Τέσσερα Χρόνια Μνημονίου στην Ελλάδα μέσα απο τον φωτογραφικό φακό!

Η αναβίωση του αμερικάνικου όρου «Great Depression» στην σύγχρονη Ελλάδα. Η οικονομική κρίση αναδιάρθρωσε τους όρους παραγωγής και κατανάλωσης, διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό και σκιαγράφησε το πορτρέτο μιας χώρας σε μαζική κατάθλιψη.



Οι διαδηλώσεις στην Αθήνα καταλήγουν σε βίαιες συγκρούσεις. Ζημιές σε κτίρια μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας με τους δρόμους της πόλης να θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο.



Οι πολίτες διαφωνούν με τα μέτρα λιτότητας στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Αντιμετωπίζονται από την αστυνομία με καταστολή και άκρατη ρίψη χημικών που δημιουργεί αναπνευστικά προβλήματα και μία αποπνικτική ατμόσφαιρα στην πόλη.



Οι ελληνικές κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια επιστρατεύουν την Αστυνομία. Τις μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων χιλιάδες αστυνομικοί βρίσκονται στους δρόμους και η Αθήνα μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη, ενώ και οι ίδιοι οι αστυνομικοί έχουν υποστεί μειώσεις στους μισθούς τους εξαιτίας του Μνημονίου.

Οι διαδηλώσεις συχνά καταλήγουν σε βίαιες συγκρούσεις με την Αστυνομία. Φωτιές και χημικά πνίγουν την πόλη με αποτέλεσμα να προκαλούνται ζημιές σε κτίρια, ορισμένα από τα οποία αποτελούν σπάνια δείγματα αρχιτεκτονικής αξίας.

Οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατακόρυφα. Πάνω από 3000 άνθρωποι αποπειράθηκαν ή αυτοκτόνησαν την περίοδο του Μνημονίου. Στην πλειονότητά τους ήταν άνεργοι ή υπερχρεωμένοι επιχειρηματίες. Η αυτοκτονία του συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα τον Απρίλη του 2012 στην πλατεία Συντάγματος ήταν χαρακτηριτικό παράδειγμα ύστατης πολιτικής διαμαρτυρίας. Στο σημείωμά του έγραφε: «Δεν αυτοκτονώ, με σκοτώνουν».

Κάθε ελληνική οικογένεια βιώνει με τον δικό της τρόπο την κρίση. Ανεργία, μειώσεις μισθών και συντάξεων, χαράτσια, φόροι και αυξήσεις στα βασικά αγαθά έχουν προκαλέσει απόγνωση στις ελληνικές οικογένειες

439.000 παιδιά στην Ελλάδα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε νοικοκυριά που δηλώνουν αδυναμία ικανοποιητικής θέρμανσης και αντίστοιχα αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών διαβίωσης.

Η οικονομική κρίση κατέστρεψε τη μεσαία τάξη που αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και τώρα οδηγείται σε βίαιη φτωχοποίηση. Τα εισοδήματα συρρικνώνονται και ολοένα και πλατύτερα κοινωνικά στρώματα καταδικάζονται στην εξαθλίωση.



Σύμφωνα με στοιχεία μη κυβερνητικών οργανώσεων, στην Αθήνα μόνο, υπάρχουν πάνω απο 25.000 άστεγοι. Παγκάκια, χαρτόκουτα ή οτιδήποτε άλλο βρεθεί χρησιμοιούνται σαν ‘στέγαστρο’, παρά τον βαρύ χειμώνα. Ο Δήμος Αθηναίων αρνείται να στηρίξει αυτή τη μεινότητα παρέχοντας τους κάποιο από τα χιλιάδες άδεια σπίτια της Αθήνας.



Ο Γιώργος, αγρότης και κτηνοτρόφος με τα τρία του παιδιά και την γυναίκα του ζεί σε μια αγροτική περιοχή στο νομό Αρκαδίας. Στα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε σχέση με την υψηλή τιμή στο πετρέλαιο για το τραχτέρ και στις επίσης υψηλές τιμές των ζωοτροφών, τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί και η αδυναμία του να πουλήσει την παραγωγή του. Δουλέυει 12 με 15 ώρες κάθε μέρα και το εισόδημα του εχει συρρικνωθεί κατά 70% μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Η Σταματία είναι μακροχρόνια άνεργη, ανασφάλιστη και με καμμία πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Πληρώνεται μερικά ευρώ για να καθαρίζει σπίτια. Η μόνη βοήθεια για τα απολύτως απαραίτητα που έχει προέρχεται από τους γείτονές της. Ο άντρας της, και αυτός άνεργος, δούλευε σε οικοδομές, μια δραστηριότητα που από το 2011 και μετά έχει σταματήσει σχεδόν σε όλη την χώρα.



Η γενιά του πατέρα μου (64) είναι η τελευταία γενιά που έχει δωρεάν ιατρική περίθαλψη στην Ελλάδα. Το εθνικό σύστημα υγείας έχει συρρικνωθεί σημαντικά.



Το παλιό παντζούρι έγινε τοίχος. Τα κιβώτια καναπές. Οι καλαμιές από το διπλανό ρέμα, ταβάνι. Αντί για κουρτίνες, νάιλον. Αυτό είναι το αυτοσχέδιο σπίτι του Νίκου που έμεινε άστεγος μέσα στην κρίση. Συμβασιούχος υπάλληλος του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που ζούσε στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Τώρα ζει σε ένα ύψωμα της παραλίας, 100 μέτρα από τα κύματα.



H οικογένειες στην Ελλάδα έχουν κάνει τεράστιες περικοπές σε είδη ρουχισμού και υποδημάτων, στις μεγάλες πόλεις αλλά και στην ύπαιθρο, ενώ 7 στους 10 Έλληνες το 2013 δεν πήγαν ούτε μια μέρα διακοπές.

Τον Γενάρη του 2014 οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, αντιδρώντας στην άγρια φορολόγησή τους, στις νέες περικοπές στις επιδοτήσεις, στις αυξήσεις των τιμών στο ρεύμα και το πετρέλαιο καθώς και την μεγαλη αύξηση στο κόστος παραγωγής σε σχέση με την τεράστια πτώση σταδιακά τα τελευταία χρόνια στις τιμές των προιόντων τους. Το μπλόκο της Νίκαιας, με Ιστορία 40 χρόνων, αποτελεί επίκεντρο των αγροτικών κινητοποιήσεων



Τα καροτσάκια είναι συχνό θέαμα στους δρόμους της Αθήνας. Μετανάστες και Έλληνες ψάχνουν τους κάδους για σίδερο και μεταλλικά υλικά , τα οποία τα μεταπωλούν σε σιδεράδες για να βρουν ένα μεροκάματο



Οι μοναδικές επιχειρήσεις που ανθίζουν την εποχή της κρίσης, είναι αυτές που αγοράζουν χρυσό. Οι έλεγχοι που έχουν γίνει δείχνουν ότι οι περισσότερες δεν πληρούν τις νόμιμες διαδικασίες λειτουργίας, ενώ υπάρχουν υπόνοιες ότι συνδέονται με κλοπές και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Απελπισμένοι πολίτες καταφεύγουν σε αυτές πουλώντας σε εξευτελιστικές τιμές κοσμήματα, οικογενειακά κειμήλια ακόμα και δόντια



Σε μια έρευνα του 2012, σε δείγμα 214 ατόμων, το 64,8% είναι άστεγοι για λιγότερο από δύο χρόνια, δηλαδή από τα τέλη του 2010, μια περίοδο που συμπίπτει με την έναρξη της κρίσης. Σε ποσοστό 89,7% είναι Έλληνες και το 10,3% είναι αλλοδαποί. Σε ποσοστό 82,2% είναι άνδρες, το 60,7% είναι μεταξύ των ηλικιών 41 - 55, ενώ το 26,40% είναι μεταξύ των ηλικιών 26 έως 40. Ένας στους πέντε έχει μια πανεπιστημιακή ή τριτοβάθμια εκπαίδευση και το 40% έχουν τελειώσει το λύκειο. Ο Κώστας είναι 57 ετών και ανάπηρος. Έχει χάσει το σπίτι του. Τα βράδια κοιμάται στο αυτοκίνητό του και κατά τη διάρκεια της ημέρας συλλέγει παλιοσίδερα



Περίπου 12 στους 100 κατοίκους της χώρας βρέθηκαν να πληρούν τα κριτήρια της κατάθλιψης σε πανελλαδική έρευνα για την επίδραση της οικονομικής κρίσης στην ψυχική υγεία των κατοίκων. Οι ομάδες του πληθυσμού στις οποίες καταγράφηκε μεγαλύτερη επικράτηση κλινικής κατάθλιψης ήταν γυναίκες, ηλικιακές ομάδες των 35-44 και των 55-64 ετών, τα άτομα με χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, τα άτομα με εισόδημα 0-400 ευρώ, άνεργοι και υποαπασχολούμενοι. Αναφορικά με το φύλο, οι γυναίκες φαίνεται πως πλήττονται από κατάθλιψη σε μεγαλύτερο ποσοστό (15,6%) σε σχέση με τους άνδρες (9%). Το 2008 τα ποσοστά στην χώρα ήταν στο 3,3%, και καθώς η οικονομική κρίση παρατείνεται και βαθαίνει η κατάθλιψη αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα.

