ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ..ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Το email μας tolimeri@gmail.com

ΓΑΠ & ΑΝΔΡΕΑ Co .Η Ελβετκή εταιρεία του ,αδελφού του πρωθυπουργού.που θα κάνει το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΙ

19.5.12

H αυτοδυναμία χτυπά την πόρτα

thumb
Σε ευκαιρία να ξεμπερδεύου­με οριστικά με το μνημόνιο και, μαζί, με το δικομματικό πολιτικό σύστημα που υπη­ρέτησε πιστά την πολιτική κατεδά­φισης της χώρας, ανήγαγε ο Τσίπρας τις επερχόμενες εκλογές του Ιουνί­ου, καλώντας τους πολίτες να απορρί­ψουν τα τρομοκρατικά διλήμματα και να ολοκληρώσουν το βήμα που έγινε στην κάλπη μπλοκάροντας τον σχημα­τισμό κυβέρνησης η οποία θα συνέχι­ζε το μνημόνιο.
«Τώρα είναι η ώρα να ολοκληρω­θεί αυτό το βήμα» υπογράμμισε. «Να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τις δυνάμεις του χθες. Τις δυ­νάμεις που κατεδάφισαν τη χώρα και την κοινωνία».
Ουσιαστικά, επιμένοντας ο Τσίπρας και με αυτήν τη δήλωσή του να εστι­άζει σε αυτό που βιώνει η κοινωνία και αντιλαμβάνεται ο διεθνής Τύπος, προβεβλημένοι ξένοι αναλυτές και πολιτικοί παράγοντες στην Ευρώπη και αλλού, αλλά όχι η εγχώρια πολιτικοεπιχειρηματική ελίτ - ότι, δηλαδή, το μνημόνιο δεν σώζει τη χώρα, αντι­θέτως ισοδυναμεί με την καταστρο­φή της - αποδόμησε την κατηγορία περί ανευθυνότητας που επιχείρησαν να του καταλογίσουν μέσα από τη δι­αδικασία των διερευνητικών, πρωτίστως οι Σαμαράς - Βενιζέλος αλλά και ο Κουβέλης.
Υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρό­δωσε την εντολή που του έδωσε ο λα­ός για σχηματισμό «κυβέρνησης της Αριστεράς» και δεν ενέδωσε στις εκ­βιαστικές πιέσεις για συμμετοχή στο «έγκλημα».
Και έθεσε τον εκλογικό στόχο ανεβά­ζοντας πλέον τον πήχη ψηλά ζητώντας στήριξη ώστε «να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση Αριστεράς με ενισχυμένη δύναμη στον λαό και στη Βουλή, ώστε να βάλουμε οριστικό τέλος στις πολιτι­κές που καταστρέφουν τον τόπο».
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί πλέον την πρώτη θέση στο κομματικό στερέωμα και κατά συνέπεια τη δια­κυβέρνηση της χώρας, είτε με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στις οποίες θα συνεχίσει να απευθύνεται, προεκλο­γικά και μετεκλογικά, όπως διαβεβαι­ώνουν τα στελέχη του, είτε αυτοδύ­ναμα, κάτι που πλέον φεύγει από τα όρια της επιστημονικής φαντασίας κι εμπίπτει στη σφαίρα των πιθανών εν­δεχόμενων, αν αναλογιστεί κανείς τα ποσοστά και, κυρίως, το ρεύμα που καταγράφουν όλες οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις. Το εν λόγω κλίμα δί­νει νέα επικαιρότητα στην παλιότερη δήλωση του Παπαδημούλη, την πε­ρίοδο της δημοσκοπικής ανόδου του 2008, «με αέρα στα πανιά μας, χωρίς αέρα στα μυαλά μας»…

