Σίγουρα κρατικά έσοδα γίνονται... καπνός

Του Μπαμπη Παπαδημητριου

Ο φόβος των πολιτικών που συντηρεί την παράλογα ελαφριά φορολογική επιβάρυνση των τσιγάρων είναι χαρακτηριστικό δείγμα αδυναμίας να επιδιώξει η χώρα στόχους που ανατάσσουν διπλά το δημόσιο συμφέρον: προστασία της υγείας του πληθυσμού, υγιής αύξησης των δημοσίων εσόδων. Παρά τις συζητήσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό για τα συμπληρωματικά μέτρα μέσω των οποίων θα προσπαθήσει η κυβέρνηση να περιορίσει την, πρακτικώς βεβαία, εκτόξευση του κρατικού ελλείμματος στο επίπεδο του 7% του ΑΕΠ, στο υπουργείο Οικονομικών δεν υπολογίζουν κάποια αύξηση του φόρου στα τσιγάρα.

Το ελληνικό κράτος, δέσμιο διαπλεκόμενων συμφερόντων, παγιδεύεται σε αντιφάσεις. Την ώρα που, μέσω του υπουργού Υγείας, επιδιώκει τον περιορισμό της κακής συνήθειας του καπνίσματος, με τους περιορισμούς στους δημόσιους και εργασιακούς χώρους, ο υπουργός Οικονομικών αρνείται να συνδράμει στον ίδιο στόχο με την αύξηση των φόρων. Παρά το αντικειμενικό γεγονός που προκύπτει από την εμπειρία των άλλων κρατών: μόνον ο συνδυασμός απαγορεύσεων, κανονισμών και υψηλής φορολόγησης οδηγεί τους συμπολίτες μας στην εγκατάλειψη του καπνίσματος. Σήμερα, η κατανάλωση τσιγάρων περιορίζεται μόνον κατά 1% κάθε χρόνο. Με τον συνδυασμό μέτρων θα μπορούσε, σύμφωνα με έγκυρες εκτιμήσεις στελεχών του κλάδου, να μειωθεί κατά 3%

Σημειώστε ότι το κράτος εισπράττει σήμερα περίπου 2,5 δισ. ευρώ από τον φόρο των τσιγάρων. Θα μπορούσε να εισπράττει ποσό αυξημένο κατά τουλάχιστον 30 - 40% μεγαλύτερο. Αν δεν υποχωρούσε στα «κόλπα» των ψευδο-εγχώριων παραγωγών, αλλά στην πράξη διακινητών φθηνότερων προϊόντων θανάτου. Αν δεν «έκλειναν τα μάτια» στα φθηνά υποκατάστατα του τσιγάρου (προσέξτε τις «παγωμένες» τιμές των στριφτών!). Θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να εισπράξει τα διπλάσια, δηλαδή πάνω από 5 δισ. ευρώ, αν αποφάσιζε να αντικαταστήσει όλο το σημερινό περίπλοκο «σύστημα» φόρων με ένα πάγιο ποσό φόρου σε κάθε πακέτο τσιγάρων.

Πρόσθετη απόδειξη της οπισθοδρομικής «ελληνικής» πολιτικής είναι οι αντιρρήσεις και οι απειλές βέτο που με επιμονή προβάλλουν οι εκπρόσωποί μας στα κοινοτικά όργανα, κάθε φορά που συζητείται κάποια προσαρμογή ή/και νέα επιβάρυνση στα τσιγάρα. Ομως, τα ελληνικά καπνά, εξαιρετικής ποιότητας και ανάλογης υψηλής τιμής, δεν χρησιμοποιούνται από τον παραδοσιακό βιομήχανο της Καλαμάτας που απειλεί (μάλλον αποτελεσματικά!) τις κυβερνήσεις, αφού εισάγει τα καπνά που χρησιμοποιεί, όπως καταγγέλλουν οι καπνοκαλλιεργητές. Με αποτέλεσμα, η χώρα να εκτίθεται διεθνώς, καθώς, όπως έχουν συμπεράνει στις Βρυξέλλες, οι αντιρρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης σε μια πιο ενεργό αντικαπνιστική κοινοτική πολιτική αποσκοπούν στη δυνατότητα του γνωστού βιομηχάνου να επιτυγχάνει χαμηλότερες τιμές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Η κυβέρνηση εκτίθεται σε μάχη οπισθοφυλακής και εκθέτει όλους εμάς. Eναντι της κοινής απόφασης των Ευρωπαίων για ελάχιστη φορολογική απόδοση, το πάγιο τέλος που σας έλεγα προηγουμένως, πήραμε παράταση μέχρι το 2018, συμμαχώντας με τις νέες (πρώην ανατολικές) χώρες της Ενωσης! Να γιατί δεν αντιλαμβάνομαι το θράσος που έχουν στην κυβέρνηση να ζητούν από, τους ίδιους πάντοτε, ειλικρινείς και βαρύτατα φορολογούμενους πολίτες, να πληρώνουν περισσότερες τακτικές και έκτακτες εισφορές, πληρώνοντας τελικά αυτοί το τεράστιο κόστος για τη φροντίδα των βλαβών που προκαλούνται από το κάπνισμα. Ας τους ζητηθεί, τουλάχιστον, να πληρώσουν!

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_13/06/2009_318494