ΤΟ ΛΗΜΕΡΙ: Μια φορά και έναν καιρό… ήταν μια χώρα.

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ)

Τρία χρόνια πριν, στις 23 Απριλίου, σε όλη την επικράτεια, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα. Επιτέλους είχε βρεθεί ο ηγέτης που θα έσωνε την χώρα.

Του Αη Γιώργη και ο Γιωργάκης ο αντιεξουσιαστής έκανε ένα δώρο στον εαυτό του. Μια σωτηρία της χώρας.

Ο Γιωργάκης ο αντιεξουσιαστής είχε ένα όραμα. Να γκρεμίσει τον καπιταλισμό. Έκανε τα πάντα για να ξεσηκώσει τον λαό ενάντια στην πλουτοκρατία, τις πολυεθνικές και προπαντός τις τράπεζες.

Μείωσε μισθούς, έκοψε δώρα, έκοψε συντάξεις, διέλυσε τα εργατικά δικαιώματα, διέλυσε το ασφαλιστικό, έβαλε φόρους και ξανά φόρους…

Αλλά ο λαός τίποτα. Δυστυχώς αυτός ο ηγέτης δεν είχε τον λαό που του άξιζε.

Τουλάχιστον άφησε έναν άξιο συνεχιστή της προσπάθειας του. Τον Αντωνάκη τον σφουγγαράκη. Ο οποίος είναι αποστάτης της τάξης του. Προσπαθεί μέσα από το αστικό σύστημα να γκρεμίσει τον καπιταλισμό.

Αλλά ο λαός συνεχίζει να ζει στον κόσμο του. Η τελευταία ελπίδα για μια επανάσταση θα είναι ο Τσε Τσιπράκος.

Αν ούτε με τον Τσιπράκο δεν ξεσηκωθεί ο λαός τότε μπορώ να πω ότι πράγματι του αξίζει ένας πασοκοφώτης.

Τρία χρόνια τώρα έχουμε χορτάσει να μας σώζουν. Κάθε τρεις μήνες και μια σωτηρία. Πρέπει να είμαστε ο μοναδικός λαός που σώθηκε τόσες πολλές φορές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Αν περάσει ένα τρίμηνο και δεν σωθώ αρχίζω και νιώθω μια δυσφορία.

Τα αποτελέσματα της σωτηρίας τα βλέπουμε συνεχώς δίπλα μας και τα βιώνουμε.

Με ρεκόρ ανεργίας, (Ισπανοί φάτε την σκόνη μας) οι ευτυχισμένοι πολίτες αυτής της χώρας έχουν απαλλαγεί από τα δεσμά της μισθωτής δουλείας και πλέον έχουν άπλετο χρόνο για να απολαύσουν την ζωή τους.

Χωρίς χρήματα πολλοί Έλληνες δίνουν ένα

διαφορετικό ενδιαφέρον στην ζωή τους καθώς συμμετέχουν στο πανελλήνιο παιχνίδι «Βρες τρόφιμα στα σκουπίδια».

Χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται τα βράδια σε παγκάκια δισεκατομμυρίων αστεριών. Επιτέλους αφήνουμε τα ψυχρά σπίτια που μας ψυχοπλακώνουν και ζούμε στην φύση.

Επίσης μετά από τις επίμονες προσπάθειες των κυβερνήσεων των τριών ετών σωτηρίας οι Έλληνες απαλλάσσονται από το απάνθρωπο μικροαστικό θεσμό της ιδιοκτησίας.

Πλέον ο στόχος είναι να μην έχει κανείς πολίτης ιδιοκτησία καθώς αυτή προκαλεί δεινά στις ανθρώπινες σχέσεις. Και φυσικά έτσι θα είμαστε ακόμα πιο κοντά στον αναρχισμό.

