Οι αγορές θα κατεβάσουν πλερέζες

Μια μείωση επιτοκίων από την ΕΚΤ δεν αρκεί. Ο Θρίαμβος Μπερλουσκόνι δεν έχει γίνει αντιληπτός.

 Πλασματική εφορία επικρατεί στα χρηματιστήρια με τους επενδυτές να παρασύρονται από ένα κλίμα αποκατάστασης της πολιτικής σταθερότητας και επιβεβαίωσης της πολιτικής βούλησης για ενίσχυση της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. Καθ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας οι αγορές αξιών ενισχύονται «πανηγυρίζοντας» την αποκατάσταση της πολιτικής ομαλότητας στην Ιταλία και την προοπτική μείωσης των επιτοκίων από την ΕΚΤ κατά 0,25%. Στην πραγματικότητα όμως αυτά τα γεγονότα είναι η ωραιοποιημένη βιτρίνα μιας παραπαίουσας Ευρωζώνης, οι βεβαιότητες πάνω στις οποίες ποντάρουν οι αγορές δεν είναι τίποτε άλλο «καμουφλαρισμένες» παγίδες.
Αναλυτές και παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι η επικρατούσα κατάσταση στα χρηματιστήρια κρύβει την επερχόμενη έκρηξη, η οποία αναπάντεχα θα σαρώσει τις τιμές και θα δυναμιτίσει το κλίμα. Αν διαψευστούν –που είναι πολύ πιθανό- οι ελπίδες για συγκροτημένη και συντονισμένη πολιτική δράση κατά της ύφεσης και με στόχο την ανάπτυξη, τότε θα υπάρξει νέο κύμα αμφισβήτησης της πολιτικής ηγεσίας και των δομών της Ευρωζώνης, ενώ θα δεχθεί καίριο πλήγμα και η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Με δεδομένες τις ισχυρές και ηχηρές αντιθέσεις Σόιμπλέ, Μέρκελ και των συνοδοιπόρων τους σε νέα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης είναι πλέον πολύ πιθανό η ΕΚΤ να κάνει πίσω απογοητεύοντας τις αγορές και αφήνοντας την οικονομία έρμαιο των πολιτικών λιτότητας. Αλλά ακόμα και να δράσει η ΕΚΤ, μια μείωση επιτοκίων κατά 0,25% δεν θα έχει απολύτως καμία αποτελεσματικότητα για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κατάστασης, γι αυτό και το ΔΝΤ ζήτησε τη λήψη μη-συμβατικών μέτρων. Επίσης αν η ΕΚΤ κάνει κάτι μικρό θα φανεί ότι κινείται σε διαφορετικό μήκος κύματος από τη Fed, τη BoJ, τη BoE και την Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας, δίνοντας στις αγορές λάθος μηνύματα.
Ο θρίαμβος Μπερλουσκόνι
Όσον αφορά την Ιταλία, εκεί η κατάσταση είναι –όπως συνήθως- περίπλοκη. Οι αγορές πανηγύρισαν την επανεκλογή Ναπολιτάνο, ενός 87χρονου κομμουνιστή, στην προεδρία της Δημοκρατίας και το διορισμό του Ενρίκο Λέττα ως εντολοδόχου πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση αυτή θα έχει 6μηνη περίοδο χάριτος, έως ότου ετοιμαστεί ο νέος εκλογικός νόμος που θα οδηγεί σε ευκολότερο σχηματισμό κυβερνήσεων και θα αποτρέπει την επέλεση του Μπέπε Γκρίλλο.
Οι χειρισμοί Ναπολιτάνο για την ανάδειξη του Λέττα έχουν όμως –πρακτικά- αποδεκατίσει το Δημοκρατικό κόμμα, αφήνοντας το PDL του Μπερλουσκόνι ως τη μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη που μπορεί να ανακόψει την επέλαση του Γκρίλλο, αναδεικνύοντας τον αμφιλεγόμενο πολιτικό σε ρυθμιστή της κατάστασης και κεντρικό παράγοντα τνε-φάκτο.
Η διατήρηση της Ιταλίας σε υφεσιακή τροχιά θα επιφέρει άμεσα μεγάλη φθορά στον εντολοδόχο πρωθυπουργό, ενώ το αποσυντεθειμένο Δημοκρατικό Κόμμα θα χρεωθεί τις πολιτικές και τις αποτυχίες της κυβέρνησης, η οποία είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει τις επιταγές του Βερολίνου και των Βρυξελλών.
Ο Μπερλουσκόνι, δρώντας έξυπνα, θα παραμείνει στο παρασκήνιο στηρίζοντας επιλεκτικά μέτρα και τη δταθερόττηα της κυβέρνησης, βελτιώνοντας το προφίλ του, μέχρι να έρθει η ώρα της επανεμφάνισής του σε ρόλο «από μηχανής θεού».

 

 sofokleousin