Τι πέτυχε
Αποτιμώντας κάποιος συνοπτικά το αποτέλεσμα της διαδικασίας των διε­ρευνητικών εντολών, μπορεί να δει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τα εξής:
Αν και επιχειρήθηκε να απομονωθεί από το πολιτικό σύστημα προκειμένου να του φορτωθεί η ευθύνη των επανα­ληπτικών εκλογών, η στάση του ουσι­αστικά έτυχε της αναγνώρισης ενός αυξανόμενου τμήματος της κοινωνίας, το οποίο δείχνει πλέον να μην τσιμπάει στα τρομοκρατικά διλήμματα.
Κατέστησε σαφές ότι μια συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ή την ανοχή τους, ουδεμία σχέση θα είχε με κυβέρνηση της Αριστεράς, αντιθέτως θα ήταν μια κυβέρνηση ομηρείας του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να τον εγκλωβίσει στην πολιτική του μνημονίου, καθιστώ­ντας τον αναξιόπιστο και αφερέγγυο, όπως επισημαίνουν ο Τσίπρας και ηγε­τικά στελέχη.
Δεν κάμφθηκε από την επιχείρηση συκοφάντησης και στρέβλωσης των προθέσεών του κυρίως από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, τον βασικό του πλέον αντίπαλο Σαμαρά και τους υπόλοιπους πολιτικούς του ανταγωνι­στές.
Απέκρουσε τη λογική ότι για όλα τα δεινά της χώρας φταίει η «ανεύθυνη» και «παλαβή Αριστερά» στο κλίμα του δόγματος «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Αντιθέ­τως, πρόβαλε ως επιλογή ελπίδας αλ­λά και ρεαλιστικής διεξόδου.
Απέδειξε ότι ο λαός έχει απορρίψει τη λογική της υποταγής στα μνημόνια, τις δυνάμεις του εγχώριου και ευρω­παϊκού κατεστημένου και πλέον «δεν εκβιάζεται». Άλλωστε ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος πλέον απορρίπτει το δίλημμα «ευρώ ή δραχ­μή» που τρομοκρατικά του θέτουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Σόιμπλε κ.ά., δεδομένου ότι η κινδυνολογία ότι δή­θεν ο Τσίπρας θα μας οδηγήσει στη δραχμή δεν εισακούγεται.
Επιπλέον, ο Τσίπρας έδειξε ικανότη­τα χειρισμών σε τακτικό επίπεδο αναβαθμίζοντας κατά πολύ το ηγετικό του προφίλ, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής σκηνής και τραβώντας πλέον την προ­σοχή των διεθνών ΜΜΕ. Τα τελευταία, αν μη τι άλλο, τον αντιμετωπίζουν ως ισότιμο πολιτικό παίκτη, ο οποίος κα­ταθέτει μια διαφορετική πρόταση στο τραπέζι απέναντι στην αδιέξοδη και καταστροφική λιτότητα.

Το ευρώ
Από εκεί και πέρα το αν η πρότασή του για καταγγελία του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση όλου του πλαισίου με την τρόικα είναι εφικτή ή οδηγεί κατευθείαν έξω από το ευρώ, είναι κάτι που εναπόκειται στην ηγετι­κή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει όσο το δυνατόν πιο πειστικά το επόμε­νο διάστημα.
Όσον αφορά το ζήτημα του ευρώ, τα ζητήματα είναι τα εξής:
Παρά την εσωτερικά μειοψηφική άποψη υπέρ της εξόδου από το ευρώ, η οποία εκπροσωπείται κυρίως από τον Λαφαζάνη, ουδέποτε υπήρξε θέση του όλου ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη και συνιστώσες πιο δεκτικές σε αυτή την οπτική δεν την αντιμετώπισαν προεκλογικώς ως προτεραιότητα, σε αντί­θεση με το αίτημα για την ενότητα της Αριστεράς.
Επεξηγώντας τη θέση υπέρ της πα­ραμονής στην ευρωζώνη, κορυφαία στελέχη, όπως ο – βουλευτής πλέον – Γιάννης Δραγασάκης, κάνουν διά­κριση ανάμεσα στον κυρίαρχο προ­σανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η παραμονή στο ευρώ, από τα πιθανά ενδεχόμενα, όπως η έξοδος από το ευρώ, κάτι το οποίο, όπως λένε, «δεν είναι επιλογή μας». Από την άλλη, τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να «διορ­θώνεται» η σκέψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κά­νει τα πάντα για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, συντονίζοντας τη θέση του με ένα πλειοψηφικό στην κοινωνία ρεύμα που θέλει να παραμείνει στο ευρώ αλλά απορρίπτει την αιματηρή λιτότητα του πακέτου που μας σερβί­ρει η τρόικα.

