ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΤΟ ΛΗΜΕΡΙ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.... ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΠΡΟΟΔΟ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ!!! Του Δημήτρη Χίλιου (*)
Νικηφόρου Λύτρα «Τα κάλαντα»
| Α |
Αλήθεια, ποιος δεν βγήκε, παιδί, τις γιορτές να τραγουδήσει τα κάλαντα; Ποιος δεν ξύπνησε πρωΐ –καμμιά φορά και νύχτα ακόμη, αξημέρωτα– ντυμένος με τόσα ρούχα που δεν έκλειναν τα χέρια στις μασχάλες, διπλωμένος στο κασκόλ και το σκουφί, να μην πήρε σβάρνα δρόμους και καλντερίμια!
Έστω για τις πόρτες τις συγγενικές και μόνο!.. Είναι κάποιος που να μην κοίταξε τη νοικοκυρά στα χέρια, μπας και μαντέψει το φιλοδώρημα, πριν το αρπάξει;
Ποιος δεν χάρηκε, ακόμα κι όταν δεν το είχε ανάγκη, το μικροποσό που μόνος είχε από τα κάλαντα μαζέψει, για να το εξαργυρώσει αμέσως κατάλληλα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς ή του χωριού, άλλωστε τη γκρίνια στο σπίτι ποιος τη λογάριαζε!
| Τ |
Το μεταλλικό τριγωνάκι στα γαντοφορεμένα χέρια, κάποτε και το μικρό χάρτινο καράβι στην αγκαλιά, αυτιά και μύτες κατακόκκινα, ξυλιασμένα από την παγωνιά και...
Χριστού την θείαν γέννησιν
να ειπώ, να ειπώ στ΄ αρχοντικό σας.
Εν τω σπηλαίῳ τίκτεται
εν φά- εν φάτνῃ των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών
κι ο ποι- κι ο ποιητής των όλων...
Μέσα σε μια βδομάδα καινούργια έξοδος με την .........
ίδια ή άλλη παρέα —σαν μαλώναμε στην μοιρασιά με την προηγούμενη— και...
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
κι αρχή- κι αρχή καλός μας χρόνος...
Άγιος Βασίλης έρχεται,
από- από την Καισαρεία
συ ΄σαι αρχό- συ ΄σαι αρχόντισσα κυρία...
Σε πέντε μέρες, πρωΐ της πρωτάγιασης (παραμονή Θεοφανείων), δώστου ξανά–μανά από την αρχή...
Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός
τι χαρά μεγάλη ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
στέκετ΄ η κυρά μας η Παναγιά
και τον άϊ-Γιάννη περικαλεί...
| Τ |
Το τι σαρδάμ γίνονταν και το τι ανακάτωμα των στίχων με χίλιους δυο σολοικισμούς, δεν περιγράφονται. Καμμιά φορά από το στόμα των απτόητων καλαντιστών, δραπέτευαν κάλαντα εντελώς αγνώριστα.
Οι νοικοκυρές γελούσαν, άλλοι μάς δούλευαν ελαφρώς από δίπλα, απλώναμε το χέρι βιαστικά, παίρναμε ό,τι ήταν να πάρουμε, και δρόμο, κουτρουβαλώντας τα καλντερίμια και τσαλαβουτώντας μες στις λάσπες, μπας και προλάβουν άλλοι.
Καμμιά φορά καυγάς τρικούβερτος στη μοιρασιά, όμως οι ευχές σταθερές.
– Χρόνια πολλά!
– Χρόνια πολλά παιδιά, καλή πρόοδο!
– Και του χρόνου, να ΄στε καλά!... Να δώκουτε περισσότερα!...
Μα το ξεστόμιζαν χαμηλόφωνα τούτο το τελευταίο.
Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας...
| Ε |
Εθιμικά τραγούδια του λαού, χαρακτηρίζουν τα λεξικά τα κάλαντα, που ψάλλονται από παιδιά, καμμιά φορά κι από ἐνηλίκους.
Κι είναι συνδεδεμένα με τις μεγάλες γιορτές του Δωδεκαημέρου. Τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια.
Κυρίως εξιστορούν μυθοποιημένα τα ιστορικά γεγονότα των ημερών, αναφέρονται σε μια σειρά εθίμων και δοξασιών του λαού, όπως τα περί καλικατζάρων και άλλα, έχουν όμως και περιεχόμενο ευχητικό προς τον οικοδεσπότη, την κυρά, την οικογένεια, το σπίτι. Εύχονται υγεία, χαρά, καλή σοδειά, και το σπίτι να ΄ναι στέρεο και γερό, για να στεγάζει την ευτυχία και την προκοπή των κατοικούντων.
Είναι το μοναδικό έθιμο που διατηρείται ακόμη ακμαίο και ανθεί σε ολόκληρη την Ελλάδα, αστική και επαρχιακή. Σε αντίθεση με άλλα έθιμα του λαού μας, τοπικά ή γενικότερου χαρακτήρα που φθίνουν αργά μέχρι τελικής εξαφανίσεως, τα κάλαντα ως έθιμο διατηρούνται ζωντανότατο. Συναντώνται μάλιστα σε ολόκληρη την Ελλάδα, ηπειρωτική και νησιωτική, σε αμέτρητες παραλλαγές και αντιστοιχούν στον τοπικό κάθε περιοχής χαρακτήρα.
| Φ |
Φέρουν το όνομα από τις καλένδες του Ιανουαρίου της Ρωμαϊκής εποχής (πρωτοχρονιά). Από τον 2ο π.Χ. αιώνα η πρωτοχρονιά ξεκίνησε να γιορτάζεται τον Ιανουάριο, ενώ μέχρι τότε γιορταζόταν Μάρτιο.
Αργότερα, στο Βυζάντιο, τα κάλαντα διατηρήθησαν ως έθιμο και αφομοιώθησαν από τον Χριστιανισμό.
