Τα όσα ήταν ήδη γνωστά στην ΕΡΤ ανακοινώθηκαν και επισήμως, δηλαδή το πάρτι με τα bonus όπου Γιάννης κερνούσε και Γιάννης έπινε μεταξύ των πρωτοκλασάτων στελεχών σε διάφορους τομείς, με δεκάδες χιλιάδες ευρώ να μπαίνουν στις τσέπες τους με αποφάσεις τους (όπως οι βουλευτές που ψηφίζουν αυξήσεις στους εαυτούς τους), ενώ πέταγαν και κάποια «ψιλά» σε διάφορους από γύρω.
Εντυπωσιακές για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, είναι οι αιτιολογίες του τύπου «γιατί ήταν παρών σε όλα τα μεγάλα γεγονότα που κάλυψε η ΕΡΤ» (αυτή δεν είναι η δουλειά των εργαζομένων στα ΜΜΕ ή κάνουμε λάθος), «γιατί εργάστηκε και πέραν του ωραρίου του» (έτσι λέμε τώρα την παραβίαση των ΣΣΕ), «γιατί εργάστηκε με ζήλο στον τομέα του» (λες και δεν είναι συμβατική υποχρέωση του καθένα να εργάζεται και να πληρώνεται με το μισθό του, που είναι χρήματα του ελληνικού λαού), «για τη συμβολή στην επιτυχία της Γιουροβίζιον» (εδώ πια δε χρειάζεται σχόλιο, παραδινόμαστε).
Να θέσουμε και ένα αφελές ερώτημα: επειδή ακούμε ότι οι συμβασιούχοι έφυγαν γιατί δεν υπάρχουν λεφτά, πόσοι από αυτούς που αμείβονταν με ποσά γύρω στις ΣΣΕ των ειδικοτήτων τους, θα είχαν δουλειά και δεν θα είχε παραλύσει η ΕΡΤ αν τα bonus είχαν μείνει στον κουμπαρά της ΕΡΤ;
Τα χρήματα αυτά θα επιστραφούν ή η δημοσιοποίηση της λίστας με τα ονόματα μέσα στο Δεκαπενταύγουστο έγινε για εντυπωσιασμό και για να μηδενιστεί το κοντέρ;
Μετά τη δημοσιοποίηση πριν λίγο καιρό, της λίστας με τις υπερωρίες, όπου σε ορισμένους ήταν “πέτσινες”, κινήθηκε κάποια διαδικασία ή όχι;
Με τι μούτρα θα κυκλοφορεί το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ της περιόδου του Δεκέμβρη του 2008 (τότε έληξε η ΣΣΕ ΕΣΗΕΑ-ΕΡΤ και από τότε έχουν να πάρουν αύξηση οι μισθοσυντήρητοι (και όχι συμβολαιούχοι)δημοσιογράφοι, στους οποίους γίνονται περικοπές με τα μέτρα στο μισθό του 2008, που μέχρι και τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ του 2009 δεν έκανε κινήσεις για νέα ΣΣΕ, κάνοντας τα χατίρια του Καραμανλή και διευκολύνοντας τη διοίκηση της ΕΡΤ να κάνει «οικονομία» στα μεροκάματα για να τα σκορπάει σε Bonus.
ΥΓ. Στα bonus των ετών 2006, 2007 και 2008 «παίζουν» περίπου 400 άτομα εκ των οποίων περίπου 30 δημοσιογράφοι.
ΥΓ1. Το κείμενο από το financialcrimesnews.blogspot.com.
ΥΓ2. Η λίστα των bonus εδώ.
Koubanezos
Το μίσος τους για την Ελλάδα και τους Έλληνες δεν έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Στις φωτογραφίες απεικονίζεται η μανία με την οποία χτύπησαν και έλιωσαν την μηχανή -φανταστείτε την τύχη του συμπατριώτη μας- οι αλβανοί στην Χειμάρα. Φονικό εργαλείο το άουντι το οποίο επίσης βλέπετε σε φωτογραφία...
Όταν η πολιτική εξαφανίζεται από τον κοινωνικό ορίζοντα. Όταν ο λαός υποβαθμίζεται ως έννοια και δημοκρατική πραγματικότητα. Όταν το εθνικό συμφέρον υποχωρεί μπροστά στο συμφέρον του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όταν η εξελισσόμενη διαδικασία πτώχευσης της Ελλάδας βαπτίζεται σωτηρία από την πτώχευση. Όταν ο τέταρτος δρόμος χαράσσεται με οδοστρωτήρα για να καταλήξει στο πολιτικό κενό. Τότε είναι βέβαιο ότι η χώρα ολόκληρη βιώνει την περιδίνηση εντός μιας χυδαίας πολιτικής κουλτούρας που καταλήγει στην μοιρολατρία, με τεχνοκρατικό όμως προσωπείο. Είναι η στιγμή που ζητείται και προπαγανδίζεται το «θαύμα», για την έξοδο μας από την κρίση, από αυτούς που πέτυχαν το απόλυτο …θαύμα: την καταστροφή μιας χώρας και μιας κοινωνίας που είχε όλες τις δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει στη Νέα Ευρώπη, μετά το 1990.
Τα θαύματα μας τελείωσαν! Για την ακρίβεια μόλις τελείωσαν, μαζί με τους καραγκιόζηδες θαυματοποιούς. «Θαύμα» θα μπορούσε να θεωρηθεί η μετεξέλιξη ενός κράτους της ευρωζώνης σε προβληματική, διεθνώς, επιχείρηση, με εξευτελισμένα ομόλογα και ανύπαρκτο κύρος, την οποία μάλιστα το καθεστώς κατεδαφίζει αυτή την περίοδο για να δομηθούν στη θέση της…
άλλες μπίζνες. Ως «θαύμα» φαντάζει η ηρωοποίηση των θυμάτων (Ελλήνων) που εμφανίζονται ως μαζοχιστές, ή μύστες αποκρουστικών δογμάτων, που πρέπει να «πονέσουν» για να κερδίσουν την σωτηρία των …αγορών. Αυτά τα «θαύματα» πέτυχε το καθεστώς μέχρι τώρα. Από εδώ μάλιστα και εμπρός, μας καλεί να συνεχίσουμε τα θαύματα, ακολουθώντας πειθήνια τους θαυματοποιούς που το ίδιο κατασκεύασε. Τώρα το προσδοκώμενο θαύμα λαμβάνει την μορφή ανατροπής του προηγούμενου «θαύματος», μέσω της μετάνοιας και της αποδοχής της τιμωρίας, ώστε λυτρωμένοι από τις αμαρτίες μας να εκκινήσουμε για άλλες πολιτείες…τεταρτοκοσμικές!Ενώ ζούμε το «θαύμα» της φτωχοποίησης της μέχρι χθες «ισχυρής Ελλάδας», τα όργανα του καθεστώτος ζητούν να κάνουμε ένα νέο έπος. Να αιμοδοτήσουμε την προβληματική επιχείρησή τους, Ελλάς, ώστε να «κοινωνικοποιηθούν» τα ελλείμματα και τα χρέη της και μόλις αυτό επισυμβεί να την παραδώσουμε υγιή στους πρώην και παντοτινούς ιδιοκτήτες και διευθυντές της: Στους μετόχους της, δανειστές. Στους νταβάδες της. Στο πολιτικό προσωπικό της.
Το νέο θαύμα, δηλαδή, το οποίο αυτή τη φορά καλείται να πραγματοποιήσει ο ελληνικός λαός, δίνει έμφαση στην εξυγίανση της προβληματικής επιχείρησης-Ελλάς. Τώρα που το «θαύμα» της «ισχυρής Ελλάδας» ολοκληρώθηκε, με την φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, ζήτω το νέο θαύμα: το θαύμα της αναγέννησης της επιχείρησης-Ελλάς! Μόνον που σε αυτή την επιχείρηση μέτοχος στα κέρδη δεν θα είναι ο λαός, αλλά αυτοί που πτώχευσαν την «επιχείρηση»: πολιτικοί, μεταπράτες, νταβάδες και κυρίως όσοι υπεξαιρούν καθημερινά ελληνικό πλούτο μέσω της διαχείρισης του χρέους της χώρας.
Μας ζητούν λοιπόν να …κάνουμε το θαύμα μας και να τους σώσουμε, τώρα που το δικό τους «θαύμα» ολοκληρώθηκε. Τώρα που έβγαλαν από την πραγματική οικονομία ένα τεράστιο ποσό - πλουτίζοντας με προκαπιταλιστικό μάλιστα τρόπο - για να συντηρηθεί το σύστημα του μονεταρισμού μέσω αντιπληθωριστικών πολιτικών, καλούμαστε να εξευτελίσουμε το επίπεδο της ζωής μας. Όχι το επίπεδο κατανάλωσης απλώς, αλλά το επίπεδο ευημερίας που είναι άλλο πράγμα. Πολύ σημαντικότερο και απολύτως κρίσιμο για την εξέλιξη των κοινωνιών.
Το νέο θαύμα λοιπόν έγκειται στην διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, για την επανασύσταση της επιχείρησης-ελληνικό κράτος, σε μια λειτουργικότερη βάση, με νεοφιλελεύθερους όρους, ασφαλώς. Οδηγούμαστε δηλαδή στην «επανίδρυση του κράτους» που επαγγέλθηκε ο Καραμανλής και πραγματοποιεί ο Παπανδρέου με όρους προβληματικής επιχείρησης. Σαν τις «προβληματικές» που επέτρεψαν (δηλαδή συνέβαλαν) να δημιουργηθούν, ενώ αργότερα χρηματοδότησαν αδρά με πόρους του ελληνικού λαού για να εξυγιανθούν δήθεν, ο θείος-Καραμανλής και κυρίως ο μπαμπάς του Γιώργου Παπανδρέου. Αν ο ελληνικός λαός γνώριζε πόσο πληρώνει …ένα κομμάτι ψωμί που τρώει και τα τούβλα που στεγάζουν την ύπαρξή του, θα είχε φρικάρει! Μα, δεν αισθάνθηκε ποτέ το πραγματικό κόστος, ίσως αντιτάξεις. Τώρα θα το αισθανθεί σωρευτικά - μαζεμένα!
