 |
| Σκίτσο του Martyn Turner, από την εφ. "The Irish Times" |
“Συνεχίζουμε τον αγώνα μας παντού και πάντα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταδικάζει σε μία ζωή χωρίς μέλλον. Συνεχίζουμε με κινητοποίηση-μαζικές συνελεύσεις και επόμενους μεγάλους σταθμούς α) την επόμενη Κυριακή 17/7, μέρα που επισκέπτεται η Χίλαρι Κλίντον την Ελλάδα β) την μεθεπόμενη Κυριακή 24/7 επέτειο της πτώσης της χούντας για το δικό μας ΟΧΙ στη σύγχρονη ολιγαρχία” (Πανελλαδική Συνάντηση Συνελεύσεων – 10 Ιουλίου 2011)
Δεν είναι το mega και δεν είναι το ΣΚΑΙ οπότε προφανώς δεν αξίζει να ασχολείται. Ας το μάθει μόνο η blogosfaira λοιπόν ότι η Άννα και -πολλοί άλλοι πολιτικοί- αγνοούν με θάρρος και παρρησία τα blogs. Τι και αν μύρισαν εκλογές δεν μασάνε… Πολίτης στην Ελλάδα είναι μόνο αυτός που βγαίνει στα ΜΜΕ.. 
Διατυπώσατε το ερώτημα γιατί στο Κουτί της Πανδώρας ασχοληθήκαμε με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις. Η αλήθεια είναι ότι καταπιαστήκαμε όχι με μια αλλά με δύο αθωωτικές αποφάσεις για παράγοντες του ποδοσφαίρου, διότι τα στοιχεία που εντοπίσαμε και φέραμε στη δημοσιότητα αποδεικνύουν τη λειτουργία παραδικαστικού κυκλώματος.
| adalis.gr | ||
 |
| Αυτό που δεν μας είπε ο Γιωργάκης και ο Benny όμως, είναι, πόσα θα ξοδέψει το κράτος για να φτιάξει και ανάλογα, ΦΥΛΑΚΕΣ που θα χωρέσουν όλους αυτούς!!! Πρόκειται για άλλη μια «Σοσιαλιστική Οικονομική Μαλακία», η οποία εν πολλοίς οφείλεται στην αδυναμία όσων την σχεδίασαν να ικανοποιήσουν τα βράδια τις γυναίκες τους! Συγχωρέστε με, αλλά άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω! Πολύ απλά, διότι πουθενά στον κόσμο δεν μπαίνει κάποιος φυλακή γιατί δεν έχει λεφτά να πληρώσει τα χρέη του στο δημόσιο! Ούτε καν στις Κομουνιστικές χώρες! Στην πλειοψηφία τους, αυτοί που απειλούνται με φυλακή είναι πολίτες οι οποίοι αποδεδειγμένα αδυνατούν να αποπληρώσουν χρέη 5 με 15 χιλιάδων ευρώ που οφείλουν στο Δημόσιο! Μόνο 10.000 από αυτούς είναι μεγάλο-οφειλέτες οι οποίοι όπως πάντα θα βρουν νομικά τερτίπια και θα την γλυτώσουν. Πρόκειται στην ουσία για ένα μέτρο, το οποίο αν ισχύσει , όχι απλά δεν θα φέρει έσοδα στο κράτος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα κοστίσει στο κράτος πολύ περισσότερα απ ότι θα λάβει, μιας και η φυλάκιση ενός πολίτη αποτελεί ένα μεγάλο έξοδο για το κράτος καθημερινά. Στον αντίποδα, το κράτος - μπαταχτσής, χρωστά δισεκατομμύρια στους πολίτες αλλά και στους δήμους! Ετσι, αναλογικά, αφού έβγαλαν τέτοιο νόμο για τους πολίτες θα ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ να ψηφίσουν έναν νόμο, αντίστοιχα, για όλους αυτούς που ως κρατικοί υπάλληλοι και πολιτικοί προϊστάμενοι, δεν πληρώνουν τα χρέη του κράτους προς τους πολίτες και τους Δήμους. Με την απύθμενη αυτή ανοησία, το ΠΑΣΟΚ και ο Γιωργάκης, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, και να είναι σίγουροι, ότι μόλις τεθεί σε εφαρμογή και μπει ο πρώτος «μπατιράκος» στη φυλακή, τότε θα είναι που πραγματικά δεν θα μπορεί να μπει κανείς τους μέσα στη βουλή από τα γιαούρτια και τις πέτρες. Διότι, όλον αυτόν τον κόσμο, τους 800.000 Ελληνες νοικοκυραίους που κυνηγάνε με αυτόφωρο, ΑΥΤΟΙ τους έφεραν στο σημείο της υπέρτατης εξαθλίωσης και οικονομικού μαρασμού. Με τα μαϊμού δάνεια των τραπεζών και την ασυδοσία τους, την αδυναμία του κράτους να στηρίξει το επιχειρείν και την αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής κάθε χρόνο που έχει τρελάνει τον επιχειρηματία. Αυτά φυσικά σε ένα επιφανειακό επίπεδο, και χωρίς να μιλάμε για τις μίζες και τις κομπίνες των πολιτικών, οι οποίοι σήμερα αφού ρήμαξαν το κράτος, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Γι αυτούς οι σύντροφοι - βουλευτές δεν έχουν καταφέρει να εκδώσουν έναν νόμο και να τους χώσουν μέσα. Για τους πολίτες όμως, το έκαναν ... τσακ-μπαμ !! Κατα την άποψή μου, πρόκειται για «πολιτικά κοπρόσκυλα» αισχίστου είδους και μορφής, τα οποία έχουν το θράσος και παρουσιάζονται στα κανάλια για να … δικαιολογήσουν την ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας! |
| Μου είναι αδύνατον να αντιληφθώ... | ||
από πού το σύστημα αντλεί το θράσος να παίζει ολοένα και πιο επικίνδυνα –για το ίδιο– με τις αντοχές αλλά και την ανοχή ενός ολόκληρου λαού. Τι ιστορικά προηγούμενα παίρνει υπόψη του και πώς, εντέλει, είναι σίγουρο πως δεν θα αλλάξει τίποτα σε βάρος του, και μάλιστα με τρόπο βίαιο και καθοριστικό για το ίδιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους; Είναι βέβαια γνωστή η θεωρία «σοκ και δέος», με βάση την οποία, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, ακολουθεί ένα δεύτερο κύμα ακόμα πιο ισχυρό, που προκαλεί φοβικά αντανακλαστικά και εξουδετερώνει ακόμα και τις σκέψεις για πιθανές αντιδράσεις γενικευμένου χαρακτήρα. Με τους γνωστούς συμμάχους των επιχειρήσεων τηλεοπτικής κυρίως ενημέρωσης, ο φόβος μεγαλώνει για ένα πιθανό επόμενο χτύπημα, ακόμα πιο σκληρό, όπου ο αποδέκτης το μόνο που επιζητά είναι μια μικρή έστω αλλά καθοριστικής σημασίας για την ύπαρξή του διέξοδο, αυστηρά όμως προσωπικού χαρακτήρα. Κάτι, δηλαδή, ανάμεσα στο «ας δεχτώ τα πεντακόσια, μια και ένας στους τέσσερις δεν έχει ούτε κι αυτά» και στο περίφημο εκείνο ανέκδοτο με τον killer φορτηγατζή και το συνεπιβάτη του, που μαζεύει τα έντερά του μετά από κάποιο δυστύχημα, συνοδεύοντας την πράξη του με την αμίμητη φράση: «Ευτυχώς δεν πάθαμε τίποτα!». Όλες οι αντιδράσεις μετρώνται με τα γνωστά βαρόμετρα της κοινής γνώμης από τις επιχειρήσεις δημοσκοπήσεων και, όσο οι λέξεις «οργή» ή «θυμός» απουσιάζουν ή έχουν μικρή συμμετοχή στο αποτέλεσμα, δίνουν το σύνθημα για την επόμενη επίθεση. Αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η βαλβίδα σωτηρίας ή ο μηχανισμός άμυνας, που δίνει για ένα μεγάλο διάστημα πίστωση χρόνου στο σύστημα για να οργανώσει καλύτερα το σχέδιό του. Και μέχρι εδώ τα πράγματα λειτούργησαν καλά για τους επιτιθέμενους. Κρατάω στο αρχείο μου τις περισσότερες των δημοσκοπήσεων που αφορούν στη μέτρηση των αντιδράσεων του κόσμου. Κυριαρχούσαν τον πρώτο καιρό, αλλά και αμέσως μετά την ψήφιση του Μνημονίου από την «επάρατο... σοσιαλιστική –εδώ κι αν χρειάζονται εισαγωγικά– Δεξιά», οι λέξεις «ανασφάλεια», «απογοήτευση» και «φόβος για το αύριο» έναντι της «οργής» ή του «θυμού». Κι όσο αυτό συνεχιζόταν, νέα μέτρα ακολουθούσαν με συνεπή λογική, όσον αφορά στους χρόνους και στη δοσολογία. Θα είχε, ίσως, ενδιαφέρον να αποτυπωθεί όλη αυτή η διαδικασία με μια γραφική παράσταση. Το κλίμα όμως εδώ και καιρό έχει πλήρως μεταστραφεί. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει τους λόγους και τις αιτίες. Ούτε και ο πιο πρόθυμος ή καλοπληρωμένος απολογητής του συστήματος δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Τη γενική κοινωνική κατάθλιψη, που βόλεψε, είν’ αλήθεια, τους τοκογλύφους και το πολιτικό τους προσωπικό, διαδέχτηκε η αγανάκτηση και το «έως εδώ», που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε μια καθολική αναμέτρηση. Επανέρχομαι, λοιπόν, στο αρχικό μου ερώτημα, στο από πού, δηλαδή, η άρχουσα τάξη αντλεί την αισιοδοξία πως η έκβαση και αυτής της τελικής αναμέτρησης θα είναι νικηφόρα για την ίδια και τους πολιτικούς της υπαλλήλους; Και αν μεν αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν την οξύνοια να αντιληφθούν τις συνέπειες ενός τέτοιου ολοκληρωτικού πολέμου με τον «εχθρό λαό», το ίδιο το κεφάλαιο έχει πολιτική πείρα. Θα περίμενε ίσως κανείς μια αναδίπλωση ή κάποιους συμβιβασμούς, αλλά κάτι τέτοιο δεν φάνηκε μέχρι τώρα στον ορίζοντα. Το μόνο που θα μπορούσε να με πείσει πως οι σημερινοί δήμιοι δεν θα μας πουλήσουν ακόμα και το σχοινί που θα τους κρεμάσει και πως δεν έχουν χάσει εντελώς το ένστικτο της αυτοσυντήρησής τους είναι πως ετοιμάζουν πολιτικές εφεδρείες –όχι κατ’ ανάγκην από ένα ήδη φθαρμένο προσωπικό–, με δήθεν πιο ανθρώπινο πρόσωπο, για να εκτονώσουν την ορμή του ποταμιού. Τα μάτια ανοιχτά και τα μυαλά μας επίσης... Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 7/7/11 | ||
Άλλος ένας βουλευτής προστίθεται στη λίστα εκείνων που έχουν γίνει στόχοι αποδοκιμασιών από Αγανακτισμένους πολίτες. Αυτή τη φορά, ο υφυπουργός Άμυνας Κώστας Σπηλιόπουλος αποδοκιμάστηκε έντονα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Καλαμπάκα.
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
