Ο Αλέξης και η αριστερά της κατάθλιψης…

 Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Ο Αλέξης Τσίπρας συναναστρέφεται βασικούς φορείς του καπιταλισμού. Συνδιαλέγεται μαζί τους και δεν μιλά καν πλέον τη γλώσσα του αντικαπιταλισμού, τη γλώσσα, δηλαδή, της σύγκρουσης του σοσιαλισμού με τον καπιταλισμό. Είναι ένας ακόμη προδότης της αριστεράς ο Τσίπρας, λίγο πριν διεκδικήσει με αξιώσεις την κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα;  

Δεν ξέρω τί είναι ο Τσίπρας, αυτό που γνωρίζω είναι πως με την αφήγηση της σύγκρουσης του σοσιαλισμού με τον καπιταλισμό δεν.......

κάνεις πολιτική, αλλά επανάσταση: Δεν κάνεις συμμαχίες για μεταρρύθμιση για αστικό εκδημοκρατισμό με κοινωνικά κριτήρια και παραγωγική αναδιάρθρωση, αλλά συμμαχία για την εγκαθίδρυση μιας μορφής δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτό θα μπορούσες να πετύχεις θεωρητικά με τέσσερις τρόπους: με τον μπολσεβικικό, τον αναρχοσυνδικαλιστικό, την γενική απεργία ή ακόμη και μέσω εκλογών (το τελευταίο άκρως αμφιλεγόμενο). 

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ορίσεις την έννοια και την μορφή της ανάπτυξης, δηλαδή από πού και πώς θα αντλήσεις υπεραξία για να διαμορφώσεις ένα επενδυτικό καθεστώς κάποιας μορφής εκβιομηχάνισης, ως το μεταβατικό στάδιο προς τον σοσιαλισμό. Να ορίσεις με άλλα λόγια το υποκείμενο και την δομή της εκμετάλλευσης. Αν δεν το κάνεις, προφανώς δεν είσαι σοβαρός. Είσαι παπατζής και λαϊκιστής ή απλώς θυμωμένος με εξεγερμένο υποσυνείδητο. Αν είσαι το τελευταίο, σε καταλαβαίνω και μάλλον σε εννοώ, αλλά θα ήμουν υποκριτής, αν ισχυριζόμουν πώς αυτό αποτελεί συνθήκη χειραφέτησης και επαναστατική, πολιτισμική δομή (έξη).

Για να μην μακρηγορούμε, η αφήγηση σοσιαλισμός εναντίον καπιταλισμού προϋποθέτει την κυριαρχία μιας συγκεκριμένης πολιτικής ηγεσίας, η οποία θα διακρίνεται από δύο διανοητικά χαρακτηριστικά ταυτόχρονα: θυμό (με την έννοια τουangry) και καλοδιαρθρωμένη σαφήνεια ως προς το μοντέλο ηγεμονίας και εκμετάλλευσης, ως διαδικασία προς τον σοσιαλισμό (με την έννοια του articulation). Δίχως καί τα δύο αυτά, καλύτερα να κάνεις αυτό που εμφανίζεται να πράττει ο Αλέξης, που πλέον αποβάλει τον «θυμό» για να κερδίσει λίγη διακυβερνητική «σαφήνεια», δίχως στην πραγματικότητα και δυστυχώς να έχει στο πλευρό του μια αυθεντικά «articulate» ελληνική διανόηση – έτσι, την ψάχνει απεγνωσμένα στο εξωτερικό, αν και εκεί μόλις τώρα σχηματίζεται με μετανεωτερικά χαρακτηριστικά!

Τι κάνει ο Αλέξης; Παύει σιγά-σιγά να παίζει με τις μεταρομαντικές λέξεις του αντικαπιταλισμού, τις αφοριστικές έννοιες που χρησιμοποίησε (παραδοσιακά) η αριστερά, ουσιαστικά μετά την Δεύτερη Διεθνή - μετά το 1917 - και αρχίζει να προσπαθεί να προσεγγίσει αφηγήσεις που χαρακτήρισαν την Σοσιαλδημοκρατική πολιτική οντολογία κατά την περίοδο της Δεύτερης Διεθνούς (1889-1917), δηλαδή, περίπου, από τον θάνατο του Μαρξ (1883) μέχρι την επανάσταση του Λένιν. Αυτές τις αφηγήσεις εντάσσει εντός του μετανεωτερικού πλαισίου (δομή) που έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη μετά την κατάρρευση του «υπαρχτού σοσιαλισμού» και την λεγόμενη  - και ατελή -«επανένωση» της Ευρώπης με την μορφή της ΕΕ.  

Αυτές οι αφηγήσεις χαρακτηρίζουν γενικά την σημερινή Ευρωπαϊκή Αριστερά και επιχειρούν να αρθρωθούν εναρμονισμένες στο πλαίσιο μιας γενικής αντιιμπεριαλιστικής - και όχι αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής αφήγησης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πανευρωπαϊκή αριστερή μεταρρύθμιση με ειρηνικά μέσα και στον εκδημοκρατισμό των θεσμών της ΕΕ με κατεύθυνση μια αποκεντρωμένη ευρωπαϊκή ομοσπονδία της μορφής: Social DemocraticFederation. Ti σημαίνει αυτό; Κάτι όχι απλό: εναλλακτική ηγεμονία με ήπιες πολιτικές και αναδιανομή υπέρ των δύο-τρίτων της κοινωνίας, σε ολόκληρη όμως την Ευρωπαϊκή δομή. Σημαίνει αυτό που έχω ορίσει στα γραπτά μου ως μεταμοντέρνα και μετανεωτερική «Keynes-Beveridge» προσέγγιση, η οποία όμως μεσο-μακροπρόθεσμα αν δεν επεκταθεί να καλύψει όλες τις επιμέρους χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης σε πρώτο στάδιο της Ουκρανίας και σε δεύτερο Ρωσία, Λευκορωσία και Τουρκία, με προοπτικές μάλιστα ακόμη μεγαλύτερης διεύρυνσης στον λεγόμενο χώρο της Ευρασίας, θα καταρρεύσει. Όπως σοσιαλισμό δεν θα μπορούσες ποτέ να κτίσεις με αειφόρα κοινωνικοοικονομικά υλικά σε μια χώρα, έτσι και σοσιαλδημοκρατία με την μορφή που εννοούσε μέρος της Δεύτερης Διεθνούς, δεν θα μπορούσες να έχεις σε μια χώρα. Η δομή της ΕΕ, ως κοινωνικός ασφαλώς, και όχι πολιτικός χώρος με την σημερινή διακυβερνητική μορφή, πράγματι θα μπορούσε να αποτελέσει τον σκελετό, το «σχήμα» κατά Pierre Bourdieu, για την διαμόρφωση ενός αυθεντικά Σοσιαλδημοκρατικού οικοδομήματος, που θα υπηρετούσε τον στόχο του αντι-ιμπεριαλισμού και αντι-μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Επιχειρώ, σε αυτό το σύντομο άρθρο να βάλω τα πράγματα στη θέση τους και να ορίσω με μια μορφή κονστρουκτιβιστικού πραγματισμού την τάξη πραγμάτων που διαχωρίζει με σαφήνεια δυο αφηγήσεις. Την αντικαπιταλιστική από εκείνη την αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή. Όποιος μπερδεύει αυτά τα δύο χρησιμοποιεί την ιστορία όχι ως εκσκαφέα της πολιτικής συνείδησης, αλλά ως οδοστρωτήρα. Είναι πρόδηλο πως αυτό έχουν ανάγκη να κάνουν οι σημερινοί οικονομιστές της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, όπως παραδοσιακά οι φασίστες που στην Ελλάδα, επίσης παραδοσιακά, εμφανίζονται ενδεδυμένοι με την ελληνική σημαία και ως προπαγανδιστές του εθνικισμού με φυλετικά και παραμορφωμένα πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Είναι όμως ανάγκη να το πράττουν κομμουνιστές ή/και αναρχικοί;

Είναι, στο βαθμό που παραμένουν «angry», πικραμένοι και πληγωμένοι από την ιστορική εξέλιξη, την «αδικία» με κάποια έννοια, που υφίστανται στο πλαίσιο της Ευρώπης αλλά και στο στενό ελληνικό πλαίσιο. Για να το ξεπεράσουν θα πρέπει να μετατραπούν σε «articulate». Θα παραμείνουν όμως τότε θυμωμένοι-αντικαπιταλιστές; Εδώ δεν γνωρίζω την απάντηση. Αν ωστόσο κρίνω από τον εαυτό μου, θα έλεγα πως όχι… και αυτό δεν θα ήταν καλό για την πορεία προς τον σοσιαλισμό, έτσι τουλάχιστον όπως την είδε και την όρισε ο Μαρξ. Απαιτούνται και τα δύο σε ισορροπία μεταξύ τους, σαν την ισορροπία μεταξύ ισότητας και ελευθερίας.

Είναι παράδοξο, αναγνώστη μου, να είσαι και «angry» και «articulate» ταυτόχρονα. Αλλά μόνον έτσι μπορείς να συμβάλεις αντικειμενικά και πρωταγωνιστικά στην κοινωνική αλλαγή με σοσιαλιστική προσέγγιση: ή στο πλαίσιο του αντικαπιταλισμού, ή σε εκείνο του αντι-ιμπεριαλισμού / αντι μονοπωλιακού καπιταλισμού, ή ακόμη σε εκείνο του αντι-γερμανισμού με την έννοια του Germandom, που επιχειρείται σήμερα να εγκαθιδρυθεί δια των πολιτικών μεθοδεύσεων κυρίως στην ευρωζώνη.  

