Θα εισπράξει η χώρα μας την 2η δόση του δανείου, αφού η τρόικα μετά τον έλεγχο της οικονομίας,αλλά και τα επιπλέον μέτρα που ζήτησε έδωσε την έγκριση. Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι !!!!
Γράφει η Ιδεοπηγή
Μέχρι σήμερα πολλοί ταύτιζαν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με του Τσολάκογλου και τον πρωθυπουργό, με Κουίσλινγκ, είναι σκληροί χαρακτηρισμοί, είναι όμως άδικοι; Απέφευγα να χρησιμοποιήσω τέτοιες βαριές εκφράσεις και δεν θα το κάνω ούτε τώρα αλλά η κατάσταση έχει ξεφύγει και η αποφυγή τέτοιων χαρακτηρισμών, μπορεί να φαίνεται σαν δειλία.
Η σημερινοί κυβερνήτες της χώρας, (τρόικα), με την δουλική ανοχή, του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, διαλαλούν τις «επιτυχίες» του υπουργού οικονομικών και θα μας κάνουν τη χάρη, να μας δανείσουν, με τους τοκογλυφικούς τόκους τη δεύτερη δόση,, για τη «στήριξη» της οικονομίας.
Ο υπουργός φουσκώνει τα πούπουλά του, σαν διάνος και σκορπάει χαμόγελα, σαν να έχει πετύχει το σκοπό του.
Ποια είναι η επιτυχία της κυβέρνησης; Η διάλυση του κοινωνικού ιστού; Η καταστροφή της χώρας; Η παράδοση της λαϊκής κυριαρχίας, στους διεθνείς τοκογλύφους;
Το σύνταγμα, αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά, για λαϊκή κυριαρχία και οι κατά περίπτωση, ερμηνεία του συντάγματος, από τους κκ. Λοβέρδο και Βενιζέλο, (συνταγματολόγων), κατά πως συμφέρει την κυβέρνηση, δεν σημαίνει ότι είναι σωστή, αυτό που συμβαίνει σήμερα, αποτελεί συνταγματική εκτροπή. Η παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων και λαϊκής κυριαρχίας στους ξένους, συνιστά εθνική προδοσία, ο λαός, θα αποδώσει τις βαρύτατες ευθύνες, στους πράττοντες τις ενέργειες αυτές, να’ ναι σίγουροι και η αμείλικτη ιστορία, θα τους στολίσει, με τα αρμόζοντα «κοσμητικά» επίθετα.
Η σημερινή κυβέρνηση, κινείται σαν εντελλόμενη, από τους διεθνείς τοκογλύφους, να αφαιμάξει τους Έλληνες, προκειμένου να εισπράξουν, τα τοκογλυφικά δάνεια, που φόρτωσαν στην Ελλάδα, με την «πετυχημένη» πολιτική, των προηγούμενων κυβερνήσεων, αδιαφορώντας για το αν ο Ελληνικός λαός, θα υποφέρει ή αν η Ελλάδα, θα καταστραφεί.
Η απαλλαγή απ’ αυτή την κυβέρνηση, αποτελεί εθνική ανάγκη και η απόδοση των ευθυνών της, εθνική υποχρέωση. Η λογική των κομμάτων ή θα σωθούν όλα μαζί ή θα καταστραφούν όλα μαζί, αλληλοκαλύπτοντας το ένα τις βρωμιές του άλλου, θα δώσει στο λαό το κίνητρο, να τα διαολοστείλει μια ώρα αρχήτερα.
Η ώρα της κρίσης πλησιάζει.
