Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Στην εποχή μας ζούμε περίεργες καταστάσεις που ξεφεύγουν από αυτά που γνωρίζουμε ή μάθαμε άλλοι στα σχολικά ή πανεπιστημιακά θρανία και άλλοι στο πεζοδρόμιο, άλλωστε και αυτό είναι ένα σημαντικός χώρος μάθησης, ένα ιδιόρρυθμο «ανοικτό» πανεπιστήμιο.
Λίγο πολύ όλοι μάθαμε, άλλοι με επιστημονικούς όρους και άλλοι την γενική όπως την καταλαβαίνει ο καθένας από τα βιώματά του, την έννοια του όρου «φασισμός».
Ως «φασισμό» αρχικά χαρακτηρίζουμε μια αυταρχική πολιτική ιδεολογία, ένα κίνημα που σκοπό και στόχο έχει να θέσει το έθνος κάτω από τις έννοιες που το προσδιορίζουν είτε αυτές είναι βιολογικές, πολιτισμικές ή.......
ιστορικές συνθήκες, πάνω από κάθε άλλη αξία.
«Το ουσιαστικό "φασισμός" και το επίθετο "φασίστας" χρησιμοποιούνται σήμερα πολλές φορές, εκτός από τον αρχικό ορισμό, την εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία που πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία του Μουσολίνι και αναπτύσσεται από τους Γερμανούς Ναζιστές και άλλους και που προτείνει έναν απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης, από έναν συγκεκριμένο Αρχηγό, που θα συνενώσει όλες τις τάξεις σε ένα Έθνος, που μάλιστα είναι το ανώτερο έθνος και έχει προορισμό να κυριαρχήσει στα άλλα, "κατώτερα" έθνη και φυλές), και σε μια πολύ ευρύτερη λανθασμένη έννοια, προσδιορίζοντας ως "φασισμό" γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων».
Στις μέρες μας η νοοτροπία του φασισμού έχει επεκταθεί και έχει γίνει κυρίαρχη ιδεολογία από το οικογενειακό περιβάλλον, το εργασιακό, το μαθησιακό και έχει κατακυριεύσει και την πολιτική ζωή του τόπου, άσχετα αν όλοι από τον πατέρα του σπιτιού μέχρι τους εθνοπατέρες διατυμπανίζουν δεξιά και αριστερά τις αρετές και την ωφέλεια της «δημοκρατίας». Άλλωστε είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι στο όνομα της Δημοκρατίας έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα και έχουν χυθεί ποτάμια αίματος σε βάρος αυτής της ίδιας της Δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκφασισμού της εποχής μας είναι η συμπεριφορά της τηλεόρασης και κυρίως των καναλιών που θεωρούνται «συστημικά» κυρίως επειδή στηρίζουν με τις ενέργειές τους το σύστημα, δηλαδή την εκάστοτε επικρατούσα πολιτική κατάσταση και ωραιοποιώντας τις όποιες επιλογές της εξυμνώντας πρόσωπα που οι πολίτες αναθεματίζουν και επιλογές και μέτρα που οι πολίτες αποστρέφονται και απορρίπτουν.
Και αυτό γιατί υπάρχει αλληλεξάρτηση κυρίως με κίνητρο «οικονομικό» από την πλευρά της κρατούσας πολιτικής κατάστασης για «χρηματοδότηση» συνήθως με παράτυπο έως παράνομο τρόπο, για την ανακούφιση των χρεοκοπημένων «διαύλων επικοινωνίας και προπαγάνδας» και σαν αντιγύρισμα και «διάφορο» την υποστήριξη και προβολή των εξουσιαστικών θέσεων προβάλλοντας και αντιστρέφοντας τα όποια αρνητικά τους σε επιτυχίες και ωφελήματα.
Πρόσφατο και όχι μοναδικό παράδειγμα αποτελεί η περιπέτεια που εξελίχθηκε τις τελευταίες μέρες με την υπόθεση Μπαλτάκου, που ξεδίπλωσε στην επιφάνεια όλη την φασιστική νοοτροπία που διέπει τους κυβερνώντες στην προσπάθεια της διατήρησης με νύχια και με δόντια της καρέκλας της εξουσίας.
Μεγκάλο (ενημερωτικό και ανεξάρτητο υποτίθεται) κανάλι όταν βγήκε στη φόρα η συνομιλία του Μπαλτάκου με τον βουλευτή της Χ.Α. Κασιδιάρη, αγνόησε και παρέκαμψε την ουσία και τις απόψεις του κυβερνητικού μεγαλοστελέχους και των όσων αποκαλυπτικών και αποκρουστικών αποκαλύφθηκαν και εστίασε την κριτική του στο κατά πόσον η ενέργεια του Κασιδιάρη ήταν νόμιμη ως προς την καταγραφή και δημοσιοποίηση της συζήτησης αυτής.
Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι μόνο τωρινό, ούτε μόνο ελληνικό. Αν ανατρέξουμε σε ιστορικές ρήσεις προσώπων που έχει καταγράψει η ιστορία θα διαπιστώσουμε πόσο διαχρονικός είναι ο φασισμός και τα παρακλάδια του και πόσο δύσκολα ή μάλλον πόσο αδύνατο είναι το ξερίζωμα της ανθρωποκτόνου και διαστροφικής αυτής νοοτροπίας.
Έχουν πει λοιπόν:
- Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.
-Όταν ο λαός φοβάται την κυβέρνηση, υπάρχει τυραννία. Όταν η κυβέρνηση φοβάται το λαό, υπάρχει ελευθερία
-Αυτή και μόνο είναι η ρίζα από όπου ξεπετιέται ένας τύραννος: όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά είναι ο προστάτης.
-Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.
-Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.
(σχολιάζοντας τους πανηγυρισμούς μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου)
-Τα όρια των τυράννων καθορίζονται από την ανοχή αυτών που καταπιέζουν.
-Η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό, όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία.
-Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα στη Γερμανία από την εποχή του Χίτλερ, στον τομέα της καταπίεσης, είναι το στυλ. Έχει γίνει λιγότερο μπαρόκ και περισσότερο αποτελεσματικό.
-Από τη Monde Diplomatique
Οι δικτάτορες μπόρεσαν να αναδειχθούν μόνο χάρη στην εφεύρεση του μικροφώνου.
Ανώνυμος
καφενειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου