ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΕΓΙΝΕ… ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΥΣ

Η πολυδιαφημισμένη «αποκάλυψη» του ΒΗΜΑΤΟΣ για το «πραξικόπημα που δεν έγινε», μπορεί να ήταν ιδιαίτερα «θορυβώδης» από το εκδοτικό συγκρότημα που ανέλαβε εργολαβικά να την προμοτάρει, Ωστόσο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η πιο προσεκτική της ανάγνωση αποκαλύπτει και στον πλέον δύσπιστο αναγνώστη, πως δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο παρά ένα «γραμμάτιο» που έμελε κάποια στιγμή να εξοφληθεί.

Το σκηνικό και τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία ενεφανίσθη το εν λόγω "γραμμάτιο" στο πολιτικό ενεχυροδανειστήριο, είναι ομολογουμένως φροντισμένα από τους εγκέφαλους που συνέλαβαν αυτή την πολιτική χοντροκοπιά.

Οι επιλογές τους όμως, ως προς το περιεχόμενο του «αποδεικτικού υλικού» που χρησιμοποίησαν, για τον προσεκτικό αναγνώστη, οδηγεί στα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, και στοιχειοθετεί εθνικής βαρύτητας κατηγορητήριο, για τους χειρισμούς της κυβέρνησης που διαχειρίστηκε την πιο καραμπινάτη περίπτωση εθνικής μειοδοσίας στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη δυναμική τους σειρά, ιχνηλατώντας πρώτα απ όλα τον πολιτικό καμβά πάνω στον οποίο επέλεξαν να «ζωγραφίσουν» αυτή την διόλου τυχαία επικοινωνιακή αθλιότητα…

Τι θέλησαν???

Το πρώτο που θέλησαν ήταν να αποκαθάρουν από το βαρύτατο φορτίο των πολιτικών και εθνικών ευθυνών, το συνωμοτικό πυρήνα που εν είδει επικίνδυνης παρακυβέρνησης, διαχειρίστηκε την επίμαχη περίοδο κορυφαίες εθνικές υποθέσεις που οδήγησαν τη χώρα στον εναγκαλισμό με δολοφονικές συμπληγάδες, οι οποίες απειλούν πλέον ευθέως την ίδια της την υπόσταση.

(σ.σ: Ο χαρακτηρισμός "συνωμοτικό" αποδίδεται από τα περιγραφόμενα στο ΒΗΜΑ σύμφωνα με τα οποία: "...Εκείνη την ώρα ο κ. Παπανδρέου οριστικοποίησε τις αποφάσεις του σε μυστική συνεννόηση με τον κ. Π. Μπεγλίτη."

Τι φρόντισαν???

Πριν απ όλα φρόντισαν να αποσιωπήσουν αυτό το καταγέλαστο σενάριο κατά τη διάρκεια εκείνης της επίμαχης περιόδου, και η συλλογιστική που επέλεξαν αυτόν και όχι οποιονδήποτε άλλον χειρισμό, είναι πλέον απόλυτα ξεκάθαρη.

Επέλεξαν να ξεδιπλώσουν αυτή την επικοινωνιακή αθλιότητα, μέσα σ ένα περιβάλλον στρατηγικής συνενοχής. Και η καταλληλότερη ευκαιρία δόθηκε με το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Ιουνίου κατά το οποίο το τρικολόρε έκτρωμα που συγκυβερνά, αποδέχτηκε το ρόλο του συνεχιστή στο ολέθριο έργο του πρωθυπουργού της μνημονιακής πατσαβούρας, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά καθολική συνευθύνη και απόλυτη συνενοχή για το εθνικό έγκλημα που συντελείται με τρόπο προκλητικό σε βάρος του τόπου.

Με λόγια απλά…

Σήμερα που όλοι είναι βουτηγμένοι μέχρι τα μαλλιά στη σκατοχαβούζα του δοσιλογισμού, της υποστολής των εθνικών προτεραιοτήτων και εν τέλει της εθνικής μειοδοσίας αναφορικά με τις κυρίαρχες πολιτικές τους επιλογές, είναι η καταλληλότερη περίοδος να βουτηχτεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ ο ΓΑΠ και το εφιαλτικό πολιτικό έργο του, όχι τόσο για να εμφανιστεί δικαιωμένη μια ομάδα πολιτικών ανδρεικέλων που οδήγησε τον τόπο στην καταστροφή, αλλά για να πλασαριστεί ως επιβεβλημένο - και άρα δικαιωμένο - το σύνολο των κυρίαρχων επιλογών τους που με αφοσίωση ολοκληρώνει η επικίνδυνη πολιτική συγκυβέρνηση των δύο υπογεγραμμένων δηλωσιών και του ενός …πολιτικού μαϊντανού.

