεί αυτού του είδους την παραπλανητική διαφήμιση όχι απλά θεμιτή, αλλά και κάτι που αξίζει να πληρώνει.
Βλέπεις και εγώ έχω μερικά αβγά για followers αλλά μια και δεν τους πληρώνω για να μου φουσκώσουν τα νούμερά μου αυτά είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία. Μήπως το ίδιο συμβαίνει με τις θριαμβολογίες του ΣΚΑΙ για την επισκεψιμότητα της σελίδας τους στο ίντερνετ;
Αν οι 65.000+ followers στο twitter εξηγούνται έτσι, πόσοι από τους "μοναδικούς χρήστες" που μπαίνουν καθημερινά στις σελίδες του εξηγούνται με παρόμοιες πρακτικές;
Φυσικά δεν περιμένω καμία απάντηση από τον ΣΚΑΪ, τα δελτία ειδήσεών τους είναι ξεκάθαρη απάντηση του πως θεωρούν πως πρέπει να συμπεριφέρονται στο κοινό τους. Απευθύνομαι στους χρήστες του διαδικτύου, όσους τελικά φτάσουν μέχρι εδώ και τους προτρέπω να ελέγξουν όσα λέω εδώ και να έχουν το νου τους.
Τα παράσιτα και οι απατεώνες καραδοκούν, μην τους κάνεις τη χάρη.
Γύρισέ τους την πλάτη.
Υγ. Εκτός απ τον "την μεγαλύτερη ενημερωτική παρέα", στο στόχαστρο των αυγών που λέγαμε είναι και αρκετοί ακόμα που θεωρώ "σοβαρούς". Ξέρω πως υπάρχουν "διαφημιστές" που διαφημίζουν αύξηση followers και hits, αλλά ας έχουν υπόψη τους πως πέρα από τους αριθμούς η δημοφιλία εξαρτάται κυρίως από το κύρος και την αξιοπιστία. Θα ήταν κρίμα να λερώσουν ένα καλό όνομα με το να καταφεύγουν σε τέτοιες παραπλανητικές τακτικές.
Εδώ είμαστε, και το ψάξιμο δεν έχει τελειώσει...
apneagr
Το επερχόμενο σοκ θα είναι πολύ μεγάλο και μη αντιμετωπίσιμο..
Ο Καιρός πλησιάζει, ο καιρός είναι κοντά που θα υποστεί το σύστημα ένα πολύ ισχυρό σοκ.Σε ελληνικό,ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Προδιαγράφονται ορισμένες εξελίξεις όχι ευχάριστες και προφανώς το συστημικό σοκ που έρχεται αναμένεται να είναι μεγάλο και μη αντιμετωπίσιμο με τις κλασσικές οικονομικές παραδοχές.
Υπάρχουν ενδείξεις, αποχρώσες ενδείξεις ότι στις προσεχείς εβδομάδες θα υπάρξει οξεία κλιμάκωση της έντασης και της κρίσης.
Προφανώς και πολλοί κεροσκόποι,τοκογλύφοι,έτοιμοι μαυραγορείτες του χρήματος και της πολιτικής,ετοιμάζονται να τρίψουν τα χέρια τους,αλλά το αμέσως προσεχές διάστημα θα είναι στην πραγματικότητα πολύ επικίνδυνο.
Συνομιλώντας με ξένους την τελευταία εβδομάδα διαπιστώνουμε ότι σχεδόν όλοι από Λονδίνο έως Ρώμη υποστηρίζουν ότι προσεχώς κάτι πολύ κακό θα συμβεί που θα συμπαρασύρει τα πάντα.
Ρωτήσαμε πολλούς τι μπορεί να είναι αυτό το κακό σενάριο για το οποίο όλοι μιλούν από S&P, Barclays, BofA, Espirito Santo κλπ..
Καθαρή και χειροπιαστή απάντηση η οποία να σκιαγραφεί την ακριβή εικόνα των εξελίξεων δεν λάβαμε αλλά τουλάχιστον θεωρούν ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες όλοι αυτή η σωρευμένη πίεση θα εκτονωθεί και κάτι πολύ μεγάλο και αρνητικό για τα συμφέροντά τους θα συμβεί που θα συνταράξει συνθέμελα το σύστημα.