To 13,1% των Ελλήνων μαθητών εγκαταλείπει το σχολείο για να βοηθήσει οικονομικά τις οικογένειες τους αναζητώντας δουλειά και την ίδια στιγμή τα δύο τρίτα των νέων ανθρώπων είναι επισήμως άνεργοι

O αριθμός των χρηστών ηρωίνης στην Ελλάδα ανέρχεται στις 100.000 ενώ το 1980 ήταν μόνο 2.000. Από τους χρήστες το 58,9% είναι άνεργοι και το 22,8% έχει σταθερή ή περιστασιακή εργασία

Η πορνεία στην Ελλάδα, με αμέτρητους οίκους ανοχής πλέον είναι ανεξέλεγκτη και έχει αυξηθεί δραματικά κατά τη διάρκεια της κρίσης. Τα στοιχεία της έρευνας από το ΕΚΕΦΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) δείχνουν αύξηση της πορνείας κατά 1.500% μέχρι τις αρχές του 2012. Η ανεργία, η φτώχεια και η κοιωνική περιθωριοποίηση αποτελούν βασικές αιτίες που οδηγούν νέους άνδρες και γυναίκες στην πορνεία απλώς για να επιβιώσουν.



2000 μερίδες φαγητού για το μεσημεριανό γεύμα και 2000 το απόγευμα προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων, για τους άστεγους και τα άτομα με ανύπαρκτο εισόδημα

Το Πέραμα βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Αθήνας. 50 χρόνια πριν, οι κάτοικοι του Περάματος διέμεναν σε καλύβες. Έπειτα από μία σύντομη περίοδο ευημερίας και ανάπτυξη στην περιοχή κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990, η κατάσταση έχει γυρίσει μισό αιώνα πίσω.

Οι συνταξιούχοι βλέπουν διαρκώς τις συντάξεις τους να μειώνονται και τις αποταμιεύσεις μιας ζωής να εξανεμίζονται. Χιλιάδες καλούνται να ζήσουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, εξαθλίωσης και επαιτείας, χωρίς να μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο, ΔΕΗ, τηλέφωνο, νερό, κοινόχρηστα, θέρμανση και φάρμακα.

Στην Ελλάδα το 27% των οικογενειών δε μπορεί να καλύψει βασικές υλικές ανάγκες. Όλο και περισσότεροι πολίτες προστρέχουν στα συσσίτια που διοργανώνει η Εκκλησία, οι ΜΚΟ ή οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για να συντηρηθούν.

Eκτός από τις αυξανόμενες ώρες μαύρης εργασίας και τους πολύ χαμηλούς μισθούς -με ποσοστά μειώσεων να αγγίζουν από 30 εως 40% - ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά στην Ελλάδα σήμερα είναι οι σχεδόν ανύπαρκτοι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Οι εργοδότες ειδικά στην βιομηχανία αρνούνται να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο μειώνουν το κοστος.



Στη Χαλυβουργία Ελλάδος, μία από τις 3 μεγαλύτερες βιομηχανίες χάλυβα, η εργοδοσία, με το επιχείρημα της οικονομικής κρίσης, ζήτησε εκβιαστικά από τους εργαζόμενους να υπογράψουν μειώσεις αποδοχών και ξεκίνησε απολύσεις. Η παραγωγή σταμάτησε και το εργοστάσιο νέκρωσε για 272 μέρες. Οι γυναίκες των απεργών, προερχόμενες κι αυτές από φτωχά λαικά στρώματα και ζώντας σε νοικοκυριά που δεν υπήρχε δεύτερος μισθός, στήριξαν μέχρι τέλους τον αγώνα τους.

Κάποτε, σε αυτά τα ναυπηγεία, δούλευαν 6.000εργάτες. Xαρακτηρίστηκε ο μεγαλύτερος ασθενής της Ελληνικής οικονομίας, μια μακροχρόνια αγοραπωλησία μεταξύ των κυβερνήσεων και ξένων επενδυτών. Έχουν γραφτεί εκατοντάδες κείμενα για σκάνδαλα και υποβρύχια κακής κατασκευής που έγερναν. Τον Οκτώβριο του 2013, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά σταμάτησαν επίσημα την λειτουργία τους με 1100 εναπομείναντες εργαζόμενους να βρίσκονται στον δρόμο.

Στην Ελλάδα η λέξη «εργαζόμενος» έχει δώσει τη θέση της στη λέξη «απασχολούμενος». Είναι μια γλώσσα που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης.

Αποδρομολόγήσεις πλοίων, απολύσεις, χαμηλότατοι μισθοί και εργάσιμες ώρες που ξεπερνούσαν το 15ωρο είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που τα τελευταία 3 χρόνια ναυτεργάτες μαζί με πλήθος άλλων εργαζομένων απεργούν στο λιμάνι του Πειραιά. 56 ναυτεργάτες, πλήρωμα του επιβατηγού-οχηματαγωγού «Πηνελόπη Α» στο λιμάνι της Ραφήνας βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, παραμένουν απλήρωτοι και εγκαταλειμμένοι από την πλοιοκτήτρια εταιρεία. Όσοι είναι από την επαρχία σχεδόν αδυνατούν να δουν τις οικογένειες τους, αφού δεν έχουν ούτε τα χρήματα για να πάνε πίσω. Όσοι από αυτούς είχαν σχέση με το λογιστήριο ισχυρίζονται οτι το τελευταίο καλοκαίρι τα έσοδα του πλοίου ήταν 1,4 εκατομμύρια ευρώ απο το καθημερινό δρομολόγιο, Ραφήνα-Άνδρος-Τήνος-Μύκονος. Όλα αυτά σε μια χώρα που κατέχει μια απο τις πρώτες θέσεις στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία

Στην Βορειοανατολική Χαλκιδική, το νερό του δικτύου ύδρευσης είναι ακατάλληλο προς χρήση λόγω των υψηλών συγκεντρώσεων αρσενικού. Τρία μεταλλεία, Μαντέμ Λάκκο, Μαύρες Πέτρες και Ολυμπιάδα. 27 κάτοικοι της περιοχής, κατηγορούμενοι και προφυλακισμένοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης λόγω των αντιδράσεων και των κινητοποιήσεων εναντίων των εταιριών Ελληνικός Χρυσός και Eldorado Gold που υπολογίζουν τα προσδοκώμενα κέρδη από την εξώρυξη χρυσού, να ανέρχονται στα 13 δις ευρώ.

Αρρώστιες που έχουν αντιμετωπιστεί εδώ και χρόνια από την επιστήμη και έχουν εξαλειφθεί στο δυτικό κόσμο εμφανίστηκαν ξανά στην Ελλάδα του 2012. Στον Έβρο και τη Σκάλα Λακωνίας καταγράφηκαν κρούσματα ελονοσίας. Οι περικοπές δαπανών είχαν σαν αποτέλεσμα να μη γίνουν οι αναγκαίοι ψεκασμοί και να επανεμφανιστεί η ελονοσία.

vice.com

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2014/04/blog-post_5242.html#ixzz2y2NMybFf

Προετοιμάζεται η πολιτική καρατόμηση Βενιζέλου

του Γιώργου Δελαστίκ

Βαρύτατα λαβωμένη πολιτικά βγήκε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, αν και πέρασε το πρώτο άρθρο της καταστροφής διαφόρων επαγγελμάτων με 152 ψήφους και το δεύτερο άρθρο για το ξεπούλημα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε ξένα «κοράκια» αντί πινακίου φακής με 151 ψήφους.
Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στο αποτέλεσμα των ψηφοφοριών. Μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι αυτή η κυβέρνηση θα ήταν ποτέ δυνατόν να πέσει γιατί δεν θα άντεχε να αδικήσει τους γαλακτοπαραγωγούς ή τους φαρμακοποιούς! Όλοι οι… «αντάρτες του γάλακτος», άλλωστε, ψήφισαν πειθαρχικότατα το πολυνομοσχέδιο-καρμανιόλα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν ψηφίσει αδίστακτα τη διάπραξη εγκλημάτων οικονομικής γενοκτονίας δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, θα δίσταζαν να στραγγαλίσουν οικονομικά τρεις χιλιάδες γαλακτοπαραγωγούς και τις οικογένειές τους; Αστεία πράγματα! Ένα θέατρο έπαιξαν κάποιοι από αυτούς.
Αλλού βρίσκεται η πολιτική σπουδαιότητα της Κυριακής, όχι στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Το σημαντικό είναι ότι αυτή τη φορά δεν διαφοροποιήθηκαν από την κυβερνητική πολιτική «κάποιοι» βουλευτές, αλλά κορυφαία στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Έναρξη αποκαθήλωσης

Η πολιτική σημασία του γεγονότος αυτού έγκειται στο ότι σηματοδοτεί την έναρξη των διαδικασιών της βέβαιης αποκαθήλωσης του Ευάγγελου Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της πιθανής καθαίρεσης του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, από την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, αν όντως τα κυβερνητικά κόμματα πάνε τόσο άσχημα στις ευρωεκλογές όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Πολιτική γκιλοτίνα έστησαν για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, η καταψήφιση του άρθρου για τις τράπεζες από τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και το «παρών» αντί της υπερψήφισης από τον επί χρόνια πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη.
Μπορεί να… «κατάπινε γουστέρες» ο Βενιζέλος, αλλά τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε τολμήσει, φυσικά, να διαγράψει κανέναν από τους δύο επειδή γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε άμεση ανατροπή της κυβέρνησης. Οι 14 από τους 27 βουλευτές που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ θεωρούνται της επιρροής του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Βενιζέλος υποχρεώθηκε να αρκεστεί σε καταγγελίες για «υποκρισίες και πολιτικά παιχνίδια», αλλά η πολιτική αποδυνάμωσή του και η ουσιαστική απώλεια του ελέγχου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ εκ μέρους του είναι παραπάνω από εξόφθαλμες.
Είναι φανερό ότι στήνεται το σκηνικό για την αντικατάσταση του Ευάγγελου Βενιζέλου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ με συνοπτικές διαδικασίες αμέσως μετά το αναμενόμενο κακό αποτέλεσμα στις ευρω-εκλογές.

