η γίνεται τελικά αληθές. Το καλό, το κακό και το χειρότερο σεναριο.

Ο Μπαρόζο σήμερα δήλωσε χωρίς ντροπή “ότι δεν είναι έξυπνο” να μιλάμε δημοσίως για αναδιάρθρωση του χρέους και όλοι καταλάβαμε ότι αναφέρονταν σε κάτι που είναι  πρόωρο ακόμη. Πρόωρο δεόμενου ότι η Ελλάδα αντέχει λίγο ακόμη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά την αφαίμαξη  της τρόικα και θα ήταν πολύ κορόιδα οι ευρωπαίοι να σαμποτάρουν  με δηλώσεις αυτη την διαδικασία. Παραλληλα ο Μηχανισμός έχει κάποια λίγα λεφτά ακόμη για  να πάρουν τα λαμόγια και -διάολε- οι τραπεζίτες μας πήραν μόλις τέσσερις δόσεις. Διόλου τυχαίο ότι οι Γερμανοί αρνούνται να ανεβάσουν το ποσό  και να βάλουν και αλλά λεφτά υπέρ  όλων αυτών των λιγούρηδων.

Οι υποβαθμίσεις συνεχίζονται και τα spread είναι πάρα πολύ ψηλά και  αποδεικνύουν ότι η αγορές μας έχουν ξεγράψει και απλώς βγάζουν χρήμα απο την καθυστερηση μας (ξανά) να αντιληφθούμε το μοιραίο. Όσο παράδοξο και εάν ακούγεται το μόνο πρόβλημα αυτή την στιγμή σε μια αναδιάρθρωση είναι η Ελληνική κυβέρνηση και Παπανδρέου που είτε αρνείται να συμβιβαστεί με την Ήττα του είτε παίζει παιχνίδια σκοπιμότητας υπέρ των ξένων είτε -το πιθανότερο- πάλι δεν ξέρει τι του γινεται.

Είναι γεγονός ότι πήρε μια προβληματική χώρα και ετοιμάζεται να την παραδώσει διασυρμένη, εξευτελισμένη, στο ΔΝΤ  σημαντικά πτωχότερη και μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, συνεχίζοντας στα βήματα του Κ. Καραμανλή που πήρε την Ελλάδα του 2004 και παρέδωσε ένα μπάχαλο. Δυστυχώς όλα αυτά ήταν αναμενόμενα από τον γνωστό σε όλους μας Γ. Παπανδρέου αλλά  από τον ανεπάγγελτο Καραμανλή και παρόλα αυτά τους δώσαμε την ευκαιρία να μας διαλύσουν. Οι ευθύνες της Γενιάς του πολυτεχνείου στην επιλογή αυτών των δύο  είναι ιστορικές.

Αρνούμενος σήμερα να αποδεχτεί ή μη δυνάμενος να αντιληφθεί την ζοφερή πραγματικότητα  ο ΓΑΠ το παλεύει, και εφόσον αυτή η μάχη δίνει χρόνο στις αγορές να σπεκουλάρουν στην ευρωζώνη, τόσο οι αγορές θα τον στηρίζουν.  Κανένα κέρδος όμως για την Ελλάδα  ή την ΕΕ δεν προκύπτει.  Αντιθέτως κινδυνεύει η ευρωζώνη απο την ρεσυτότητα και την αμφιβολία. Πληθαίνουν οι φωνές στην ευρωζώνη που τον ωθούν  διακριτικά και τον στριμώχνουν να σταματήσει αυτή την σπέκουλα. Διόλου τυχαίο ότι το γερμανικό κράτος αρνείται να ανεβάσει το ποσό  του μηχανισμού, δεν μίλα για ευρωομόλογο, ούτε για επιμήκυνση ενω λίγους μήνες πριν ο Προεδρος της Μπούντεσμπανκ  βράβευσε τον Παπανδρέου.