Είναι γεγονός ότι αυτό το ακραίο αρνητικό σενάριο έχει διακινηθεί από πολλές πλευρές και λόγω αυτής της γενικευμένης προσέγγισης είναι ορθό καλύτερα οι απλοί πολίτες να είναι προετοιμασμένοι τουλάχιστον.. ψυχολογικά.
Κινδυνολογία όπως πιθανό να σκεφθούν κάποιοι;
Ίδωμεν..
stopcartel Newsdesk
ΥΓ. (σκέψεις απο το bankingnews.gr όπως προσεγγίζονται απο τον απλό πολίτη)
Ο “μάγκας” νεκροθάφτης του ΕΣΥ Λοβέρδος, παραδίδει σε ιδιώτες τη μεταφορά αίματος! Κρεμάλες παντού!
Από το "stelios-kolopaido"
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΙΜΑΤΟΣ
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Η μεταφορά αίματος έχει πέσει στα χέρια ιδιωτών. Έτσι το δρομολόγιο απο την Αθήνα στο νοσοκομείο της Θήβας χρεώνεται:
Αθήνα – Θήβα, το δρομολόγιο Θήβα – Λειβαδιά χρεώνεται: Αθήνα – Λειβαδιά, το δρομολόγιο Λειβαδιά – Λαμία χρεώνεται: Αθήνα – Λαμία και ούτω καθ’ εξής.
Κάνε κλικ στην εικόνα.
Αθάνατη Ελληνική ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ο μάγκας ο Υπουργός Υγείας Λοβέρδος (που λανσάρεται και για υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τρομάρα του) δεν ακούει αυτούς που πρέπει αλλά θα...
ανακαλύψει το φαινόμενο αυτό μόνο όταν θα του το «αποκαλύψουν» τα πληρωμένα παπαγαλάκια των φιλικών ΜΜΕ για να κάνει την προσωπική του προβολή.25.11.11
Το εθνικό μας ξεβράκωμα
Χθες, λίγη ώρα αφότου τα ΜΑΤ μπουζούριαζαν καμιά δεκαπενταριά ανθρώπους, κυρίως συνδικαλιστές της ΔΕΗ που είχαν καταλάβει το Κέντρο Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ρεύματος της εταιρείας, η Κομισιόν – ένα από τα τρία μέρη της τρόικας! –, διά του Γερμανού επιτρόπου για θέματα Ενέργειας, ερχόταν κυριολεκτικά να ξεβρακώσει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών και να αποφανθεί: Δεν έχει κανένα δικαίωμα να συνδέει φορολογικές υποχρεώσεις με το δικαίωμα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος!
Σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή, ο επίτροπος Γκίντερ Έτινγκερ δεν μάσησε τα λόγια του:
● Σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3)».
● «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».
● «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές».
Δικαίωμα του πολίτη, υποχρέωση του κράτους
Τι σημαίνει, με απλά λόγια, αυτή η απάντηση:
1. Η «καθολική υπηρεσία», κατ’ αρχάς, συνίσταται στην παροχή καθορισμένης στοιχειώδους δέσμης υπηρεσιών καθορισμένης ποιότητας, σε όλους τους τελικούς χρήστες, σε προσιτή τιμή. Τέτοια είναι η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.
2. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν τη σαφή και ξεκάθαρη υποχρέωση να «παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια». Ο ηλεκτρισμός, λοιπόν, είναι δικαίωμα και η παροχή του είναι κρατική υποχρέωση, επιβεβλημένη, μεταξύ άλλων, και από τη νομοθεσία της Ε.Ε.
[Κρατήστε αυτό το σημείο περί «καθολικής υπηρεσίας», διότι μιλάει επίσης για «προσιτή τιμή», στοιχείο που βαίνει προς ανατροπή με τις σχεδιαζόμενες διψήφιες αυξήσεις που σχεδιάζονται στην τιμή του ρεύματος από την κυβέρνηση Παπαδήμου και τον Βενιζέλο].
3. Επειδή, λοιπόν, λέει ο επίτροπος στο πλαίσιο της σχετικής οδηγίας, η ηλεκτροδότηση είναι δικαίωμα, δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την κατάσταση ούτε του νοικοκυριού ούτε των μεμονωμένων μελών του «όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».