Είναι τελικά ο Αλέξης Τσίπρας αντιιμπεριαλιστής, πολέμιος των μονοπωλίων και αντίπαλος του σύγχρονου γερμανισμού στην Ευρώπη; Είναι, αλλά όχι πλέον αρκετά «angry», ούτε βαθιά «articulate». Μόνον που το πρόβλημα αυτό δεν είναι προσωπική του αδυναμία, αλλά γενικότερο χαρακτηριστικό της σύγχρονης, αναδυόμενης Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Κοιτάξτε, η αριστερά του προηγούμενου αιώνα αναδύθηκε και πρόσφερε στον εμπλουτισμό της κοινωνίας και του πολιτισμού, σκοτώνοντας τον Διαφωτισμό και τον μεταθεοσοφικό ρομαντισμό, αναγεννώντας την πίστη ως κοινωνικοοικονομικό φαινόμενο και όχι με την έννοια της «πίστης στον Θεό». Σήμερα η ευρωπαϊκή αριστερά για να προσφέρει κάτι προς την προοδευτική, ανθρωπιστική και ειρηνική εξέλιξη της ανθρωπότητας, πρέπει να σκοτώσει την πίστη γενικώς, ξανανταμώνοντας σε αυτό το σημείο με τις αρχέγονες βιοπολιτικές και βιοοικονομικές προσεγγίσεις του Διαφωτισμού. Αυτό θα ενίσχυε το «articulation», όπως το εννοώ, ακολουθώντας στο σημείο αυτό την προσέγγιση του Louis Althusser. Προφανώς, αυτό δεν θα είχε καμία σχέση με την αντίληψη της επανάστασης και την αντίληψη ηγεμονίας που επικράτησε στους αριστερούς που ακολούθησαν την λενινιστική αφήγηση από τον προηγούμενο αιώνα μέχρι τις ημέρες μας. Και αυτό φαίνεται να προκαλεί μία μορφή κατάθλιψης στον αριστερό.

Μεταξύ μας, μετά την εξάτμιση της αριστερής διανόησης και του αριστερού ακτιβισμού που συνδέθηκε με τον Μάη του 68, ολόκληρη η αφήγηση της αριστεράς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «η αριστερά της κατάθλιψης». Ήταν η αριστερά που εμφανιζόταν με θεατρινίστικο τρόπο θυμωμένη και με επιτηδευμένο σνομπίστικο τρόπο «articulate», δίχως σοβαρή πολιτική ουσία. Ήταν η καρικατούρα της επανάστασης και η καρικατούρα του αντικαπιταλισμού, που κατασκευαζόταν με τα αντιδραστικά υλικά του συνωμοτισμού, του σεχταρισμού και του αριστερίστικου λαϊκισμού. Ήταν η αριστερά του αδιεξόδου.

Η αριστερά του Αλέξη Τσίπρα που επιχειρεί να εναρμονιστεί σε μία φρεσκοδομούμενη Ευρωπαϊκή Αριστερά, δεν γνωρίζω αν με όρους πρακτικής πολιτικής θα μπορούσε να υπερβεί το συγκεκριμένο αδιέξοδο. Κατά την γνώμη μου αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνον στον βαθμό που η διανόηση και η σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ της αριστεράς είναι αποφασισμένες να ξεφύγουν από το φάσμα της «πίστης», του παρτιζανισμού και των στρατοπέδων και να προχωρήσουν στην άρθρωση μιας Κοινωνικής Θεωρίας για τον Ευρωπαϊσμό, που ουσιαστικά θα ακυρώνει την έννοια περί ηγεμονίας του λενινισμού, για να οδηγήσει σε νέες αποκρυσταλλώσεις περί εναλλακτικής ηγεμονίας, που θα στηρίζονται σε νέους θεσμούς αυξημένης δημοκρατικής συμμετοχής για την λήψη των αποφάσεων (:άνοιγμα στην κοινωνία). Αυτό σημαίνει ένα νέο θεσμικό εγχείρημα για την προώθηση του πλουραλισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, σε ένα αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό πλαίσιο που ουσιαστικά θα εξασθενεί τους πατριαρχικούς θεσμούς κυριαρχίας και διακυβέρνησης. 

kafeneio

Την Δευτέρα περιφρορούμε τα καταστήματα του ΕΟΠΥΥ...Τα καλέσματα!

Εντολή για άμεση μεταφορά όλων των υλικών των μονάδων έδωσε η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, πριν καν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ο νόμος Γεωργιάδη. Μηχανήματα και υλικά των μονάδων του Οργανισμού ήδη μεταφέρονται, ενώ σύμφωνα με κατεπείγον έγγραφο του προέδρου του ΕΟΠΥΥ στόχος είναι η σφράγιση και το κλείσιμό τους μέχρι τη Δευτέρα (17/02). 

«Τα πολυϊατρεία ήδη υπολειτουργούν καθώς οι γιατροί απεργούν από τις 25 Νοεμβρίου»,αποφαίνεται ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ Δημήτρης Κοντός ο οποίος έδωσε ήδη εντολή να μπει λουκέτο σε όλα τα πολυιατρεία του ΕΟΠΥΥ.

Όπως αναφέρει το Βήμα, μηχανήματα και υλικά των μονάδων μεταφέρονται στις Περιφερειακές Διευθύνσεις του ΕΟΠΥΥ ενώ γιατροί καλούνται να παραλάβουν 100 μεγάλες υγειονομικές μονάδες και άλλες 150 μικρότερες (Περιφερειακά Ιατρεία, νομαρχιακές μονάδες κλπ). Σημειώνουν ότι μεγαλύτερο πρόβλημα παρατηρείται στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, λόγω του μεγάλου αριθμού και μεγέθους των μονάδων και με δεδομένο ότι οι περιφερειακές διευθύνσεις δεν διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίζουν τι ακριβώς παραλαμβάνουν.

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΝΓΚΕΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (17/2) ΣΤΙΣ 08:00 ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ-ΔΑΦΝΗΣ/ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ήδη, γιατροί και εργαζόμενοι προχώρησαν σε αποκλεισμό μονάδων εμποδίζοντας την είσοδο των επιτροπών που θα κάνουν απολογισμό για να προχωρήσει το λουκέτο - εξπρές, ενώ έχουν απευθύνεικάλεσμα για συγκέντρωση έξω από τη μονάδα του ΕΟΠΥΥ Αλεξάνδρας τη Δευτέρα 17/2 στις 8πμ.

Στο ΙΚΑ της Λεωφ. Αλεξάνδρας, εργαζόμενοι και γιατροί περιφρούρησαν την Παρασκευή το κτίριο για να εμποδίσουν τη διαδικασία «παράδοσης-παραλαβής» που θα σήμαινε το οριστικό κλείσιμο της μονάδας παροχής υπηρεσιών υγείας.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωσή της επιτροπής αγώνα ΕΟΠΥΥ Αλεξάνδρας, σήμερα "έγινε προσπάθεια να σφραγιστεί η μονάδα του ΕΟΠΥΥ Αλεξάνδρας, όπως και όλες οι υπόλοιπες. Οι μάσκες πλέον έχουν πέσει! Μετά τις χιλιάδες διαθεσιμότητες-απολύσεις γιατρών υγειονομικών και διοικητικών κλείνουν και τα υποκαταστήματα, οδηγούν την υγεία στο απόσπασμα και τους ασφαλισμένους στο θάνατο!"

Επίσης, οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ Δάφνης/Αγίου Δημητρίου αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να παραδώσουν το κτήριο στην διοίκηση του (υπό κατάργηση) ΕΟΠΥΥ, παρότι τους το ζήτησαν να γίνει εντός της μέρας ή το αργότερο μέχρι τη Δευτέρα 17/02. Οι γιατροί καλούν όλους τους πολίτες να τους βοηθήσουν να αντισταθούν και να αντιστρέψουμε όλοι μαζί την ουσιαστική κατάργηση της πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας που επιχειρεί να πετύχει η κυβέρνηση.

Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού καλεί όλους τους πολίτες να ενώσουν όλοι μαζί τις δυνάμεις τους με τους αγωνιζόμενους γιατρούς και να προσέλθουμε μαζικά στον ΕΟΠΥΥ Αγίου Δημητρίου την Δευτέρα 17/02 και ώρα 09:00. Παρόμοιες κινήσεις γίνονται και από άλλες συνελεύσεις γιατρών του ΕΟΠΥΥ, οι πολίτες ας είναι σε εγρήγορση. «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υλοποιηθούν τα σχέδια της κυβέρνησης για την πλήρη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας!» τονίζει το ΜΚΙ Ελληνικού σε σχετικό δελτίο Τύπου.(iskra.gr)

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΓΚΕΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (17/2) ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Η απεργιακή επιτροπή των υγειονομικών της τοπικής μονάδας Υγείας Περιστερίου «συνεχίζει τον αγώνα που ξεκίνησε από τις 25/11/2013 ενάντια στη διάλυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ)».

Καλεί όλους τους δημοκρατικούς πολίτες αυτής της πόλης τη Δευτέρα 17/2/2014 στις 8.00 το πρωί έξω από τα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ στην οδό Σαρανταπόρου, στο Περιστέρι, να περιφρουρήσουμε όλοι μαζί τα ιατρεία ενάντια στο κλείσιμο που η μνημονιακή κυβέρνηση θέλει να επιβάλει, στερώντας από το λαό την πρόσβασή του στις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που ο ίδιος με τον ιδρώτα του δημιούργησε.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΓΚΕΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (17/2) ΣΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Τώρα είναι η ώρα να τους σταματήσουμε, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, γυναίκες και νεολαία, όλοι μαζί σαν μια γροθιά να τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Όλοι και όλες στην κινητοποίηση της Λαϊκής Επιτροπής και των Μαζικών Φορέων του Ζωγράφου το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου στις 11:00 στην πλατεία Τερζάκη και  Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, στις 7:30, έξω από τα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ, για να αποτρέψουμε το κλείσιμο των ιατρείων, για να παλέψουμε για δημόσια και δωρεάν υγεία.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΓΚΕΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (17/2) ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ

Οι Γραμματείες Τρικάλων του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου(ΠΑΜΕ) της Πανελλαδικής Αντινομοπωλιακής Συσπείρωσης των ΕΒΕ(ΠΑΣΕΒΕ)  , της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης(ΠΑΣΥ) , ο Σύλλογος Γυναικών Τρικάλων, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών , οι Λαϊκές Επιτροπές Αγώνα  στις συνοικίες , καλούν τον Τρικαλινό λαό σε συγκέντρωση στο κτίριο του ΕΟΠΥΥ , τη Δευτέρα 17 Φλεβάρη , στις 9 το πρωί, γιατί είναι η μέρα που σχεδιάζεται η διαδικασία παραλαβής και παράδοσης –σφραγίσματος των  πολυιατρείων.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΓΚΕΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (17/2) ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ

Δευτέρα 17-2-2014, 7:00 το πρωί, όλοι έξω από τα γραφεία του ΕΟΠΥΥ

Πηγή 

«Η Ολλανδία εκτός όχι μόνο του ευρώ αλλά και της ΕΕ!».