Η ευημερία του ελληνικού λαού στοίχισε περισσότερο στις παραγωγικές τάξεις της χώρας σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη χώρα της λεγόμενης παλαιάς Ευρώπης. Το δημόσιο χρέος σε συνάρτηση με την διάρθρωση των εισοδημάτων και του κράτους πρόνοιας, αποτυπώνει παραστατικά μέρος μόνον αυτής της αλήθειας: ένα επιμέρους ποσοτικό τμήμα του συνολικού κόστους, στο οποίο αν πρόσθετες το ποιοτικό τμήμα θα έφριττες! Πληρώσαμε ακριβότερα από όλους τους άλλους την (στρεβλή) ανάπτυξη της χώρας, και τώρα καλούμαστε από την ηγεσία (μας) να εξοφλήσουμε τον λογαριασμό δια της φτωχοποίησης. Αυτή είναι σχηματικά η απόλυτη αλήθεια και όχι το δίλημμα «ή φτωχαίνετε ή πτωχεύουμε», που παιδαριωδώς και εκχυδαϊσμένα έθεσε ο πρωθυπουργός και προπαγανδίζει το καθεστώς, που ενθυλάκωσε το 25-30% του δημόσιου πλούτου, θέτοντας το μάλιστα έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας της χώρας.
Αυτό το 25-30% καλείται σήμερα, αμέσως, να συμπληρώσει ο ελληνικός λαός, με αντίστοιχη υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου. Μόνον που συνέπεσε (σχεδιάστηκε και δεν έτυχε) η «συμπλήρωση» αυτή να γίνει σε μια άκρως προβληματική διεθνώς οικονομική περίοδο, με το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας. Οπότε σε αυτό το 25-30% προσθέστε άλλο 10% περίπου - το οποίο ούτως ή άλλως θα επωμιζόμαστε ως εσωτερική συνέπεια της διεθνούς κρίσης - για να φτάσουμε στο 35-40% μέσης πραγματικής μείωσης συνολικά των δαπανών (αξιών) που ορίζουν τους συντελεστές του κράτους ευημερίας.
Αυτό θα έχει ως συνέπεια την αντίστοιχη ποσοστιαία αύξηση (τουλάχιστον κατά 25-30%) του λεγόμενου συντελεστή Gini, στη χώρα μας. Ο συντελεστής Gini δείχνει την ανισότητα στην διανομή του πλούτου. Δείχνει την στατιστική διασπορά της οικονομικής ανισότητας σε μια χώρα κυμαινόμενος μεταξύ 0 και 1. Ε, μέσου του σύγχρονου θαύματος, που καλείται από το καθεστώς και τους ξένους να πραγματοποιήσει ο ελληνικός λαός, εκτός από την φτωχοποίηση θα πετύχουμε την αύξηση της ανισότητας κατά 25-30% περίπου, πλησιάζοντας ή και υπερβαίνοντας, ως προς τον δείκτη Gini, χώρες της Λατινικής Αμερικής και κάποιες της κεντρικής και νοτιο-ανατολικής Ασίας, αποκλίνοντας ταυτόχρονα σημαντικά από την ΕΕ. Κάπως έτσι θα δούμε και την …έξοδο από την ευρωζώνη όταν το αποφασίσει, και με τους όρους που θα το αποφασίσει, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ.
Ιδού λοιπόν, η φύση του νέου θαύματος, του νέου μύθου, τον οποίο με παιδαριώδη και αφελή τρόπο διηγούνται τα ΜΜΕ! Το ΔΝΤ, και το καθεστώς που το έφερε στα πράγματα, γνωρίζουν ότι η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας θα επιφέρει αύξηση της ανισότητας στη χώρα, από την οποία, όπως προσδοκούν, θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για νέα συσσώρευση επικουρούμενη από φτηνό εργατικό δυναμικό, ώστε να εκκινήσει η ανάπτυξη, σε μια διαφορετική, πολύ χαμηλότερη βάση, φυσικά.
Τούτο είναι το μοντέλο του θαύματος, το οποίο ακόμη και στη γενικότητά του θα έπρεπε να…εξοργίζει τα δύο-τρίτα της κοινωνίας. Άσε που δεν έχει και σοβαρή εμπειρική βάση για να αναπτυχθεί, αυτή την εποχή!
Είδατε λοιπόν, που οδηγεί η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας; Στην αναδημιουργία της εθνικής αστικής τάξης της χώρας, η οποία, αν και ποτέ δεν ήταν ακριβώς «εθνική», τώρα θα είναι απολύτως… ξένη με το όποιο εθνικό και όχι απλώς λαϊκό συμφέρον. Καταλαβαίνετε τώρα τον λόγο που με οδηγεί στην συγκεκριμένη πρόταση που διακονώ για την έξοδο από την κρίση; Για μια νέα ηγεσία δομημένη σε ένα μπλοκ αντικαθεστωτικών δυνάμεων που θα αναπτύξει πολιτικές άρνησης του χρέους κλπ, κλπ…
Μην ζητήσετε να την επαναλάβω. Βαρέθηκα! Οι προτάσεις απαιτούν λόγο, ενώ τα διλήμματα απλώς συνθήματα. Αν δεν καταλαβαίνετε από… λόγο τότε θα ζήσουμε, δυστυχώς όλοι μας, οδυνηρά τις συνέπειες της διαλεκτικής των συνθημάτων που παράγει το καθεστώς, το οποίο ζητεί να πραγματοποιήσουμε οι Έλληνες ένα ακόμη…θαύμα, για να σωθεί το ίδιο.
Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται με πρωταγωνιστή το τζόγο και ανανεωμένο σκηνικό. Το φίλτατο κυβερνητικό επιτελείο με σκηνοθέτη τον κύριο Πρωθυπουργό επινόησε νέα «αντικειμενικά» κριτήρια για να μας πείσει ότι τα 30.000 τώρα (αντί 50.000) ηλεκτρονικά φρουτάκια και ο ηλεκτρονικός τζόγος θα μπουν στην καθημερινότητά μας και δε θα την «καζινοποιήσουν». Όχι, δεν είναι φορολογικοί ή καλύτερα φοροεισπρακτικοί οι λόγοι, μας πείσατε! Θα επαναφέρετε τα παράνομα φρουτάκια και θα ελέγχετε τον ανεξέλεγκτο διαδικτυακό τζόγο για να τον..πολεμήσετε!
Η Ελλάδα φαίνεται ότι θα γίνει η πρώτη χώρα που για να πατάξει την παρανομία απλώς θα τη νομιμοποιήσει. Με αυτή τη λογική ας νομιμοποιήσουμε καθετί παράνομο, ηρωίνη, όπλα, εγκληματικότητα κλπ. για να πάψουν να είναι παράνομα. Τότε να δείτε πόσο χρήμα μπορεί να κυκλοφορεί από τσέπη σε τσέπη. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Από τα δισεκατομμύρια που θα εισπράξει το κράτος και οι επώνυμοι κι ανώνυμοι συνεργάτες του, λίγα θα είναι για το ταμείο και πολλά για τις τσέπες ορισμένων. Στόχος, λέει η κυβέρνηση είναι ο τζίρος που κάνει το παράνομο στοίχημα, ο οποίος αγγίζει το τζίρο του ΟΠΑΠ. Μα άμα ξέρει πόσα είναι, ξέρει και από πού προέρχονται. Ας τους πιάσει.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι στελέχη της ίδιας κυβέρνησης επανειλημμένα είχαν αναφερθεί στα διαφυγόντα έσοδα από τη μη φορολόγηση του παράνομου τζόγου, καθώς επίσης εξακολουθεί να υπάρχει και η δέσμευση προς το ΔΝΤ για άμεσα έσοδα από αυτόν. Πώς τώρα η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο λόγος δεν είναι τα φορολογικά έσοδα αλλά η «εξυγίανση» της κοινωνίας από την παράνομη δραστηριότητα και το «μαύρο χρήμα»;
Μάλιστα στην πρόσφατη έρευνα του ΟΠΑΠ δίνονται και λεπτομέρειες για τα παράνομα κέρδη από μηχανήματα και διαδικτυακό στοίχημα. Παράλληλα δίνονται και σαφή στατιστικά στοιχεία για το πόσο μεγαλύτερη είναι η συχνότητα παιχνιδιού σε τυχερά παιχνίδια εκτός ΟΠΑΠ που δείχνουν ότι ο οργανισμός και κατ’ επέκταση το κράτος χάνει και πελάτες και σημαντικά κέρδη, αφού τα ποσά που οι παίχτες αυτοί δαπανούν εκτός ΟΠΑΠ είναι πολύ περισσότερα από τα εντός ΟΠΑΠ. Συμπέρασμα: Όλα για το χρήμα του τζογαδόρου λαού, την ίδια στιγμή παίρνοντάς του και όλα τα υπόλοιπα από εξοντωτικούς φόρους. Α, και μην ανησυχείτε, αν κάποιος δεν έχει ακόμη το τζόγο μέσα του, θα τον αποκτήσει σύντομα. Τα φρουτάκια, παγκοσμίως γνωστά και ως «φόρος των φτωχών» θα είναι σύντομα κοντά σας για να σας ψυχαγωγήσουν και να αποτελειώσουν τα πενιχρά σας έσοδα.
Διαφωνείτε; Α, δε σας επιτρέπει η δημοκρατική μας κυβέρνηση να διαβουλευτείτε μαζί της γιατί επέλεξε τον Αύγουστο, κατ’ εξοχήν μήνα διακοπών ολόκληρου του ελληνικού λαού για να θέσει το νομοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια σε διαβούλευση, μη τυχόν και καταφέρει κανείς να αντιδράσει! Και είναι η ίδια η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου που θα προωθούσε την ανοιχτή διακυβέρνηση, του κυρίου Παπανδρέου που στις εξαγγελίες του για Πράσινη Ανάπτυξη έλεγε ότι ο πολίτης είναι στο επίκεντρο. Ας έρθει τώρα να μας εξηγήσει σε ποιους πολίτες αναφερόταν; Στους λίγους και «παράγοντες» της οικονομικής και επιχειρηματικής ζωής της χώρας; Γιατί τους απλούς πολίτες και ιδιαίτερα τους λιγότερο εύπορους τους έχει γραμμένους εφόσον επαναφέρει τα φρουτάκια παντού.
Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι η μείωση των μηχανημάτων από 50.000 σε 30.000 με αποκλειστική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού μας (και σας ευχαριστούμε πολύ) βασίζεται στο «αντικειμενικό» κριτήριο ότι τόσα περίπου είναι και τα παράνομα μηχανήματα που λειτουργούν στη χώρα. Ας έρθει τώρα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να μας πει πραγματικά γιατί θα νομιμοποιήσει τον παράνομο τζόγο και θα δημιουργήσει περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα αντί να τον πατάξει και να πάρει τα μαύρα λεφτά. Γιατί αυτή η επιλογή φαίνεται παράλογα λογική;
Έτσι, κυρίες και κύριοι, θα προστατευτεί η κοινωνία μας από τον παράνομο στοιχηματισμό. Με τη νομιμοποίησή του. Και έρχεται και ο κύριος Σπανουδάκης να μας πει ότι δεν είναι «ορθό» το κράτος να μην εισπράττει ούτε ένα ευρώ από τον ανεξέλεγκτο τζόγο. Αυτό μας έλειπε να τα έπαιρνε και μαύρα. Όχι, δε θα τα πάρει μαύρα. Ένας είναι ο τρόπος και ένας είναι ο δρόμος σε κάθε «πολιτισμένη» κοινωνία: Ότι είναι «μαύρο», ότι είναι παράνομο και ανεξέλεγκτο και χάνεις από αυτό ή αδυνατείς να το ελέγξεις, απλώς νομιμοποίησέ το! Που καταντήσαμε φίλοι μου….
poor journalisto
Ασυγκράτητος ο κόσμος, δεν παύει να αποδοκιμάζει τα κυβερνητικά στελέχη, όπου τα βρίσκει.
Κράξιμο (και ροχάλες;) έφαγε όπως φαίνεται σε οικογενειακή ταβέρνα της Αλυκής στην Πάρο ο πρώην στυλοβάτης της κυβέρνησης Καραμανλή (άγνωστο ακόμα για ποιόν λόγο) κ. Δημήτρης Σιούφας.
Εμείς θα θέλαμε να δούμε μια αντίστοιχη ανταλλαγή απόδοσης τιμών και θα ανακαλέσουμε ότι έχουμε γράψει για το περίφημο κιπά. (σχετικά ΕΔΩ και ΕΔΩ)
Αν επιχειρούσα να χαρακτηρίσω την πορεία του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησής του από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την εξουσία μέχρι σήμερα, θα έλεγα ότι αυτή διακρίνεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη είναι η περίοδος της «διαβουλευτικής δημοκρατίας, α λα ΠΑΣΟΚ». Ήταν η εποχή που κυριάρχησε στην κατεστημένη προπαγάνδα η αντίληψη της Seyla Benhabib. Η κυρία αυτή διατύπωσε και οι σύμβουλοι επικοινωνίας και πολιτικής του Γιώργου αντέγραψαν ότι:
«Η νομιμότητα και η ορθολογικότητα των συλλογικών διαδικασιών λήψης αποφάσεων σε μια πολιτεία διασφαλίζονται αν και μόνον αν οι θεσμοί αυτής της πολιτείας και η μεταξύ τους σχέση ρυθμιστούν με τέτοιο τρόπο ώστε η κρίση σχετικά με το τι είναι προς το συμφέρον όλων να διαμορφώνεται μέσα από διαδικασίες συλλογικής διαβούλευσης που διεξάγεται κατά έλλογο και ακριβοδίκαιο τρόπο ανάμεσα σε ελεύθερα και ίσα άτομα.»
Μετά από αυτήν την ιδεαλιστική φάση, ψήγματα της οποίας υφίστανται ακόμη σε κάποιες κορώνες του λόγου που εκφωνεί ο πρωθυπουργός, περάσαμε κάπως απότομα στην «Κλιντονποίηση» του Γιώργου. Είναι η στιγμή που ανακαλύπτει ότι το μεγαλύτερο αγαθό στην πολιτική δεν είναι η λαϊκή κυριαρχία, αλλά η υπεύθυνη διακυβέρνηση. Αυτό ήταν το κρίσιμο βήμα για να περάσουμε στην σημερινή τρίτη μεταμόρφωση μέσα σε δέκα μήνες, του μηχανισμού που κυβερνά, την οποία θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει «Θατσεροποίηση» του Γιώργου. Πρόκειται πλέον για την υιοθέτηση του κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου που πρότεινε και σε μεγάλο βαθμό επέβαλε η πρώην σιδηρά κυρία της Μ. Βρετανίας στην χώρα της. Έτσι το κόμμα που κυβερνά σήμερα την Ελλάδα πέρασε αστραπιαία από το «ριζοσπαστικό κέντρο» στον νεοφιλελευθερισμό μέσω του «τρίτου δρόμου», για να καταλήξει πριν από λίγο στον «τέταρτο δρόμο»: «Αντί για έναν “τρίτο δρόμο” χρειαζόμαστε έναν "τέταρτο δρόμο"» δήλωσε, o Γιώργος Παπανδρέου, σε συνέντευξή του στην αμερικανική εφημερίδα Christian Science Monitor, λέγοντας ότι τα στοιχεία που αποτελούν αυτόν τον “τέταρτο δρόμο” είναι η διεθνής διακυβέρνηση και ο ρόλος των διεθνών οργανισμών (όπως ο ΟΗΕ και η G20) που θα θέτει τη διεθνή αλληλεγγύη πάνω από εθνικά συμφέροντα. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέπει στις αγορές να αναπτύσσονται, αλλά όχι εις βάρος της δημοκρατίας», είπε!! Και μετά από αυτά κάποιοι αναρωτιούνται ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο
Μα ο λαϊκισμός, όπως πάντα, αλλά αυτήν την φορά με την μορφή ενός ανθρώπου, που πήρε σβάρνα τους … δρόμους. Ο «τέταρτος δρόμος» είναι ο μονόδρομος του νεοφιλελευθερισμού που ξεδιάντροπα πλέον απαιτεί την διάλυση των κρατών. Δίχως εθνικό συμφέρον δεν υπάρχει εθνική ταυτότητα και εξαφανίζονται τα κράτη. Αν τοποθετήσεις οτιδήποτε πάνω από το εθνικό συμφέρον, όπως κάνει ο Γιώργος, δεν έχει έννοια το πολίτευμα της Ελλάδας. Άρα ο Γ. Παπανδρέου δεν μπορεί να ασκεί τις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού που απορρέουν από το Σύνταγμα μέσω του δρόμου που διάλεξε να ακολουθήσει. Δεν ξέρω αν αποφάσισε να παραιτηθεί, αλλά αν δεν το κάνει ο ρόλος του πλέον θα είναι προβληματικός για το πολίτευμα. Εκτός πια κι αν λαϊκίζει διεθνώς! Σ’ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να δεχτούμε ότι κυβερνά ο λαϊκισμός αυτοπροσώπως.