Κανείς λοιπόν δεν τολμά να μιλήσει… κανείς δεν τολμά να σκαλίσει το σκατό που πλημμυρίζει από παντού τα έργα και τις ημέρες τους. Και μέσα σ αυτό το κλίμα είναι ιδανικό το περιβάλλον για να επιχειρήσεις να εμφανίσεις ως υπερασπιστή της δημοκρατίας το δήμιο της Συνταγματικής νομιμότητας και της ίδιας της πατρίδας σε τελευταία ανάλυση.

Ας έρθουμε τώρα και στο βαρυσήμαντο των «αποκαλύψεων»…

Παρά και ενάντια στις προθέσεις του υπογράφοντα το δημοσίευμα αναλυτή, και φυσικά του εκδοτικού συγκροτήματος που ανέδειξε αυτή τη θλιβερή ιστορία, η αλήθεια αποκαλύπτεται από τις πρώτες κιόλας γραμμές του εν λόγω δημοσιεύματος.

Την λέμε απλά… Την αναδεικνύουμε ξεκάθαρα.

Το δίδυμο Παπανδρέου – Μπεγλίτης, λειτουργώντας στην ουσία ως συνωμοτική φράξια στ εσωτερικό μιας κυβέρνησης που τρεκλίζει ετοιμόρροπη υπό το βάρος των ολέθριων εθνοκτόνων της επιλογών, αποφασίζει να καλέσει τους αρχηγούς των επιτελείων για να τους ανακοινώσει το «ξήλωμά» τους από την ηγεσία του στρατεύματος. Οι αξιωματικοί που εκλήθησαν είναι: Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας πτέραρχος Ιωάννης Γιάγκος και οι αρχηγοί Στρατού Φραγκούλης Φράγκος, Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτριος Ελευσινιώτης (σημερινός υφυπουργός Αμυνας) και Αεροπορίας αντιπτέραρχος Βασίλειος Κλόκοζας.

Γι αυτή την απόφαση ταπείνωσης και ντροπής, η κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και τα ανδρείκελα που τη διαδέχτηκαν, δεν έδωσε ποτέ και σε κανέναν πειστικές απαντήσεις.

Φήμες κύκλων τους αφήνουν να διαρρεύσει πως με αυτή τους την απόφαση οι Παπανδρέου – Μπεγλίτης, απέτρεψαν ενδεχόμενη πολιτική αποσταθεροποίηση και απεφεύχθη στρατιωτικό πραξικόπημα.

Ρωτάμε…

1.Αν οι αξιωματικοί που ξηλώθηκαν ήταν παράγοντες συνομωσίας και αποσταθεροποίησης που οργάνωναν με τη συμμετοχή ή την ανοχή τους πολιτική εκτροπή, γιατί δεν παραπέμφθηκαν στο στρατοδικείο με όλο το κατηγορητήριο που είχαν υπ όψιν τους οι Παπανδρέου – Μπεγλίτης, να δικαστούν και να τιμωρηθούν με βάση τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα και να πληροφορηθεί και ο ελληνικός λαός την αλήθεια???

2.Με ποιο δικαίωμα δεν οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο «επίορκοι» αξιωματικοί με προτροπή και ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας που μεθόδευσε το «ξήλωμά» τους από τις ένοπλες δυνάμεις???

3.Αν οι συγκεκριμένοι αξιωματικοί δεν ενέχονται σε σχέδια εκτροπής της Δημοκρατίας, τότε γιατί δεν οδηγήθηκε σε δίκη το επικίνδυνο πολιτικό δίδυμο που με τη στάση και τους χειρισμούς του έβαλε τον τόπο σε επικίνδυνες πολιτικές περιπέτειες και ταυτόχρονα στοχοποίησε αδίκως μη αναμεμειγμένους ούτε καν με την ανοχή τους σε συνωμοτική δράση αξιωματικούς???

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι μιλάμε για απίστευτα επικίνδυνες και πρωτοφανείς εθνικές λαθροχειρίες, από μια τρομαγμένη ομάδα πολιτικών, που τρέμει τις συνέπειες των επιλογών της

Ας πάμε τώρα και λίγο παρακάτω…

Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα λοιπόν, αναδεικνύεται μια επικίνδυνη πολιτικά συλλογιστική του τότε πρωθυπουργού.

Επιχειρείται να εμφανιστούν οι καθολικές κοινωνικές αντιδράσεις εκείνης της περιόδου, που κλιμακώνοντας απ άκρου σ άκρον στην επικράτεια, με αποκορύφωμα τις εκδηλώσεις του λαού στη Θεσσαλονίκη που αποδοκίμασε τη θρασύτατη πολιτική ηγεσία και οδήγησε στη ματαίωση της παρέλασης, ως μήτρα μέσα από την οποία θα ξεπηδούσαν πρωταγωνιστές που θα οδηγούσαν τον τόπο σε πολιτική εκτροπή με απώτερο σκοπό τη διευκόλυνση στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Κατάντια και ξεπεσμός για μια τρομοκρατημένη πολιτική ηγεσία με χεσμένα παντελόνια, που υπό το βάρος της εφιαλτικής και πατριδοκτόνου στάσης της, κατέφυγε στο κυνήγι φαντασμάτων και μαγισσών, βιάζοντας την αλήθεια, βιάζοντας την Ελλάδα, βιάζοντας το Σύνταγμα, και αποσκοπώντας αποκλειστικά και μόνο στην αναζήτηση τρόπων προκειμένου να σώσει τα άθλια τομάρια της.

Μέσα σ ένα τέτοιο σκηνικό σήψης και πολιτικής προστυχιάς…

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να εφευρεθεί ούτε ο κίνδυνος από τη «συντονισμένη» δράση ακροδεξιών δυνάμεων που αναπαράγει το δημοσίευμα… Ούτε φυσικά και ο «μυστηριώδης» πολιτικός της «εθνικοπατριωτικής δεξιάς» που του «ζητήθηκε να αναλάβει το ρόλο του πολιτικού «σωτήρα».

Εξιλαστήριο θύμα ο Φράγκος…

Στον οποίο αποδίδονται απόψεις «κριτικές» απέναντι σε μια πολιτική τάξη που διαφθείρεται από οικονομικά συμφέροντα και παράλληλα υπαναχωρεί διαρκώς σε ό,τι αφορά την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και συνεχίζει το δημοσίευμα λέγοντας ότι: «Δεν είναι βεβαίως ο μοναδικός στρατιωτικός που πιστεύει ότι οι επεμβάσεις της τρόικας, η υπογραφή δεσμευτικών μνημονίων, η οικονομική και ψυχολογική βία που ασκείται στον ελληνικό λαό καθώς και η συστηματική αποδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων αφενός θέτουν σε νέα βάση τον προβληματισμό για την έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας στο σημερινό ευρωπαϊκό πλαίσιο και αφετέρου καλούν σε αυξημένη επαγρύπνηση για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας»

Με άλλα λόγια, από τη συμμορία του αντεθνικού δωσιλογισμού, κατηγορούνται οι στρατιωτικοί και τους αποδίδονται ευθύνες, γι αυτό που σήμερα είναι πεποίθηση ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας.

Η Μαρία Αντουανέτα και ο αβανταδόρος της πολιτικής προστυχιάς…

Ο λιπόψυχος Σαμαράς σε ρόλο Μαρίας Αντουανέτας, δραπετεύει ουσιαστικά από την εθνική του ευθύνη. Αρνείται να κατονομάσει το επικίνδυνο φιάσκο και τους επικίνδυνους πολιτικούς του εμπνευστές, και επιδίδεται σε ένα κρεσέντο υποκρισίας όπου επιχειρώντας να δικαιολογήσει της υπογραφές της ντροπής και την κατοπινή στάση του, αποφεύγει επιδεικτικά να μιλήσει για την ταμπακιέρα, και αρκείται να επικαλεστεί την «εθνική του ευθύνη» που με το σκιάχτρο της δραχμής προσχώρησε στο στρατόπεδο των κοτζαμπάσηδων του Σουλτανάτου.

Και από την άλλη ο τραγικός ΣΥΡΙΖΑ, αναμασώντας την επιχειρηματολογία της συνωμοτικά δρώσας παρακυβέρνησης ισχυρίζεται πως: «σύμφωνα με πληροφορίες που ήταν εν γνώσει της Κουμουνδούρου το «σενάριο εκτροπής» με επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν έτοιμο να ενεργοποιηθεί και στις 18 Ιουνίου 2012 μετά την επιβολή μέτρων περιορισμού αναλήψεων στις τράπεζες σε περίπτωση που κυριαρχούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της προηγούμενης ημέρας».

Οι επαγγελματίες πατριδοκάπηλοι ωστόσο, αποκαλύπτοντας γι ακόμη μια φορά το συμπληρωματικό τους ρόλο και την ανοικτή τους προσχώρηση στα γρανάζια των νεοταξίτικων σχεδιασμών, εμφανιζόμενοι ως «παράγοντες του εθνικοπατριωτικού χώρου» (τρομάρα τους), εμφανίζονται να συζητούν το «σενάριο της εκτροπής» (και σχεδόν εύχονται να πραγματοποιηθεί...) εξηγούν στους συνομιλητές τους ότι «οι στρατιωτικοί δεν έχουν ουδεμία πρόθεση να διασώσουν την Ελλάδα από το χάος προκειμένου να γίνουν εξιλαστήρια θύματα και να πεθάνουν στη φυλακή». Επισημαίνουν ότι η επικρατέστερη εκδοχή που συζητείται εντόνως το τελευταίο έτος σε εθνικοπατριωτικούς κύκλους είναι ότι σε περίπτωση εκδήλωσης έκρυθμων καταστάσεων οι επικεφαλής των τριών Όπλων θα εμφανιστούν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα ζητήσουν την εντολή να κυβερνήσουν σε συνεργασία με μη πολιτικές προσωπικότητες προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη.

Ξεκαθαρίζουμε ότι: Αυτή τη «θεσμική χορογραφία» τυπικώς προέβλεπε ως δυνατότητα το Σύνταγμα του 1952 (όταν αρχηγός του κράτους ήταν ο βασιλιάς), όχι όμως και το ισχύον Σύνταγμα του 1975.

Συμπεράσματα…

1.Η εξεγερμένη κοινωνία που τόλμησε να αντιμετωπίσει με μίσος και οργή τα προσκυνημένα πολιτικά ανδρείκελα που την εξαπάτησαν και τόλμησαν να βγάλουν την πατρίδα της και την αξιοπρέπειά της στο σφυρί, δεν ήταν μήτρα πολιτικής ανωμαλίας, αλλά ο φόβος και ο τρόμος των χεσμένων υποτακτικών, που υπό το βάρος της στάση τους, τρόμαζαν ακόμη και με τον ίσκιο τους, και δεν ήξεραν την επόμενη κιόλας στιγμή τι τους περιμένει.

2.Αυτό είναι το σύνδρομο του Νενέκου. Όλοι αυτοί οι ξεγάνωτοι τενεκέδες, δε δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για τη δημοκρατία που βίασαν, ούτε για τη νομιμότητα που κουρέλιασαν στην αξιοθρήνητη διαδρομή τους. Φαντασιώνονται «κινήματα» και «πραξικοπήματα» θορυβημένοι για τα άθλιά τους τομάρια που τρέμουν μπροστά στη λαϊκή οργή μην κάποια στιγμή θεριέψει και τα ξεσκίσει.

Και το σημαντικότερο…

Το πραξικόπημα δεν απειλήθηκε… Το πραξικόπημα έγινε. Και οι πραγματικοί υπόλογοι γι αυτό δε βρίσκονται στην ηγεσία ή τα κλιμάκια των ενόπλων δυνάμεων.

Πρωτεργάτες… Εμπνευστές… και οργανωτές ήταν η θλιβερή ομάδα μιας παρακυβέρνησης που δε δίστασε να παίξει επικίνδυνο παιχνίδι με τις ένοπλες δυνάμεις, αφού πρώτα κουρέλιασε το Σύνταγμα, τους θεσμούς, και κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας στον τόπο.

Θλιβεροί συνένοχοι, οι συνοδοιπόροι στην κατρακύλα και την εθνοκτόνο πολιτική που στρουθοκαμηλίζουν για να δικαιολογήσουν την ολέθρια πολιτική στάση τους. Οι συνένοχοι στην υποταγή και στη σιωπή απέναντι στο έγκλημα που συντελείται.

Και αφού επέλεξαν με ΔΟΛια μέσα να αναδείξουν αυτή τη θλιβερή ιστορία, θα πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες τους και τα έκτακτα δικαστήρια και φυσικά και τα εκτελεστικά αποσπάσματα για όλους εκείνους που δε δίστασαν να χορογραφήσουν επικίνδυνα παιχνίδια και με τη δημοκρατία και με την προοπτική του τόπου μας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