Ευρωζωνάτοι μα... πεινασμένοι

Από το Μαρικάκι

Και τώρα ένα σύνθημα που όλους τους ενώνει: «όλοι σε συστράτευση για την ευρωζώνη».

Το διακύβευμα με το οποίο αναμετράται, λοιπόν, στο εξής, και μάλιστα, ανοιχτά, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ετέθη από το νεοδιορισμένο – αλλά παλιά καραβάνα στα πράγματα – πρωθυπουργό:

«Πιστεύω ότι κανείς από εμάς σε αυτή την αίθουσα δεν θέλει να ηττηθεί η χώρα και να φύγει από το ευρώ. Όσοι στηρίζουν την κυβέρνηση θεωρώ αυτονόητο ότι αναλαμβάνουν την ευθύνη να μην τεθεί σε κίνδυνο η παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Η χώρα μπορεί να σωθεί. Από εμάς εξαρτάται».

Σωτηρία ίσον ευρωζώνη. Το δε διακύβευμα έχει τεθεί «απ’ έξω»: «Οι δύο επιλογές, μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, έχουν καθοριστεί με σαφήνεια από τους Ευρωπαίους» πρόσθεσε ο Λουκάς Παπαδήμος.

Ωραίο και κυρίως πειστικό το διακύβευμα για κάποιον που όλο και λιγότερο είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες. Όπως για παράδειγμα τους πολίτες εκείνους, κυρίως ηλικιωμένους χαμηλοσυνταξιούχους και νέους άνεργους (αλλά όχι μόνο) που συρρέουν στα πολυιατρεία των Γιατρών του κόσμου για φάρμακα και τρόφιμα.

Οι Γιατροί του Κόσμου εδώ και λίγο καιρό μιλούν για ανθρωπιστική κρίση στη χώρα και φέτος έχουν εστιάσει τη δράση τους κατά αποκλειστικότητα στην Ελλάδα.

«Πέρυσι το 6%-7% των ανθρώπων που στρέφονταν σε εμάς για βοήθεια ήταν Έλληνες. Φέτος το ποσοστό αυτό είναι στο 30% και μάλιστα σε κάποια περιφερειακά ιατρεία, όπως στο Πέραμα, πλησιάζει το 85%-90%. Μιλάμε για δραματική αύξηση».

Αυτά αναφέρει ο διευθυντής της οργάνωσης Νικήτας Κανάκης σε συνέντευξή του στο in.gr

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο ρόλος των πολυιατρείων της οργάνωσης (Αθήνα, Πέραμα, Θεσσαλονίκη και Χανιά) δεν είναι πλέον μόνο η συγκέντρωση και διανομή φαρμάκων σε φτωχούς αλλά και τροφίμων.

«Μιλώντας με τους ασθενείς» συμπληρώνει ο Ν. Κανάκης διαπιστώσαμε ότι είχαν πάρα πολύ λίγα τρόφιμα στα σπίτια τους. Έρχονται με πολύ αξιοπρέπεια, σιγανά και ντροπαλά και μας ρωτάνε αν έχουμε κάτι να φάνε. Αυτό ήταν σοκαριστικό και για μας. Γιατί όταν αυτός που σου λέει «πεινάω» μοιάζει με τη μάνα σου, ακούγεται σαν τον παππού σου, δείχνει σαν την κόρη ή το γιο σου επηρεάζεσαι».

Η οργάνωση πλέον συγκεντρώνει τρόφιμα για τη δημιουργία πακέτων με προορισμό τα σπίτια φτωχών οικογενειών – προκειμένου να αποφευχθεί η τραυματική εμπειρία των συσσιτίων . Φτωχών οικογενειών στην Ελλάδα, ούτε στην Αφρική, ούτε στην Ασία. Και μαζεύουν ρύζι, όσπρια, μακαρόνια, λάδι, γάλα εβαπορέ, κ.λπ.

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι με τις εξαϋλωμένες συντάξεις αποτελούν πια μια τραγική κατηγορία πολιτών  και σωστά ο διευθυντής των Γιατρών του Κόσμου επισημαίνει την αδικία: «μεγάλοι κυρίως άνθρωποι που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για αυτή τη χώρα ξαφνικά να βρίσκονται στα 70 και στα 80 τους να δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους κάνουμε να νιώσουν ότι η κοινωνία δεν τους έχει ξεχάσει». Η κοινωνία και όχι το κράτος, το οποίο προς το παρόν δουλεύει αποκλειστικά γι’ άλλους...

Το Ποντικι