Θα μου πεις ίσως, τι μας λες τώρα, την στιγμή που επιτέλους ομόθυμα καταλήξαμε ότι κυβερνά η τρόικα! Λάθος! Όπως έχουμε επανειλημμένως αποσαφηνίσει, η τρόικα, δηλαδή το ΔΝΤ, ήτοι οι παράγοντες των «λεσχών των αδελφοτήτων» της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, απλώς … διακυβερνούν ανοίγοντας τον τέταρτο δρόμο. Κυβερνήτης παραμένει ο ανίκητος λαϊκισμός που πλέον εξευτέλισε απολύτως την σχέση πολίτη – κυβέρνησης (πρωθυπουργού). Την σχέση πολίτη – πολιτικής την είχε διασύρει το ίδιο φαινόμενο ήδη από την δεκαετία του ’80.
Το ανησυχητικό είναι ότι αυτού του είδους ο εξευτελισμός της πολιτικής βάλλει ευθέως εναντίον του δημοκρατικού φαινομένου και αυτός είναι ο λόγος που με οδηγεί στην σύνταξη αυτών των γραμμών. Ο κίνδυνος που διαβλέπω είναι ότι οι συνέπειες του λαϊκισμού της μεταπολίτευσης που καταλήγουν στην πιο χυδαία τους μορφή σήμερα με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, που δήθεν ξεπέρασε τα ιδεολογικά κωλύματα του παρελθόντος και πολιτεύεται στην βάση πραγματικοτήτων - στις οποίες αν και είναι βασικός πρωταγωνιστής, θεωρεί ότι προκατασκευάστηκαν από τον Καραμανλή – θα οδηγήσουν σε ένα κοντρα-λαϊκισμό (Νέο Λαϊκισμό), που θα διεγείρει τα συντηρητικά αντανακλαστικά μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Διαβάζοντας με επιμέλεια άρθρα και σχόλια στο διαδίκτυο, θα μπορούσα να συστηματοποιήσω τα κεντρικά «ευρήματα» με το παρακάτω απόσπασμα:
«Η άρχουσα πολιτική τάξη ελέγχει την διαμόρφωση της κοινής γνώμης και η ατομική άποψη αγνοείται […] Οι ιδέες και γνώμες των πολιτών δεν μπορούν να μεταδοθούν άμεσα, αλλά υφαρπάζονται και κακοποιούνται από θεσμούς, ΜΜΕ, ομάδες συμφερόντων και κόμματα […] Το ζήτημα είναι, ποιος πρέπει να αποφασίσει τον δρόμο που θα πάρουμε; Κατά την γνώμη μου: ο λαός. Όποιος αμφισβητεί τον ρόλο του λαού ως υπέρτατου κυρίαρχου, αμφισβητεί την ίδια την ουσία της δημοκρατίας. Ο λαός δεν έχει μόνο το δικαίωμα να πηγαίνει στις κάλπες κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά δικαιούται επίσης να έχει λόγο σε ζητήματα που είναι αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον της χώρας του […] Μεταξύ αυτών των ζητημάτων τα σημαντικότερα είναι αυτά της μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας».
Και τώρα που … απολαύσατε το παραπάνω απόσπασμα, οφείλω να σας αποκαλύψω ότι δεν αποτελεί συρραφή άρθρων και σχολίων του διαδικτύου – αν και κάλλιστα θα μπορούσε - αλλά απόσπασμα από το βιβλίο «Die Freiheit, die ich meine» του συγχωρεμένου αυστριακού ακροδεξιού Jörg Haider. Θέλει πολύ προσοχή διότι κι αυτός στη νεοφιλελευθεροποίηση του καθεστώτος στην Αυστρία στηρίχθηκε για να αναστατώσει ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν έκανε τίποτε άλλο, παρά με τον λόγο που σας παρουσίασα, να κολακεύσει τον λαό υψώνοντας διαχωριστική γραμμή μεταξύ του σκληρά εργαζόμενου λαού από την μια και των δολοπλόκων πολιτικών που συνεργάζονται με την γραφειοκρατία των συνδικάτων, από την άλλη.