«Σιγοψήσιμο» Σαμαρά
Η επίδειξη ισχύος εκ μέρους των εσωκομματικών αντιπάλων του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έχει πανικοβάλει το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς και από το εσωτερικό της ΝΔ εστάλησαν σοβαρότατα μηνύματα προς τον πρόεδρο της. Απλώς ο Αντώνης Σαμαράς έχει επίγνωση του γεγονότος ότι στο πλαίσιο της ΝΔ οι διαφωνίες είναι μεμονωμένες, επομένως αντιμετωπίσιμες, ενώ αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να ανατρέψει τον Βενιζέλο, άρα και την κυβέρνηση, οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσει.
Το γεγονός όμως ότι ο πρωθυπουργός διέγραψε το βράδυ της Κυριακής τον Νικήτα Κακλαμάνη επειδή αυτός ψήφισε «παρών» στο πρώτο άρθρο του πολυνομοσχεδίου δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Συνιστά βαρύ πλήγμα για τον Αντώνη Σαμαρά.
Πρώτα πρώτα, το γεγονός ότι ο Ν. Κακλαμάνης αποφάσισε να διαφοροποιηθεί δεν οφείλεται στους… γαλακτοπαραγωγούς της Κυψέλης ή του Παγκρατίου ούτε στους φαρμακοποιούς των Πετραλώνων, του Νέου Κόσμου ή των Πατησίων. Είναι προφανές ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης συνειδητοποίησε πως όσο παραμένει στη Νέα Δημοκρατία είναι αδύνατον να διεκδικήσει με πιθανότητες εκλογής τη δημαρχία στο Δήμο Αθηναίων. Πρέπει να αναμένεται σύντομα μεταπήδηση του Ν. Κακλαμάνη σε άλλο πολιτικό κόμμα.
Είναι φανερό ότι «σιγοψήνουν» και τον Αντώνη Σαμαρά οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, καιροφυλακτώντας για να δουν αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι όντως γύρω στο 20%, ούτως ώστε να αρχίσουν την επίθεση για την κατάληψη της ηγεσίας στη ΝΔ.

Οι «εφεδρείες»
Στο μεταξύ, οι (μάλλον κατ’ όνομα πλέον) βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Βασίλης Οικονόμου και Γρηγόρης Ψαριανός απείχαν της ψηφοφορίας για να μην ψηφίσουν κατά του πολυνομοσχεδίου, όπως ήταν η γραμμή του κόμματος.
Αντιθέτως, κανένα πρόβλημα δεν είχαν να παραστούν και να ψηφίσουν με χέρια και με πόδια υπέρ του πολυνομοσχεδίου ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο υπαρχηγός του Χρήστος Αηδόνης. Αυτοί μόνο τυπικά δεν έχουν επιστρέψει ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, μετά την παταγώδη αποτυχία τους να βρουν κανέναν οπαδό ή ψηφοφόρο! Απλώς, επειδή το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, ψάχνουν κι αυτοί να βρουν πού θα κολλήσουν για να συνεχίσουν, ει δυνατόν, την πολιτική τους καριέρα.
Επειδή όμως ο Α. Λοβέρδος είναι πολύ εκτεθειμένος ως κορυφαίος μνημονιακός παράγοντας που υπηρέτησε από υπουργικές θέσεις τα μνημονιακά συμφέροντα καταστρέφοντας τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τα υπόλοιπα κόμματα αποφεύγουν την επαφή μαζί του, γιατί θεωρούν ότι βλάπτει ανεπανόρθωτα την εικόνα τους στα μάτια των ψηφοφόρων.
Με εφεδρείες αυτού του τύπου είναι φανερό ότι δεν μπορούν να πάνε μακριά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος…

Πρόβλημα του συστήματος
Το κατεστημένο ενδέχεται σύντομα να αντιμετωπίσει ένα προσωρινό μεν, αλλά σοβαρό πρόβλημα εκπροσώπησης -σε κομματικό επίπεδο- των συμφερόντων του.
Το ΠΑΣΟΚ είναι «ξοφλημένο» εντελώς ως κόμμα-πυλώνας του συστήματος. Μόνο ως «τσόντα» για το σχηματισμό κυβέρνησης μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί – κι αυτό αν συνεχίσει να υπάρχει, πράγμα αμφίβολο.
Αν όμως η Νέα Δημοκρατία πάρει γύρω στο 20% στις ευρωεκλογές, το πιθανότερο είναι ότι θα μπει κι αυτή σε διαλυτική κρίση κατά το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που λόγω της αποσύνθεσης του τελευταίου, εξαιτίας του αναμενόμενου αποτελέσματος στις ευρωεκλογές, καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και προκηρυχθούν βουλευτικές εκλογές περί τα τέλη Ιουνίου.
Σε μια τέτοια περίπτωση όμως όχι μόνο η νίκη και ο σχηματισμός κυβέρνησης από ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιη, αλλά επιπλέον ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική κυβερνητική λύση για το σύστημα.
Πρέπει να αντικατασταθούν από νέα κόμματα της Δεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Νέα, ισχυρά κόμματα με αξιόλογη απήχηση στο λαό όμως δεν φτιάχνονται σε έναν ή δύο μήνες. Χρειάζονται χρόνο.

Μοναδική επιλογή
Το οικονομικό κατεστημένο θα βρεθεί σε μια απρόσμενη θέση: δεν θα υπάρχει συστημικό κόμμα ικανό να κυβερνήσει – για κάποιο χρονικό διάστημα, εννοείται. Τι θα κάνει;
Μια δυσάρεστη κυβέρνηση είναι πάντα για τους επιχειρηματικούς κύκλους πολύ καλύτερη από το χάος της ακυβερνησίας. Κατά παράδοξο τρόπο, λοιπόν, αν η ΝΔ καταρρεύσει στις ευρωεκλογές του Μαΐου και οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο, το σύστημα δεν έχει παρά μία και μοναδική επιλογή: να στηρίξει, όχι απλώς να ανεχθεί, μια… κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο!
Εννοείται, φυσικά, ότι, παράλληλα με τη στήριξη που θα παρέχει, θα καταβάλλει προσπάθειες επιτάχυνσης της ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα, του εγκλωβισμού του στην υπηρέτηση της συστημικής πολιτικής, της μετάλλαξής του σε κεντροαριστερό συστημικό πυλώνα του συστήματος.
Η έκβαση αυτής της προσπάθειας δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων, θα κριθεί στην πράξη. Εξαρτάται από την αντίσταση του Αλέξη Τσίπρα. Από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα ώστε να μην επιτρέψει κυβερνητικές παλινωδίες. Από τους εκβιασμούς που θα ασκήσει μέσω ευρώ και EE η Γερμανία. Από τα συγκυριακά συν τα μόνιμα συμφέροντα του ελληνικού κατεστημένου. Από την ταχύτητα με την οποία το σύστημα θα κατορθώσει να συγκροτήσει στην Ελλάδα νέο κόμμα που να ενοποιεί τη δεξιά παράταξη ώστε να το χρησιμοποιήσει για να αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πολλά άλλα.
Οι μάχες θα είναι πολλές και πολύ σκληρές. Αυτές θα κρίνουν τον πόλεμο, όχι οι εκτιμήσεις.

Επίκαιρα

Το σκάνδαλο των τραπεζών με απλά λόγια

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να μιλάμε για πράγματα που ισχύουν και όχι για αόριστες πολιτικές.

Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εκ των πραγμάτων συνδέεται με την Οικονομία. Οι μεταβολές σε μια επιχείρηση όπως η τράπεζα, επηρεάζει ή μπορεί και να καθορίζει την Οικονομία, άρα και την κοινωνία. Αυτό είναι ένα δεδομένο.

Το δεύτερο είναι πως οι τράπεζες από τα τέλη τη δεκαετίας του ‘80 δεν λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή δεν παίρνουν τα χρήματα των καταθετών με τα οποία επενδύουν δίνοντας κέρδη στον καταθέτη μέσω των τόκων. Οι τράπεζες επέλεξαν έναν τρόπο λειτουργίας που υπόσχεται άλλου είδους κέρδη. Δηλαδή δημιουργούν «επενδύσεις» και «προϊόντα», τα οποία είναι εικονικά, αποκαλούνται με διάφορα εξωτικά ονόματα και υπόσχονται μεγάλη κερδοφορία αν και αποκρύπτουν το ρίσκο. Ένα τραπεζικό προϊόν για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα «στοίχημα» για το αν θα βρέξει στο Κάιρο ή αν θα καταρρεύσει η οικονομία της Ελλάδας. Όσο και αν φαίνεται απλοϊκό το παράδειγμα, είναι μια πραγματικότητα. Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει έναν εξωπραγματικό, ιπποδρομιακό καπιταλισμό, που δεν σχετίζεται ούτε με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, ούτε με το κοινωνικό όφελος απαραίτητα.