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σίγουρα ο ανενημέρωτος αναγνώστης θα βάλει τα γέλια αν ακούσει ότι ένα κόμμα της Ολλανδίας κατεβαίνει στις ευρωεκλογές με κεντρικό σύνθημα «Εξω η Ολλανδία, όχι μόνο από την Ευρωζώνη, αλλά και από την ΕΕ»! Γραφικοί, περιθωριακοί τύποι μηδαμινής σίγουρα εκλογικής επιρροής, θα σκεφτεί. Μαθαίνοντας μάλιστα ότι...

ο περί ου ο λόγος πολιτικός σχηματισμός είναι το Κόμμα της Ελευθερίας της σκληρής ολλανδικής Δεξιάς ή Ακροδεξιάς, θα αισθανθεί αυθόρμητα δικαιωμένος για την αρχική εκτίμησή του. Μόνο που, αν ψάξει λίγο καλύτερα το θέμα, θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν μερικές ενοχλητικές λεπτομέρειες.

Πρώτα πρώτα αυτό το Κόμμα της Ελευθερίας στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές έρχεται... πρώτο! Δημοσκοπήσεις βέβαια είναι αυτές, αλλά αν όντως βγει και από τις ευρωκάλπες κάτι ανάλογο, αν δηλαδή πραγματικά το κόμμα του Χέερτ Βίλντερς κατακτήσει την πρώτη θέση στην Ολλανδία στις ευρωεκλογές, μόνο περιθωριακό δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί το κόμμα αυτό. Αν όντως νικήσει το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας, πρέπει η επικράτησή του να βάλει σε σκέψη όχι μόνο τους Ολλανδούς, αλλά όλους τους Ευρωπαίους, για τις επιπτώσεις που έχει στις συνειδήσεις των πολιτών η πολιτική που ασκούν η Ευρωζώνη και η ΕΕ.

Υπάρχει και μια δεύτερη «ενοχλητική» λεπτομέρεια, ευτυχώς για τους υποστηρικτές του ευρώ και της ΕΕ δημοσκοπική κι αυτή για την ώρα, μέχρι να γίνουν οι ευρωεκλογές σε τρεις μήνες. Δημοσκόπηση για λογαριασμό της «Ντε Τέλεχρααφ», της μεγαλύτερης ολλανδικής εφημερίδας, που καμιά συμπάθεια δεν τρέφει προς τον Βίλντερς και το κόμμα του, έδειξε ότι αυτή τη στιγμή το Κόμμα της Ελευθερίας απολαμβάνει τόσο ισχυρής υποστήριξης μεταξύ των Ολλανδών ώστε όχι μόνο θα βγει πρώτο, αλλά επιπλέον θα πάρει μόνο του μόλις έναν ευρωβουλευτή λιγότερο από όσους θα πάρουν όλα μαζί τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού!

Για να δούμε βέβαια αν και αυτό το πράγμα θα επιβεβαιωθεί από το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα τον Μάιο, γιατί άλλο οι δημοσκοπήσεις και εντελώς άλλο τα ψηφοδέλτια στις κάλπες. Υπάρχει όμως και μια άλλη, τελευταία αλλά καθόλου ασήμαντη «λεπτομέρεια», η οποία ομολογουμένως προκαλεί σοκ, παρόλο που και αυτό το στοιχείο είναι δημοσκοπικό: το 37% (!) των Ολλανδών τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της χώρας τους όχι απλώς από το ευρώ, αλλά από την ίδια την ΕΕ, ενώ υπέρ της παραμονής της Ολλανδίας στην ΕΕ τάσσεται μόλις το 45% των ερωτηθέντων - δηλαδή μόνο 8 εκατοστιαίες μονάδες περισσότερο!

Πράγμα που σημαίνει ότι αρκεί να αλλάξει γνώμη μόλις το 4% αυτών που υποστηρίζουν την παραμονή της Ολλανδίας στην ΕΕ για να βρεθούν τα δύο στρατόπεδα ισοδύναμα! Μα πως είναι δυνατόν σε μια πλούσια χώρα σαν την Ολλανδία της οποίας το 70% των εξαγωγών κατευθύνεται προς τις άλλες χώρες της ΕΕ, το στρατόπεδο των υποστηρικτών της ΕΕ να υπερέχει τόσο λίγο έναντι εκείνων που θέλουν να αποχωρήσει η Ολλανδία από το ευρώ αλλά και την ΕΕ; Εύκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς τους Ελληνες, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, ακόμη και τους Ιταλούς που τα τελευταία χρόνια βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να καταποντίζεται ή να πέφτει και να θεωρούν γι' αυτό υπεύθυνη την πολιτική της Ευρωζώνης και της ΕΕ, να διακατέχονται αυτή την εποχή από αντι-ΕΕ αισθήματα.

Αλλά να θέλουν να φύγουν από την ΕΕ σε μεγάλο ποσοστό και οι πλούσιοι Ολλανδοί αυτό σίγουρα προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Είναι βέβαιο ότι κάτι λάθος, σοβαρό λάθος κάνει η ΕΕ στην πολιτική της για να ξεσηκώνονται εναντίον της οι πολίτες τόσο των φτωχών κρατών όσο και των πλούσιων! Στο μεταξύ, όση λογική δυσπιστία κι αν έχει δικαιολογημένα κάποιος για την αξιοπιστία των ευρημάτων των δημοσκοπήσεων, η πραγματικότητα για τις διαθέσεις των Ολλανδών απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ δεν πρέπει να απέχει πολύ από τα δημοσκοπικά ευρήματα, ενδεχομένως.

Ας θυμηθούμε ότι πριν από σχεδόν εννέα χρόνια, τον Ιούνιο του 2005, όταν έγινε στην Ολλανδία δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα, ο λαός της είπε ένα πεντακάθαρο «όχι», που συγκλόνισε την Ευρώπη! Καθώς είχε προηγηθεί τον Μάιο του 2005 και το «όχι» του γαλλικού λαού στο ευρωσύνταγμα, το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει αμέσως κάθε διαδικασία για την ψήφιση ευρωσυντάγματος μέσω δημοψηφισμάτων και να μην επανέλθει ποτέ αυτή η διαδικασία, για κανένα θέμα της ΕΕ. Απλή ένδειξη φυσικά αποτελεί το «όχι» των Ολλανδών στο ευρωσύνταγμα σχεδόν προ δεκαετίας και κατά κανέναν τρόπο απόδειξη ότι είναι σωστές και οι σημερινές δημοσκοπήσεις, αλλά σίγουρα προκαλεί ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ολλανδία. Οψόμεθα...

Πηγή:  ethnos.gr

ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ «ΑΝΤΙΠΟΙΝΟ» ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Θέλουμε δεν θέλουμε θα πρέπει να δούμε κατάματα την γεωπολιτική και γεωοικονομική πραγματικότητα. Μέσα σε αυτή τη πραγματικότητα εντάσσονται και οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό, καθώς και η μνημονιακή υποδούλωση της χώρας μας που έγινε αφού βρέθηκαν οι πρόθυμοι προδότες να διαλύσουν την ελληνική οικονομία και να εξοντώσουν το ηθικό του ελληνικού λαού.

Η πραγματικότητα αυτή με απλά λόγια είναι ότι εδώ και χρόνια
εξελίσσεται ένας μεγάλος γεωπολιτικός πόλεμος που η τελευταία φάση του άρχισε με την λεγομένη «αραβική άνοιξη». H «αραβική άνοιξη» οποία δεν ήταν τίποτα άλλο από την ενορχηστρωμένη επιχείρηση των δυτικών και των Αμερικανών να ελέγξουν τα ενεργειακά κοιτάσματα του αραβικού κόσμου. Αυτό θα γίνονταν επιβάλλοντας με κατευθυνόμενες «λαϊκές» εξεγέρσεις ισλαμικά αυταρχικά καθεστώτα που θα εξουδετέρωναν κάθε λαϊκή αντίδραση. Εδώ είχαν σαν βασικό σύμμαχο την ισλαμική και δικτατορική Σαουδική Αραβία καθώς και τα κράτη του Περσικού κόλπου, (κυρίως το Κατάρ), που ελέγχουν μεγάλο μέρος της ενεργειακής παραγωγής. Το μεγάλο «αγκάθι» όμως ήταν το ανυπότακτο και σφοδρά αντιαμερικανικό Ιράν, (μέχρι πότε ;), ενώ τα προβλήματα που δημιουργούσε η ύπαρξη του Ισραήλ συνεχίζονταν χωρίς να βρεθεί κάποια ικανοποιητική λύση εκνευρίζοντας ακόμα και αυτούς τους Σιωνιστές της Αμερικής.