Είναι, λοιπόν, άλλο πράγμα η φορολογική εκκρεμότητα και άλλο ένα δικαίωμα, το οποίο θεμελιώνει βασική υποχρέωση του κράτους. Κοινώς ένα νοικοκυριό, εφόσον πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει, δεν μπορεί να εξαρτάται από τα γούστα ούτε του Βενιζέλου ούτε των γελοίων υποκειμένων που σχεδίασαν και εισηγήθηκαν αυτή τη βαρβαρότητα.
Τι είναι ο «ευάλωτος καταναλωτής»
Η ειδική αναφορά του επιτρόπου στην «προστασία των ευάλωτων καταναλωτών», για τους οποίους η σχετική οδηγία «υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές», είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα.
Στο νομοσχέδιο της Τίνας Μπιρμπίλη, που αναρτήθηκε τον περασμένο Μάιο προς διαβούλευση στο opengov και είχε αντικείμενο την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία περί ενέργειας των διατάξεων της Οδηγίας 2009/72/ΕΚ του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Ιουλίου 2009 (δηλαδή της ίδιας οδηγίας που επικαλείται ο επίτροπος Έτινγκερ) βρίσκουμε τον ορισμό των «ευάλωτων καταναλωτών», οι οποίοι αναφέρονται ως «Ευάλωτοι Πελάτες». Προσέξτε πώς ορίζονται:
«Ευάλωτοι Πελάτες: Οι Επιλέγοντες Πελάτες που είτε ευρίσκονται σε δυσχερή θέση να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του Προμηθευτή, λόγω της οικονομικής κατάστασής τους, είτε εξαρτώνται για λόγους υγείας από τη συνεχή και αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας ή Φυσικού Αερίου, είτε δυσκολεύονται να διαπραγματευθούν τη συμβατική τους σχέση με τον Προμηθευτή και να αξιώσουν να δικαιώματά τους απέναντι στον τελευταίο ένεκα αντικειμενικά ιδιαίτερα δυσχερών και αναπότρεπτων κοινωνικών ή ατομικών συνθηκών που εκφεύγουν του ελέγχου τους, και ως εκ τούτου χρήζουν ειδικών μέτρων υποστήριξης και προστασίας, είτε, τέλος, είναι Πελάτες σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως τα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά».
Με απλά λόγια: Οι ευάλωτοι πελάτες «χρήζουν ειδικών μέτρων υποστήριξης και προστασίας». Αυτό λέει ο επίτροπος και γι’ αυτό «η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές».Συνεπώς, όταν ο καταναλωτής πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει, το κράτος δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να του το κόψει επειδή χρωστάει στην εφορία. Σε αυτό ο επίτροπος είναι ξεκάθαρος απαντώντας επί τη βάσει του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νομιμότητα, φασισμός και μαφία
Στην απάντηση αυτή του επιτρόπου το υπουργείο, μέχρι σήμερα τα ξημερώματα, δεν είχε τα άντερα (για να μην πω τίποτε βαρύτερο) να βγάλει επίσημη ανακοίνωση, η οποία θα χρεωνόταν απευθείας στον συνταγματολόγο υπουργό Οικονομικών. Έτσι προτίμησε να σχολιάσει – μεσω... «κύκλων του» κατά ένα ρεπορτάζ, ή μέσω του γραφείου Τύπου κατά ένα άλλο, αλλά... όχι γραπτώς – ότι:
«Η προστασία του ευάλωτου καταναλωτή διασφαλίζεται απολύτως από την ελληνική νομοθεσία και διασφαλίζεται και από τις προβλέψεις του νόμου για το ειδικό τέλος ακινήτων. Τηρούνται στο έπακρο οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια της κοινοτικής νομοθεσίας».
Πέρα από το ότι κανενός ευάλωτου καταναλωτή τα δικαιώματα δεν προστατεύονται από το χαράτσι, τι γίνεται με τους... «κανονικούς» καταναλωτές και τα δικά τους δικαιώματα; Απόλυτη σιωπή. Το υπουργείο του συνταγματολόγου δεν λέει λέξη για την ουσία της απάντησης του επιτρόπου. Πλήρης ομολογία ενοχής. Ως εκ τούτου, κάθε συζήτηση περί νομιμότητας ήδη περιττεύει. Στο πολιτικό επίπεδο, όμως, υπάρχει έτσι ή αλλιώς τεράστιο ζήτημα.● Όταν ένα εισπρακτικό ή άλλο κυβερνητικό μέτρο με σαφείς κοινωνικές επιπτώσεις δεν γίνεται αποδεκτό με όρους νομιμότητας ούτε καν από τους επιτηρητές της χώρας, τότε η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη.
