Κατοχικά ανέκδοτα...

Μέγα πλήθος και «συνωστισμός» ανεκδότων από τα κατοχικά ανδρείκελα… 
Μέσα σ’ αυτόν το «συνωστισμό» και στις καθημερινές ανεκδοτολογικές ριπές δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσεις τον πρωταθλητή στο …άθλημα. Είναι ο Άδωνις, είναι ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο ΓΑΠ, ο Στουρνάρας, ο Πάγκαλός; Πολλοί «συνωστίζονται» και ο συναγωνισμός είναι μεγάλος…

Αυτό, όμως, που μπορεί να ξεχωρίσεις καθαρά είναι η πολιτική διάσταση των ανεκδότων: Είναι ανέκδοτα …διατεταγμένα, ανέκδοτα που υπαγορεύονται, καθορίζονται και υποτάσσονται στην πολιτική και στις εντολές του 4ου Ράιχ. 

Με άλλα λόγια: Αυτά τα ανέκδοτα είναι διατεταγμένη υπηρεσία των ανδρεικέλων, εκτέλεση εντολών (όπως η εκτέλεση συμβολαίων θανάτου) και ως τέτοια θα καταγραφούν: Ιστορικά ανέκδοτα των ανδρεικέλων στα νέα κατοχικά χρόνια (του 4ου Ράιχ), ανέκδοτα της μοχθηρής και απογειωμένης πολιτικής του δωσιλογισμού… 

Τα ιστορικά εγκλήματα που συντελούνται αυτά τα χρόνια από τα ανδρείκελα των τοκογλύφων, συνοδεύονται και με ανάλογες ανεκδοτολογικές φόρμες… 

Η ιστορία μέσα στην τραγικότητά της έχει χιούμορ: Τα μεγάλα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ τα «επενδύει» και με χιουμοριστικές γκριμάτσες… 

 

Το ανέκδοτο της επικαιρότητας είναι η «ανταρσία» του ΓΑΠ. 

Ο ΓΑΠ είπε «ΟΧΙ» στο άρθρο για τις τράπεζες και έβαλε μπουρλότο στο σκηνικό των ανδρεικέλων!!! 

Μόνο ελάχιστοι αφελείς ερμηνεύουν αυτή την «ανταρσία» του ΓΑΠ, με βάση τη …βλακεία του… 

ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν ότι η πράξη αυτή είναι διατεταγμένη: Εκτέλεση εντολής. 

Ποιος έδωσε την εντολή; Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να το αντιληφτεί κάποιος: Τα υπέρ-ατλαντικά αφεντικά του ΓΑΠ… 

Συνεπώς είναι μια εντολή που δεν σηματοδοτεί, απλώς, το «παρόν»του μεγάλου «νταβά» της υφηλίου, αλλά και την ΑΠΟΦΑΣΗ του «νταβά» να παρέμβει πιο δραστήρια στις πολιτικές εξελίξεις και να τις επιταχύνει… 

Το διατεταγμένο «ΟΧΙ» του ΓΑΠ αποτελεί την αφετηρία «συγκλονιστικών» πολιτικών εξελίξεων. 

Γι αυτό το άλλο «όνειδος» της ιστορίας, ο γερμανοτσολιάς Βενιζέλος, θορυβήθηκε και πανικοβλήθηκε τόσο που άρχισε να «ξερνάει» το λεκτικό του οχετό: Λεξιλόγιο υποκόσμου, πλήρως εναρμονισμένο με τη φαιά πανούκλα των μαφιόζων του χρήματος… 

Ο Βενιζέλος, παρά τη στραταρχική του έπαρση και κακουργία, παρά τον ομηρικό του ναρκισσισμό, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι με τους υπερατλαντικούς μαφιόζους δεν παίζουν… 

Δεν θα αργήσει, όμως και πολύ, να αντιληφτούν ΟΛΟΙ, ότι και με τη λαϊκή ΟΡΓΗ δεν παίζουν…

resalto