Το «αραβικό σχέδιο» εντάσσονταν στις επιταγές της Νέας Τάξης πραγμάτων, που θέλει λαούς ανδρείκελα, απάλειψη εθνικών κρατών και παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που στην ουσία είναι η χρηματιστηριακή υποδούλωση σε ορισμένα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που θα αλυσοδέσουν όλο τον κόσμο. Στην πορεία όμως αυτού του σχεδίου έγιναν πολλά λάθη και κυρίως δεν υπολογίστηκε καλά η δύναμη της αντίδρασης κάποιων άλλων δυνάμεων που δεν ελέγχονται, όπως η Ρωσία και κυρίως για τους Αμερικανούς, η Κίνα. Αντιλαμβάνεστε τι θα γίνονταν αν δεν υπήρχαν αυτές οι ανασχετικές προσχώσεις σε όλα αυτά τα σχέδια. Έτσι η «αραβική άνοιξη» ενώ επέτυχε απόλυτα στην Λιβύη απέτυχε παταγωδώς στην Αίγυπτο, ενώ στην Συρία άναψε κυριολεκτικά μεγάλες φωτιές. Στην περίπτωση της Συρίας η αντίδραση της Ρωσίας δεν ήταν μόνο κάποια βέτο στα κατευθυνόμενα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά ενεργό επέμβαση με όλα τα μέσα, ( θα θυμάστε πως ξευτίλισε τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, κ Τζων Κέρρυ, ο ίδιος ο Πούτιν, όταν τον απεκάλεσε ψεύτη γιατί ισχυρίζονταν πως στην συριακή αντιπολίτευση δεν υπάρχουν ισλαμιστές εξτρεμιστές τρομοκράτες). Η Αρκούδα έδειξε τα δόντια της μουγκρίζοντας χαρακτηριστικά, γεγονός που πραγματικά τρόμαξε ορισμένους αχαλίνωτους και αλαζόνες της Δύσης.

Αυτή όμως η ρωσική αντίδραση δεν θα έμενε αναπάντητη από τους δυτικούς και τους Αμερικανούς. Το μεγάλο παιχνίδι δεν γίνονταν μόνο στο αραβικό γήπεδο. Προηγουμένως είχε φροντίσει η λεγομένη Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν είναι παρά η εμπροσθοφυλακή της παγκόσμιας χρηματιστηριακής δικτατορίας, να υποτάξει τα κράτη μέλη της και να τα καταστήσει ανδρείκελα χωρίς καμία εξουσία υπηρετώντας τα νεοταξικά συμφέροντα. Το πιο μεγάλο επίτευγμα αυτής της επιχείρησης ήταν η Ελλάδα. Το σχέδιο εδώ εφαρμόστηκε με πρωτοφανή επιτυχία καθώς η χώρα αλυσοδέθηκε για πολλά χρόνια και με την σύμπραξη, δυστυχώς, αυτών που τη κυβέρνησαν και την κατέστρεψαν.

Εκεί όμως που οι δυτικοί επιχείρησαν δυναμικά αντίποινα στην ρωσική επέμβαση στην Μέση Ανατολή, ήταν αφ’ ενός μεν η Ουκρανία, όπου δημιούργησαν ένα εύφλεκτο τοπίο στο υπογάστριο της Ρωσίας, (βέβαια εδώ η κατάσταση ακόμα είναι πολύ ρευστή με αβέβαιο αποτέλεσμα για την Δύση καθώς η Ρωσία σε μεγάλο βαθμό ελέγχει τα πράγματα) και αφ’ ετέρου και κυρίως η Κύπρος, όπου παίζονται μεγάλα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά παιχνίδια. Οι δυτικοί δεν θα άφηναν με τίποτα να πέσει η Κύπρος και η περιοχή πέριξ της Κύπρου στα χέρια των Ρώσων, ιδίως μετά την υποτιθέμενη «ανακάλυψη» των ενεργειακών της κοιτασμάτων, (τα κοιτάσματα ήταν γνωστά εδώ και δεκαετίες όπως και τα ελληνικά ενεργειακά κοιτάγματα ). Άλλωστε η τουρκική εισβολή του 1974 ήταν μια πρώτη προκαταρτική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Φυσικά η Ρωσία ήξερε όλες αυτές τις ενέργειες που στρέφονταν ανοιχτά εναντίον της, αλλά «μετρούσε» τις αντιδράσεις της με το λιγότερο δυνατό κόστος για τα συμφέροντα της. Τώρα όμως το «θέμα» της Κύπρου μπήκε στην τελική φάση. Η Ελλάδα αποδυναμωμένη και εξουδετερωμένη από μια προδοτική ηγεσία που εξακολουθεί, παρά τα όσα δεινά επέφερε στον ελληνισμό να την κυβερνά και η Κύπρος πτωχευμένη από ένα απατεώνα πολιτικό που άλλα έλεγε πριν από τις εκλογές, κατά το ελληνικό παράδειγμα, και έκανε τα τελείως αντίθετα μετά, δείχνουν έτοιμες να παραδώσουν τα πάντα.

Εδώ όμως το παιχνίδι θέλουμε δεν θέλουμε θα χοντρύνει ακόμα περισσότερο. Η Ρωσία δεν θα αφήσει, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, την περιοχή να πέσει στην αποκλειστική εξουσία των δυτικών νεοταξικών δυνάμεων. Ήδη η συμφωνία Ρωσίας Συρίας για την εκμετάλλευση της συριακής ΑΟΖ, περιπλέκει τα πράγματα ενώ η διαφαινόμενη επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ, (που θα βόλευε πολύ τους Αμερικανούς) μάλλον δεν «περπατά». Η Θεια Πρόνοια ανέδειξε αυτή την κρίσιμη περίοδο ένα αλαζόνα ηγέτη στην Τουρκία που πίστεψε ότι θα γίνει ο νέος σουλτάνος, προκαλώντας όλο και περισσότερα προβλήματα στους δυτικούς «μπερδεύοντας» πολλές εξελίξεις.

Το ζήτημα όμως είναι τι κάνουμε εμείς ; Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά καθώς για πρώτη φορά απειλείται με πλήρη καταστροφή όχι η ελληνική οικονομία, όχι η ελληνική κυριαρχία, αλλά η ίδια η ύπαρξη μας σαν έθνος και σαν λαός. Η απειλή της πλήρης μουσουλμανοποίησης της χώρας μας βάσει ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου, καθώς έχουμε γίνει η «αποθήκη» όλων των ασιατικών και αφρικανικών κρίσεων και η απειλή της οριστικής καταστροφής κάθε εθνικής μας υπόστασης, είναι προ των πυλών.

Η Κωνσταντινούπολη έπεσε το 1453 αλλά ο ελληνισμός διασώθηκε. Αν επικρατούσαν τότε οι παπικοί, σήμερα θα μιλούσαμε μια λατινογενή διαλεκτό και ο ελληνισμός θα ήταν μονάχα αντικείμενο ιστορικής έρευνας. Αυτή την φορά αν πέσει η Κωνσταντινούπολη εξ’ αιτίας των προδοτών, δεν θα πέσει μόνο εξωτερικά, αλλά θα είναι και άλωση ψυχών στην ηλεκτρονική νεοταξική δικτατορία. Το σχέδιο προέβλεπε εδώ και χρόνια μια σταδιακή αποχαύνωση του λαού έτσι ώστε να ακυρωθούν όλα τα φυσιολογικά αντανακλαστικά του και να είναι έτοιμος να πέσει σαν «ώριμο φρούτο» στην μνημονιακή θανατηφόρα αγκαλιά. Εδώ θα πρέπει η ελληνική εκκλησία να αναλάβει τις ευθύνες της και να πάψει να είναι κωφάλαλη, εκτός αν συμπλέει συνειδητά με την προδοσία και συμφωνεί με την οριστική απάλειψη κάθε εθνικού και θρησκευτικού μας φρονήματος. Η εκκλησία, (όταν λέμε εκκλησία εννοούμε την κεφαλή της ιεραρχίας), θα δώσει λόγο για την στάση της και θα είναι πιο ένοχη από τους τσαρλατάνους πολιτικούς για όσα γίνονται, γιατί υποτίθεται πως είναι η πνευματική μας ηγεσία. Πέραν τούτου όμως όλοι μας θα πρέπει να αποφασίσουμε. Ή θα είμαστε με αυτούς που μας κατέστρεψαν, ή θα πάμε με αυτούς που μας δίνουν ακόμα την ελπίδα να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, αφού όμως πρώτα διώξουμε και τιμωρήσουμε όλους τους προδότες και τους γενίτσαρους που ξεπούλησαν την ταυτότητα μας.

Η Αρκούδα είναι τουλάχιστον ομόδοξη και για τα δικά της συμφέροντα, την συμφέρει να συνεχίσουμε να είμαστε η Ελλάδα που ξέραμε εδώ και αιώνες με τον έλεγχο του δικού μας πλούτου. Υπάρχει και ο Δράκος! Μην τον ξεχνάμε! Αυτοί που ξέρουν μόνο ένα δρόμο, είναι πάντα οι χαμένοι. Ιδού η Ρόδος, (η ελληνική), ιδού και το πήδημα.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΓΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΕΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΚΕΔΩΝ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Ανταπόκριση Άγιον Όρος: Γιώργος Θεοχάρης 


Αφίχθη πριν από λίγο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και η συνοδεία του στην αθωνική πολιτεία. 
Αμέσως μετά ο πρωθυπουργός θα έχει συνάντηση με την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στο Πρωτάτο και θα διανυκτερεύσει στις Καρυές.

Δείτε τις πρώτες φωτογραφίες από την άφιξή του και την υποδοχή:  ΠΗΓΗ

Εκτροπή Αχελώου: Ψέμα πολλών δεκαετιών και δισεκατομμυρίων

της Θεοδότας Νάντσου* 

Ενα μέγα πολιτικό ψέμα δεκαετιών εξελίσσεται σε τεράστιο σημερινό οικονομικό και οικολογικό έγκλημα: η εκτροπή του Αχελώου.
Με την πλέον κατηγορηματική από τις αμέτρητες μέχρι σήμερα ακυρωτικές για το έργο αποφάσεις του, το ΣτΕ πρόσφατα κατακεραύνωσε συνολικά το παράλογο και πομπώδες αυτό έργο σε όλες του τις φάσεις: από το 1992 μέχρι σήμερα.
 