Ίσως παίζεται ακριβώς το ίδιο σενάριο με πέρυσι που οι αγορές μας είχαν μυριστεί αλλά εμείς δεν το γνωρίζαμε ή δεν το αποδεχόμασταν και παίρναμε μάταια μέτρα μα τελικά οδήγησαν στο  Καστελόριζο και το  ΔΝΤ.

Κατά τα αλλά κύριοι καλά το σχέδιο εξελίσσεται πλήρως με την Ελλάδα να αργεντινοποιείται καθημερινά χωρίς κανείς  ευρωπαίος να ιδρώνει.   Οι κερδοσκόποι σιγουρεύουν τα λεφτά τους  μέσω CDS ή παίζοντας αστραπιαία και με κάθε αστεία αφορμή όπως πχ οι δηλώσεις Πάγκαλου προ ημερών. Το ίδιο σενάριο με το βαθύ λαρύγγι   παιχτηεκ εκαι περισι. Καθημερινά διασυρόμαστε μέσω δημοσιευμάτων μην τύχει  και κάποιος κακομοίρης  (τυφλός, κουφός, ξεμωραμένος) επενδυτής την πατήσει και αγοράσει ελληνικά ομολόγα. Ο Παπακωνσταντίνου παλεύει να τσιμπήσει λίγο χρόνο για τον ΓΑΠ και για τον ίδιο. Οι τραπεζίτες στεγνώνουν την αγορά από ρευστό παρόλο που το παράθυρο ευκαιρίας  σταδιακά κλείνει.  Οι πλουσιοι στελνουν τα λεφτά τους στην Ελβετία. Όλοι τους βολεύονται και κάπου εκεί, αργά αργά ο λαός ξεπερνά την διχαστική προπαγάνδα και τον κοινωνικό αυτοματισμό  και μαζικοποιεί κινήματα απειθαρχίας.  Η εξέγερση είναι προ των πυλών και απειλεί να δώσει Ιστορικές δικαιολογίες στον Παπανδρεου αντίστοιχες με του έκπτωτου τ. Βασιλιά ή του μ. Χριστοδουλου. (ξερετε τώρα “υπόγραψα με την τρόικα μα δεν χαμογελούσα”,  “δεν συναντήθηκα ποτέ μαζί τους” και ” δεν ξέρω  τι έγινε εκείνη την εποχή είχα διάβασμα” κλπ.. κλπ).

Εξέγερση που θα παρασύρει  και πρωτοκλασάτα στελέχη από αυτά που σήμερα σώζουν την χώρα σε βάρος των πολιτών της και αποφεύγουν να κάνουν οικονομία πολιτικού κεφαλαίου, παραδομένα πλήρως στην πρόσκαιρη εύνοια των ΜΜΕ. Θυμίζω ότι αυτή η εύνοια χάθηκε για τον Καραμανλή  μέσα σε ένα ζεστό φθινοπωρινό απόγευμα στην ΔΕΘ.

Καλό σενάριο: μόλις αρθεί η λεπτομέρεια  Παπανδρέου με οποιονδοίποτε τρόπο η ρημαγμένη Ελλάδα θα προχωρήσει σε ελεγχόμενη χρεοκοπία έχοντας κάνει με την καθυστέρηση της  πάρα πολύ πλούσιους, πάρα πολλούς κερδοσκόπους και πάρα πολλούς Έλληνες πάμφτωχους. Είτε έτσι είτε αλλιώς η χρεοκοπία είναι δεδομένη το 2013 παρεκτός εάν υπάρξει κολοσσιαίων διαστάσεων κύμα ανάπτυξης πάνω από 5-6%  ή καταστραφεί ο κόσμος νωρίτερα.