Εδώ, στην Ελλάδα, ασφαλώς, ο Νέος Λαϊκισμός διαχωρίζει απολιτικά τα θύματα του Μνημονίου από τους θύτες των δύο τρίτων της κοινωνίας, που είναι το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, εκπροσωπούμενο από την κυβέρνηση του τέταρτου δρόμου του ΠΑΣΟΚ, μέρος του πολιτικού συστήματος και τους γνωστούς νταβάδες. Αυτός ο διαχωρισμός, αν δεν εκφραστεί πολιτικά στο πλαίσιο μιας ριζοσπαστικής πλουραλιστικής δημοκρατίας, η οποία διακατέχεται από βούληση και πατριωτισμό ώστε να συναινέσει σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση μέσω της συγκρότησης μιας άφθαρτης ηγεσίας, είναι δυνατόν να οδηγήσει στην έξαρση ενός κοντρα-λαϊκισμού ως προς αυτόν της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, που θα επιφέρει σύντομα μια δεξιά στροφή σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αυτός ο νεοσυντηρητισμός θα μπορούσε εύκολα σ’ αυτήν την περίπτωση να χειραγωγηθεί από τις ίδιες δυνάμεις που πατρονάρουν σήμερα τον δικομματισμό και να οδηγήσει σε νέα κομματικά εκτρώματα με φασίζουσα συμπεριφορά. Θέλει προσοχή διότι τίποτα δεν διασφαλίζει ότι η αναπότρεπτη ανατροπή του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού θα ενισχύσει τις προοδευτικές και δημοκρατικές τάσεις στην κοινωνία. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει κάνει ήδη τεράστια ζημιά σε αυτές τις «τάσεις». Η ανατολή ενός νέου λαϊκισμού μπορεί να ανατρέψει ριζικά την δημοκρατική εξέλιξη. Η νέα σελίδα της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας είτε θα χαραχτεί σε μια λευκή κόλλα χαρτιού είτε θα ακολουθήσει τον τέταρτο δρόμο των αναθεωρητών των εθνικών κρατών, που οδηγεί στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της ανθρωπότητας. Σε έναν νέο ολοκληρωτισμό.
Μεταξύ του γκρεμού στον οποίο οδηγεί ο τέταρτος δρόμος του Γιώργου και του ρέματος που οδηγεί ο
Νέος Λαϊκισμός υπάρχουν πάμπολλα δημοκρατικά μονοπάτια τα οποία οφείλουν να συγκλείνουν για
να υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον και την ελληνική κοινωνία.
ΟΙ της «Εξεταστικής» διαβουλεύονται. Εμείς (τους) περιμένουμε. Με την έμμεση ενημέρωση, στα διαλείμματα, φτωχή, λειψή, κατεψυγμένη. Τους αναθέσαμε να βγάλουν την αλήθεια, θαμμένη σε τόνους ψέματα. Να επισημάνουν εγκλήματα, να δείξουν ενόχους. Δεν μπορούν, δεν θέλουν, δεν τους αφήνουν-το ίδιο είναι ως προς το αποτέλεσμα. Δεν θα δούμε εδώλια και γουνάκια-το ξέρουμε. Δεν πρόκειται για «ρύθμιση χρεών Καλκάνη»-αλλιώς, θα' χαν στήσει κρεμάλες. Για δημόσιο πλούτο που άλλαξε χέρια μέσω ρασοφόρων πρόκειται. Μέσω «χρυσόπαιδων» με βίλες και πισίνες. Με απέναντι τον μεροκαματιάρη να βιώνει βίον αβίωτο, σε καιρούς «δημοκρατικού φασισμού». Πνιγμένος στη θάλασσα της αδικίας και της ανισότητας.
ΓΙΑ τι άλλο είμαστε.βέβαιοι; Πως ο πέπλος της λήθης θα τα σκεπάσει. Οι μνήμες θα αποδυναμωθούν και ο πανδαμάτωρ χρόνος θα κάνει τη δουλειά του. Είναι και οι προβλεπόμενες απ' το νόμο καθυστερήσεις, είναι και οι ρυθμοί της ενημέρωσής μας εξουθενωτικοί, μας σερβίρουν την αλήθεια πνιγμένη σε χιλιάδες ψέματα, τι άλλο θέλεις για να ξεχαστούν σιγά-σιγά οι Μαντέληδες, οι Ρουσόπουλοι και τα «έργα» τους; Εδώ, ξεχάστηκαν τα εγκλήματα της χούντας και μας μοστράρει τη φάτσα και τη «λογική» του ο Παττακός. Ξεχάστηκαν Θεοφιλογιαννάκοι «πηδώντας το χαντάκι» και (υπερ)γηράσκουν ελεύθεροι. Και μόνο κάποιοι Δερτιλήδες «ιδεολόγοι» επιμένουν και ο Ιωαννίδης, για να πάρει στον τάφο του τα μυστικά, μη τα ξεράσει εν ζωή και καταστεί.κύπριος αγνοούμενος.