Κανένας απολογισμός
Αυτό το καταφανώς παράνομο πλέον έργο έχει ήδη κοστίσει στην ελληνική οικονομία, στις δικές μας τσέπες δηλαδή, περισσότερα από 345 εκατομμύρια ευρώ (από το 1994, γιατί κανένας δεν υπολόγιζε το κόστος των μελετών στη δεκαετία του ’80). Το πραγματικό όμως κόστος μάλλον βρίσκεται σε άλλα υψίπεδα, καθώς από συζήτηση που έγινε στη Βουλή το 1996, το όλον εκτιμήθηκε σε 1-1,5 τρισεκατομμύριο δραχμές (δηλαδή περίπου 2,9-4,4 δισεκατομμύρια ευρώ). Επίσημος προϋπολογισμός και απολογισμός προς τους ιθαγενείς αυτής της χώρας δεν έγινε ποτέ, ίσως επειδή πάντα οι μακέτες και οι υποσχέσεις έργων ήταν πιο εντυπωσιακές από τη δαπανηρή και καταστροφική πραγματικότητά τους.
 

Προσέξτε όμως. Στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων διατηρείται ακόμα λογαριασμός με κωδικό 1994ΣΕ06400001 με τίτλο «Εργα εκτροπής Αχελώου και ε/β έργα Θεσσαλικής πεδιάδας». Μάλιστα, κατά το κοινωνικά πονεμένο 2013, αυτό το έγκλημα εντάχθηκε στον εθνικό προγραμματισμό για δημόσιες επενδύσεις με τον ανήκουστο προϋπολογισμό των 500 εκατομμυρίων ευρώ! Αξίζει εδώ να θυμηθεί κανείς ότι ήδη από το 1994, με πολύ τεκμηριωμένη μάλιστα παρέμβαση του αείμνηστου Μιχάλη Παπαγιαννάκη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε κλείσει κάθε πόρτα για πιθανή συγχρηματοδότηση των έργων εκτροπής. Ομως εδώ, στην Ελλάδα, συνεχίζουμε να θεωρούμε πως τα πανάκριβα μπετά και οι τρύπες στην καρδιά της Πίνδου είναι ανάπτυξη και θα λύσουν τα προβλήματα κακοδιαχείρισης του νερού στη Θεσσαλία.
 

Το πρόβλημα του ελλείμματος αρδευτικού νερού στον αλλοτινό υδατικό παράδεισο του Θεσσαλικού Κάμπου είναι πραγματικό και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με οικολογικά και οικονομικά βιώσιμο τρόπο. Αφού όμως πρώτα κλείσει το κεφάλαιο της εκτροπής του Αχελώου. Οπως δηλαδή θα έπρεπε να έχει γίνει από την αρχή, πριν μπούμε σε αυτή την οικονομική περιπέτεια δίχως να έχουμε προηγουμένως εξετάσει οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική.
 

Απόδοση ευθυνών
Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδοθούν οι πολιτικές ευθύνες στις κυβερνήσεις που καταχρέωσαν τη χώρα με εντυπωσιακούς «λευκούς ελέφαντες» όπως η εκτροπή του Αχελώου. Τώρα όμως επείγει η πολιτική γενναιότητα της απεμπλοκής από το έγκλημα. Τα βλέμματα λοιπόν είναι στραμμένα στους σημερινούς υπουργούς που αποφασίζουν εάν η χώρα θα βγει ή θα μπει ακόμα βαθύτερα στην κρίση. Και το καυτό ερώτημα είναι: θα εφαρμόσει επιτέλους το ελληνικό κράτος την πλέον κατηγορηματική καταδίκη για την εκτροπή του Αχελώου, σταματώντας τον παραλογισμό, ή θα συνεχίσει να χρεώνει τις σημερινές και αυριανές γενιές Ελλήνων με αυτό το πανάκριβο και αποπροσανατολιστικό ψέμα;
 

* Η κ. Θεοδότα Νάντσου είναι επικεφαλής πολιτικής της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς.

KAΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πότε θα γίνουμε Ευρωπαίοι;

 Γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά τα πρόσφατα δημοσιεύματα περί των εμβασμάτων βουλευτών μας στο εξωτερικό, καθώς και η όλη κακοφωνία που δημιουργήθηκε γύρω από το «θέμα» αυτό, μου προκάλεσαν συνδυασμό περιέργειας και στενοχώριας. Το να κάνει θέμα τα «εμβάσματα» κάποιος που θέλει την Ελλάδα περιχαρακωμένη και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης το κατανοώ. Το να συζητούν όμως τέτοια ζητήματα οι ίδιοι άνθρωποι που συμφωνούν με την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, ακόμα και.......
στην ευρωζώνη, είναι τουλάχιστον περίεργο. Καταδεικνύει μάλιστα μια πικρή αλήθεια: ακόμα και οι υποστηρικτές της συμμετοχής της Ελλάδας στους θεσμούς της ΕΕ δεν έχουν ενστερνιστεί τις βασικές αρχές της.
Για να το πω απλά, η ΕΕ βασίζεται (καλώς ή κακώς) στην αρχή της ελεύθερης διακίνησης (εντός των συνόρων της) ανθρώπων, αγαθών και χρήματος. Είναι δυνατόν να είναι κανείς υπέρ της συμμετοχής μας στην ΕΕ, αλλά να απαιτεί περιορισμούς στην έλευση πολιτών ή εισαγωγών των χωρών της ΕΕ στην χώρα μας; Σε καμία περίπτωση. Το ίδιο ισχύει και για το χρήμα: μπορεί ένας θιασώτης της παραμονής μας στην ΕΕ να απαιτεί κρατικούς ελέγχους στην εξαγωγή «συναλλάγματος» προς χώρες της ΕΕ; Και πάλι σε καμία περίπτωση. Πόσο μάλιστα για εκείνους που εξακολουθούν να θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη: είναι δυνατόν να θέλουν την Ελλάδα εντός μιας νομισματικής ένωσης αλλά να θέτουν ζήτημα όταν έλλην πολίτης στέλνει έμβασμα σε άλλα μέρη της ένωσης αυτής; Δεν κατανοούν ότι, εάν πιστεύουν στην νομισματική ένωση, δεν έχει καμία διαφορά το να στείλει κάποιος έμβασμα από την Αθήνα σε άλλη εγχώρια τράπεζα, π.χ., στην Ξάνθη από το να στείλει έμβασμα προς τράπεζα, π.χ.,της Φραγκφούρτης;
Αποφασίστε λοιπόν κύριοι και κυρίες: είτε θέλετε να είμαστε στην ευρωζώνη, οπότε οι δύο περιπτώσεις είναι πανομοιότυπες (ηθικά, νομικά και από οικονομικής άποψης), είτε θέλετε Grexit. Αυτό που δεν νοείται είναι και να θεωρείτε σωστή και επιθυμητή την παραμονή μας στην ευρωζώνη και να «ελέγχετε» συμπολίτες μας για έμβασμα προς τράπεζα του εξωτερικού.(*) Η δια των μέσων «ποινικοποίηση» των εμβασμάτων από θιασώτες της ευρωζώνης δεν είναι παρά δήλωσή τους ότι τελούν υπό καθεστώς βαθειάς σύγχισης. Το θέαμα φιλο-ευρωπαϊστών βουλευτών που αναγκάζονται να «απολογούνται» για το ότι έστειλαν χρήματα στο εξωτερικό (και να αυτο-προσβάλλονται εξηγώντας ότι το έκαναν για την ασθένεια ή τις σπουδές μελών της οικογένειας ή ότι τα χρήματα τα ξανα-έφεραν πίσω) είναι θλιβερό και, εν τέλει, αποδεικνύει κάτι πολύ απλό:
Ακόμα και οι φιλο-ευρωπαϊστές παραμένουν, τουλάχιστον ως προς την αντίληψη, μη ευρωπαίοι. Ακόμα και οι υποστηρικτές της παραμονής μας στην ευρωζώνη παραμένουν προσκολλημένοι στην ξεπερασμένη (εντός της ευρωζώνης) έννοια της «εξαγωγής συναλλάγματος», σαν να μην έχουν κατανοήσει ότι δεν υπάρχει πλέον ελληνικό νόμισμα για να εξαχθεί στο εξωτερικό.
Το πρόβλημα, βέβαια, της ευρωπαϊκής μας συνείδησης είναι πολύ βαθύτερο. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων αντιμετωπίζει τον εαυτό της ως μη ευρωπαίο. Η πλειοψηφία των κριτικά ιστάμενων προς τις πολιτικές της ΕΕ τείνουν να βλέπουν την ΕΕ ως τον «ξένο» που αντιμετωπίζει άσπλαχνα την χώρα μας -περίπου όπως η Υψηλή Πύλη αντιμετώπιζε τους «ραγιάδες». Όπως οι έλληνες δεν ένιωθαν πολίτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έτσι και οι απορρίπτοντες την ΕΕ και τις πολιτικές της, νιώθουν ότι η ΕΕ τους απειλεί και πως, γι' αυτό τον λόγο, δεν είναι πολίτες της. Παράλληλα, και εξ ίσου θλιβερά, οι της «άλλης» πλευράς λαμβάνουν ως δεδομένο ότι ό,τι αποφασίσει η Ευρώπη, είτε γενικά για την Ευρώπη είτε ειδικά για την Ελλάδα, «σωστό πρέπει να είναι»- εξ ορισμού. Κατά βάθος, όμως,, κι αυτοί οι ακραιφνείς ευρωπαϊστές πιστεύουν ότι δεν τους αξίζει ο τίτλος του Ευρωπαίου – ότι οι έλληνες είμαστε λαθρεπιβάτες της ΕΕ και της ευρωζώνης – ότι «δεν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε», εκτός αν το μόνο που λέμε είναι ΝΑΙ σε ό,τι ανοησία αρθρώνει το Βερολίνο, η Φραγκφούρτη ή οι Βρυξέλλες.
Κι όμως: αν η Ευρώπη αξίζει κάτι, αν η Ευρώπη ορίζεται από κάτι, αυτό δεν είναι άλλο από την κριτική σκέψη και στάση. Είμαι Ευρωπαίος σημαίνει, υπό αυτή την έννοια που παραπέμπει στον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ότι κρίνω αμείλικτα τον εαυτό μου, το έθνος μου, την ίδια την Ευρώπη. Ο Λούθηρος, ο Καντ, ο Ρουσώ, ο Μαρξ, η Σχολή της Βιέννης, η Σχολή της Φραγκφούρτης ποτέ δεν είπαν «αν αυτό λένε οι αρχές έτσι θα είναι». Ούτε και είπαν: «Αυτό δεν συνάδει με το συμφέρον της φυλής μου, του έθνους μου, άρα το απορρίπτω.» (**)
Πότε λοιπόν θα γίνουμε Ευρωπαίοι; Κάποιοι δεν θέλουν να γίνουν. Τους σέβομαι απέραντα, καθώς παραμένουν συνεπείς με τα «πιστεύω» τους θεωρώντας είτε ότι η Ορθοδοξία δεν χωρά στην Ευρώπη του Διαφωτισμού είτε ότι ο νεοφιλελευθερισμός της ΕΕ είναι αθεράπευτος και, συνεπώς, η Ευρώπη της  ΕΕ είναι προς αποφυγήν. Για εμάς τους υπόλοιπους η απάντηση είναι απλή: Θα γίνουμε ευρωπαίοι όταν θα μάθουμε να στεκόμαστε το ίδιο κριτικά απέναντι τόσο στην ΕΕ και τους θεσμούς της όσο και στο εθνικό μας κράτος.
(*) Κάποιοι θα πουν ότι ο ντόρος γίνεται για το εάν οι εξάγοντες «συνάλλαγμα» είχαν δηλώσει τα χρήματα αυτά στην Εφορία. Άσχετο! Αυτό το ερώτημα, όσο εύλογο και να είναι, δεν αφορά μόνο χρήματα που στέλνει έλληνας πολίτης στην Φραγκφούρτη αλλά και χρήματα που στέλνει στην Ξάνθη ή στην Μύκονο (για να αγοράσει βίλα). Εκεί όμως δεν άκουσα να γίνεται ντόρος; Τα εμβάσματα στο εξωτερικό είναι αυτά που δημιουργούν ντόρο καθώς παραπέμπουν στην παρωχημένη έννοια της εξαγωγής «συναλλάγματος».
(**) Επί προσωπικού, πολλοί δράττονται της έντονηςκριτικής που ασκώ στην Ευρώπη (σε βαθμό που αγγίζει την καταδική της, π.χ. βλ. εδώ) για να με χαρακτηρίσουν αντι-ευρωπαϊστή. Σφάλλουν. Μέσα από την κριτική μου στάση απέναντι στην Ευρώπη βιώνω την έντονη, και περήφανη, ευρωπαϊκή μου ταυτότητα.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