(Η φωτο απο το lamia blog))
Υπενθυμίζεται ότι το χταπόδι Πάουλ δικαιώθηκε απόλυτα στο Μουντιάλ έχοντας έξι στις έξι σωστές προβλέψεις και προβλέποντας ακόμη και τον τελικό Νικητή. Το χταπόδι αναλαμβάνει άμεσα να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις του Πρωθυπουργού που αφορούν τον Ανασχηματισμό. Εν τω μεταξύ στα Νέα διαβάζουμε
O Γιώργος κάνει διακοπές μικρής κλίμακας, διήμερα, τριήμερα, οι υπουργοί του το ίδιο, και κάποιοι, εκτός κυβέρνησης, ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην Αθήνα εκεί κατά τις 22 Αυγούστου. Είναι αυτοί που επίμονα «πουλάκια» τούς διαβεβαιώνουν ότι ο Γιώργος θα κάνει ανασχηματισμό την εβδομάδα εκείνη, και πάντως πριν από το τέλος Αυγούστου, ώστε να πάει στο Εθνικό Συμβούλιο της 3ης Σεπτέμβρη, και κυρίως στη ΔΕΘ, που είναι στις 11 Σεπτέμβρη, με καινούργια κυβέρνηση.
Πρόκειται ίσως για την επικρατέστερη σήμερα εκδοχή για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, με την προσθήκη ότι αυτή η νέα κυβέρνηση θα «χρωματιστεί» από την επιστροφή των έμπειρων στελεχών τύπου Κώστα Σκανδαλιδη, Βάσως Παπανδρέου, Χρήστου Παπουτσή, Πέτρου Ευθυμίου, Γιώργου Φλωρίδη και μερικές σημαντικές μεταθέσεις όπως του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και της Αννας Διαμαντοπούλου. Η άλλη εκδοχή λέει ότι ο Γιώργος δεν θα κάνει τώρα ανασχηματισμό, αλλά μετά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου, προκειμένου να αλλάξει το κλίμα- είναι εκείνοι που προεξοφλούν ότι το ΠΑΣΟΚ θα ηττηθεί στις εκλογές. Ανασχηματισμό με τα ίδια χαρακτηριστικά- έμπειροι και μεταθέσεις.
=========
Σχόλιο : Ανυσηχοι οι υπουργοί τρέμουν το χταπόδι…
Πριν από δύο μήνες το «Π» έγραφε ότι η τρόικα θα στείλει, εκτός από τους μόνιμους ελεγκτές, και έναν αρχιεπιτηρητή, ο οποίος θα λειτουργεί ως... σύμβουλος του πρωθυπουργού και θα μεσολαβεί μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών.
Ο όρος για τοποθέτηση αρχιεπιτηρητή περιλαμβάνεται σε όλες τις συμβάσεις του ΔΝΤ με τις δανειολήπτριες χώρες. Κατά κανόνα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιλέγει ντόπιο αξιωματούχο, για να γνωρίζει από πρώτο χέρι την πραγματικότητα της επιτηρούμενης χώρας. Στη δική μας περίπτωση όμως η τρόικα... δεν το διακινδύνευσε και διόρισε ως αρχιεπιτηρητή τον Ιταλό Τομάζο - Πάντοα Σκιόπα.
Το Μαξίμου πλάσαρε στα ΜΜΕ το καπέλωμα ως δική του πρωτοβουλία και μεγάλη επιτυχία, καθώς ο κύριος Σκιόπα έχει... πείρα. Ποια είναι όμως η πείρα του και σε τι ακριβώς; Κατ’ αρχάς ο κύριος αυτός, ο οποίος ανέλαβε πρωτοσύμβυλος του πρωθυπουργού για «θέματα οικονομίας και διαχείρισης χρέους», είναι... σπουδαία μούρη, αφού είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, συνεργάτης του Ντελόρ και εκ των πρωτεργατών της δημιουργίας του ευρώ.
Όμως το σημαντικότερο σε ό,τι μας αφορά είναι ότι το διάστημα 2006-2008 υπήρξε «τσάρος της οικονομίας» στη σχετικά βραχύβια κυβέρνηση Πρόντι, όπου έκανε πράματα και θάματα:
● Αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια.
● «Πάγωσε» τους μισθούς.
● Μετέτρεψε σε προσωρινές συμβάσεις δεκάδες χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας.
● Διευκόλυνε τις απολύσεις και μείωσε τις αποζημιώσεις.
● Μείωσε δραστικά τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων.
● Πετσόκοψε αγρίως τις κοινωνικές δαπάνες.