Παρ όλα αυτά, επειδή οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που συγκεντρώνουν χρήμα και συνδέονται με την Οικονομία, η σταθερότητά τους είναι πραγματικά ένα ζητούμενο. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν οι Τράπεζες ενεργούν ή βάζουν προϊόντα στην αγορά έχουν ως προβληματισμό τη σταθερότητά τους ή το τι ζημιά θα κάνουν στην Οικονομία της χώρας. Τους ενδιαφέρουν τα κέρδη. Η κατάρρευση της Lehman Brothers, από την οποία ξεκίνησε η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια αρκετά ισχυρή απόδειξη γι αυτό. Έτσι παρότι το επιχείρημα της ευστάθειας που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για να εξασφαλίζουν την κρατική βοήθεια (ναι την κρατική παρά τον καπιταλισμό που υπηρετούν και τον αντικρατισμό τους) δεν είναι ο θεός που προσκυνούν (αυτός είναι το κέρδος) αλλά ο ψευδοπροφήτης που χρησιμοποιούν για να πιστέψουν τα πλήθη στην απάτη τους.

Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση, οι έλληνες τραπεζίτες, με πρώτο και κύριο τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλο, υποστήριζαν πως η Ελλάδα δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, γιατί οι ελληνικές τράπεζες ήταν ισχυρές και δεν είχαν εκτεθεί σε τοξικά προϊόντα όπως αυτά που οδήγησαν στην πτώση την αμερικανική Lehman Brothers. Στο αμέσως επόμενο διάστημα, η τραπεζική φιλολογία άλλαξε, οι τράπεζες εμφανίστηκαν να μολύνονται από την κρίση μέσω του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας και να χρειάζονται κρατική στήριξη.

Οι κυβερνήσεις δεν σεβάστηκαν την βασική αρχή της αγοράς και του δικού τους νεοφιλελευθερισμού που λέει «ο ισχυρός στην οικονομία προχωρά και ο αδύναμος πρέπει να βγαίνει από την κούρσα και να πεθαίνει». Αντιθέτως ανακεφαλαιοποίησαν τις τράπεζες, δηλαδή δανείστηκαν με υψηλά επιτόκια για να εξασφαλίσουν ρευστό στις τράπεζες. Το δάνειο αυτό το πληρώνουμε εμείς.

Γιατί όμως κατέρρευσαν οι «ισχυρές» ελληνικές τράπεζες που μερικά χρόνια πριν διαφήμιζαν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα στα Βαλκάνια; Γιατί αναγκάστηκαν να αγοράσουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου τα οποία κουρεύτηκαν, απαντούν οι τραπεζίτες. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι η μισή αλήθεια.

Κατ αρχήν το να αποφασίζει μια τράπεζα να επενδύσει σε ένα προϊόν, όπως η αγορά των ομολόγων του Δημοσίου, είναι ένα ρίσκο το οποίο αποφασίζει να πάρει. Αν για παράδειγμα τα ομόλογα του Δημοσίου δεν κουρεύονταν, αλλά είχαν κέρδη, οι τράπεζες θα μοίραζαν μέρισμα στους έλληνες πολίτες; Άρα ακόμη και αυτή η αγορά των ομολόγων, ήταν μια απόφαση  ρίσκου την οποία έπρεπε να πληρώσουν. Ακόμη όμως και αυτό το κούρεμα που αποφασίστηκε, (ένα ακόμη σκάνδαλο Βενιζέλου) ενώ κούρεψε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία καταστρέφοντάς τα, δεν πείραξε άλλους επενδυτές των οποίων δεν κουρεύτηκαν τα ομόλογα.

Οι ζημιές όμως των τραπεζών δεν προήλθαν από τα ομόλογα του Δημοσίου όπως θέλουν να λένε οι τραπεζίτες. Οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν χρήματα. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις τους  προέρχονταν από διαδοχικές δανειοδοτήσεις που έκαναν ο ένας στον άλλο. Δηλαδή η Τράπεζα Α, δάνειζε μια offshore εταιρεία η οποία ήταν συμφερόντων της Τράπεζας Β, για να εμφανιστεί ρευστότητα. Μετά η Τράπεζα Β, δάνειζε μια άλλη εταιρεία συμφερόντων της Α η οποία έκανε αύξηση κεφαλαίου της Α. Το εικονικό χρήμα έκανε κύκλο με την άδεια της Τράπεζας της Ελλάδας δίνοντας μια ψεύτικη εικόνα ευρωστίας και χρήματος για τις Τράπεζες.

Οι τραπεζίτες όμως έκαναν ακόμη μεγαλύτερα αίσχη. Έδιναν δάνεια σε offshore εταιρείες που ανήκαν στους ίδιους και τις οικογένειές τους, χωρίς εγγυήσεις και στη συνέχεια χρέωναν τα θαλασσοδάνεια στις ζημιές της Τράπεζας κλέβοντας τους μικρομετόχους. Έδιναν επίσης δάνεια σε επιχειρηματίες (πάντα χωρίς εγγυήσεις) οι οποίοι έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου σε άλλες δικές τους επιχειρήσεις. Έτσι δημιουργούσαν εικόνα ισχυρών επιχειρήσεων, με δανεικά και αγύριστα, χειραγωγώντας και εξαπατώντας τους επενδυτές που επένδυαν στις ίδιες επιχειρήσεις εξαιτίας της πλαστής εικόνας που είχε δημιουργηθεί.

Πολλοί τραπεζίτες πουλούσαν ή νοίκιαζαν στις τράπεζές του ή στο Δημόσιο, κτήρια τα οποία είχαν αγοράσει με δάνεια των τραπεζών τους αλλά μέσω παρένθετων προσώπων σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών.

Ταυτόχρονα δανειοδοτούσαν τα κόμματα, ώστε να έχουν την πολιτική κάλυψη και τα ΜΜΕ για να εξασφαλίζουν τη σιωπή για τα σκάνδαλά τους. Μεγάλα ποσά τα έβγαλαν στο εξωτερικό μέσα από κομπίνες με τα υποκαταστήματα των Τραπεζών που άνοιγαν στα Βαλκάνια. Δημιούργησαν μέσα από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ την εικόνα οικονομικού τραπεζικού θαύματος στα Βαλκάνια, και διοχέτευσαν έτσι ποσά σε δανειολήπτες του εξωτερικού που δεν ήταν άλλοι από τους εαυτούς τους.

Όλα αυτά τα σκάνδαλα και η ευθεία ληστεία του χρήματος, εμφανίστηκε ως μόλυνση από την κρίση. Οι μαύρες τρύπες από τη ληστεία και τη συναλλαγή με τη διαπλοκή (600 εκατομμύρια είχε πάρει το ALTER από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις) εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της κρίσης. Έτσι στο όνομα της ευστάθειας των τραπεζών, αυτές ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα χρήματά μας. Όχι όμως οι τράπεζες, αλλά οι τραπεζίτες. Οι τράπεζες δεν ελέγχθηκαν πριν ανακεφαλαιοποιηθούν, ώστε να βρεθεί ποιό κομμάτι της ζημιάς οφείλεται στην κρίση και ποιό στη ληστεία. Οι τραπεζίτες, αυτοί που είχαν ρίξει τις τράπεζες έξω (αν δεν τις είχαν ληστέψει) θεωρήθηκαν ικανοί να συνεχίσουν να διοικούν τις τράπεζες.

Το κράτος μέσα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πήρε το 80% των μετοχών των τραπεζών αλλά χωρίς το κράτος να μπορεί να ασκήσει καμία διοίκηση. Ενώ η ανακεφαλαιοποίηση έγινε για να υπάρξει σταθερότητα, ρευστότητα και λειτουργία της ελληνικής οικονομίας, τα δάνεια σταμάτησαν, οι επιχειρήσεις που έπρεπε να σωθούν άρχισαν να κλείνουν και τα σπίτια να πλειστηριάζονται. Συνέχισαν βέβαια να παίρνουν δάνεια μη παραγωγικές επιχειρήσεις όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, παρά τα χρέη τους και τις ζημιές τους και βέβαια και διαφήμιση από τις τράπεζες. Το Mega για παράδειγμα, με ζημιές 25 εκατομμύρια, χρέη 200 εκατομμύρια πήρε δάνειο 110 εκατομμύρια για να συνεχίσει να λειτουργεί και κυρίως να υποστηρίζει πως η κυβέρνηση και οι τράπεζες ακολουθούν σωστή πολιτική. Ποια τραπεζική διαδικασία μπορεί να κρίνει ως επωφελές ένα τέτοιο δάνειο; Αντίστοιχα δάνεια έχουν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.