Μάλιστα οι προνοητικοί πολιτικοί μας μας προφύλαξαν και από τον κίνδυνο του ΚΚΕ. Για να μην μας πάρουν τα σπίτια οι κουκουέδες τα έδωσαν στις τράπεζες.

Για να καταλάβουμε τι θα παθαίναμε αν δεν μας έσωζαν οι πολιτικοί (που εμείς επιλέξαμε, ως σοφός λαός) αυξήθηκε ο φόρος του πετρελαίου αντιστρόφως ανάλογα με την μείωση των εισοδημάτων.

Έτσι κανείς δεν μπόρεσε να αγοράσει πετρέλαιο. Να λοιπόν πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς ευρώ.

Η χρεοκοπημένη Τρέμει

Είναι άδικο και κρίμα να μην αναγνωρίσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ είχε ξεκινήσει πριν από τον Απρίλη του 2010 την σωτηρία. Απλά οι πολίτες αδυνατούσαν να καταλάβουν τον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό.

Και πίστευαν ότι θα την πληρώσουν απλά κάτι κακομαθημένοι δημόσιοι. Και οι δημόσιοι πίστευαν ότι θα την βγάλουν καθαρή με μια μικρή μείωση…

Θα μου πεις, τρία χρόνια μετά και πολλοί πιστεύουν ότι ο κυρ Φώτης είναι αριστερός…

Ε, τι να πεις… έτσι είναι η σοφία του λαού!

Το ΠΑΣΟΚ έβαζε πάντα διλλήματα. Ή θα πάρουμε τώρα μέτρα ή θα έρθει το ΔΝΤ. Και μέτρα πήρε και το ΔΝΤ ήρθε.

Ή θα μειώσουμε τους μισθούς ή θα καταργήσουμε τα δώρα. Ή θα αυξήσουμε τα όρια συνταξιοδότησης ή θα μειώσουμε τις συντάξεις. Ή θα μειώσουμε το αφορολόγητο ή θα μειώσουμε το εφάπαξ. Ή θα χρεοκοπήσουμε ή θα χρεοκοπήσουμε.

Όλα τα έκανε. Καταργώντας το ενοχλητικό διαζευκτικό «ή». Με συνέπεια εφάμιλλη ενός Σαμαρά. Ο οποίος συνεχίζει τα διλλήματα. Σαν Γιωργάκης χωρίς μουστάκι είναι.

Να θυμηθούμε κιόλας ότι αν κάποιος, τότε στο μακρινό 2010 ξεφούρνιζε την λέξη «επιλεκτική χρεοκοπία» ή αλλιώς «κούρεμα» περνούσε από την ιερή εξέταση του Πρετεντέρ, του κυρ Μπάμπη και το κράξιμο του Καψή του μεγαλοπρεπή.

Βέβαια λίγο αργότερα αυτή η επιλογή ήταν η σωτηρία Νο 7 της χώρας. Και την υπερασπιζόταν με πάθος η Τρέμει. Λεπτομέρειες.

Εκτός όμως από την σωτηρία μάθαμε και νέες λέξεις. Διαπραγμάτευση, επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση, κόκκινες γραμμές. Οι παραπάνω λέξεις είναι συνώνυμες και σημαίνουν «ναι σε όλα» και προφέρονται με κατεβασμένα τα βρακιά. Ακολουθούν οι λέξεις κατάργηση, αναστολή, ντεμί σαιζόν κλπ. Συνώνυμες και αυτές.

Για να μην αδικήσουμε κανέναν πρέπει να ομολογήσουμε ότι χωρίς την έμπρακτη συμπαράσταση μέσω των ψηφοφοριών στην βουλή από τους βουλευτές των κομμάτων σωτηρίας η χώρα θα είχε χρεοκοπήσει.

Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό, ε; Μην τα ξαναπούμε. Ανεργία πάνω από 30%, μισθοί πείνας, διαλυμένα ταμεία, ακριβό πετρέλαιο και φάρμακα, άστεγοι, θα είχαμε παραδώσει τον εθνικό πλούτο και την εθνική κυριαρχία, οι τράπεζες θα ήταν χρεοκοπημένες και δεν θα υπήρχε ρευστότητα στην αγορά… άστα! Ευτυχώς μας έχουν σώσει. Και έχουμε και ευρώ.

Σωτηρία και ανάπτυξη

Τρία χρόνια σωτηρίας λοιπόν. Ας κάνουμε ένα χρονικό σχεδιάγραμμα:

2010 Αρχή σωτηρίας η κυβέρνηση παίρνει μέτρα τα οποία θα είναι τα τελευταία.

Ιούλιος 2010. Η Ελλάδα σώθηκε αλλά χρειάστηκε να παρθούν και λίγα ακόμα μέτρα. Τα τελευταία. Γενικώς για να μην σας ζαλίζω, ανά τρίμηνο η χώρα βίωνε την σωτηρία της και ο λαός τα τελευταία μέτρα.

Δεκέμβριος 2011. Η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές. Οι θυσίες του λαού όπως μας είχε υποσχεθεί ο Παπακωνσταντίνου έπιασαν τόπο. Αν και όλα βαίνουν καλώς ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει και ένα χαρατσάκι μέσω ΔΕΗ. Μέχρι το 2012. Τώρα έχει καταργηθεί.

Μάρτιος 2012. Το πρόγραμμα δεν βγαίνει και η Ελλάδα κουρεύει το χρέος της αυξάνοντας το κατά 30 δις. Είναι μια καταπληκτική και μαγική κίνηση του Μπένι του μισθοφάγου ο οποίος κατάφερε το αδύνατο. Να κουρεύει χρέος και αυτό να είναι μεγαλύτερο από ότι πριν το κούρεμα.

Φυσικά την πλήρωσαν τα ταμεία και κάτι μικροομολογιούχοι… που περιμένουν την δικαίωση. Αλλά πλέον μόνο οι νεκροί δικαιώνονται…

Μάρτιος 2012. Μην διαβάσετε την παραπάνω παράγραφο. Η Ελλάδα έχει πλεόνασμα, όλα πάνε καλά και οι αγορές σχηματίζουν ουρά για να μας δανείσουν. Ψέματα θα μας έλεγε ο Μπένι;

Επειδή το κούρεμα έκανε βιώσιμο το χρέος μας λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε ένα ακόμη κούρεμα.

Κούρεμα σημαίνει χρεοκοπία… μην ξεχνιόμαστε!

Από τα μέσα του 2012 έχουμε θετικούς αριθμούς ανάπτυξης. Ο λαός χαρούμενος για την σωτηρία του ψηφίζει στις εκλογές τα κόμματα που τον έσωσαν για να συνεχίζουν να τον σώζουν… Μέχρι να μην μείνει κανένας.

Είμαστε λέει υπό κατοχή. Υπερβολές. Απλά έχουμε κάτι υπαλλήλους που παριστάνουν την κυβέρνηση οι οποίοι εκτελούν τις εντολές της τρόικας.

Σε αυτά τα χρόνια οι επιθεωρησιογράφοι ξέμειναν από δουλειά… μέχρι και ο μπουμπούκος έγινε υπουργός, πόση φαντασία να έχεις πια; Είδαμε τον Μαυροτζαφέρη να παριστάνει και αυτός τον σωτήρα, τον κυρ Φώτη να παριστάνει τον υπεύθυνο, τον Τσε Τσιπράκο να μπερδεύει τα μπούτια του, τον τσεκουράτο Βορίδη να γίνεται πρωτοκλασάτος νεοδημοκράτης, τους χρυσαυγίτες να παριστάνουν τους κοινοβουλευτικούς και τους υπερασπιστές των εργατών…

Από θέατρο χορτάσαμε, είναι η αλήθεια. Από αλήθεια πάσχουμε. Και από μυαλό.