● Επιχείρησε να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
● Στο «τσακ» απέτυχε να διεκπεραιώσει την πώληση της κρατικής αεροπορικής εταιρείας Alitalia στην ολλανδογαλλική κοινοπραξία Air France - KLM εξαιτίας της σφοδρής αντίδρασης των ιταλικών συνδικάτων.
Με απλά λόγια, ο νέος... «σύμβουλος» του Παπανδρέου έκανε ό,τι ακριβώς και η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας υπό την αγία σκέπη του Νομισματικού Ταμείου. Κατόπιν αυτών η προαγωγή του σε πρόεδρο της Υπουργικής Επιτροπής του ΔΝΤ ήταν απολύτως φυσιολογική.
Φυσικά τα περί «συμβούλου» του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα θα μας επαναφέρει στις αγορές, μόνο... γέλια μπορούν να προκαλέσουν. Άλλωστε το... καθηκοντολόγιο που σέρβιραν κυβέρνηση και ΜΜΕ για τον συγκεκριμένο κύριο είναι απλώς ταυτόσημο με τη δουλειά που το ίδιο το ΔΝΤ έχει κληθεί να κάνει στην Ελλάδα. Ας τελειώνουμε λοιπόν με το δούλεμα. Ο άνθρωπος αυτός είναι κάτι σαν υπερπρωθυπουργός. Επειδή λοιπόν στην κυβέρνηση δεν στερούνται νοημοσύνης, είναι αυτονόητο ότι απλώς λένε ψέματα όταν τον παρουσιάζουν ως πρωθυπουργικό «σύμβουλο».
Ποια είναι όμως η πλάκα; Ότι, αν και το σερβίρισμα του Σκιόπα ως... σπουδαίου συμβούλου έγινε την Τρίτη από «Το Βήμα», την επομένη, δηλαδή χθες, στο πρωτοσέλιδο σημείωμά του ο εκδότης της εφημερίδας Σταύρος Ψυχάρης γράφει:
«Παλαιά, από τα χρόνια της ανεξαρτησίας, η παρουσία ξένων συμβούλων στην Ελλάδα. Υπήρξαν βεβαίως και φωτισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι συνέβαλαν στην πρόοδο της χώρας. Ωστόσο η εμπειρία δεν είναι η καλύτερη. Και οι προθέσεις δεν ήταν πάντοτε αγαθές. Είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. Πρωθυπουργός αξιολόγησε όλες τις παραμέτρους προτού αποφασίσει την πρόσληψη του Ιταλού συμβούλου».
Θα μπορούσε φυσικά να το γράψει και απλούστερα: «Ο Παπανδρέου τον έφερε για να σας ξεσκίσει, κι εμένα μου έρχονται στο μυαλό οι εποχές που η Ελλάδα ήταν έναν κανονικότατο προτεκτοράτο». Ας είναι όμως. Έστω κι έτσι, με το «γάντι», καταλάβαμε...
Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση υποχωρεί συνεχώς ως προς τη διατήρηση της εξουσίας στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων. Κι ας μην ξεχνάμε και τούτο: Η οικονομική πολιτική του Σκιόπα στην Ιταλία ήταν αυτή που επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνησης Πρόντι – καθώς δεν βρήκε καμιά συναίνεση στην ιταλική κοινωνία και τα πανίσχυρα συνδικάτα – αλλά και συνέτεινε στην επώδυνη διάλυση της Κεντροαριστεράς και την κυριαρχία του Μπερλουσκόνι. Αυτά ως... προειδοποίηση για τους δικούς μας...
Οι...φούφουτοι του Γιώργου
O ανασχηματισμός, το έχετε διαβάσει κι αλλού, είναι προ των πυλών, καθώς η κυβέρνηση μετά τη σύγκρουσή της με την κοινωνία θέλει... ρεκτιφιέ. Αυτό που δεν έχετε διαβάσει είναι τα ονόματα αυτών που τελικά, και επί της ουσίας, (θα) κυβερνούν αυτόν το τόπο, μαζί βέβαια με τους ελεγκτές τροικάνους. Το «Π» έχει τη χαρά (;) να σας τους παρουσιάσει:
● Τομάζο Πάντοα Σκιόπα: Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (αλλά σε ρόλο πολύ ευρύτερο του Πάγκαλου. Έχει ένα επιπλέον προσόν συγκριτικά με τον Θόδωρα: Στην Ιταλία είχε συγκυβερνήσει με την... Κομμουνιστική Επανίδρυση).
● Τζ. Στίγκλιτς: Υπουργός Οικονομικών (ο νομπελίστας υπάρχουν ελπίδες να τα καταφέρει καλύτερα από τον Γ. Παπακωνσταντίνου).
● Αμάρτια Σεν: Υπουργός Οικονομίας (να ξεκουραστεί και η Λούκα Κατσέλη).
● Χ. Σομάβια: Υπουργός Εργασίας (θα... ολοκληρώσει το κοινωφελές έργο του Λοβέρδου ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας;).
● Γιόζεφ Ασεμπίγιο: Υπουργός Περιβάλλοντος (θα «διορθώσει» τις κάποιες ατέλειες της Μπιρμπίλη).
● Χ. Πάλμε: Υπουργός Υγείας (μάλλον θα κρατήσει την Ξενογιαννακοπούλου ως αναπληρώτρια ο υιός του φίλου και συναγωνιστή του Ανδρέα Παπανδρέου Ούλoφ Πάλμε).
● Τζ. Φίσκιν: Υπουργός Εσωτερικών (ο Ραγκούσης διάβασε το έργο του καθηγητή του Στάνφορντ για να... δημιουργήσει τον «Καλλικράτη»).
● Νικ Νεγκρεπόντε: Υπουργός Παιδείας (η κυρία Διαμαντοπούλου θα κάνει «φροντιστήριο», παρακολουθώντας πώς κάνει τη δουλειά ο προφέσορας του ΜΙΤ και γεννήτορας της ιδέας «ένα κομπιούτερ για κάθε παιδί»).
● Τζ. Μούλγκαν: Υπουργός Επικρατείας (ο ικανότατος Χάρης Παμπούκης έχει κι αυτός να μάθει από τον επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργικού γραφείου του... Ηνωμένου Βασιλείου).
● Ρότζερ Ουίλκινς: Υπουργός Δικαιοσύνης (θα συμβάλει στην εμπέδωση του αγγλοσαξονικού δικαίου, το οποίο ισχύει, για να μην ξεχνιόμαστε, για τις δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει η κυβέρνηση).
● Κέβιν Φέδερστόουν: Υπουργός Πολιτισμού θα γίνει ο εν λόγω καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στο LSA (για να αποδεσμευτεί ο Γερουλάνος και να είναι στον πρωινό καφέ του πρωθυπουργού).
● Τζέιμς Γκαλμπρέιθ: Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα οικονομικής συνεργασίας (Ο γιος του Τζον Κένεθ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και επικεφαλής των Οικονομολόγων για την Ειρήνη, θα αναλάβει τα θέματα οικονομικής συνεργασίας με την Τουρκία και τις βαλκανικές χώρες).
● Richard Parker: Επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου (ο λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής στη Σχόλη Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ θα αναλάβει το «φροντιστήριο» των υπουργών σε θέματα επικοινωνίας).
Δυόμισι υπουργικά συμβούλια
Θα θέλαμε, μέρες ζεστές, καλοκαιρινές και ανέμελες που είναι, να κάνουμε λίγο πλάκα, να (σας) χαλαρώσουμε. Δεν μας το επιτρέπει όμως η πραγματικότητα, καθώς ξεπερνά και τη ζωηρότερη φαντασία. Το σενάριο του ανασχηματισμού που σας παρουσιάζουμε δεν είναι αστείο. Είναι, δυστυχώς, η συγκαλυμμένη πολιτική πραγματικότητα που βιώνει η χώρα την εποχή του ΔΝΤ και του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο πρωθυπουργός έχει μαζέψει τριγύρω του «στρατιές» ξένων ειδικών, οι οποίοι έχουν θέσει τις γνώσεις τους και τη διεθνή τους επιρροή στην υπηρεσία της χώρας μας – με το... αζημίωτο, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε.