● Όταν, κάθε τρεις και λίγο οι επιτηρητές ανακοινώνουν ότι ουδέποτε ζήτησαν τη λήψη του ενός ή του άλλου μέτρου (όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων – και άλλα κατά καιρούς), τότε η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη.
● Όταν η ελληνική κυβέρνηση παραβαίνει τους νόμους, τότε διαπράττει έγκλημα εις βάρος των πολιτών της και είναι μια παράνομη κυβέρνηση.
Από πέρυσι λέγαμε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου (από την εποχή Παπακωνσταντίνου), λαμβάνοντας αλλεπάλληλα «οριζόντιας λογικής» εισπρακτικά μέτρα και επιβάλλοντας «οριζόντια» λιτότητα, υιοθετεί την κατ’ εξοχήν φασιστική λογική της «συλλογικής ευθύνης». Στα ίδια βήματα κινείται όμως και η νυν κυβέρνηση, κινούμενη πέραν της νομιμότητας, προκειμένου μόνο να εισπράξει.
Δημοσιογράφοι πράκτορες του φόβου
Στο πλευρό της κυβέρνησης, πολυτιμότερος σύμμαχος της, βρίσκονται κυρίως δημοσιογράφοι. Ένας μάλιστα εξ αυτών (κρίμα το παρελθόν του, διότι κάποτε και καλός δημοσιογράφος ήταν και από τους πιο εργατικούς) είπε χθες από τηλεοράσεως πως το τέλος δεν έχει τίποτε μεμπτό, επειδή το 80% των υπόχρεων το έχει ήδη πληρώσει, ακόμη και αν αυτό έχει συμβεί υπό το κράτος φόβου.
Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, πολιτικοί και δημοσιογράφοι θεωρούν καλώς καμωμένο οτιδήποτε έχει συντελεστεί υπό το κράτος φόβου. Με το πιστόλι στον κρόταφο. Το αν πρόκειται για λογική φασιστών ή μαφιόζων δεν σηκώνει εύκολη απάντηση. Η οποία γίνεται ακόμη πιο δύσκολη υπό το δεδομένο ότι, όπως διαβάσαμε χθες στην «Ελευθεροτυπία», έβαλαν χαράτσι και στα κοντέινερ σεισμοπαθών! Για την ακρίβεια:
«Τελικά η πολιτεία θυμήθηκε τους ξεχασμένους σεισμοπαθείς. Επικαλούμενη την αρχή της ισονομίας, απέστειλε το χαράτσι για τα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ στους σεισμόπληκτους στα Γρεβενά, οι οποίοι ζουν εδώ και δεκαετίες σε κοντέινερ περιμένοντας μάταια τη μετεγκατάστασή τους, όπως τους είχαν υποσχεθεί».
Σύμφωνα με τη λογική αυτών των δημοσιογράφων, κατ’ εξοχήν υπεύθυνων για τον γενικό αφορισμό «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι», ο μαφιόζικος εκβιασμός (διότι και περί μαφιόζικου και περί εκβιασμού πρόκειται) εις βάρος των άστεγων σεισμόπληκτων είναι και αυτός θεμιτός; Λίγη τσίπα, ρε! Σας ακούνε και σας βλέπουν οι δύστυχοι. Και «σας τα μαζεύουν» – μην έχετε καμιά αμφιβολία.Ο κυνικός κ. Ράιχενμπαχ!
Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Τα λέμε από την πρώτη στιγμή. Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα δεν σχετίζεται ούτε με κάποιον «εκσυγχρονισμό» της ούτε με κάποια «σωτηρία» της ούτε με τίποτε από όσα επικαλούνται διάφορα πολιτικά ή προπαγανδιστικά σκουπίδια. Περί καθαρής λεηλασίας πρόκειται.