Αφού ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι Τράπεζες η κυβέρνηση προχώρησε την Κυριακή στην κορωνίδα του σκανδάλου. Με το άρθρο 2 του «πολυνομοσχεδίου» δίνει τη δυνατότητα στους παλιούς αποτυχημένους τραπεζίτες, να επαναγοράσουν τις μετοχές τους, όχι στην τιμή που τις αγόρασε το κράτος (ΤΧΣ) με την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά σε εξευτελιστικές τιμές. Δηλαδή για παράδειγμα στη Eurobank, ενώ το κράτος αγόρασε τις μετοχές της Τράπεζας με 1,24 ευρώ ανά μετοχή, τώρα ο τραπεζίτης μπορεί να αγοράσει πίσω τις μετοχές με 30 λεπτά. Δηλαδή η κυβέρνηση θεσμοθέτησε όχι μόνο την προκλητική επιστροφή των μετοχών αλλά και τη δεδομένη απώλεια χρημάτων που έχουμε ήδη καταβάλει. Πλήρωσε, έσωσε τις τράπεζες και τώρα τις παραδίδει πίσω στους διαφθαρμένους τραπεζίτες τους οποίους ποτέ δεν ήλεγξε.

Ας αφήσουμε το ηθικό, πολιτικό και οικονομικό κομμάτι του σκανδάλου και ας πάμε στις παραβάσεις με βάση αυτούς τους ίδιους τους νόμους της αγοράς. Η ελληνική κυβέρνηση η οποία καταγγέλλει τον κρατισμό σε βαθμό που να απολύει δημόσιους υπαλλήλους μέσα από μια πρωτοφανή δαιμονοποίηση, παρεμβαίνει ως κρατική οντότητα υπέρ των τραπεζών. Όχι μόνο ζημιώνει το ελληνικό Δημόσιο, αλλά παραβαίνει το ευρωπαϊκό δίκαιο. Η Ελλάδα έχει καταδικασθεί στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για επιδοτήσεις που έχει δώσει σε εταιρείες (πχ ΟΣΕ, Ολυμπιακή) αφού θεωρείται πως έτσι καταστρατηγεί την αρχή της ανταγωνιστικότητας και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Οποίο θαύμα λοιπόν, η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου, επιδοτεί τους τραπεζίτες, δίνοντάς τους σε τιμές ευκαιρίας πίσω τις τράπεζες τις οποίες χρησιμοποίησε για την αφαίμαξη των πολιτών.

Είναι η ίδια κυβέρνηση η οποία έχει ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα κατά των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων (πάλι στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της αγοράς) την ίδια ώρα που με νόμους και σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, έχει δημιουργήσει ολιγοπώλιο μόλις τεσσάρων τραπεζών.

Άλλωστε τα νομοσχέδια που καταθέτει κάθε μέρα είναι γεμάτα αδιόρατες ρυθμίσεις με τις οποίες αμνηστεύονται όσοι έχουν παράνομα ευνοήσει το προκλητικό καθεστώς λειτουργίας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια ρύθμιση είναι η τροπολογία που απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τους τραπεζίτες και τους υπαλλήλους που δανειοδότησαν χωρίς εγγυήσεις τα κόμματα. Τα χρήματα αυτά, πάνω από 270 εκατομμύρια για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, θα πληρωθούν φυσικά από εμάς. Ο ίδιος ο Βενιζέλος, έκανε νόμο με τον οποίο παρέχει στον εαυτό του ασυλία για την απόφασή του να δώσει στην Proton Bank του Λαυρεντιάδη, παρανόμως 100 εκατομμύρια ευρώ.

Οι τράπεζες δεν λειτουργούν πια σκανδαλωδώς έστω ως κομμάτι της Οικονομίας αλλά είναι οι ίδιες η εξουσία. Άλλωστε με το νόμο  4021/11 (φυσικά του Βενιζέλου) στην Τράπεζα της Ελλάδος και στις Τράπεζες, ανατίθενται εξουσίες πέρα από τον έλεγχο και τη λειτουργία της κυβέρνησης και της Βουλής. Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αυτές είναι το κράτος;

koutipandora

Ο Μπαλτάκος, ο Κασιδιάρης και ο «βατράχος»!

Ο Μπαλτακος στριμώχθηκε απ το φασίστα και ξέρασε την μπόχα που κρύβει ο οχετός της κυβέρνησης …τι να σου κάνω τώρα εγώ ψηφοφόρε μου που νόμιζες ότι το πλεόνασμα ήταν χρήματα και όχι σκατα‼! 

Λίγο αργότερα (μετά το μπουνιδι του «βατράχου») έδωσε στην δημοσιότητα ο Μπαλτακος επιστολή πασπαλισμένη μετάνοια “…με έβαλε κάτω από τα εικονίσματα και εξομολογήθηκα την αλήθεια , τι θέλατε να κάνω να πέσουν οι Άγιοι στο κεφάλι μου; Αμαρτία..‼”

dranis7.wordpress.com

ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Στην εποχή μας ζούμε περίεργες καταστάσεις που ξεφεύγουν από αυτά που γνωρίζουμε ή μάθαμε άλλοι στα σχολικά ή πανεπιστημιακά θρανία και άλλοι στο πεζοδρόμιο, άλλωστε και αυτό είναι ένα σημαντικός χώρος μάθησης, ένα ιδιόρρυθμο «ανοικτό» πανεπιστήμιο.

Λίγο πολύ όλοι μάθαμε, άλλοι με επιστημονικούς όρους και άλλοι την γενική όπως την καταλαβαίνει ο καθένας από τα βιώματά του, την έννοια του όρου «φασισμός».

Ως «φασισμό» αρχικά χαρακτηρίζουμε μια αυταρχική πολιτική ιδεολογία, ένα κίνημα που σκοπό και στόχο έχει να θέσει το έθνος κάτω από τις έννοιες που το προσδιορίζουν είτε αυτές είναι βιολογικές, πολιτισμικές ή.......

ιστορικές συνθήκες, πάνω από κάθε άλλη αξία.

Σήμερα, η έννοια της λέξης "φασισμός"  χρησιμοποιείται πολλές φορές για να χαρακτηρίσει πρόσωπα, θεσμούς ή καταστάσεις που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με την αρχική έννοια του όρου.

«Το ουσιαστικό "φασισμός" και το επίθετο "φασίστας" χρησιμοποιούνται σήμερα πολλές φορές, εκτός από τον αρχικό ορισμό, την εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία που πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία του Μουσολίνι και αναπτύσσεται από τους Γερμανούς Ναζιστές και άλλους και που προτείνει έναν απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης, από έναν συγκεκριμένο Αρχηγό, που θα συνενώσει όλες τις τάξεις σε ένα Έθνος, που μάλιστα είναι το ανώτερο έθνος και έχει προορισμό να κυριαρχήσει στα άλλα, "κατώτερα" έθνη και φυλές), και σε μια πολύ ευρύτερη λανθασμένη έννοια, προσδιορίζοντας ως "φασισμό" γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων».

Στις μέρες μας η νοοτροπία του φασισμού έχει επεκταθεί και έχει γίνει κυρίαρχη ιδεολογία από το οικογενειακό περιβάλλον, το εργασιακό, το μαθησιακό και έχει κατακυριεύσει και την πολιτική ζωή του τόπου, άσχετα αν όλοι από τον πατέρα του σπιτιού μέχρι τους εθνοπατέρες διατυμπανίζουν δεξιά και αριστερά τις αρετές και την ωφέλεια της «δημοκρατίας». Άλλωστε είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι στο όνομα της Δημοκρατίας έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα και έχουν  χυθεί ποτάμια αίματος σε βάρος αυτής της ίδιας της Δημοκρατίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκφασισμού της εποχής μας είναι η συμπεριφορά της τηλεόρασης και κυρίως των καναλιών που θεωρούνται «συστημικά» κυρίως επειδή στηρίζουν με τις ενέργειές τους  το σύστημα, δηλαδή την εκάστοτε επικρατούσα πολιτική κατάσταση και ωραιοποιώντας τις όποιες επιλογές της  εξυμνώντας πρόσωπα που οι πολίτες αναθεματίζουν και επιλογές και μέτρα που οι πολίτες αποστρέφονται και απορρίπτουν.

Και αυτό γιατί υπάρχει αλληλεξάρτηση κυρίως με κίνητρο «οικονομικό» από την πλευρά της κρατούσας πολιτικής κατάστασης για «χρηματοδότηση» συνήθως με παράτυπο έως παράνομο τρόπο, για την ανακούφιση των χρεοκοπημένων «διαύλων επικοινωνίας και προπαγάνδας» και σαν αντιγύρισμα και «διάφορο» την υποστήριξη και προβολή των εξουσιαστικών θέσεων προβάλλοντας και αντιστρέφοντας τα όποια αρνητικά τους σε επιτυχίες και ωφελήματα.

Πρόσφατο και όχι μοναδικό παράδειγμα αποτελεί η περιπέτεια που εξελίχθηκε τις τελευταίες μέρες με την υπόθεση Μπαλτάκου, που ξεδίπλωσε στην επιφάνεια όλη την φασιστική νοοτροπία που διέπει τους κυβερνώντες στην προσπάθεια της διατήρησης με νύχια και με δόντια της καρέκλας της εξουσίας.

Μεγκάλο (ενημερωτικό και ανεξάρτητο υποτίθεται) κανάλι όταν βγήκε  στη φόρα η συνομιλία του Μπαλτάκου με τον βουλευτή της Χ.Α. Κασιδιάρη, αγνόησε και παρέκαμψε την ουσία και τις απόψεις του κυβερνητικού  μεγαλοστελέχους και των όσων αποκαλυπτικών και αποκρουστικών  αποκαλύφθηκαν και εστίασε την κριτική του στο κατά πόσον η ενέργεια του Κασιδιάρη ήταν νόμιμη ως προς την καταγραφή και δημοσιοποίηση της συζήτησης αυτής.

Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι μόνο τωρινό, ούτε μόνο ελληνικό. Αν ανατρέξουμε σε ιστορικές ρήσεις προσώπων που έχει καταγράψει η ιστορία θα διαπιστώσουμε πόσο διαχρονικός είναι ο φασισμός και τα παρακλάδια του και πόσο δύσκολα ή μάλλον πόσο αδύνατο είναι το   ξερίζωμα της ανθρωποκτόνου και διαστροφικής αυτής  νοοτροπίας.

Έχουν πει λοιπόν:

- Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.

(Umberto Eco, 1932-, Ιταλός συγγραφέας)

-Όταν ο λαός φοβάται την κυβέρνηση, υπάρχει τυραννία. Όταν η κυβέρνηση φοβάται το λαό, υπάρχει ελευθερία

Τόμας Τζέφερσον, 1749-1826, Αμερικανός πρόεδρος [1801-1809]

-Αυτή και μόνο είναι η ρίζα από όπου ξεπετιέται ένας τύραννος:  όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά είναι ο προστάτης.

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

-Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.

Jean-Paul Sartre, 1905-1980, Γάλλος φιλόσοφος

-Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

(σχολιάζοντας τους πανηγυρισμούς μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου)

-Τα όρια των τυράννων καθορίζονται από την ανοχή αυτών που καταπιέζουν.

Frederick Douglass, 1817-1895, Αφροαμερικανός ακτιβιστής & απελευθ.σκλάβος

-Η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό, όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία.

Montesquieu, 1689-1755, Γάλλος στοχαστής

-Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα στη Γερμανία από την εποχή του Χίτλερ, στον τομέα της καταπίεσης, είναι το στυλ. Έχει γίνει λιγότερο μπαρόκ και περισσότερο αποτελεσματικό.

-Από τη Monde Diplomatique

Οι δικτάτορες μπόρεσαν να αναδειχθούν μόνο χάρη στην εφεύρεση του μικροφώνου. 

Ανώνυμος

καφενειο

Προδομένος αισθάνεται ο Άδωνις Γεωργιάδης: «Ρουφιάνοι οι χρυσαυγίτες»

Ρουφιάνους αποκάλεσε ο Άδωνις Γεωργιάδης τους χρυσαυγίτες, εμφανώς εκνευρισμένος για τις αποκαλύψεις περί υπογείων σχέσεων μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής.

Και έχει απόλυτο δίκιο σ' αυτό, γιατί ποτέ δεν αποκαλείς ρουφιάνο αυτόν που εξαρχής θεωρείς αντίπαλο ή εχθρό σου, γιατί με αυτόν είσαι ούτως ή άλλως σε πόλεμο και είναι αυτονόητο ότι ο ρόλος του είναι να σε βλάψει καθ' οιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, ποτέ στην Κατοχή δεν αποκάλεσαν...

ρουφιάνους τους Γερμανούς κατακτητές.

Ρουφιάνους αποκαλείς αυτούς με τους οποίους ανήκεις στον ίδιο χώρο, συναναστρέφεσαι και έχεις αλισβερίσια μαζί τους και χαίρουν της εμπιστοσύνης σου, αλλά ξαφνικά, για ιδιοτελείς συνήθως σκοπούς, σε προδίδουν στον εχθρό.

Οπότε δεν μας λέει και τίποτα καινούριο ο Άδωνις Γεωργιάδης. Απλά επιβεβαιώνει με τον τρόπο του αυτό που όλοι ξέραμε και που εντέλει πιστοποιήθηκε περίτρανα με το βίντεο του Μπαλτάκου.

Από jungle-report

"μικρά γουρουνάκια σε ομαδικό κατούρημα, υπό τα παραγγέλματα του αρχηγού"...

The Bloopers Team (web radio)

Συγκινητικές Στιγμές από την Μάνα Φύση
Χοιροστάσιο: "μικρά γουρουνάκια σε ομαδικό κατούρημα, υπό τα παραγγέλματα του αρχηγού"

sibilla

Αυτοί διώχνουν τον Βενιζέλο.Κινήσεις για ανατροπή Βενιζέλου και επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ

Εντείνεται η εσωκομματική αμφισβήτηση. Παπανδρεϊκοί, παλιά φρουρά και "σοσιαλιστές" θέτουν θέμα ηγεσίας

Ο Κώστας Λαλιώτης φέρεται ότι υποστηρίζει την πρωτοβουλία για συνέδριο επανίδρυσης και αλλαγή ηγεσίας

Αναβρασμός επικρατεί στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, καθώς εντείνεται η κριτική για τις επιλογές Βενιζέλου και σε όλες της βαθμίδες οργάνωσης του κόμματος εκφράζονται διαφωνίες και αντιρρήσεις για την ακολουθούμενη πολιτική απόλυτης σύμπλευσης με τη ΝΔ. Βλέποντας τα δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματος να παραμένουν χαμηλά και το εγχείρημα της "Ελιάς" να μην αποδίδει, βουλευτές και στελέχη του κομματικού μηχανισμού μιλούν για "κρίση πολιτικής ταυτότητας" του ΠΑΣΟΚ και θέτουν ανοιχτά θέμα ηγεσίας. Σύμφωνα με πληροφορίες,  ομάδα στελεχών έχει αναλάβει πρωτοβουλία για τη διοργάνωση "συνεδρίου επανίδρυσης", όπου θα αποσαφηνισθεί και η ιδεολογική φυσιογνωμία του κινήματος. Η πρωτοβουλία υποστηρίζεται από ιστορικά στελέχη του Κινήματος, όπως ο Κώστας Λαλιώτης.

Οι εσωτερικές διαφωνίες και η αμφισβήτηση κατά Βενιζέλου  ήρθαν στο προσκήνιο με αφορμή και την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, για το οποίο υπήρχαν έντονες αντιδράσεις  μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ομως η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, η οποία μετατράπηκε από την κυβέρνηση σε ψήφο εμπιστοσύνης, άλλαξε τα πράγματα και οι διαφωνίες συγκαλύφθηκαν πρόσκαιρα.

Το πρόβλημα για τον Ευ. Βενιζέλο και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον οι μεμονωμένοι "αντάρτες" που εκφράζουν διαφορετικές απόψεις κατά περίπτωση, αλλά  η δραστηριοποίηση μιας πραγματικής εσωκομματικής αντιπολίτευσης, συγκροτούμενης κυρίως από "παπανδρεϊκούς" και από παλιά στελέχη της ακραιφνούς "σοσιαλιστικής" πτέρυγας.  Αυτές οι δύο ομάδες είναι ανοιχτές, δεν έχουν ακόμη  χαρακτηριστικά οργάνωσης, αλλά πραγματοποιούν επαφές και ζυμώσεις, προετοιμάζοντας το έδαφος για τις επόμενες κινήσεις. Εχοντας κοινές ιδεολογικές αναφορές και διαύλους επικοινωνίας, δεν αποκλείεται σύντομα να "συναντηθούν", συγκροτώντας ένα ισχυρό ρεύμα.

Στους  "παπανδρεϊκούς" περιλαμβάνονται πολλοί πρώην βουλευτές, υπουργοί και ηγετικά στελέχη,καθώς και περιφερειακά στελέχη του κομματικού μηχανισμού, που έχουν περιθωριοποιηθεί ή αδρανοποιήθηκαν μετά το 2010. Αυτοί θέτουν ευθέως θέμα ηγεσίας,  συμμετέχουν στις διεργασίες και  περιμένουν το σωστό timing για να αναλάβουν  πρωτοβουλία ανατροπής του Ευ. Βενιζέλου.

 Σε παράλληλους δρόμους κινείται η ομάδα των "σοσιαλιστών", αποτελούμενη κυρίως από παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που είχαν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο τη "χρυσή δεκαετία" του Κινήματος, το 1974-1965.

Δηλωτικό των ιδεολογικών προσανατολισμών τους  είναι το γεγονός ότι έχουν ονομάσει την κίνηση τους "3η Σεπτέμβρη", παραπέμποντας στην ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, με Ανδρέα Παπανδρέου το 1974. Η κίνηση αυτή έχει ήδη εμφανισθεί  με  ομώνυμο σάιτ, όπου δημοσιεύονται άρθρα και πολιτικές αναλύσεις.

Πρωταγωνιστεί η παλιά φρουρά

Την εικόνα  έντονων εσωτερικών διεργασιών στο ΠΑΣΟΚ και ανοιχτής πλέον αμφισβήτησης  του Ευ. Βενιζέλου έρχονται να επιβεβαιώσουν πληροφορίες που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας. Δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά»  αναφέρει ότι κορυφαία στελέχη που στο παρελθόν ανήκαν στην κατηγορία των «δελφίνων», βρίσκονται σε συνεννόηση με τον γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Νίκο Ανδρουλάκη, για  τη διοργάνωση συνεδρίου επανίδρυσης, όπου θα εκλεγεί νέα ηγεσία και θα επανακαθορισθούν η ιδεολογική φυσιογνωμία και η πολιτική στρατηγική του Κινήματος.