καφενειο

ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΟΙ "ΣΠΡΩΧΤΕΣ" ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΜΕ ΤΗΝ "ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΜΑΪΜΟΥ" ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ??

H πολιτική εξαπάτηση με λεφτά του λαού, είναι ποινικά κολάσιμη;

Είσαι πρώην “ειδικός σύμβουλος της πολιτικής ηγεσίας του Ελληνικού υπουργείου Υγείας” και θέλεις να προωθήσεις τις μπίζνες σου στον υπουργείο υγείας;

Κανένα πρόβλημα!

Βάζεις συνεργάτη σου να στείλει στον υπουργό πρόσκληση για...

ομιλία από ομάδα φοιτητών, και την παρουσιάζεις ως επίσημη εκδήλωση του πανεπιστημίου.

Έτσι και ο υπουργός κάνει δωρεάν διακοπές, και εσύ προωθείς τις δουλειές σου με το υπουργείο!

Εξαφάνισαν από το Ιντερνετ τα βιογραφικά τους, που αποδείκνυαν σχέση με το χώρο της υγείας, οι άνθρωποι πίσω από την επίσκεψη Γεωργιάδη στο Χάρβαρντ.

Όλο και πιο περιέργες πτυχές αποκτά η υπόθεση της υποτιθέμενης πρόσκλησης που δέχθηκε ο υπουργός υγείας από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, καθώς οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση επιχειρούν τα τελευταία 24ωρα να εξαφανίσουν τα στοιχεία τους από το Ιντερνετ

Αφού αποκαλύφθηκε ότι ο Γεωργιάδης χρησιμοποίησε χρήματα του ελληνικού δημοσίου για μια ιδιωτική επίσκεψη, αφού η πρόσκληση δεν έγινε από το πανεπιστήμιο αλλά από μια ιδιωτική λέσχη, στη συνέχεια ήρθε στο φως μια σειρά ύποπτων συμπτώσεων.

Όπως έγινε γνωστό, συντονιστής της...

εκδήλωσης ήταν ο Γιάννης Τσούτσιας, ο οποίος παρουσιάζεται μαζί με τον Γιώργο Τσαρούχα να ελέγχει μια ιδιωτική εταιρεία αναλύσεων, την EOS-project.

Το βιογραφικό του Τσαρούχα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς εμφανίζεται σαν πρώην «μέλος του ΔΣ του νοσοκομείου Ευαγγελισμός» και «ειδικός σύμβουλος της πολιτικής ηγεσίας του ελληνικού υπουργείου Υγείας». Συγκεκριμένα αναφέρει ότι εργάστηκε «με την ηγεσία του υπουργείου για την αναδιάρθρωση του ελληνικού συστήματος υγείας» και συνεργάστηκε «στενά με τον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων» αλλά και ως σύμβουλος ιδιωτικών εταιρειών τροφίμων.

Μέχρι στιγμής όλα θα μπορούσαν να αποτελούν μια απλή σύμπτωση μέχρι τη στιγμή που οι Τσούτσιας και Τσαρούχας άρχισαν να σβήνουν μανιωδώς τα ίχνη τους από το Ιντερνετ. Αμέσως μετά την αποκάλυψη του υπουργικού φιάσκου, με την «πρόσκληση-μαϊμού» από το Χάρβαρντ, τα βιογραφικά εν λόγω κυρίων εξαφανίστηκαν από τη σελίδα τους στο EOS Project.

"info-war"

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

του ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΖΑΡΟΥ

Είναι δυνατόν να πάρεις σοβαρά έναν πρωθυπουργό που συναντιέται στο Μαξίμου σε ιδιωτική συζήτηση με τον πρόεδρο αλυσίδας των σούπερ μάρκετ Lidl κοροϊδεύοντας ότι τα 170 εκατομ. που θα επενδύσει σε αποθήκες μακαρονιών και βουτύρων θα δώσει ανάπτυξη στην χώρα;   Αφού την πρώτη αποθήκη στα Καλύβια Αττικής θα...

τα εγκαινιάσει ο υπουργός Χατζηδάκης, πρόκειται για πολύ σοβαρή επένδυση. Τόσο σοβαρή όσο σοβαρός είναι και ο Χατζηδάκης.  Options 

Πόσο σοβαρά να πάρεις αυτόν τον τύπο που θέλει να λέγεται πρωθυπουργός, όταν η μεγαλύτερη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, βάζει λουκέτο. Το να κλείνει η Χαλυβουργική δεν σημαίνει ότι θα γίνει φτωχός ο ιδιοκτήτης Αγγελόπουλος, σημαίνει ότι παρέα με τις μονάδες παραγωγής αλλάζει όλο το καθεστώς σε όλα τα επαγγέλματα που είχαν σχέση με το είδος. Σημαίνει ότι η οποιαδήποτε ανάπτυξη που έχει στο πρόγραμμα η ΕΕ δεν θα έχει ελληνική υπογραφή. Αλλά ο Σαμαράς είχε συζήτηση με το "Τι θα φάμε σήμερα, μαμά;"! Πόσο θα πουλήσει το μακαρόνι ο Γερμανός στον ψωμόλυσσα Έλληνα που ψωνίζει πια με κουπόνι και με προσφορές και όχι κατ' επιλογή.
 

Πόσο χιούμορ να έχεις όταν διαβάζεις ότι ο Δρ Κ. Γρίβας, που μίλησε στην παρουσίαση του προγράμματος του Σύριζα για την Εθνική Άμυνα, χαρακτηρίζει την χώρα Ελλάδα ως "γεωσύστημα στο οποίο λειτουργεί η Ελλάδα". Πάνε τα κράτη γύρω-γύρω, παρέα και η Ελλάδα. Όλα είναι ένα γεωσύστημα και μέσα σε αυτό υπάρχει και η Ελλάδα.  

Με μία κουβέντα διαγράφονται αγώνες ανεξαρτησίας, αγώνες αντίστασης, αγώνες αιματοκυλισμένοι. Όλοι αυτοί που "έπεσαν" το έκαναν για το γεωσύστημα και όχι για την Ελλάδα. Και θέλει να σε πείσει ο Σύριζα ότι αύριο που θα είναι κυβέρνηση θα σε αντιμετωπίσει ως Έλληνα και όχι ως κάτοικο του γεωσυστήματος που τυχαία βρίσκεται και η Ελλάδα.

7Ad Options

Είναι να κλαις και να γελάς όταν ο Θεοχάρης βγήκε παγανιά βάζοντας τους ηλεκτρονικούς ρουφιάνους να καταγράφουν πόσο νερό κατανάλωσες και πόσο ρεύμα. Να σε καλεί η εφορία γιατί τα έσοδα που δηλώνεις δεν δικαιολογούν τα έξοδα επιβίωσής σου. Ξέρουν ότι τα λεφτά είναι σε μασούρια στα σπίτια, αυτά θέλουν και θα τα πάρουν. Φέτος άρχισαν με το ηλεκτρονικό φακέλωμα μέσω ΔΕΚΟ, τραπεζών και ιδιωτικών θεραπευτηρίων, του χρόνου με την κάρτα αγορών άντε να αποδείξεις πώς αγόρασες 5 κιλά φακές και 120 κωλόχαρτα. Εκτός βέβαια αν υπάρχει φοροελάφρυνση αν αγοράζεις μόνο από τον φίλο του Σαμαρά, κύριο Lidl.
 

Και σαν να μην φθάνει το δούλεμα με τα 170 εκατ. Ευρώ που θα επενδύσει το σούπερ μάρκετ και θα σωθεί η Ελλάδα, Στουρνάρας και Παναγιωτόπουλος με μία υπογραφή σβήσανε το χρέος 230 εκατομμυρίων του Μεγάρου Μουσικής συν 15 εκατομμύρια λόγω της κατάπτωσης της εγγύησης. Αυτά τα 245 δεν θα εξαφανιστούν, θα τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι με τις μαεστρίες που μόνο το υπουργείο του Στουρνάρα μπορεί να κάνει.
 

Μέσα σε αυτόν ορυμαγδό της ιλαροτραγωδίας που ακούμε και βλέπουμε περνάνε στα ψιλά των εφημερίδων ότι παρέα με την "μικρή ΔΕΗ" που πωλείται σε ιδιώτες δίνουν τους σταθμούς φυσικού αερίου στο Αλιβέρι και την Κομοτηνή. Δίνουν όμως και τα μεγαλύτερα υδροηλεκτρικά φράγματα της χώρας. Χάνουμε όχι μόνο την ενέργεια αλλά και τα ποτάμια Άραχθο, Νέστο, Αλιάκμονα, Άγρα. Χάνουμε και το νερό. Χάνεται όλο το οικοσύστημα που ζει από αυτά τα ποτάμια αλλά το θέμα είναι πόσο θα πουλήσει το παριζάκι ο κύριος Lidl.
 

Κανείς από τους υποψηφίους σωτήρες των τοπικών κοινωνιών δεν πρόκειται να ζητήσει τον λόγο για τόσο αστεία θέματα όταν το σοβαρό του θέμα είναι πώς θα μαζέψει την ψήφο να την ακουμπήσει στο πουγκί το κόμματός του. Στο "γεωσύστημα στο οποίο λειτουργεί η Ελλάδα", ο πολίτης πρέπει να τρώει φθηνό σαλάμι, να δίνει λόγο που βρήκε λεφτά να πιει νερό, να αποδέχεται να πληρώνει τους χορηγούς των κυβερνήσεων μέσω Μεγάρων και να βλέπει τα ποταμιά του να στερεύουν αφήνοντας ξερές τις τελευταίες ρίζες που κρατούσαν όρθιο το δέντρο της Πατρίδας. 

 

 

http://dynati-ellada.gr/

ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΩΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΣΟ ΒΑΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ

H κυβέρνηση έχει ρίξει τους Έλληνες σε μια παράλογη φορολογία με ασαφείς διατάξεις ώστε να καταφέρει να τους φορολογεί χωρίς εκείνοι να το αντιλαμβάνονται.

Μιλάμε για την περιβόητη προκαταβολή φόρου ύψους 55%(!)  αυτό το παρανοϊκό  χαράτσι το οποίο τελικά θα το πληρώσουν και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι εφ΄όσον έχουν ένα πρόσθετο έστω και πενιχρό εισόδημα!!!

Εάν αυτό ισχύσει Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΕΦΤΕΙ!!!

Όπως φάινεται με την βοήθεια των λεγόμενων ΜΜΕ που εμείς τα λέμε σαμπουάν μυαλών, η δωσίλογη κυβέρνηση εξασκεί μια επικοινωνιακή φορολογική πολιτική, εκμεταλευόμενη την άγνοια του κόσμου. 

Για να κρατήσει δε το λαό απληροφόρητο, μετέθεσε την κατάθεση της φορολογικής δήλωσης για της 30 Ιουνίου, δηλαδή  αρκετά μετά τις ευρωεκλογές, ώστε όλοι να "κοιμούνται" κατά την διάρκεια της ψήφου. 

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ακόμη όμως και μετα τις ευρωεκλογές δεν θα μπορέσει να κρατηθεί υπό το βάρος της λαϊκής οργής!!!

oimos-athina 

Ζητούν αμερικανό μεσολαβητή οι τουρκόφρονες της Θράκης!!

• Ευθεία πρόκληση προς την Ελλάδα, αφού δεν αναγνωρίζουν τις ελληνικές θεσμοθετημένες αρχές και ταυτόχρονη δημιουργία μονομεροών «αιτιάσεων» για κατάργηση της Συνθήκης της Λοζάνης
• Η Θράκη μεταβάλλεται σε αμφίβολη περιοχή και θυμίζει ενέργειες της Άγκυρας στην Κύπρο πριν την εισβολή

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε σημειώσει πως νέα στόχευση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η κατάργηση (ή έστω η εκκίνηση θεμάτων προς συζήτηση προς αυτή την κατεύθυνση) της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία φαίνεται πως ενοχλεί ιδιαίτερα τις στοχεύσεις της ‘Άγκυρας τόσο στην Θράκη όσο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (με ιδιαίτερη έμφαση εκείνα του νοτιο-ανατολικού), ευελπιστώντας πως μέσω του ανοίγματος της συζήτησης για έναν επανακαθορισμό των ελληνοτουρκικών «διαφορών», θα μπορέσει να θέσει και το θέμα του Καστελλόριζου (αποτελεί ξεχωριστό «κεφάλαιο», αφού δόθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία).



Κατά καιρούς, έχουν υπάρξει τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Τουρκία σοβαρές έως εγκληματικές «παρατυπίες» ως προς την συνθήκη της Λωζάννης Έτσι, για παράδειγμα σε διαταγή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Βέροιας (φωτό δεξιά) γίνεται προτροπή στους εκπαιδευτικούς για αναγνώριση ύπαρξης τούρκων και όχι μουσουλμάνων μαθητών, ενώ στην Τουρκία είχαμε διώξεις – απομακρύνσεις – εξορισμούς των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, πλήρη “εκκαθάριση” – εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού της Ίμβρου και της Τενέδου, με ταυτόχρονη κλοπή από το τουρκικό κράτος των περιουσιών τους. Παρατηρώντας την ιστορική πορεία της συνθήκης της Λωζάννης, διαπιστώνουμε πως αυτή παραβιάστηκε πάντα εις βάρος των Ελλήνων…
Όμως, επειδή «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» κι επειδή η μέχρι σήμερα αντιμετώπιση των συστηματικών και αυξανόμενων ποσοτικά και ποιοτικά πολιτικών προκλήσεων της Άγκυρας έχει παραμείνει επί της ουσίας αναπάντητη επί δεκαετίες, σήμερα η Άγκυρα εισάγει (μέσω της ευκαιρίας που της έδωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ) δια της πλαγίας θέμα κατάργησης της συνθήκης της Λωζάννης, άρα και πλήρους αναθεώρησης των ελληνοτουρκικών «διαφορών» και έναρξης συζητήσεων επί μηδενικής βάσης των «προβλημάτων (τα οποία θέτει ή δημιουργεί μονομερώς η Τουρκία).

Οι τουρκοπράκτορες συνεχίζουν την «πάσα» που τους έδωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ
Το μοτίβο πάνω στο οποίο κινείται η Άγκυρα είναι η δημιουργία εντυπώσεων μέσω καταθέσεων εκ μέρους μίας συγκεκριμένης ομάδας τουρκοφρόνων, διαφόρων «καταγγελιών» σχετικά με παραβιάσεις των δικαιωμάτων (ανθρωπίνων, πολιτικών και θρησκευτικών) των «τούρκων» της Θράκης (σύμφωνα με την Τουρκία όλοι οι μουσουλμάνοι των Βαλκανίων είναι Τούρκοι!!!), όπως θρασύτατα αυτοπροσδιορίζονται -και παραβιάζοντας τη συνθήκη της Λωζάννης στην οποία γίνεται σαφέστατη αναφορά στην οποία η Τουρκία αναγνώρισε δια της συνυπογραφής της την ύπαρξη για μουσουλμάνων και όχι Τούρκων που κατοικούν στην Θράκη- οι θαμώνες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.
Ακολουθώντας την ίδια γραμμή πλεύσης, και εκμεταλλευόμενοι ένα (πολύ βολικό για τις επιδιώξεις της Τουρκίας) συνέδριο του ΕΛΙΑΜΕΠ που έγινε στην Θράκη στην πόλη της Κομοτηνής Κομοτηνή στις 22-23 Νοεμβρίου 2013 και το οποίο είχε τίτλο «Η Συνθήκη της Λωζάννης: 90 χρόνια αργότερα – Συνέδριο με Θέμα της Μειονότητες», οι τουρκόφρονες βρήκαν την ευκαιρία να διαμαρτυρηθούν εγγράφως στην αμερικανική πρεσβεία, παρά το ότι υπήρξε άμεση απάντηση μέσα στον χώρο του συνεδρίου από τον γ.γ. του υπουργείου Παιδείας, κ. Γεώργιο Καλαντζή.

