Προς τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε...

Αυτό που με τρόμαξε περισσότερο ήταν η σιωπή της πολιτείας...

Από το "Από Μαχόμενη Δημοσιογραφία" Προς τον κ. Εισαγγελέα του Α 

Της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών           (Π.Ο.Ε.ΣΥ.), που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Ακαδημίας αρ. 20, όπως νομίμως εκπροσωπείται από το Διοικητικό Συμβούλιό της

Δύο σχεδόν εβδομάδες μετά την εκτεταμένη και αδικαιολόγητη χρήση χημικών σε βάρος της υγείας των πολιτών, που διαμένουν, εργάζονται και μετακινούνται στο κέντρο της Αθήνας, παραμένει άγνωστη η σύστασή τους κι ούτε έχει διερευνηθεί η ημερομηνία λήξης τους, το επιτρεπτό, ο τρόπος χρήσης καθώς και οι επιβλαβείς επιπτώσεις όχι μόνο σε όσους βρίσκονταν στο τόπο ρίψης, αλλά και σε εκείνους που, κατά τις επόμενες ημέρες, διέρχονταν και ενδεχομένως ήσαν έγκυοι, μικρά παιδιά ή είχαν ευπαθή ή επισφαλή υγεία.
Η κλιμάκωση της απρόκλητης βίας αστυνομικών δυνάμεων που έπληξε τη σωματική ακεραιότητα, την υγεία, τις ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα πολιτών κατά τη...
διάρκεια ειρηνικών συναθροίσεων διαδηλωτών και απεργών στην Αθήνα την 15η, 28η και 29η Ιουνίου 2011 σημαδεύτηκε από πρωτοφανή, εξευτελιστική και απάνθρωπη μεταχείριση δημοσιογράφων και κορυφώθηκε με τη βαριά σωματική βλάβη του μέλους της ΕΣΗΕΑ Μανώλη Κυπραίου.
Η απειλή ενόργανης βίας και η ρίψη χημικών και κροτίδων κρότου-λάμψης με στόχο δημοσιογράφους απέδειξε ότι η αστυνομική βία δεν ήταν μόνο ανομιμοποίητη και για αυτό παράνομη καταλύοντας τα συνταγματικά όρια σεβασμού των ατομικών ελευθεριών και θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά πυροδοτούσε και πολλαπλασίαζε τη βία άλλοτε ως άμυνα και άλλοτε ως συνέπεια δίκαιης οργής. Από τα γεγονότα προκύπτει ότι για την Ελληνική Αστυνομία, όταν αναλαμβάνει δράση, βρίσκονται σε κατάσταση αναστολής και ανυπαρξίας θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, Διεθνών Συνθηκών και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τις ελευθερίες και τα εν γένει ανθρώπινα δικαιώματα.
Το συμπέρασμα τούτο συνάγεται από ορισμένα εκ των γεγονότων που στη συνέχεια με συνοπτικό τρόπο περιγράφουμε:

· Την 15η Ιουνίου 2011 και περί ώρα 16.45΄ άνδρες των ΜΑΤ συνέλαβαν το δημοσιογράφο Απόλλωνα Λιακόπουλο, χωρίς τις διαδικαστικές εγγυήσεις του άρθρου 6 παρ. 1 του Συντάγματος, που επιτρέπουν τη σύλληψη μόνο αν στη συγκεκριμένη περίπτωση διέπραττε ο εν λόγω δημοσιογράφος αδίκημα που υπάγεται στην αυτόφωρη διαδικασία. Από σύμπτωση το περιστατικό καταγράφηκε από κάμερα τηλεοπτικού σταθμού που εκείνη τη στιγμή αναμετέδιδε σε απευθείας σύνδεση τα όσα διαδραματίζονταν στη πλατεία Συντάγματος, αναγράφοντας στο τηλεοπτικό του πλάνο την ακριβή ώρα (16.45΄), κατά την οποία ο Απόλλωνας Λιακόπουλος φαίνεται να υποβάλλεται σε εξευτελιστική μεταχείριση, δεμένος πισθάγκωνα, με σχισμένα τα ρούχα του και κατεβασμένο το παντελόνι, εκτεθειμένος σε μία διαρκή χλευαστική και προσβλητική συμπεριφορά. Το δικαστήριο απάλλαξε τον Απόλλωνα Λιακόπουλο από τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν, παρέβλεψε όμως το αδίκημα της ψευδομαρτυρίας του συλλαβόντος αστυνομικού, ο οποίος, ενώ στην ένορκη κατάθεσή του κατά την προανακριτική διαδικασία κατέθεσε ότι τα επίμαχα περιστατικά έλαβαν χώρα στις 13.50’ (θέλοντας έτσι προφανώς να στηρίξει την κατηγορία περί δήθεν διατάραξης της κοινής ειρήνης, αφού ήταν γνωστό ότι την ώρα εκείνη -13.50’- έλαβαν πράγματι χώρα επεισόδια μεταξύ ομάδων «κουκουλοφόρων» και δυνάμεων της αστυνομίας), στη συνέχεια, κατά την ακροαματική διαδικασία (όταν πλέον γνώριζε ότι η πραγματική ώρα των επίμαχων περιστατικών -16.45’- είχε καταγραφεί από τις τηλεοπτικές κάμερες) αναγκάστηκε να μεταβάλει τα όσα είχε καταθέσει και να δηλώσει εντέλει την αληθή ώρα. Τα όσα συνέβησαν κατά τη σύλληψη του δημοσιογράφου Απόλλωνα Λιακόπουλου στοιχειοθετούν προφανώς τα αδικήματα της παράνομης βίας και κατακράτησης, ενώ η υποβολή του σε εξευτελισμό και ταπείνωση τέτοιου βαθμού ξεπερνά το αναγκαίο μέτρο κάθε μέσου δικονομικού καταναγκασμού. Πάντως, η τύχη της προφανώς αποδεδειγμένης ψευδομαρτυρίας του αστυνομικού ήταν αυτή που επιφυλάσσει συνήθως η εύνοια της οποίας απολαμβάνουν τα αστυνομικά όργανα όταν αντιπαρατίθενται σε πολίτες σε ανάλογες συνθήκες.
· Την Τετάρτη, 29 Ιουνίου 2011 και περί ώρα 14.00, ο δημοσιογράφος και μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Δημήτριος Τρίμης, ερχόμενος από την πλευρά της οδού Όθωνος προς το κενό εκείνη την ώρα από πολίτες τμήμα της λεωφόρου Αμαλίας και επιδεικνύοντας τη δημοσιογραφική του ταυτότητα σε μία από τις διμοιρίες ζητώντας να σταματήσουν τις επιθέσεις και το βομβαρδισμό με τα χημικά, δύο-τρεις πάνοπλοι και εύσωμοι αστυνομικοί του επιτίθενται, τον υβρίζουν, τον σπρώχνουν και τον κλωτσούν. Οι εν λόγω αστυνομικοί δεν έφεραν διακριτικά, ενώ ο επικεφαλής της διμοιρίας αρνήθηκε να δηλώσει το όνομά του. Ως αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης, ο εν λόγω δημοσιογράφος υπέστη κάταγμα της κεφαλής της κερκίδας του αριστερού του χεριού.