Η πρωτοβουλία θα έχει ως αφετηρία την οργανωμένη βάση του κόμματος, καθώς το αίτημα για τη διεξαγωγή συνεδρίου θα είναι αποτέλεσμα πανελλαδικής κινητοποίησης και θα ισχυροποιηθεί μέσα από τη διαδικασία συλλογής υπογραφών. 

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, συμβουλευτικό και καθοδηγητικό ρόλο στο κυοφορούμενο εσωκομματικό κίνημα διαδραματίζουν πρώην κορυφαίοι υπουργοί που έχουν κατά καιρούς προειδοποιήσει για την ιδεολογική αποστέωση του κόμματος, λόγω της άνευ όρων ταύτισής του με τη Νέα Δημοκρατία. Πρόκειται, όπως γράφει η εφημερίδα, για τους Δημήτρη Ρέππα, Κώστα Σκανδαλίδη, Πέτρο Ευθυμίου, Κώστα Λαλιώτη, Βάσω Παπανδρέου, Απόστολο Κακλαμάνη κ. ά.

sofokleousin

Σκληρή επίθεση Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση - Άμεση απάντηση Κεδίκογλου (video)

Σκληρή επίθεση εξαπέλυσε ο παλαίμαχος πολιτικός Γιώργος Καρατζαφέρης κατά της κυβέρνησης και προσωπικά κατά των κ.κ. Σαμαρά και Μπαλτάκου, λέγοντας σε γενικές γραμμές ότι οι κύριοι αυτοί ουδέποτε είχαν σκοπό να ανακαταλάβουν τη Μπόλη. Εν αντιθέσει με τον ίδιο, που έχει ως όνειρο ζωής να τον μεταλάβει στην Αγιά Σοφιά ο Πατριάρχης.

Άμεση και εξίσου σκληρή ήταν η απάντηση από το γραφείο τύπου της κυβέρνησης, διά στόματος Σίμου Κεδίκογλου:

«Την ώρα που ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να πετύχουμε την ταχύτερη ανάκαμψη της οικονομίας μας, ο κ. Καρατζαφέρης και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν με κάθε τρόπο να υπονομεύσουν την εθνική προσπάθεια.
Επιστρέφουμε μεν τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, όμως το βασικό ερώτημα παραμένει: τι συμφέροντα εξυπηρετεί η στρατηγική αυτή; Και πως φαντάζονται ο κ. Καρατζαφέρης και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα φτάσουν στη Μπόλη χωρίς να έχει πρώτα επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα και έξοδος στις αγορές;»

  JUNGLE-Report

Γ. Βαρουφάκης: Βγαίνουμε στις αγορές, πτωχευμένοι!

Το σχέδιο του Βερολίνου για την Ελλάδα των επόμενων ετών έχει πλέον παγιωθεί. Τι περιέχει; Ας ξεκινήσουμε από το τι δεν περιέχει.

1. Δεν περιέχει το κούρεμα, το οποίο θα μπορούσε να βγάλει το ελληνικό κράτος από την διαχρονική κατάσταση χρεοκοπίας (κοινώς την αδυναμία να εξυπηρετεί τα χρέη του μακροπρόθεσμα, ακόμα και μετά από μια γενναία επιμήκυνση μετά μείωσης του επιτοκίου κατά μισή με μία μονάδα).
2. Δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για κοινό, ευρωζωνικό χρέος (π.χ. ευρωομόλογα).
3. Δεν περιέχει νέο επίσημο δάνειο, το οποίο να καλύπτει τις μελλοντικές δανειακές ανάγκες του κράτους, πέραν το πολύ 20 δισ. ευρώ που στόχο θα έχουν να καλύψουν τις «αστοχίες» του Μνημονίου 2.
4. Δεν περιέχει κάποια σημαντική επενδυτική ενίσχυση, πέραν των ΕΣΠΑ.
5. Δεν περιέχει κάτι στον τραπεζικό τομέα, που να καθιστά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βιώσιμο ή να αφαιρεί μέρος των 50 δισ. ευρώ που χρεώθηκε το ελληνικό δημόσιο υπέρ των τραπεζών από το εθνικό χρέος.

Υπό αυτούς τους ασφυκτικούς περιορισμούς, το ερώτημα τίθεται: πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι είναι παντελώς αδύνατον να χρηματοδοτείται ιδίαις δυνάμεις το ελληνικό κράτος τα επόμενα χρόνια; Πιστεύουν, πραγματικά, ότι θα μπορεί η ελληνική οικονομία να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στο 4%, από το οποίο να κάνει τις αποπληρωμές σε ΕΚΤ/ιδιώτες (που δεν δέχονται επιμηκύνσεις και τα τοιαύτα) και ΔΝΤ (που δεν δέχεται μείωση επιτοκίου);  Πιστεύουν πως, ακόμα και να είναι δυνατόν αυτό, θα μπορέσει να σταθεί όρθια μια κυβέρνηση (όποια και να είναι αυτή) που θα «ξεζουμίζει» ένα τέτοιο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, την ώρα που η ελληνική κοινωνία θα παραπαίει, χωρίς τραπεζική πίστη, χωρίς εγχώρια ζήτηση, χωρίς επενδύσεις, χωρίς πρόνοια;

Όχι, δεν το πιστεύουν στο Βερολίνο αυτό. Και τότε ποιο το πλάνο τους; Η βασική τους ιδέα είναι να βρουν τρόπο να μας εξασφαλίσουν νέα δάνεια, με επιτόκια περί το 4%, χωρίς να χρειαστεί να τα περάσουν από την Ομοσπονδιακή Βουλή τους ως νέο πακέτο διάσωσης -ως νέα δάνεια τα οποία στηρίζει ο γερμανός φορολογούμενος. Όπως το Μνημόνιο 2 ήρθε για να καλύψει μη βιώσιμα χρέη του Μνημονίου 1, έτσι και το νέο Δανειακό Πακέτο, το Μνημόνιο 3 (το οποίο, για λόγους μάρκετιγκ, θα το αποκαλέσουν κάπως αλλιώς) θα ρίξει πολλά δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο για να συγκαλύψει την μη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου μετά το πέρας του Μνημονίου 2. Η διαφορά αυτού του Μνημονίου 3 από το Μνημόνιο 2 θα είναι, σύμφωνα με τα γερμανικά πλάνα, μία: ενώ το Μνημόνιο 2 χρηματοδοτήθηκε από τα κράτη-μέλη μέσω του ESM, το Μνημόνιο 3 θα χρηματοδοτεί, ως επί το πλείστον, από τις ...αγορές.

Πώς, όμως, θα γίνει αυτό όταν οι αγορές γνωρίζουν πως (παρά την όποια επιμήκυνση) τα χρέη του ελληνικού δημοσίου δεν μπορούν να αναχρηματοδοτηθούν αλλά, αντίθετα, παραμένουν πάνω από τα κεφάλια μας ως μια μόνιμη τοξική ομίχλη; Γιατί να είναι διατεθειμένοι οι ιδιώτες (που δεν είναι βεβαίως κορόιδα για να πιστεύουν τα περί Greek-covery) να δανείσουν ένα κράτος με (κοινά αποδεκτό) μη βιώσιμο χρέος, χωρίς να ζητούν δυσθεώρητα επιτόκια; Η απάντηση της κυβέρνησης συνασπισμού του Βερολίνου είναι:  μέσω της επίκλησης του προγράμματος ΟΜΤ της ΕΚΤ!

Η ιδέα είναι απλή: αντί να αντλεί το ελληνικό δημόσιο νέα ποσά από τον ESM για να αποπληρώνει ΕΚΤ, ΕΕ, ΔΝΤ και ιδιώτες, θα αντλεί από τις αγορές οι οποίες θα του δανείζουν με επιτόκια πολύ κάτω του αγοραίου επιπέδου (στο 4% το υπολογίζουν οι του γερμανικού υπουργείου οικονομικών) επειδή η ΕΚΤ εγγυάται (ή καλύτερα απειλεί) πως αν τα επιτόκια αυτά ανέβουν πάνω από κάποιο επίπεδο, θα παρέμβει αγοράζοντας όσα ελληνικά ομόλογα χρειάζεται για να ρίξει τα επιτόκια στο αρχικό επίπεδο. Επιπλέον, αν κάποια στιγμή, η ΕΚΤ βάλει μυαλό και λάβει σοβαρά υπ’ όψη της την απειλή του αρνητικού πληθωρισμού σε ολόκληρη την ευρωζώνη, ίσως η ΕΚΤ να αρχίσει να αγοράζει ομόλογα όλων των κρατών-μελών (ως ποσοστό του ΑΕΠ της κάθε χώρας). Έτσι, παρά το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο θα παραμένει πτωχευμένο αλλά θα γίνεται όλο και πιο πτωχευμένο (με κάθε νέο ομόλογο που εκδίδει), θα καταφέρνει να δανείζεται στις αγορές, με επιτόκια που φαίνονται «βατά».