«Επανένταξη»
Για παράδειγμα, όπως είπε ο Δραγάσακης σε τοποθετήσεις του, το «διακύβευμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά η “επανένταξη” στο ευρώ με όρους ισοτιμίας και αξιοπρέπειας». Ο Δραγασάκης μίλησε για «αλλαγή υπο­δείγματος» στην Ελλάδα και την Ευρώ­πη και δέχτηκε ότι από εκεί και πέρα υπάρχουν προβληματισμοί όπως σε όλους τους χώρους. Ο ίδιος ο Τσίπρας σε διαδικτυακή συνέντευξη σημείω­σε πως «η θέση του σχήματος είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, δίχως τα καταστροφικά αποτελέ­σματα αυτής της πολιτικής». Επίσης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ερωτώ­μενος σχετικά, πήρε αποστάσεις από την απόλυτη τοποθέτηση της «πάση θυσία» παραμονής στο ευρώ, λέγο­ντας «πάση θυσία όχι, αλλά με θυσίες δίκαιες, αναλογικές και αποτελεσμα­τικές».
Το στοίχημα που έχει ο Τσίπρας στον ομολογουμένως περιορισμένο χρόνο που υπολείπεται ώς τις κάλπες, είναι πλέον το εξής: να παγιώσει το εκλογι­κό του αποτέλεσμα και να ενισχύσει το ανοδικό ρεύμα μετασχηματίζο­ντας οριστικά την ψήφο διαμαρτυρί­ας (η οποία αποτελεί μεγάλο κομμά­τι του 17% της 6ης Μαΐου) σε θετική ψήφο ή ψήφο διακυβέρνησης.
Ήδη επιχείρησε ένα πρώτο βήμα στην οικοδόμηση συμμαχιών με μια ευρεία κοινωνική βάση και τους κοι­νωνικούς φορείς, μέσα από τις συνα­ντήσεις στο πλαίσιο των διερευνητι­κών εντολών καθώς και μέσα από την πρωτοβουλία των λαϊκών συνελεύσε­ων σε γειτονιές και πλατείες.
Αυτή η διαδικασία περνάει και μέ­σα από την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καλείται να προσαρ­μοστεί ταχύτατα, πολιτικά και οργα­νωτικά, στα νέα δεδομένα. Εκ των πραγμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ της 5ης Μάη δεν είναι ο ίδιος με τον μετεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ, όπως σημείωσε ο ίδιος ο Τσίπρας. Πέρα από την ανάγκη να υπερ­βεί τον τυπικό σκόπελο του εκλογι­κού νόμου, που δεν δίνει το μπόνους των 50 εδρών σε συνασπισμό κομμά­των, πλέον αναδύεται η ανάγκη μιας πιο ενιαίας και καλύτερα συντονισμέ­νης λειτουργίας.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μπροστά του τη διαχείριση της ποικι­λομορφίας των απόψεων που απορ­ρέουν από την πληθώρα των ιδεολο­γικών τάσεων που τον συγκροτούν, μέσα σε ένα εξαιρετικά πιεστικό πε­ριβάλλον που έχει δείξει τα δόντια και στήνει παγίδες μεγεθύνοντας και δια­στρεβλώνοντας το παραμικρό.
Τέλος, ιδεολογικά και πολιτικά, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε ένα ευρύ τμήμα της κοινωνίας και όχι στα στενά όρια της ριζοσπαστικής Αριστε­ράς, διαφαίνεται – και από τις θέσεις του και την όλη ρητορική του – ότι αποκτά χαρακτηριστικά κεντροαρι­στερού κόμματος το οποίο καλείται να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς στο πολιτικό σύστημα.

To Ποντικι

Δεν υπάρχουν σχόλια: