΄΄ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ΄΄ ……..

Γράφει η Vicky Zar

Στο προαύλιο του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη λέγεται πως υπήρχε μια κρήνη στην οποία αναγραφόταν η καρκινική φράση ΄΄ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ΄΄, (νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν ) ξέπλυνε δηλαδή τις αμαρτίες σου και όχι μόνο το πρόσωπό σου. Η φράση αυτή, αν αναγνωσθεί ανάποδα αποδίδει τις ίδιες λέξεις και επομένως και το ίδιο νόημα. Όμως όσες φορές κι αν διαβάσεις τη φράση μερικές φορές το υποσυνείδητο συλλαμβάνει το νόημα όπως η δική του ηθική ορίζει και πάντα σταματάει στο πρόσωπο…

Είναι η ανθρώπινη αδυναμία που σε καταδικάζει συνεχώς να ψάχνεις την επιβεβαίωση ,να προσπαθείς να ψηλαφίσεις την κενότητα σου στη μιζέρια των άλλων .Βαυκαλίζεσαι ότι είσαι στην κορυφή της πυραμίδας γιατί έμαθες να παίζεις τον θεό με ξυλοπόδαρα ,να δημιουργείς ζωές , να εξευτελίζεις ανθρώπους και πάντα να στήνεις το δικό σου Βατερλό σε μια στημένη μάχη με νικητή τον εαυτό σου. Άλλωστε η ηδονή της εξουσίας έχει πολλούς εραστές και εκατομμύρια θύματα είναι η αυταπάτη της ανθρωπότητας ότι μπορεί να κερδίσει την αθανασία. Η επιβολή της εξουσίας είναι σαν τη γυναίκα αράχνη στήνει τα δίχτυα της παντού ξεκινάει από το σπίτι μας όταν οι γονείς μέσα στην υπερπροστατευτικότητά τους πιστεύουν ότι τα παιδιά είναι κτήματά τους και μπορούν να τους προδιαγράφουν τη ζωή γιατί γεννήθηκαν για να ενσαρκώσουν τα ανεκπλήρωτα όνειρα τους. Συνεχίζει στο σχολείο που πάντα κάποιος εκπαιδευτικός θα ξεχάσει ότι ο ρόλος του είναι να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση και θα οδηγήσει τα παιδιά με τη στρατιωτική του πειθαρχία στην άρνηση και την αποστροφή. Εμφανίζεται κάθε φορά που κάποιος εργοδότης θα προσπαθήσει να εκπαιδεύσει κάποιον υπάλληλο θυμίζοντας του συνεχώς ότι δεν έχει δικαίωμα να μιλάει αν θέλει να απολαμβάνει το μισθό των επτακοσίων επαληθεύοντας καθημερινά την θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου. Ποια είναι όμως η κορύφωση αυτής της πορείας ; Οι ηγέτες που προσπαθούν να επιβληθούν στο λαό για να αποκτήσουν υστεροφημία πουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο. Όλοι αυτοί συνδέονται με την πίστη τους στην ίδια ερωμένη που τους θολώνει τη σκέψη ,άλλοι περισσότερο σημαντικοί κι άλλοι ασήμαντοι όλοι μεθούν στο άρωμά της στα βάθη των αιώνων ασελγώντας πάντα στα θύματα τους που μάθανε να λένε ευχαριστώ γιατί τους χαρακτήρισαν προστάτες .

Τι γίνεται όμως όταν οι σκλάβοι ξυπνάνε ή η συνείδηση σταματάει να παραγράφει ανομήματα ;Τότε επαληθεύεται η ιστορία του Γιαννούλη Χαλεπά που μέσα στην μέθη της απόλυτης δημιουργικότητας του πίστεψε ότι το γλυπτό του ο Σάτυρος τον κοιτούσε κοροϊδευτικά και έσπευσε να το καταστρέψει για να αποδράσει από την τρέλα… Όπου και να φτάσεις όσο βασιλιάς και να νιώσεις πάντα θα υπάρχει το βλέμμα του Σάτυρου για να σε ακολουθεί και να επαναλαμβάνει δυνατά ΄΄νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν ….΄΄