Ειδικοί περί των οικονομικών, περιβαλλοντικών, αρχιτεκτονικών, εκπαιδευτικών, ενεργειακών (και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε) θεμάτων επικοινωνούν καθημερινά με τον πρωθυπουργό, ο οποίος, έτσι όπως τα έχει... οργανώσει, συντονίζει... δυόμισι υπουργικά συμβούλια. Το ένα είναι αυτό που απαρτίζεται από τους καθ’ ύλην «αρμόδιους» υπουργούς του και το άλλο... ενάμισι από τους 40 ξένους, ως επί το πλείστον, σύμβουλους και συμβουλάτορες.
Είναι προφανής η εμμονή του Γιώργου Παπανδρέου στην προσπάθεια της αναζήτησης των καλύτερων δυνατών λύσεων. Για τον λόγο αυτόν επιδιώκει και εξασφαλίζει τους «καλύτερους» σε κάθε τομέα. Πρόκειται, ωστόσο, για μια εμμονή η οποία αποδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού στο εγχώριο επιστημονικό δυναμικό.
Αυτή η εμμονή, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δικαιολογημένα προξενεί την ενόχληση και του βασικού επιτελείου της κυβέρνησης, καθώς υπό τη λογική του πρωθυπουργού οι υπουργοί υπάρχουν για να αναλαμβάνουν την ευθύνη της εκτέλεσης των ιδεών των συμβούλων.
Οι πάνω από δυο ντουζίνες ξένοι ειδικοί, που συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει προκειμένου να εκσυγχρονίσει τη χώρα, ενισχύουν την εικόνα της ξένης επιτήρησης, η οποία ολοένα και βαθύτερα αρχίζει να ενοχλεί τον μέσο πολίτη, καθώς αντιλαμβάνεται ότι σχεδιάζουν και αποφασίζουν γι’ αυτόν όχι αυτοί που ανέδειξε με την ψήφο του, αλλά άνθρωποι έξω από τη χώρα.
Άνθρωποι που γνωρίζουν την Ελλάδα και τους Ελληνες από αναλύσεις και στατιστικά στοιχεία, και οι οποίοι δεν έχουν ιδέα για την ιστορία του τόπου και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που κατοικούν εδώ.
Τελικά, ίσως ήταν πιο βολικό για τον Γιώργο Παπανδρέου, τους συμβούλους του και όλους εμάς, να έβρισκε μια άλλη χώρα για να κυβερνήσει...
Οι «κολλητοί»...
Στην εποχή του ΔΝΤ η χώρα βρίσκεται εν μέσω ξένων συμβούλων, επιτρόπων, μελών διεθνών οίκων και κυρίως της τρόικας, που μας έχει κάνει τη ζωή ποδήλατο και μας επέστρεψε πολλές δεκαετίες πίσω. Η προχθεσινή ανακοίνωση ότι ο Ιταλός πρώην υπουργός Οικονομίας Τομάζο Πάντοα Σκιόπα θα αναλάβει «βασικός σύμβουλος» του Παπανδρέου επιβεβαίωσε ότι πλέον η άσκηση πολιτικής σε όλους τους τομείς έχει παραδοθεί σε ξένα χέρια.
Εδώ, η υπόθεση μυρίζει, από τη στιγμή που μας κάθονται στο σβέρκο διάφοροι τύποι από το εξωτερικό που δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση και μας επιβάλλουν προτάσεις. Και να μην ξεχάσουμε το τσούρμο της τρόικας που έχει καθίσει σε όλα τα υπουργεία - και μην έχετε κατά νου μόνο τους τρεις τροϊκανούς, τον Τόμσεν και τους άλλους.