Η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης «καταγγελίας» είναι κάτι περισσότερο από προφανής, αφού ακολουθεί την μέχρι πριν λίγο καιρό «πεπατημένη» τακτική των «διαμαρτυριών» των τουρκοφρόνων. Όμως, το νέο στοιχείο, το οποίο εισάγεται μέσα από την συγκεκριμένη καταγγελία, είναι πως δεν υπάρχει εκ μέρους τους αναγνώριση του ελληνικού κράτους (το οποίο απάντησε άμεσα μέσω του αρμοδίου κρατικού υπαλλήλου) και γίνεται «προσφυγή» σε κάποιον τρίτο προκειμένου να υπάρξει μεσολάβηση (άσκηση πίεσης) για να επιλυθεί το ζήτημα!!! Η Άγκυρα εισάγει μία νέα τακτική, προσπαθώντας να δημιουργήσει – τοποθετήσει αμερικανό διαμεσολαβητή μεταξύ των τουρκοφρόνων της Ελληνικής Θράκης!!! Για την ακρίβεια, γίνεται μία προσπάθεια δημιουργίας σοβαρότατου θέματος άρνησης αναγνώρισης της Ελληνικής Πολιτείας και των οργάνων της εκ μέρους της συγκεκριμένης ομάδας τουρκοφρόνων. Και το συγκεκριμένο «βήμα» της Άγκυρας σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου προκλήσεων προς την Ελλάδα, σημαντικότατα αναβαθμισμένου ποιοτικά και επί της βάσης (εκκίνησης;) μίας άτυπης αποδοχής εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και έναρξης συζητήσεων με μία εθνική μειονότητα, η οποία όμως δεν υφίσταται με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης!!!

Η επιστολή που απέστειλαν οι τουρκόφρονες της Θράκης προς τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, αξίζει να μελετηθεί δεόντως από την ελληνική πλευρά, αφού η εισαγωγή του συγκριμένου «νεωτερισμού» είναι δυνατόν να αποτελέσει την απαρχή μίας «νέας εποχής» στην ουσία των τουρκικών προκλήσεων προς την Ελλάδα.

Η επιστολή των τουρκοπρακτόρων στον αμερικανό πρέσβη

Κομοτηνή, 31η Ιανουαρίου 2014

Εξοχότατε,

 

Σας γράφουμε για να σας για να επιστήσουμε την προσοχή σε ένα ατυχές πρόσφατο γεγονός, όπου η ελευθερία της έκφρασης της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης περιορίστηκε για άλλη μια φορά. Πρόκειται για ένα συνέδριο με τίτλο “Η Συνθήκη της Λωζάννης: 90 χρόνια αργότερα – «Συνέδριο με Θέμα της Μειονότητες», το οποίο διοργανώθηκε από το «Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής» (ΕΛΙΑΜΕΠ) και του «Προγράμματος για την Εκπαίδευση Μουσουλμανοπαίδων στη Θράκη» στην Κομοτηνή στις 22-23 Νοεμβρίου 2013.

Την πρώτη μέρα του συνεδρίου ένας δημοσιογράφος μέλος της μειοψηφίας αποτράπηκε από επίσημο εκπρόσωπο της κυβέρνησής σας να ομιλήσει στην μητρική του γλώσσα που ήταν η τουρκική, παρά το γεγονός ότι είχε σαφώς διαβεβαιωθεί από πριν από τους διοργανωτές του συνεδρίου ότι θα μπορούσε να το πράξει, και παρά την παρουσία ενός επίσημου πιστοποιημένου μεταφραστή που παρευρίσκονταν εκεί για το σκοπό αυτό. Επίσης παρά το γεγονός ότι οι διοργανωτές είχαν αναλάβει ανοιχτά την πλήρη ευθύνη, έγινε κατανοητό ότι η «εντολή περιορισμού» δόθηκε άμεσα από τον κ. Γεώργιο Καλαντζή, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, προς τους διοργανωτές του σεμιναρίου.

 

Τα πράγματα χειροτέρεψαν κατά την διάρκεια της πορείας του συνεδρίου καθώς ή ομιλία του κυρίου Καλαντζή βασίστηκε σε προσβολές και ψευδείς κατηγορίες εναντίον της τουρκικής μειονότητας.

Θέλοντας να διαμαρτυρηθούν για την απαγόρευση αυτή και την μη χρήση της τουρκικής γλώσσας, (μητρικής γλώσσας της Τουρκικής Μειονότητας) μέλη και ένας δημοσιογράφος μαζί με πολλούς συμμετέχοντες, αποχώρησαν από τη διάσκεψη.

Την δεύτερη μέρα του συνεδρίου, την μποϊκοτάρισαν πολλά μέλη της τουρκικής μειονότητας, μεταξύ των οποίων και δύο ομιλητές – ένας από αυτούς μάλιστα, είναι μέλος του (ελληνικού) κοινοβουλίου και ο έτερος πρώην μέλος του κοινοβουλίου καθώς την δεύτερη ημέρα το επίπεδο συμμετοχής κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, θέλοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν.

Η αντίδραση της Τουρκικής Μειονότητας σε αυτή την κατάσταση, που επέβαλε την απαγόρευση της (τουρκικής) γλώσσας καθώς και τις εχθρικές παρατηρήσεις του Γενικού Γραμματέα του (ΥΠΕΠΘ) Καλαντζή αντανακλούνται μέσα από το εκδοθέν Δελτίο Τύπου της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης που αποτελείται από όλους τους εκλεγμένους εκπροσώπους και προσωπικότητες της μειοψηφίας. Επιπλέον, σειρά βουλευτών έθεσαν το θέμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, μέσω γραπτών ερωτήσεων απευθυνόμενοι προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Θα θέλαμε επίσης να σας ενημερώσουμε ότι η εξέλιξη αυτή έχει ήδη προκαλέσει την αντίδραση «ελληνικών κύκλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το κείμενο του άρθρου που έγραψε ο κ. Παναγιώτης Δημητράς, εκπρόσωπος του «Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι», το οποίο δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 στην έκδοση “The Books Journal” καθώς και το άρθρο που έγραψε ο κ. Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, Αναπληρωτής Καθηγητής, του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας και Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “protagon.gr”.

Όπως ορθώς τονίζουν ο κ. Δημητράς και ο κ. Τσιτσελίκης το περιστατικό αυτό δεν είναι απομονωμένο από την συνολική συμπεριφορά. Εμείς αντιμετωπίζουμε παρόμοια μεταχείριση και διακρίσεις καθημερινά. Γνωρίζουμε καλά τις προσπάθειες ορισμένων κύκλων στο δικό μας κράτος με σκοπό να δυσφημιστεί η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης.

Μέσω αυτής της επιστολής, θελήσαμε να σας κοινοποιήσουμε και να μοιραστούμε μαζί σας, όπως παράδειγμα, την ατυχή εμπειρία που βιώσαμε και η οποία, δυστυχώς, δεν αποτελεί έκπληξη για εμάς. Είμαστε σίγουροι ότι θα συμφωνούσατε ότι η απαγόρευση της επίσημης γλώσσας απέχει πολύ από τα στάνταρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν έχει καμία θέση σε κάθε σύγχρονη δημοκρατία.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Η συγκεκριμένη μεθόδευση, γιατί περί μεθόδευσης πρόκειται, από την πλευρά των τουρκοπρακτόρων της Θράκης (οι οποίοι ενίοτε συνεπικουρούνται στις ανθελληνικές τους πράξεις από συγκεκριμένη ομάδα “καθηγητών”, “δημοσιογράφων” και αυτοπροσδιοριζόμενων (φιλοσκοπιανών) πολιτών, αποτελεί έμμεση άρνηση αναγνώρισης της κυριαρχίας της Ελλάδας στην Θράκη, ακολουθώντας την πάγια τακτική της Άγκυρας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μάλιστα, λαμβάνοντας υπόψη την πάγια τακτική προκλήσεων της Άγκυρας προς την Ελλάδα, η οποία νομιμοποιείται από το τουρκικό κοινοβούλιο με το γνωστό casus belli και εφαρμόζει σταθερά προς την Ελλάδα την πολιτική της αμφισβήτησης των ελληνικών δικαιωμάτων (όπως αυτά προκύπτουν από το διεθνές δίκαιο και από διμερείς συμφωνίες όπως είναι η συνθήκη της Λωζάννης), της πρόκλησης δια των κανονιοφόρων και των μαχητικών αεροπλάνων. Η Άγκυρα συνειδητά ακολουθεί την πολιτική των προκλήσεων, αφού έχει διαπιστώσει πως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν προτίθενται να αντικρούσουν (τουλάχιστον σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο) τις ό,ποιες σχεδιασμένες (ή μη) προκλήσεις γίνονται προς την ελληνική πλευρά.

Η Θράκη όμως, αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο για την τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία έχει σαφή αλυτρωτικά χαρακτηριστικά και αποβλέπει στην δημιουργία ενός «διαδρόμου» προς τα Βαλκάνια, αλλά και την ταυτόχρονη έμμεση μέγιστη άσκηση πίεσης προς την Αθήνα σχετικά με την «επίλυση των ελληνοτουρκικών θεμάτων» που αφορούν το Αιγαίο (με την Θράκη να είναι ο βασικός μοχλός της τουρκικής πίεσης).

Η τελευταία αυτή πρόκληση που έγινε μέσω της επιστολής προς την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, είναι ένα σαφές δείγμα της ποιοτικής αναβάθμισης που υπάρχει από την πλευρά της Άγκυρας, και των αποφάσεων που φαίνεται πως έχουν ληφθεί σχετικά με την Θράκη και όχι μόνο…

Είναι μοναδική η ευκαιρία που έχει η ελληνική κυβέρνηση, να ενεργοποιήσει όλους τους απαραίτητους κρατικούς μηχανισμούς, προκειμένου να δώσει μία άμεση και ηχηρότατη απάντηση στην τουρκική πρακτική. Εκτός και εάν η Αθήνα έχει αποφασίσει να αποχωρήσει από τη Θράκη ή να δεχθεί την Άγκυρα ως ημιεπίσημη συγκυρίαρχη στην ακριτική ελληνική περιοχή… Μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση οφείλει η κυβέρνηση να ανακοινώσει τις αποφάσεις προς τους Έλληνες πολίτες… Ειδάλλως, οι αρμόδιοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ευθύνες των πράξεων, των παραλείψεων και των σχετικών τους αποφάσεων που ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά του συνόλου των κατοίκων της χώρας και του συνόλου των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας…
kostasxan