Η εκκλησία έχει τοποθετήσει στο χρονικό αυτό διάστημα όλες τις μεγάλες γιορτές προκειμένου να εκτοπίσει –κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια– ειδωλολατρικές τελετές και γιορτές των ημερών εκείνων. Έτσι στη συνέχεια τα κάλαντα απέκτησαν μιαν επίφαση χριστιανική, την οποίαν βεβαίως διατηρούν μέχρι και σήμερα.
Εν τω σπηλαίῳ τίκτεται,
εν Βη- εν Βηθλεέμ τη πόλει...
Εκείνο που έμεινε αμετάβλητο από την αρχαιότητα, όσον αφορά το έθιμο, είναι το φιλοδώρημα. Σήμερα είναι χρηματικό ποσό κυρίως. Παλαιότερα όμως, ή και τώρα ακόμη στην επαρχία, η νοικοκυρά κέρναγε φαγώσιμα τους καλαντιστές. Γλυκά, πίττες, αμύγδαλα, καρύδια, ρόδια. Κάτι που να είναι ή να προέρχεται από καρπό της γης. Και τούτο για να συμβολίσει την αναμενόμενη καλή σοδειά, πράγμα που εύχεται ο καλαντιστής στον νοικοκύρη.
Για τούτο και το έθιμο χαρακτηρίζεται ευετηριακό (ευ+έτος).
| Τ |
α Τα κάλαντα ως έθιμο είναι παλαιότερα κι από την ονομασία τους ακόμη. Κι αυτό φαίνεται από εκείνα του νέου χρόνου.
Πριν από χρόνια στην Ελλάδα οι καλαντιστές κρατούσαν χάρτινο ομοίωμα καραβιού –προσπάθειες επαναφοράς γίνονται σήμερα– και τούτο σε συσχετισμό με το πλοίο των Ανθεστηρίων της αρχαιότητας.
Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δένδρου με τη φάτνη, συνήθεια ξενόφερτη στην Ελλάδα, αναπτύχθηκε στις καθολικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης και εκτός του ότι είναι αντιοικολογική, μικρή σχέση έχει με την ελληνική πραγματικότητα.
Το καράβι κατά την αρχαιότητα συμβόλιζε τον ερχομό του Διονύσου που ήταν εκτός των άλλων και Θεός της βλάστησης.
Ο Διόνυσος ήταν γιος του Δία και της Σεμέλης, αλλά επειδή η μητέρα του πέθανε πριν γεννηθεί το παιδί, τον πήρε ο Δίας, έμβρυο ακόμη, και τον έβαλε στον μηρό του να κυοφορηθεί, απ΄ όπου και γεννήθηκε.
Με τον συμβολισμό του καραβιού γινόταν επίκληση στον Διόνυσο για βλάστηση της γης, για καρποφορία και καλή σοδειά προς όφελος των καλλιεργητών. Είναι ακριβώς το ίδιο που εύχεται και η Εκκλησία σήμερα δεομένη «υπέρ ευκρασίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών...»
| Ά |
λλο στοιχείο του εθίμου που επιβίωσε σε πολλά μέρη μέχρι τα νεότερα χρόνια είναι το να χτυπιούνται (ελαφρώς βέβαια) οι νοικοκυρές με χλωρά κλαδιά για να μεταδοθεί έτσι σε αυτές η φρεσκάδα, η ανθηρότητα και η καρποφορία των φυτών. Τούτο όμως το στοιχείο τοποθετεί την γέννηση του εθίμου σε εποχή προγενέστερη της αρχαίας Ελλάδας, γιατί η πίστη αυτή συναντάται ιστορικά σε πλήθος λαών και θεωρείται επιβίωση πρωτόγονων και πανάρχαιων δοξασιών που έφθασε μέχρι τις μέρες μας.
Όλος τούτος ο συμβολισμός των καλάντων φθάνει, έστω κι αν ο κόσμος αγνοεί τις λεπτομέρειες, μέχρι σήμερα. Τους συμβολισμούς των εθίμων συνήθως ο λαός απλά και μόνο τους διαισθάνεται, κανείς δεν του τα εξηγεί και κανείς δεν του τα αναλύει, παρά λειτουργεί άριστα το ένστικτο και το έθιμο τηρείται κατά γράμμα αιώνες τώρα...
Να γιατί, μικρούς, μας καλοδέχονταν όλοι! Να γιατί καμμιά νοικοκυρά ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τη λασπωμένη σκάλα, τα χτυπήματα στην πόρτα αξημέρωτα, τις φωνές και τα γέλια μέσα στα άγριο ξημέρωμα. Να γιατί εκεί κοντά στο μεσημέρι που, αποκαμωμένοι, σταματούσαμε το τρεχαλητό και το τραγούδι από πόρτα σε πόρτα κι από αυλές σε σοκάκια, είχαμε τις τσέπες γεμάτες...
| Κ |
Κάτι τέτοιες μέρες κατανυκτικές κι ευφρόσυνες, είναι τα κάλαντα στους δρόμους και οι βυζαντινοί ύμνοι στην εκκλησία που δίνουν το μέτρο της χαράς και της προσδοκίας. Γιατί τα κάλαντα εκτός από τραγούδια ευχετικά στον νοικοκύρη, είναι και ποιητικότατες αναγγελίες του μεγάλου μηνύματος. Η χαρά της γέννησης του Χριστού υφαίνεται με τη γλυκειά απαντοχή της υγείας, της χαράς, της ευτυχίας, της αφθονίας. Η έλευση του Θεανθρώπου συναρτάται με την καθημερινή ζωή και ο λαός πιστεύει πως η μαγεία των ημερών τον βοηθά να μαντέψει το μέλλον και το προδιαγράφει με τους οιωνούς άριστους.
Τη γλυκειά αυτή προσδοκία τραγουδούν τα παιδιά μέσα από τα κάλαντα, γι’ αυτό και είναι καλοδεχούμενα. Οι πόρτες ορθάνοιχτες για το απαραίτητο κέρασμα και τις ευχές. Κουλούρια, καρύδια, μήλο, πορτοκάλι, χάρτινο καράβι. Και το αστέρι σημάδι ελπίδας!
Τούτο το μήνυμα της χαράς και της ελπίδας φέρνουν τα κάλαντα. Η υγεία να είναι καλή, σαν τα ψηλά βουνά, τα αγαθά άφθονα, το σπίτι να είναι γερό, χαρές γεμάτο.
Σ΄ αυτό το σπίτι που ΄ρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χίλια χρόνια να ζήσει...
Καμμιά φορά μπροστά στις πόρτες που δεν άνοιγαν, ακουγόταν κι η σκαμπρόζικη παραλλαγή, μα πάντα η διάθεση ήταν καλή –οι παιδικές ευχές πάντα συγκινούν– κι η χαρά περίσσευε.
— Και του χρόνου παιδιά!...
õ õ õ
| Μ |
Μέρες που είναι, στη μνήμη κλωθογυρίζουν παλιά διαβάσματα κι ανάμεσά τους το χριστουγεννιάτικο διήγημα «Ο Αμερικάνος» του αγίου της νεότερης ελληνικής γραμματολογίας, του γλυκύτατου κυρ΄ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Αφού ο ξενιτεμένος με δόξα και τιμή παντρεύεται πια την καλή του, το Μελαχρώ της Κυρατσώς της Μιχάλαινας, που είκοσι χρόνια μαραζωμένη τον περίμενε στο νησί, η μάνα της που την παραμονή των Χριστουγέννων έδιωχνε τα παιδιά από την πόρτα, «όχι παιδάκια μ΄, τι να τραγ΄δήστε από μας; Έχουμ’ εμείς κανένανε; Καλή χρονίτσα να ΄χετε, κι ΄σύρτε αλλού να τραγ΄δήστε...»
Τώρα... Αλλά ας ακούσουμε τον ίδιο τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη έτσι όπως τον ακούγαμε στα παιδικά διαβάσματα να ψιθυρίζει δίπλα στο τζάκι τις πονεμένες ιστορίες των φτωχών και καταφρονεμένων κι ύστερα να ψάλλει γλυκά το «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει...» κανοναρχώντας τον ρυθμό με το πόδι στα πάτωμα:
«...τῆ Κυριακῆ μετά τήν Χριστοῦ γέννησιν, ἐτελοῦντο ἐν πάσῃ χαρᾶ καί σεμνότητι οἱ γάμοι τοῦ Ἰωάννου Εὐσταθίου Μοθωνιοῦ μετά τῆς Μελαχροινῆς Μιχαήλ Κουμπουρτζή.
Ἡ θειά Κυρατσώ, μετά τόσα ἔτη, ἐφόρεσεν ἐπ΄ ὁλίγας στιγμάς τήν χρωματιστήν πολίτικην μανδήλαν, γιά νά ἀσπασθῆ τά στέφανα. Καί τήν παραμονήν τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, τό ἐσπέρας, ἱσταμένη εἰς τόν ἐξωστην, ἠκούσθη φωνούσα πρός τούς διερχομένους ὁμίλους τῶν παίδων.
— ᾿Ελᾶτε, παιδιά, νά τραγ’δῆσ’τε!...
(*) Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του «Με το σφύριγμα του τραίνου» & «Χάρτινα φιλιά».
Σήμερα περατώθηκε η κορυφαία διαδικασία ,της ψήφισης του προϋπολογισμού για το νέο έτος .
Μια διαδικασία η οποία δίνει και την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση που τον καταρτεί.
Παρακολουθήσαμε το θεατρικό μονόπρακτο για έναν ρόλο..και αυτό είναι το άσχημο.. μια και το καστ της συνήθους θεατρικής παράστασης του υπό ψήφιση προϋπολογισμού είχε μόνον ως πρωταγωνιστές τους πράσινους, αφού πέραν των συμμετεχόντων παραδοσιακών ρόλων ως κομπάρσων συγκαταλέχθηκαν σε αυτήν την παράσταση και οι γαλάζιοι ως κομπάρσοι με τον νέο τους αρχηγό. Ο οποίος, επέλεξε να υπερασπιστεί τα ανομήματα της διακυβέρνησης "καταλληλότερου" και της αναιμικής πολιτικής του ,αλλά και να ισοσκελίσει τις ευθύνες που βαραίνουν την παράταξη του για την βιωμένη οικονομική ανέχεια της χώρας και έτσι να χαθεί η ευκαιρία για μια ουσιαστική αντιπαράθεση με τους "γενναίους"της κυβέρνησης. Οι οποίοι ...γενναίοι...ξεπέρασαν κάθε προσδοκία δίνοντας νόημα στον υπό ψήφιση προϋπολογισμό ανακηρύσσοντας τον ως το "νέο ξεκίνημα" της "νέας Ελλάδας".
Ο προϋπολογισμός αυτός είναι ο μοναδικός που πήρε εξαρχής και όχι κατά την πορεία της εφαρμογής του,... όπως είχαμε συνηθίσει κατά την αλογοσκούφια οικονομική πολιτική.... την ταυτότητα του μεταβατικού.
Τώρα πως γίνεται ένας "μεταβατικός" να αποτελεί την λύτρωση των παθών μας αλλά και την επανασύσταση του κράτους και το ξεκίνημα για την ανάταση και την δημιουργία της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.... είναι μια άλλη ιστορία.
Η ουσία πάντως είναι ότι για άλλη μια φορά ψηφίστηκε ο "λογαριασμός" που πάντα πληρώνεται από τα συνήθη και ήδη κουρασμένα υποζύγια.