ΕΙΝΑΙ ο έλληνας μεγαλόψυχος και συγχωρεί. Καλά κάνει, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά. Αν κι αυτή τη φορά τον πιάσουνε στον ύπνο οι πολιτικοί και βγάλουν λάδι εαυτούς, αυτός (ο λαός) θα πληρώνει και θα κουβαλάει την ευθύνη. Οι κύριοι (και κυρίες) νομοθέτες μας δεν έχουν κάτι να χάσουν απ' την πρόσκαιρη λήθη που θα φέρει τη μόνιμη λησμονιά. Πιο δύσκολα ψαρεύουν ψήφους με τη «φουσκοθαλασσιά», γι αυτό και προτιμούν την ήρεμη θάλασσα. Με τα προνόμιά τους καθολικά και απείραχτα, με την ψήφο μοιρασμένη καθ' ομάδες (οιονεί κόμματα), χωρίς ιδεολογίες και άλλα περιττά.
ΘΑ ξεχαστούν, λοιπόν, οι ένοχοι κι ας γράφτηκαν σελίδες κι ας έπεσε χολή. Η μπόρα θα περάσει, το «εμπάργκο» για τους πολιτικούς θα λήξει και ξανά χαμόγελα και χειραψίες, στην πλατεία-«αρέσουν κάτι τέτοια στους.βαρβάρους
Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
Ο υπαρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού Κρυονερίτης που έγινε έξαλλος όταν άκουσε τον πατριώτη αξιωματικό να τον επιπλήττει για την ανέγερση του ισλαμιστικού τεμένους σε χώρο του Π.Ν. και να τον καταχειροκροτούν οι αξιωματικοί.....
Η Πάρος εντάσσεται στο Δουκάτο του Αιγαίου (1207) και περιέρχεται διαδοχικά σε διάφορες βενετσιάνικες οικογένειες. Οι κάτοικοι του νησιού δουλεύουν στα χωράφια σαν δουλοπάροικοι χωρίς να ορίζουν την γη ενώ εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται από πειρατικές επιδρομές και λεηλασίες. Η Νάουσα γίνεται βάση πειρατών. Την περίοδο της ενετοκρατίας κτίζεται το κάστρο της Παροικιάς, της Νάουσας και του Κέφαλου (Μάρπησσα).
ΣΗΜ.
-Ας μας συγχωρέσουν οι φίλοι Παριανοί, η αναφορά μας είναι καθαρά και μόνο, πολιτική....
"Ενόψει των αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους, οι δια ζώσης αντεγκλήσεις μεταξύ των σπουδαστών και οι μέσω των εφημερίδων οξείαι ερωταπαντήσεις, δημιουργούν ατμόσφαιραν απτομένην της καταστάσεως απώλειας της φοιτητικής αξιοπρέπειας και κλίμα ασύμφορον δια την φοιτητικήν υπόθεσιν. Αι διορισμέναι διοικήσεις, βαλλόμεναι πανταχόθεν, αντιδρούν δι' ανακοινώσεων - καυχησιολογιών και όχι δια της αποστομωτικής πράγματι απαντήσεως των συνετών πράξεων, τας οποίας τους υποδεικνύει η λογική του δικαίου και το αίσθημα συνεπείας εις την εκτέλεσιν του έργου.Οι αντιδικούντες πρέπει ν' αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά την καθεστηκυίαν τάξιν εις τας φοιτικάς διοικήσεις όχι ανεχόμενοι συμβιβασμού αλλά προς γενικόν όφελος προσαρμοζόμενοι.Η ιδεολογία ενός εκάστου να παύση να δηλητηριάζει την συμπεριφορά του στον σπουδαστικόν χώρον, την στιγμήν που καυτά αναμένουν την λύσιν των πλείστα φοιτητικά αιτήματα. Ας σταματήσει ο θόρυβος απ' όπου κι αν προέρχεται, ώστε οι δημιουργοί του να μη χαρακτηρισθούν αξίες που σαν τους ποταμούς κάνουν μεγάλον θόρυβον, επειδή ακριβώς στερούνται βάθους.Οι φοιτηταί μόνον ηνωμένοι θα επιτύχουν τους σκοπούς των. Η διχόνοια που κρυφολαχταρά να κατοιήση στις κάλπες της .... Συνάδελφοι, αν τώρα διχασθούμε ποτέ πια δεν θα είμαστε ισχυροί. Η φοιτητική μας ιδιότης ας μη εξυπηρετήσει σκοπούς που απέχουν, των φοιτητικών συμφερόντων και μεταβάλουν το σπουδαστικόν χώρον εις πολιτικήν κονίστρον...."
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν έλεγε τίποτα τότε και δεν λέει τίποτα και σήμερα, γιατί απλά γνωρίζει και τι ήταν και τι είναι ο κ. Ρέππας. Ένας ικανότατος – στο να συντάσσεται με τους εκάστοτε κρατούντες – ρεαλιστής – για το συμφέρον του - πολιτικός."Το κείμενο αφιερώνεται εξαιρετικά σ΄όλους εκείνους που πέρασαν από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ, βασανίστηκαν, αγωνίστηκαν για να δουν μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική και σοσιαλιστική.... Το κείμενο το υπογράφει ο Δ. Ρέππας τότε φοιτητής Οδοντιατρικής, σήμερα αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος Αρκαδίας. Τί λένε άραγε για τα γραφόμενά του οι συναγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος και η ηγεσία του Κινήματος; …”
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