Κακό σενάριο: Η Ευρώπη μέσω καθυστερήσεων και δήθεν ολιγωριών στέλνει πάλι τον Παπανδρέου στο Καστελόριζο από όπου ανακοινώνει στάση πληρωμών, πάγωμα καταθέσεων, αναδιάρθρωση χρέους,  δήμευση περιουσιακών στοιχείων Ασφαλιστικών φορέων, και διαφεύγει στο Ισραήλ για επίσημη επίσκεψη ακαθόριστης διάρκειας όπου… τελικά υποκύπτει στις πιέσεις ισραηλινών ώστε να δεχτεί το άσυλο που του προσφέρουν.  Στην Αθήνα ξεσπούν ταραχές. Το σενάριο αυτό γίνεται χειρότερο όταν μετά 10 χρόνια ο Παπανδρέου επιστρέφει από την “αυτοεξορία” του και μαζευόμαστε  όλοι στο Αεροδρόμιο για υποδοχή.

Χειρότερο Σενάριο: Τελειώσουν τα λεφτά νωρίτερα ή λήγει το μνημόνιο ομαλά και μας κρεμούν οι ξένοι σε ένα νέο μηχανισμό στον οποίο θα ζούμε περίπου ως λαθρομετανάστες άνεργοι σε κούτες και παγκάκια. Ο όρος μόνιμος μηχανισμός προδιαγραφεί και το μέλλον μας.  Το κίνημα δεν πληρώνω γιγαντώνεται εξ ανάγκης αφού λεφτά δεν υπάρχουν. Οι μόνες δουλειές που υπάρχουν είναι η βιομηχανία πορνό κάτω των 18, ο σεξοτουρισμός ακόμη και με ανήλικους τοπικά, το εμπόριο οργάνων και  βρεφών τύπου Βουλγαρίας, το greek kamaki τοπικά και  η εκδρομή σε εκκλησίες στα όρια της συνοικίας. Στην επαρχία βόσκουν πρόβατα μαζικά ακόμη και σε περιοχές νατούρα ενώ επιστρέφει η ζωοκλοπή ή βεντέτα κα στα πιο φτωχά μέρη η φουστανέλα. Στο Mega  η Μπιρμπίλη και ο Χασαπόπουλος πανηγυρίσουν που οι έλληνες ανακάλυψαν εκ νέου την πρώιμη μεσογειακή διατροφή (πλιγούρι, τραχανάς, χορτα διάφορα,  βρύα, λειχήνες, σαλιγκάρια φανουρόπιτα, ταχίνι χυλός απο καλαμπόκι  αυγό και αρνί ψητό το Πάσχα, αρνί από το οποίο τρώμε μέχρι και τις πατούσες σε πατσά).  Ως νέα τάση της μόδας σύμφωνα με την προπαγάνδα  κυριαρχεί κύμα  ρομαντισμού και επιστροφής στην επαρχία και στα πάτρια  ήδη και έθιμα. Ο Γερουλάνος κάνει το όνειρο του (φολκόρ ήπια αναπτυξη και πιότητα) πραγματικότητα. Ο Λοβέρδος εμφανίζεται να ανησυχεί καθώς η μεσογειακή διατροφή ενδέχεται αυξάνει το προσδόκιμο ζωής και το ασφαλιστικό  θα καταρρεύσει. ο Καπελερης κυνηγά με τα άλογα φοροφυγάδες στην πίνδο και στο Σούλι.  Μα οι Έλληνες είναι χαρούμενοι περίπου όπως τώρα. Έχουν βεβαίως το ευρώ σε εικόνισματα σε  στρώματα, μπαούλα ή σε τάματα στις εκκλησίες και μια ενοχή στα μάτια διότι ως γνωστό εμείς φταίμε.

20 χρόνια μετά από αυτό -έχω ελπίδες από την Νέα γενιά πτυχιούχων και φοιτητών- θα γίνουμε Τυνησία. Ξέρετε τώρα ελικόπτερα, διαφυγές, ταραχές, κρεμάλες, γουδί, τυφεκισμοί,  αυτοεξορίες, τριανταφυλίδης, δημοψηφίσματα κλπ.

Υ.Γ: παρόλο το τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως δεν κάνουμε καθόλου πλάκα.

Γιάννης Παπαϊωάννου