Οι δανειστές ζητούν να αρπάξουν με κάθε μέσον ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Και οι ελληνικές κυβερνήσεις – τόσο η μονοκομματική του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου όσο και η τρικομματική των ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο – τα προσφέρουν απλόχερα.
Ο κυνισμός των δανειστών όμως ούτε πρωτοφανής ούτε μοναδικός είναι. Χιλιάδες χρόνια η ισχύς δεν επιβάλλεται με δικαιοσύνη, αλλά με βία και κυνισμό.
Κατ' εξοχήν κυνικός λοιπόν φαίνεται πως είναι ο πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας, τον οποίο όλοι προτιμούν να αφήνουν στο απυρόβλητο και δεν είναι άλλος από τον αξιότιμο κύριο Χορστ Ράιχενμπαχ, τον άνθρωπο της Κομισιόν, που μας ήλθε ως επικεφαλής της περίφημης Task Force. Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt ο Ράιχενμπαχ είπε τα εξής εκπληκτικά:
1. Διέψευσε – και αυτός – τις ακατάσχετες μπουρδολογίες των Ελλήνων υποτακτικών του περί επιστροφής στην ανάπτυξη από του χρόνου: «Οι πρώτες εκτιμήσεις της Κομισιόν για τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα το 2012 δεν προβλέπουν ανάπτυξη ακόμα».
2. Εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει το κυβερνητικό παραμύθι περί «ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα» λέγοντας την αλήθεια: ότι οι καλοί επενδυτές θα δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα σε μια καθοδική φάση. «Αλλά αυτό το κάνουν όταν πειστούν ότι δεν πάει πιο κάτω, όταν δηλαδή βρισκόμαστε πλέον στον πάτο».
3. Επειδή όμως δεν βρισκόμαστε ακόμη «στον πάτο», η επόμενη σημαντικότερη αποστολή της Task Force είναι... να βελτιώσει το επενδυτικό κλίμα στη χώρα. Δηλαδή να προσελκύσει τους «καλούς επενδυτές» που επενδύουν μόνο σε χώρες που βρίσκονται στον πάτο.
Σε αυτό το σημείο ο Ράιχενμπαχ είναι, αν μη τι άλλο, απολύτως ειλικρινής. Επιβεβαιώνει όλα όσα λέμε εδώ και δύο χρόνια. Ότι ο στόχος τους είναι να μας οδηγήσουν στην ελεγχόμενη πτώχευση, έχοντας επιβάλει όλους τους δικούς τους όρους, ώστε να λεηλατήσουν τη χώρα ανενόχλητοι.
Κι όσο για τη μέχρι τώρα καταστροφή, τα πράγματα, κατά τον αξιότιμο αυτόν κύριο, είναι επίσης απλά: «Από τη σημερινή οπτική γωνία είναι σαφές ότι η βοήθεια δεν είχε το απαιτούμενο εύρος και την ταχύτητα».
Και τι έφταιξε, ρε μεγάλε; Κατά τη γνώμη του, η... απειρία! Διότι: «Για μια τέτοια περίπτωση κανείς δεν είχε τη συνταγή στην τσέπη». Έτσι λοιπόν τώρα «τα λάθη εκδικούνται»!
Δύο χρόνια καταστροφής της χώρας, λοιπόν, οφείλονται σε... απειρία. Ήρθαν χωρίς «τη συνταγή στην τσέπη», διέλυσαν τα πάντα, παίρνουν εκτός Ελλάδος ό,τι χρήμα κυκλοφορεί, καταστρέφουν μία ή δύο γενιές και ολόκληρη την κρατική υπόσταση, αλλά δεν τρέχει απολύτως τίποτε. Ήταν θέμα απειρίας!
● Μήπως η ευρωζώνη ολόκληρη δεν καταστρέφεται από την «απειρία» τους;
● Για μια κωλο-Ελλάδα θα τα βάψουν μαύρα; Η οποία μάλιστα τους παραδόθηκε οικειοθελώς και χωρίς αντίσταση;
● Γιατί να κλάψουν; Γιατί να λυπηθούν;
Ευτυχώς γι’ αυτούς και δυστυχώς για την Ελλάδα, βρήκαν περισσότερους σύγχρονους Κουίσλινγκ, Τσολάκογλου και «χρήσιμους ηλίθιους» από όσους έλπιζαν να βρουν...
Το Ποντικι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