Βέβαια στην συνεδρίαση της βουλής ακούσαμε και διασκεδάσαμε με τους ισχυρισμούς των μάγων ότι μέσα σε 70 μέρες κατάφεραν να ορθοποδήσουν το διαλυμένο κράτος. Γελάσαμε με την καρδιά μας αλλά είπαμε ότι είναι Χριστούγεννα και η μαγεία των ημερών τους δίνει το δικαίωμα να συμμετέχουν στο παραμύθι των τριών μάγων με τα δώρα.
Καλα Χριστούγεννα λοιπόν και κάλη χώνεψη .....όχι για την γαλοπούλα αλλά για τον "λογαριασμό"
Σε κάθε χώρα χωρίς παραγωγική βάση ή θα ευημερούν οι αριθμοί ή θα 
ευημερούν οι άνθρωποι. Εκτός αν υπάρχει παραοικονομία.
Είναι δεδομένο ότι η παραοικονομία, οι ακάλυπτες επιταγές και το μαύρο χρήμα ήταν που κράτησαν για ένα διάστημα την κατανάλωση σε υψηλά επίπεδα, και κράτησαν την κρίση μακριά μας κατά τους πρώτους κρίσιμους μήνες αυτής, τότε που κινδύνευε το τραπεζικό σύστημα και τότε σταμάτησε η ροη δανεικών στην οικονομία. Υπήρχε τότε και η προσδοκία εύκολης και ανέξοδης εξόδου από την κρίση.
Να σημειωθέι ότι η οικονομία μας είναι προσανατολισμένη -απελπιστικά- στην κατανάλωση και στα κρατικά χρήματα σε μια χώρα χωρίς παραγωγή.
Από τα μέσα του Ιουνίου όμως και έκτοτε αυτοί «οι πόροι» μοιάζει να εξαντλήθηκαν και άρχισε να διακρίνεται ο άνθρωπος μετά την κρίση που μοιάζει με φτωχοδιάβολο.
Καταλυτικό επιβαρυντικό στοιχείο στην οικονομία ήταν η κυβερνητική αστάθεια του τέλους εποχής Καραμανλή και η παραλυτική εκλογολογία
Σημεία των καιρών, η πτώση της κατανάλωσης η παγωνιά στην οικονομία, η εμφάνιση στα ραδιόφωνα διαφημιστικών από τοκογλύφους, η εμφάνιση εισπρακτικών εταιρειών, η αύξηση των σφραγισμένων επιταγών και υστέρηση εσόδων από το προϋπολογισμό.
Σήμερα η Ελληνική κρίση έχει τρία αλληλένδετα σκέλη.
Η μείωση της ροής των δανεικών και των διαθέσιμων εισοδημάτων οδηγεί μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης.
Αυτό με την σειρά του μειώνει την φορολογητέα υλη και τα έσοδα του κράτους από ΦΠΑ και από την φορολογία εισοδήματος και ταυτόχρονα οδηγεί σε απολύσεις και ο κύκλος ξαναρχίζει. Ένας ολέθριος κύκλος που οδηγεί στην συρρίκνωση της οικονομίας μας η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στην κατανάλωση.
Την ίδια στιγμή αυτή η κατάσταση δημιουργεί στο κράτος ταμειακά ελλείμματα τα οποία για να καλύψει αφαιρει χρήμα από την αγορά κάνοντας την κατάσταση χειρότερη.Άλλος ένας Φαύλος κύκλος ύφεσης ελλειμμάτων νέας ύφεσης νέων ελλειμμάτων.
Και το τρίτο επίπεδο είναι η απουσία παράγωγης που αναφέρθηκε ήδη και είναι αποτέλεσμα λάθος επιλογών και πολιτικής αβουλίας τα τελευταία 35 χρόνια.
Βεβαίως εσχάτως ανακαλύψαμε ότι η φοροδιαφυγή είναι συστηματική και ότι αν λυθεί θα τρώμε περίπου με χρυσά κουτάλια. Είναι η κότα με τα χρύσα αυγά. Άνοιξε από ότι είδα και ένα φόρουμ διαλόγου για να την πάταξη της. Το τι ακούμε δεν έχει όριο. Μυθικά ποσά φοροδιαφεύγουν, ικανά να ταΐζουν όλης της γης τους πεινασμένους ενώ ο πολίτης συζητά με τον έφορο το πως θα του βάλει χέρι στην τσέπη.
Πέρα απο το βλακώδες του πράγματος είνα γεγονός ότι απλά το κράτος αναζητά τρόπους να αφαιρέσει με το μαλακό χρήμα από την αγορά. Το κάνει συκοφαντώντας τημ αγορά και με σκοπό όχι για να τα ρίξει το χρήμα σε κάποιο άλλο ευπαθές σημείο της αλλά για να καλύψει τα ελλείμματα του. Γνώμη μου είναι ότι το κράτος υψώνει το πήχη επικίνδυνα εδώ και θα την πατήσει. Έχω τη εντύπωση ότι η πραγματικότητα θα μας διαψεύσει.
Οι μεγάλες και μεσαίες εταιρίες τα πολυκαταστήματα τα σούπερ μάρκετ τα νοσοκομεία και όλος ο δημόσιος τομέας έχουν διπλογραφικό σύστημα . Οι μονοί που δεν έχουν είναι τα περίπτερα τα βενζινάδικα τα καφενεία και τα συνοικιακά μπακάλικα οι ταβέρνες τα μπαράκια και κάποιοι αυτοαπασχολούμενοι υδραυλικοί ηλεκτρολόγοι μερεμετατζίδες και οι γιατροί.
Στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι φτωχοδιάβολοι που προσπαθούν να επιβιώσουν και οποίοι έχουν αγοράσει όλα του τα υλικά που εμπορεύονται και χρησιμοπιιουν από κάποιο πολυκατάστημα εταιρεία και έχουν πληρώσει και το ΦΠΑ για αυτά.
Ενώ σε κάποια σημεία αυτού του τμήματος της αγοράς γίνονται όργια είναι σχεδόν σίγουρο ότι τυχών χτύπημα αυτών θα είναι καίριο χτύπημα στην κατανάλωση το όποιο θα φέρει ανεργία και απώλεια εισοδήματος και νέα ύφεση με νέα ταμειακά ελλείμματα.
Απόλυτος παραλογισμός.
Ο μόνος τρόπος ανάκαμψης είναι αν βρεθεί ένα νέο τρόπος και κυρίως ένας νέος λόγος αναχρηματοδότησης της οικονομίας. Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο δεν διακρίνεται στον ορίζοντα -ιδιαίτερα μετά την αποτυχία στην Κοπεγχάγη και την ματαίωση της πράσινης ανάπτυξης-
η χρεοκοπία των νοικοκυριών ή της οικονομίας είναι δεδομένη. Μαθηματικά βέβαιη. Αν η αγορά δεν χρεοκοπήσει την Ελλάδα η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει τα νοικοκυριά της.
Αποφασίστε
Να πάτε να κρυφτείτε όλοι οι υπεύθυνοι αυτής της κατάντιας, ΤΩΡΑ! Είστε άχρηστοι και επικίνδυνοι. Είστε ανίκανοι για να κάνετε καλό, δηλαδή το αυτονόητο, δηλαδή το χρέος σας, και προκλητικά ικανοί για να μας ξεφτιλίσετε, να μας ταπεινώσετε, να μας υπονομεύσετε την ίδια τη ζωή, να μας κλέψετε το χαμόγελο της ελπίδας. Αυτοί είστε, σκουπίδια, σαν αυτά που δείχνει το VIDEO της ντροπής. Να πάτε να κάνετε Χριστούγεννα ανάμεσα στα σκουπίδια του Πειραιά για να νιώσετε την ξινίλα και τη μπόχα στα ρουθούνια σας.
Βιαστείτε τώρα να μας παραδώσετε σε ξένη μπότα, αρχιτέκτονες της συμφοράς. Χειρότερα από σας αποκλείεται να τα κάνουν...
Έχετε το κρίμα πάνω σας που με αναγκάσατε να παρεκτραπώ άγιες μέρες και να χρησιμοποιήσω λέξεις που δεν θα ήθελα... Πώς όμως να μιλήσει κανείς σε παχύδερμα; Μας φτάσατε στο σημείο να ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες.
Και σεις, απεργοί, είστε απαράδεκτοι. Σκέτοι εκβιαστές. Δεν ξέρω ποια είναι τα αιτήματά σας, μπορεί να είναι δίκαια, αλλά η εικόνα που έχει ο Πειραιάς στρέφει την κοινή γνώμη εξοργιστικά εναντίον σας. Θα μου πείτε δε σας έμαθε ποτέ κανείς σε τούτο το κράτος-μπάχαλο ότι οι εργαζόμενοι, εκτός από δικαιώματα, έχουν και υποχρεώσεις προς το κοινωνικό σύνολο, προς τους συνανθρώπους τους...
Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
Ο τίτλος είναι σύνθημα σε τοίχο εγκαταλελειμμένου νεοκλασικού επί της οδού Σπάρτης, πίσω από το Γαλλικό Ινστιτούτο, στην πάντα υγρή Θεσσαλονίκη. Και είναι αυτός ο στόχος που μάλλον πρέπει να θέσεις αυτές τις επιβεβλημένα γιορτινές μέρες. Μόνο αν σαμποτάρεις τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις καθημερινά, από τη διατήρηση ενός αυτοκινήτου μέχρι τη διατήρηση μιας γκόμενας, θα ζήσεις ευχάριστα σε ένα σκηνοθετημένο σκηνικό αγάπης. Μόνο αν στη τηλεόραση πατήσεις το «pause» για λίγες μέρες, θα διακόψεις τη συνεχή ροή ειδήσεων μιζέριας και καταστροφής. Ειδήσεων αποδομής αρχών και αξιών, ειδήσεων μη απονομής δικαιοσύνης. Μόνο αν αρνηθείς για λίγο τη σκληρή πραγματικότητα, θα επιτρέψεις το λευκό των ημέρων και των επίλεκτων χιονισμένων τόπων να κατακλίσει τη ψυχή σου. Μην εκνευριστείς, που ενώ οι επίλεκτοι εκπρόσωποί σου, τόσο καιρό σου μιλούσαν για την πτώχευση που έρχεται, τώρα την ώρα της οικονομίας δεν συγκεντρώνονται πάνω από 10 (λείπουν ακόμα και οι εισηγητές του προϋπολογισμού) για να συζητήσουν, να προτείνουν και να ακούσουν στην πιο σημαντική στιγμή του κοινοβουλευτισμού. Αντ’ αυτού, προτιμούν να σχολιάζουν σε πανελ μεσημεριανών εκπομπών τη νέα φωτογράφηση της Τζούλιας Αλεξανδράτου, όπως ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ., Κ. Βελόπουλος. Συνάμα, αρχίζουν μεθοδικά και στοχευμένα να ρίχνουν τα βέλη τους αλλού (υψηλόβαθμους της ΕΡΤ), για να καταδειχθούν στο τέλος ότι εκείνοι είναι οι πιο αδικημένοι. Σε προειδοποίησε και ο βουλευτής-μεγαλογιατρός, «με το καναρινί κουστούμι» (όπως τον είχαν «σημαδέψει» στη Μύκονο όταν πρωτοεμφανίστηκε), ότι «στο τέλος οι βουλευτές θα παίρνουν με κουπόνια το φαγητό τους». Για το δικό σου το φαγητό δεν νοιάζονται και το ξέρεις πια. Ακόμα και το παιδί, που σε κάλεσε να τον ψηφίσεις για να σου αποδώσει τα δίκαια των έργων σου, τώρα σε πουλά κι αυτό. Θα σε ξετινάξει σε φόρους. Ποιος; Αυτός που σε διαβεβαίωνε ότι αν τον ψηφίσεις δεν θα σου επιβάλει κανένα νέο χαράτσι. Μην θυμώνεις και μ’ αυτόν. Μην λυπάσαι που στους δέκτες σου, βλέπεις συνέχεια προκλητικά πακέτα προσφορών σε εξωτικούς προορισμούς ή παρακολουθείς αφιερώματα για ρεβεγιόν υπερπολυτελών ξενοδοχείων που δεν μπορείς ούτε για καφέ να πας. Βάλε MEGA. Προβάλει παλιά προγράμματα σε επανάληψη.. Μαζί με τα δικά τους παλιά μεγαλεία, διηγήσου και τις δικές σου κάθε πέρσι και καλύτερες μέρες. Αλλά σε παρακαλώ, μην κλαις..
@@ Θέμα της ημέρας είναι οι παχυλές (έως «υπέρβαρες») αμοιβές στην κρατική τηλεόραση μετά την σχετική ανάρτηση του μπλογκ Fimotro.
@@ Προφανώς τα ποσά που αναφέρονται είναι μικτά και έτσι όπως έχει παρουσιαστεί το θέμα είναι μισθοί ανά κεφάλι και όχι για ολόκληρη την παραγωγή εκπομπών.
@@ Όπως και να έχει τα χρήματα φαίνονται εξωπραγματικά την στιγμή που το κράτος κλαίγεται και για τρύπες στο δημόσιο και ανακοινώνει φοροεισπρακτικά μέτρα που θυμίζουν αφαίμαξη…
@@ Οι δημοσιογράφοι και γενικότερα όσοι τα παντελονιάζουν πολύ καλά κάνουν και τα παίρνουν. Δεν είναι κορόιδα. Το κορόιδο είναι η κυβέρνηση. Sorry, λάθος. Δεν είναι η κυβέρνηση αλλά ο λαός το κορόιδο που πληρώνει κάθε μήνα μέσω της ΔΕΗ κρατικά κανάλια που δεν βλέπει κανείς.
@@ Ειδικά κάποιες περιπτώσεις φέρνουν πολύ γέλιο (για να μην πούμε οργή). Πάμε να τις δούμε για να χαχανίζουμε με τα χάλια μας.
@@ Λυριτζής και Οικονόμου φέρονται να τσεπώνουν από 324.000 ευρώ το χρόνο. Ο πρώτος μπορεί να νιώθει και ριγμένος καθώς παίρνει τα ίδια χρήματα με τον δεύτερο αν και έχει και την διεύθυνση ειδήσεων. Κώτσο τον πιάσανε…
@@ 176.000 και κάτι ψιλά πάνε στην Μπηλιώ Τσουκαλά! Αυτή κανονικά θα έπρεπε να πληρωνόταν από τον Θέμο και τον Λάκη αφού κάνει το «Έχει γούστο» για να έχουν βίντεο οι σατιρικές εκπομπές…
@@ Ο Αντώνης Κατσαρός που όπως βλέπουμε δεν είναι πια διευθυντής του αθλητικού τμήματος αλλά… ειδικών θέσεων (τι εννοεί ο ποιητής;) παίρνει 153.000 (και κάτι ψιλα φυσικά).
@@ Ο Κώστας Βερνίκος που πήρε και την διεύθυνση αθλητικών προγραμμάτων τσιμπάει 65 χιλιαρικάκια. Και παίζει να νιώθει κι αυτός ριγμένος σε σχέση με τον Κατσαρό κι ας είναι μέσα στα σαρδάμ οι περιγραφές του ενώ όταν παρουσιάζει είναι ένα υπέροχο υπνωτικό…
@@ Ίσως ο πιο ευνοημένος είναι ο άλλος… αθλητικός εκγέφαλος (λόγο μεγέθους κεφαλιού) Παύλος Παπαδημητρίου. Φέρεται να έχει απλά την θέση του δημοσθογράφου και παίρνει 113.000 ευρώ! Ο άνθρωπος που κατακρεουργεί κάθε μετάδοση λέγοντας την μία μπαρούφα πίσω από την άλλη και μας αναγκάζει να βλέπουμε ένα ματς από την tv αλλά να ακούμε την μετάδοση από το ράδιο. Έλεος…
Τον Χρήστο Λαμπράκη δεν τον γνώριζα. Δούλεψα στα Μέσα Ενημέρωσης της ιδιοκτησίας του. Δεν αντάλλασσα χαρτάκια μαζί του, ούτε κουβέντες, ούτε φιλοφρονήσεις, όπως γράφουν εδώ και δύο μέρες θλιμμένα και «αυτοβιογραφικά» πολλοί συνάδελφοι. Άλλοι το γράφουν επειδή συνέβαινε και άλλοι γιατί ο νεκρός δεν μπορεί να το διαψεύσει. Και αν το έκαναν πάλι, άλλοι τον εκτιμούσαν και άλλοι απλώς τον έγλυφαν. Και σήμερα, μετά θάνατον, θέλουν απλώς να δείξουν πόσο σημαντικό και πόσο αναγκαίο ήταν αυτό που έκαναν. Πίστευα, και συνεχίζω να το κάνω, πως οι σχέσεις του δημοσιογράφου με την ιδιοκτησία πρέπει να εξασφαλίζουν μια απόσταση ασφαλείας. Είναι όπως το τζάκι. Πολύ κοντά καίγεσαι και πολύ μακριά κρυώνεις.