Βέβαια, για να «περπατήσει» ένα τέτοιο πλάνο, το κράτος μας πρέπει πρώτα να ...βγει στις αγορές. Βασικός όρος για την ενεργοποίηση του ΟΜΤ για μια χώρα της Ευρωζώνης είναι να θεωρείται ότι έχει «πλήρη πρόσβαση στις αγορές» και πως τελεί υπό δημοσιονομική επιτήρηση. Εδώ έγκειται η αφοσίωση των αρχών, τόσο σε Φραγκφούρτη-Βερολίνο-Βρυξέλλες, όσο και στην Αθήνα, στην προπαγάνδα περί λήξης της Κρίσης, Greek success story κλπ. Μπορεί οι επενδύσεις να μειώνονται κι άλλο, οι θέσεις εργασίας να φθίνουν συστηματικά, η βιομηχανική παραγωγή να συρρικνώθηκε ξανά, η τραπεζική πίστη (που υποσχέθηκαν μετά την παρωδία της ανακεφαλαιοποίησης) να κατρακυλά στον θλιβερό της μόνιμο κατήφορο, όμως οι ηγέτες μας ...γιορτάζουν καθημερινώς την λήξη της Κρίσης. Δεν λένε απλά ψέματα. Λένε αυτά που νομίζουν ότι συνάδουν με την δημιουργία ενός τεχνητού κλίματος στις αγορές ομολόγων, που θα επιτρέψει κάποιες εκδόσεις ομολόγων να πωληθούν (με την σιωπηλή βοήθεια της ΕΚΤ) ώστε, κατόπιν, να μπει σε εφαρμογή το Μνημόνιο 3, που θα χρηματοδοτείται, υπό την απειλή της ΕΚΤ, από τους ...ιδιώτες.

Περιληπτικά, ο άξονας του γερμανικού σχεδίου για την Ελλάδα είναι ένας: η συνέχιση της στρατηγικής των προηγούμενων τεσσάρων ετών, δηλαδή η καθυστέρηση της παραδοχής ότι η Ελλάδα αδυνατεί να επιβιώσει εντός των «κανόνων» που το Βερολίνο θεωρεί «απαράβατους». Για να μην χρειαστεί να παραδεχθούν την αλήθεια, προετοιμάζουν ένα νέο «παράδοξο» Μνημόνιο, όπου το μεγάλο ποσοστό των νέων δανείων θα έρχεται από τις αγορές σε ένα πτωχευμένο δημόσιο, ελέω της σιωπηλής παρέμβασης της ΕΚΤ. Αυτό λοιπόν που προτείνεται στον ελληνικό λαό, αντί για ένα βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη δεκαετία, είναι το να συναινέσει στην έξοδό του στις αγορές όσο το κράτος του είναι πτωχευμένο, και με προοπτική να βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον βούρκο της μακροπρόθεσμης πτώχευσης αλλά, βέβαια, παραμένοντας στις αγορές. Θεωρώ εθνική ανοησία την συναίνεσή μας σε αυτό το πλάνο.
 

Πηγή: http://www.protagon.gr/?

Για ένα νέο μοντέλο Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Του Παναγιώτη Γ. Κίρκου

Δικηγόρου – Μέλους της Συμπολιτείας Θερμαϊκού

Ο Δήμος Θερμαϊκού αποτελεί την προμετωπίδα της Θεσσαλονίκης και διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορούν να αξιοποιηθούν με στόχο τη βελτίωση της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής όλων των κατοίκων του. Ωστόσο, η σημερινή πραγματικότητα με την πλειάδα των προβλημάτων που υπάρχουν σε κάθε γωνιά του Δήμου αναδεικνύει το πιο σημαντικό ζήτημα που πρέπει να λυθεί εν όψει των εκλογών της 18ης Μαΐου 2014.

Το ζήτημα αυτό, δεν είναι άλλο από την ίδια την υπόσταση της Αυτοδιοίκησης. Ως δημότες έχουμε συνηθίσει στην παγιωμένη μορφή της απόμακρης Διοίκησης, που υποτάσσεται στις επιταγές της κεντρικής εξουσίας και εφαρμόζει τις αποφάσεις της σε τοπικό επίπεδο.
Όπως γίνεται αντιληπτό, η σημερινή κατάσταση πρέπει να ανατραπεί, διότι οι τοπικές κοινωνίες και εμείς ως δημότες δεν έχουμε ανάγκη ούτε από ανέξοδες υποσχέσεις ούτε από φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Έχουμε την προσδοκία να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός και όχι να μένουμε στάσιμοι. Ως δημότες μπορούμε να δώσουμε τη νέα πνοή που χρειάζεται ο Δήμος Θερμαϊκού και να επαναπροσδιορίσουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, προτάσσουμε τη θεμελίωση ενός νέου μοντέλου διοίκησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που αντιμετωπίζει το δημότη ως ενεργό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας και αποτελεί συνδιαμορφωτή της καθημερινότητας. Στόχος μας είναι η ανάπτυξη μιας αμφίδρομης σχέσης μεταξύ των δημοτών και του Δήμου, μέσα από τη συμμετοχή στις αποφάσεις και την αλληλέγγυα δράση με την ενίσχυση του κοινωνικού ιστού των τοπικών κοινοτήτων.
Συγκεκριμένα, μέσα από τις ήδη θεσμοθετημένες διατάξεις του νόμου για τον “Καλλικράτη”, ο οποίος παρά τις ατέλειές του, δίνει τη δυνατότητα όλοι οι δημότες να έχουν λόγο και να γίνονται ρυθμιστές των εξελίξεων μέσα από τη συμμετοχή σε συλλογικά όργανα όπως ενδεικτικά:
· Η Επιτροπή Δημοτικής Διαβούλευσης, οργάνου με γνωμοδοτικές αρμοδιότητες στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι των φορέων της τοπικής κοινωνίας.
· Το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών, συμβουλευτικού οργάνου για την ενίσχυση της ένταξης μεταναστών στην τοπική κοινωνία.
· Η Συνέλευση Κατοίκων τοπικής κοινότητας, που συμμετέχουν οι κάτοικοι και οι φορείς της τοπικής κοινότητας και προτείνουν δράσεις που πρέπει να αναλάβει ο Δήμος.
· Τα Τοπικά Συμβούλια Νέων, που θεσμοθετήθηκαν ήδη από το 2006 και έχουν στόχο την ανάδειξη και την παρακολούθηση των αναγκών και των προβλημάτων της νεολαίας σε τοπικό επίπεδο και την ανάληψη πρωτοβουλιών, δραστηριοτήτων και συνεργασιών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πέρα από τα παραπάνω θεσμοθετημένα όργανα, στα οποία θα πρέπει να υπάρχει ισόρροπη συμμετοχή των φορέων και των πολιτών, μία σύγχρονη Διοίκηση μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τις πρωτοβουλίες, που αναπτύσσει η κοινωνία των πολιτών με κοινό γνώμονα την επιδίωξη συλλογικών σκοπών προς όφελος του Δήμου, μέσα από ανοικτές συνελεύσεις και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Με τα παραπάνω, οι αποφάσεις του Δήμου αποτελούν απόρροια, όσο το δυνατόν περισσότερο, ανοιχτών και δημοκρατικών συζητήσεων, που δίνουν τη δυνατότητα για την προώθηση των θέσεων των τοπικών κοινωνιών, με σκοπό τη διεκδίκηση στόχων προς κάθε κατεύθυνση. Παράλληλα, ο Δήμος κρατά ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας με την κοινωνία, προκειμένου η Αυτοδιοίκηση να βρει το πραγματικό νόημά της και να μην αποτελεί, όπως σήμερα, τον τοπικό βραχίονα της κεντρικής εξουσίας.
Στο πλαίσιο αυτό, των δημοκρατικών διαδικασιών, κορυφαία προτεραιότητα της νέας Δημοτικής Αρχής θα πρέπει να αποτελεί και ο ορισμός Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, ο οποίος δέχεται καταγγελίες για κακοδιοίκηση των υπηρεσιών του Δήμου και διαμεσολαβεί προκειμένου να επιλυθούν τα σχετικά προβλήματα.
Επιπρόσθετα, στην προσπάθεια αυτή για αλλαγή στον τρόπο λήψης αποφάσεων και διοίκησης στο Δήμο Θερμαϊκού, βασική αρχή αποτελεί η χρηστή διοίκηση, η διαφάνεια και η λογοδοσία των αιρετών στους δημότες.
Συνεπώς, οι άνθρωποι που θα κληθούν να υπηρετήσουν το Δήμο και τους δημότες θα πρέπει να πιστεύουν πρωτίστως σε όλα τα παραπάνω, αλλά και στη δυναμική των τοπικών κοινωνιών, όπου ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Επιπλέον, η θέληση και η αποφασιστικότητα που επιτάσσουν οι περιστάσεις, αποτελεί το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Συμπολιτείας του Θερμαϊκού και των μελών της, που με ανεπτυγμένο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης αποσκοπούν στην ενίσχυση του ρόλου του κάθε πολίτη ξεχωριστά για ένα νέο μοντέλο διοίκησης στο Δήμο Θερμαϊκού.

Στην προσπάθεια αυτή και στην παραπάνω πρόταση κάθε πολίτης, κάθε δημότης του Θερμαϊκου έχει λόγο και μπορεί να συμμετέχει, διότι είναι η ώρα να τολμήσουμε να πούμε “όχι” στις δοκιμασμένες και αποτυχημένες επιλογές του παρελθόντος. Τώρα, είναι η ώρα να προτάξουμε τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και τη θέληση για την πρόοδο και την προκοπή του τόπου μας. Όλοι έχουμε ανάγκη από ένα Δήμο ανοικτό προς τους δημότες και όλοι μαζί μπορούμε να το πετύχουμε.


πηγη