· Την Τρίτη, 28 Ιουνίου 2011 και περί ώρα 18.00, ενώ τα επεισόδια που είχαν προηγηθεί είχαν καταλαγιάσει, ο δημοσιογράφος και μέλος της ΕΣΗΕΑ Σπύρος Χαλικιάς, διερχόμενος από τη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου, αντιλήφθηκε ότι μία ομάδα αστυνομικών της ομάδας ΜΑΤ-ΥΑΤ, επιχείρησε να προσαγάγει βίαια και εν μέσω έντονων αποδοκιμασιών από τους λοιπούς διερχόμενους δύο πολίτες που απλώς βάδιζαν πίσω του. Ο δημοσιογράφος επιχείρησε να καταγράψει το περιστατικό με τη φωτογραφική του μηχανή και, όταν η κίνησή του αυτή έγινε αντιληπτή, οι αστυνομικοί αφού τον ακινητοποίησαν βίαια του πήραν τη μηχανή και (παρά το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή τους γνωστοποίησε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και το μέσο στο οποίο εργάζεται) και εν μέσω ακατονόμαστων ύβρεων, απαίτησαν να σβήσει τις φωτογραφίες. Όταν στη συνέχεια ο δημοσιογράφος απευθύνθηκε στον επικεφαλής της ομάδας των αστυνομικών ζητώντας στοιχεία, εκείνος του είπε να απευθυνθεί στο Υπουργείο και τον απείλησε ότι εάν δημοσίευε φωτογραφικό υλικό θα μηνυόταν.
· Την Τετάρτη, 29 Ιουνίου 2011 και περί ώρα 13.30’, ο δημοσιογράφος και μέλος της ΕΣΗΕΑ Γιώργος Αυγερόπουλος, κατέγραφε με την κάμερά του μία διμοιρία των ΜΑΤ που ανέβαινε προς τη Βουλή. Ένας εκ των αστυνομικών της διμοιρίας αποσχίστηκε από αυτήν και τον πλησίασε σε απόσταση αναπνοής κοιτώντας τον στα μάτια. Ο δημοσιογράφος σταμάτησε τη λήψη, κατέβασε την κάμερά του και τον ρώτησε τι ήθελε. Ο αστυνομικός, αντί απάντησης και όλως απρόκλητα τον χτύπησε με το γκλομπ.
Οι παραπάνω είναι μερικές από τις περιπτώσεις σκόπιμης επίθεσης κατά δημοσιογράφων με σεξιστικό, προσβλητικό, εξευτελιστικό, ταπεινωτικό, απάνθρωπο, βίαιο τρόπο που συνεχίστηκαν μολονότι την 15-6-2011 αστυνομικά όργανα είχαν προκαλέσει στο δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο βαριά σωματική βλάβη με τη ρίψη εναντίον του χειροβομβίδας κρότου – λάμψης εντός της στοάς της οδού Φιλελλήνων. Ο δημοσιογράφος ασκούσε με επαγγελματική ευσυνειδησία και ευθύνη το καθήκον να καταγράφει τα γεγονότα που διαδραματίζονται εκείνη τη στιγμή χωρίς να συντρέχουν συνθήκες συμπλοκής ή επίθεσης εντός της περιμέτρου που αυτός κινιόταν εκείνη τη στιγμή.
Οι περιστάσεις υπό τις οποίες εκδηλώθηκαν οι ως άνω περιγραφόμενες προσβολές της προσωπικότητας αλλά και οι επικίνδυνες και βαριές σωματικές βλάβες κατά δημοσιογράφων μαρτυρούν την ύπαρξη σκοπού βλάβης και πρέπει να ερευνηθεί αν αυτές οι πράξεις ήταν προσχεδιασμένες προκειμένου να συσκοτιστούν τα αίτια πρόκλησης και επέκτασης των πρόσφατων γεγονότων βίας και καταστροφών στην Αθήνα.
Δεν πρόκειται απλώς για παραβίαση του κανόνα της αναλογίας μεταξύ προσβαλλόμενου αγαθού και προσδοκώμενου οφέλους. Επειδή σε περίπτωση προσχεδιασμένης επιχείρησης δεν αρκεί μόνο η εξέταση της δράσης των αστυνομικών οργάνων αλλά πρέπει να ελέγχεται και τιμωρείται και η δράση εκείνων που έχουν την ευθύνη οργάνωσης και ελέγχου της επιχείρησης, επειδή όπως γίνεται δεκτό σε περίπτωση προσταγής για τη διάπραξη άδικων πράξεων τιμωρείται ως αυτουργός και εκείνος που έχει την ευθύνη της προσταγής, ζητάμε να ελεγχθεί νομίμως η ευθύνη του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, του Διοικητή των μονάδων των Μ.Α.Τ. και κάθε άλλου υπεύθυνου για τις παραπάνω πράξεις και να κληθούν μάρτυρες οι Εμμανουήλ Κυπραίος, Γεώργιος Αυγερόπουλος, Δημήτριος Τρίμης και Σπύρος Χαλικιάς.
Δ..Σ. της Π.Ο.Ε.Σ.Υ.

anemos