Τον Χρήστο Λαμπράκη τον συνάντησα απλώς κάποτε στο ασανσέρ. Εγώ έμπαινα και αυτός προτίμησε παρά την ηλικία του να ανέβει με τα πόδια. Με χαιρέτισε στον πληθυντικό, με πραγματική ευγένεια, αποτέλεσμα της καταγωγής αλλά και της παιδείας του. Υπήρξε αναμφίβολα ο εκδότης με την μεγαλύτερη παιδεία και με προθέσεις που συμπεριλάμβαναν και άλλα πράγματα εκτός από το κέρδος. Εκπρόσωπος της τάξης του, μάλλον των πραγμάτων που έπρεπε να είναι η τάξη του, κατάφερε να κρατήσει ένα ιστορικό δημοσιογραφικό συγκρότημα με μεγαλύτερη ευπρέπεια από πολλούς άλλους.
Δεν υποστηρίζω όσα δοξολογικά ακούγονται γι αυτόν. Ήταν ένας άνθρωπος που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη μοίρα της Ελλάδας. Και μάλλον δεν έχουμε και την καλύτερη μοίρα. Αλλά θα μπορούσε να το κάνει όπως πολλοί συνάδελφοί του, κυνικά, με προκλητική προσωπική χλιδή, και με αποκλειστική πίστη στο χρήμα. Δεν το έκανε έτσι. Άφηνε εκείνο το περιθώριο που σε έκανε να πιστεύεις πως ανάμεσά του μπορούσε να φυτρώσει το προσωπικό σου όνειρο και μια άλλη Ελλάδα. Ακόμη και αν ήταν ψευδαίσθηση, σε έκανε να λειτουργείς καλύτερα.
Το θέμα όμως δεν είναι αν ο Χρήστος Λαμπράκης έπαιξε τον ρόλο του Μινώταυρου στον λαβύρινθο της ιστορικής
Όπως και στην περίπτωση του Κίτσου Τεγόπουλου της Ελευθεροτυπίας, ο βιολογικός κύκλος, αμέσως μόλις κλείνει, αποδεικνύεται πως ήταν κύκλος, έξω από τον οποίο υπήρχαν αναγκαιότητες και καταστάσεις που παραβλέπονταν. Για το ποιος έχει την ευθύνη, πολλά μπορούν να ειπωθούν. Σπάνια δίπλα στους παραδοσιακούς εκδότες, υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι τους αποκάλυπταν τις διαστάσεις ενός προβλήματος, πέρα από την εμπειρική χρήση του δίπολου «κερδίζουμε-χάνουμε». Ο Τύπος δεν έπαιξε το ρόλο του. Σφιχταγκαλιασμένος με την εξουσία, πολλές φορές εκβιαστικός, με παράπλευρα κέρδη και σίγουρα όχι κοινωνικά, σήμερα ασφυκτιά, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει πως έξω από τις προσωπικές αυτοκρατορίες (που δεν είναι παντοτινές) η ζωή εξελίσσεται και φτάνει στο σημείο να μην τους χρειάζεται. Η ακοή τους, έχοντας υποστεί σοβαρή βλάβη από τα παρατεταμένα παλαμάκια των παρατρεχάμενων δεν μπορεί να τους βοηθήσει στο να πάρουν τα καθημερινά μηνύματα.
Κι έτσι αδυνατούν να κατανοήσουν, πώς μια μεγάλη αυτοκρατορία, γίνεται σμπαράλια από δέκα άγνωστους πιτσιρικάδες που φτιάχνουν ένα blog και μαζεύουν το χρήμα και την εμπιστοσύνη. Το τραγικότερο είναι πως πριν η αυτοκρατορία καταρρεύσει (ή πουληθεί) , έχει πουλήσει στην πρώτη σελίδα της, από σεντόνια και σερβιέτες έως ταινίες, σίγουρα όχι ειδήσεις, προκειμένου να επιβιώσει.
Φίλες και φίλοι,
Είχατε ποτέ την ευτυχία να ζήσετε την εμπειρία ανάβασης στις ψηλές κορυφές ενός χιονισμένου βουνού όπως π.χ. ο μυθικός Όλυμπος; Είχατε ποτέ την ευτυχία να απολαύσετε την ομορφιά, την απλότητα της φύσης, την απόλυτη ησυχία, την βελούδινη ηρεμία ενός κάτασπρου τοπίου με φόντο τον γαλάζιο ελληνικό ουρανό; Οι ορειβάτες της παρακάτω φωτογραφίες ζουν μια τέτοια μοναδική εμπειρία. Όλυμπος! Κάτι ήξεραν οι 12 Θεοί και επέλεξαν να κατοικίσουν αυτό το βουνό.
Χιονισμένες και πανέμορφες κορυφές σαν κι αυτές που βλέπετε παραπάνω, υπάρχουν πολλές, όχι μόνο στον Όλυμπο, αλλά και σε πολλά από τα βουνά της πατρίδας μας.
Αν όμως νομίσατε, πως με την απόδρασή σας από τη μεγαλούπολη, θα βρεθείτε σίγουρα μόνοι σε αυτό το ειδυλλιακό τοπίο, τότε λογαριάσατε χωρίς τον ξενοδόχο. Ενώ εσείς χρειαστήκατε μερικές ώρες ανάβασης για να φτάσετε σε αυτό το σημείο, κάποιοι άλλοι μπορεί να καταφτάσουν εκεί, και ακόμη ψηλότερα από εσάς, …πετώντας. Ναι, πετώντας!
Η παραπάνω φωτογραφία είναι τραβηγμένη από ελικόπτερο ιδιωτικής εταιρίας η οποία διαφημίζει υπηρεσίες heliskiing (Σκι από ελικόπτερο) στο διαδίκτυο, στην περιοχή του Ολύμπου. Δηλαδή, το ελικόπτερο παραλαμβάνει του πελάτες του με τον εξοπλισμό σκι από το ξενοδοχείο, το οποίο μπορεί να βρίσκεται πχ στην παραλία, και τους ανεβάζει σε μια από τις κορυφές της επιλογής τους. Εκεί, οι σκιέρ αποβιβάζονται και αρχίζουν την κατάβασή τους μέχρι το σημείο συνάντησης με το ελικόπτερο, το οποίο θα τους παραλάβει και θα τους ανεβάσει εκ νέου στην κορυφή της επιλογής τους.
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται τουλάχιστον τρεις ξένες ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίες το καλοκαίρι προσφέρουν υπηρεσίες μεταφορών, κατάσβεσης φωτιών κλπ, ενώ το χειμώνα προσφέρουν υπηρεσίες heliskiing. Παρακάτω αναφέρουμε ενδεικτικά τις τιμές που βρήκαμε στο διαδίκτυο, έτσι για να γίνει κατανοητό το εύρος των πολιτών που θα μπορούσαν να απολαύσουν μια τέτοια εμπειρία.
PRICES FOR EXPLORATION TRIP 2009
Mixed Groups
2 groups of 4 people
Including 15 hours flying time between the two groups and 1 guide per group
€ 6,000 EURO / person
Private Groups
Group of 1 to 4 people
Including 10 hours flying timeand 1 guide
€ 38,000 EURO / group of 1 to 4 person
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των νομικών της ομάδας μας, η δραστηριότητα αυτή δεν είναι παράνομη, ακόμη κι αν οι πτήσεις πραγματοποιούνται πάνω από Εθνικούς Δρυμούς, όπως αυτός του Ολύμπου. Βέβαια, δεν επιτρέπεται η προσγείωση, όμως αυτό δεν χρειάζεται να γίνει διότι οι σκιέρ πηδούν από το ελικόπτερο από χαμηλό ύψος.
Όμως, οι επιπτώσεις τέτοιου είδους δραστηριοτήτων στο περιβάλλον, και ειδικά σε προστατευόμενες περιοχές, όπως οι Εθνικοί Δρυμοί, είναι τεράστιες. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τον θόρυβο που προκαλεί ένα τέτοιο μηχανοκίνητο ιπτάμενο. Ο θόρυβος γενικά συμβάλλει στην ενεργοποίηση των μηχανισμών του στρες όχι μόνο στον άνθρωπο αλλά και στα ζώα και έρχεται να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα της ζωής μας.
Στόχος του άρθρου δεν είναι να αναλύσει τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων αυτού του είδους στο περιβάλλον, αλλά να επιστήσει την προσοχή της ηγεσίας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και των λοιπών αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, με στόχο την άμεση λήψη μέτρων και την κάλυψη του νομικού κενού, αν τελικά αυτό υφίσταται.
Το heliskiing είναι μια σοβαρή υπόθεση που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, διότι αφορά τους ευπαθείς και ταλαιπωρημένους Εθνικούς μας Δρυμούς. Στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία) υπάρχει μια ολοένα αυξανόμενη διαμαρτυρία των ανθρώπων κατά του heliskiing με βασικό αίτημα να αφεθούν τα βουνά στην γαλήνη τους και την ησυχία τους και όλοι να απολαμβάνουμε την ηρεμία τους, αυτή που τόσο έχουμε ανάγκη.
Στη Γαλλία το heliskiing είναι εντελώς απαγορευμένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Στη Γερμανία αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ!
Ενθαρρυντικά είναι και τα μηνύματα από το χώρο του ελληνικού διαδικτύου με την πλειοψηφία των Ελλήνων να είναι κάθετα αρνητικοί με το heliskiing. Παραθέτω ενδεικτικά την άποψη ενός blogger:
«Ηδη στις Άλπεις, πολύς κόσμος έχει ξεσηκωθεί κατά του heliskiing ....φαντάσου εκεί που έχεις φύγει μακριά, στα ψηλά και ακούς μόνο το αεράκι και την ησυχία του χιονιού, να ακούς ξαφνικά τα ελικόπτερα να βουίζουν δίπλα σου στα 3800 μέτρα, μόνο και μόνο για να κάνουν 2-3 τύποι (που τα ακουμπήσανε χοντρά) την κατεβασιά τους .... δεν είναι λίγο εγωιστικό;»
Η παρούσα επιστολή κοινοποιείται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και στην WWF Ελλάς.
Παρακαλούμε θερμά το Τμήμα στήριξης πολιτών της WWF Ελλάς να ενημερώσει την ομάδα μας για το νομικό καθεστώς που αφορά στις πτήσεις ελικοπτέρων πάνω Εθνικούς Δρυμούς/Προστατευόμενες περιοχές και την ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής για τα μέτρα που προτίθεται να λάβει με στόχο την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος.
Βεβαίως και δεν θα παραλείψουμε σε αυτό το σημείο να σας παρακαλέσουμε, για μια ακόμη φορά, να στηρίξετε την πρωτοβουλία συλλογής ψηφιακών υπογραφών της ομάδας μας, με κεντρικό αίτημα την επέκταση των ορίων του Εθνικού Δρυμού του Ολύμπου και τον ορισμό προστασίας & χρήσεων της γης του.
Μπορείτε να καταθέσετε την ψηφιακή σας υπογραφή εδώ:
http://www.anasta.de/TOPOS/ind
Παρακαλώ, διαδώστε το.
Σας ευχαριστούμε θερμά και σας ευχόμαστε και πάλι
Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος 2009
Φιλικά για την Ομάδα
Ηλίας Τσολακίδης
Στον παρακάτω πίνακα του οίκου MOODYS παρουσιάζονται οι χώρες που έχουν προβληματικές οικονομίες. Σε κάθε χώρα αθροίζεται το έλλειμμα και η ανεργία, της.
ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟ MOODYS ΑΝΑΚΥΠΤΕΙ ΕΥΛΟΓΑ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΟΗΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ..Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ...Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.
ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ "ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ" ΟΠΩΣ ΕΧΕΙΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ?
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