Βέβαια, τι περιμένατε από τον Παπανδρέου, που δεν είχε ποτέ κρύψει την αγάπη του για τους ξένους συμβούλους και το έδειχνε με τον καλύτερο τρόπο όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν αντιπολίτευση. Μην ξεχνάτε τον Ισπανό αρχιτέκτονα Γιόζεφ Ασεμπίγιο, τον άνθρωπο που άλλαξε το πρόσωπο της Βαρκελώνης. Τον Οκτώβριο του 2009, ο Γ. Παπανδρέου τον έφερε στην Ελλάδα για την αναμόρφωση της παραλιακής ζώνης, αλλά και της πυρόπληκτης Ηλείας. Εντάξει, ο συγκεκριμένος... καλλιτέχνης είναι, δεν θα μας έκανε τη ζωή μαύρη!!!
Κατά καιρούς είχε καλλιεργήσει σχέσεις με μια σειρά ξένους καθηγητές, που οι περισσότεροι έχουν επαφές με την ελληνική κυβέρνηση, και ποιος ξέρει με τι κόστος και τι αμοιβές παίρνουν, για τις οποίες κανείς δεν μιλάει. Εδώ, για τον Σκιόπα λένε οι κυβερνητικοί ότι θα παίρνει ελάχιστα και θέλουν να τους πιστέψουμε.
Ο Παπανδρέου, στον τομέα της οικονομίας, είχε και έχει επαφές:
● Με τον νομπελίστα Τζ. Στίγκλιτς, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, τον οποίο έχει συναντήσει αρκετές φορές στην Ελλάδα.
● Με τον επίσης νομπελίστα οικονομολόγο, καθηγητή στο Χάρβαρντ, Αμάρτια Σεν, με τον οποίο έχουν αναπτύξει και οικογενειακές σχέσεις.
● Με τον Δ. Παπαδημητρίου, καθηγητή Οικονομίας, πρόεδρο του Οικονομικού Ινστιτούτου «Λεβί».
● Με τον Τούρκο Κεμάλ Ντερβίς, επικεφαλής του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ.
● Με τους Π. Λαμί (επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), τον Χ. Σομαβία (επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας) και τον Ντομινίκ Στρος Καν (επικεφαλής του ΔΝΤ).
Για τα προβλήματα της μετανάστευσης συνομιλεί με τον προκάτοχό του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Αντόνιο Γκουτιέρες, νυν ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).
Για τα περιβαλλοντικά θέματα συνομιλητές του είναι:
● Ο επικεφαλής της επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας, Γκ. Πέρσον, και ο πρώην πρόεδρος της Χιλής, νυν σύμβουλος του γ.γ. του ΟΗΕ για θέματα κλιματικών αλλαγών, Ρικ. Λάγκος.
● Ο Γκ. Λέοπολντ, επικεφαλής της Greenpeace.
● Ο Κ. Ναϊντού, επικεφαλής της οργάνωσης CIVICUS.
● Ο Ν. Στερνς, του London School of Economics, συγγραφέας της «έκθεσης Στερν» για την κλιματική αλλαγή.
● Ο τουρκικής καταγωγής Τζ. Οζντεμίρ, πρόεδρος των «Πρασίνων» στη Γερμανία.
Για τη διαφάνεια μιλάει τακτικά με τον ιδρυτή της «Διεθνούς Διαφάνειας» Πιτ. Εϊγκεν, ενώ για τις νέες τεχνολογίες συμβουλεύεται τους
● Νίκ. Νεγκρεπόντε, ιδρυτή του Media Lab του ΜΙΤ, Τζ. Ρίτζεν, πρώην υπουργό Παιδείας της Ολλανδίας.
● Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, γιο του Τζον Κένεθ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και επικεφαλής των Οικονομολόγων για την Ειρήνη.
● Ακόμη, έχει επαφές και δίνει ρόλο στον Χ. Πάλμε (γιο του πρώην πρωθυπουργού της Σουηδίας), επικεφαλής του Institute for Future Studies. Ο Πάλμε θα αναλάβει να κάνει μια μελέτη για τα θέματα πρόνοιας.
● Ο Ρ. Χάιφετς, του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ιδρυτής του Center for Public Leadership, ένας άλλος συνομιλητής του Παπανδρέου, είχε έρθει πρόσφατα στην Ελλάδα και έκανε μαθήματα στους υπουργούς για θέματα ηγεσίας και λήψης αποφάσεων. Τι κοινό έχει ο Χάιφετς με τον Παπανδρέου; Είναι και οι δυο κωπηλάτες!!!
Και επειδή στην Ελλάδα δεν ξέρουμε από δημοκρατία, αν και κοιτίδα της, ο Παπανδρέου μιλάει και με τον Τζ. Φίσκιν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, επικεφαλής του Center for Deliberative Democracy (σε δικές του ιδέες βασίστηκε η διαδικασία για την ανάδειξη υποψήφιου δημάρχου από το ΠΑΣΟΚ στο Μαρούσι).
Το συμπόσιο της Σύμης
Οι σύμβουλοι Παπανδρέου σε γενικές γραμμές προκαλούν στη κομματική ιεραρχία αμήχανα συναισθήματα. Το ίδιο έγινε και με τον Σκιόπα, το όνομα του οποίου μόλις άκουσαν οι Πασόκοι τους έπιασε πανικός. Το ίδιο είχε γίνει όταν πριν λίγες εβδομάδες ο ΓΑΠ είχε ανακοινώσει, αφήνοντας και πάλι εμβρόντητους τους Πασόκους, ότι ο Γιόακιμ Πάλμε, γιος του Ούλοφ Πάλμε, «θα ηγηθεί μιας διεθνούς ομάδας που θα αξιολογήσει το προνοιακό σύστημα, και θα ασχοληθεί με τα θέματα νέας γενιάς».
Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό: Το συμπόσιο της Σύμης, που κάνει ο Παπανδρέου κάθε χρόνο. Εκεί εμφανίζεται συνέχεια ο νομπελίστας Στίγκλιτς και όλοι οι προαναφερόμενοι, πλην Σκιόπα. Τακτικότατοι επισκέπτες των συμποσίων από το 2001 είναι ο συγγραφέας Μίσα Γκλένι, η διευθύντρια του κέντρου για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση στο LSE Μαίρη Κάλντορ, το στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ματς Κάρλσον.
Και για όσους δεν θυμούνται, να φρεσκάρουμε τη μνήμη τους: Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου υπήρξε η εξής σημαντική και ενδιαφέρουσα για το θέμα μας ανακοίνωση του γραφείου του πρωθυπουργού:
«Με απόφαση του πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, αναλαμβάνουν:
● Επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, ο Ηρακλής Πολεμαρχάκις, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Warwick του Ηνωμένου Βασιλείου
● Επικεφαλής Μονάδας Θεμάτων Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνιών, ο Ανδρέας Δρυμιώτης, Πολιτικός Μηχανικός, Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
● Επικεφαλής Μονάδας Κοινωνικής Πολιτικής, ο Παναγιώτης Τσακλόγλου, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής Ευρωπαϊκών Οικονομικών Πολιτικών.
● Επικεφαλής Μονάδας Δια Βίου Μάθησης, ο Αλέξης Κόκκος, Καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων ΕΑΠ.
● Επίσης, ο Υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης, αναλαμβάνει τον συντονισμό της Επιτροπής για τον Εκσυγχρονισμό της Λειτουργίας της Κυβέρνησης, η οποία θα επικουρείται από τους ακόλουθους διεθνείς εμπειρογνώμονες:
● Kevin Featherstone, Καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην Έδρα Ελευθέριος Βενιζέλος και Διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE
● Richard Parker, Λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής, Σχολή Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
● Roger Wilkins, Γενικός Γραμματέας της Γενικής Εισαγγελίας της Κυβέρνησης της Αυστραλίας, Ειδικός Σύμβουλος του Αυστραλού Πρωθυπουργού, Kevin Rudd.
● Leif Pagrotsky, Βουλευτής, πρώην Υπουργός Βιομηχανίας & Εμπορίου, Σουηδία.
● Jeoff Mulgan, τ. Επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού, Γραφείου Πρωθυπουργού, Ηνωμένο Βασίλειο.
Ε, με τόσους διαθέσιμους, δεν μπορείς να ξεπετάξεις και μια κυβερνησούλα στο πιτς φιτίλι;
Tο Ποντικι
Αγαπητοί μου φίλοι,
Όπως αναφέρει η ΕΛΣΤΑΤ η αύξηση του Γενικού Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, κατά 5,5% το μήνα Ιούλιο 2010, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη του Ιουλίου 2009, προήλθε από τις ακόλουθες μεταβολές των δεικτών:
Από τις αυξήσεις των δεικτών:
α) Κατά 19,2% της ομάδας ‘’ Αλκοολούχα ποτά και καπνός ‘’, λόγω αύξησης των τιμών των αλκοολούχων και μη σερβιριζόμενων ποτών, καθώς και των τιμών των τσιγάρων.
β) Κατά 1,6% της ομάδας ‘’ Ένδυση και υπόδηση’’, λόγω αύξησης των τιμών στα είδη ένδυσης και υπόδησης.
γ) Κατά 8,1% της ομάδας ‘’ Στέγαση ‘’, λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, του πετρελαίου θέρμανσης, των ενοικίων κατοικιών, των ειδών και υπηρεσιών επισκευής και συντήρησης κατοικίας, της ύδρευσης-αποχέτευσης, του ηλεκτρισμού και των υπηρεσιών κοινοχρήστων.
δ) Κατά 1,2% της ομάδας ‘’ Διαρκή αγαθά – Είδη νοικοκυριού και υπηρεσίες ‘’, λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, στα υαλικά, στα επιτραπέζια σκεύη και σκεύη οικιακής χρήσης, στα είδη καθαρισμού και στις οικιακές υπηρεσίες.
ε) Κατά 1,0% της ομάδας ‘’ Υγεία ‘’, λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, των ιατρικών, οδοντιατρικών υπηρεσιών και της νοσοκομειακής περίθαλψης. Μέρος της αύξησης αυτής αντισταθμίστηκε από τη μείωση των τιμών των φαρμάκων.
στ) Κατά 18,4% της ομάδας ‘’ Μεταφορές‘’, λόγω αύξησης των τιμών στα είδη:αυτοκίνητα, τέλη κυκλοφορίας-διόδια, καύσιμα αυτοκινήτου(βενζίνη), ανταλλακτικά αυτοκινήτου, συντήρηση και επισκευή αυτοκινήτου-μοτοσικλέτας, υπηρεσίες μεταφορών.
ζ) Κατά 5,4% της ομάδας ‘’ Επικοινωνίες ‘’, λόγω αύξησης των τιμών της κινητής τηλεφωνίας.
η) Κατά 0,9% της ομάδας ‘’ Αναψυχή-Πολιτιστικές δραστηριότητες ‘’, λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, στα είδη: μικρά είδη αναψυχής-άνθη-κατοικίδια ζώα, βιβλία-εφημερίδες-περιοδικά-γραφική ύλη-σχολικά είδη, υπηρεσίες αναψυχής. Μέρος της αύξησης αυτής αντισταθμίστηκε από τη μείωση των τιμών των ειδών οπτικοακουστικού εξοπλισμού και των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
θ) Κατά 3,0% της ομάδας ‘’ Εκπαίδευση ‘’, λόγω αύξησης των τιμών στα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων, των εκπαιδευτηρίων ξένων γλωσσών, των φροντιστηρίων και των ΙΕΚ.
ι) Κατά 3,5% της ομάδας ‘’ Ξενοδοχεία – Καφέ – Εστιατόρια ‘’, λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, των ειδών : φαγητό εκτός οικίας, αναψυκτικά-γλυκά-καφές-ποτά (σερβιριζόμενα), κυλικεία και των τιμών των ξενοδοχείων.
ια) Κατά 4,4% της ομάδας ‘’ Άλλα αγαθά και υπηρεσίες ‘’, λόγω αύξησης των τιμών, κυρίως, των κουρείων – κομμωτηρίων, των ειδών ατομικής φροντίδας, των κοσμημάτων-ρολογιών, των ασφαλίστρων αυτοκινήτων και δικύκλων και των τιμών των άλλων υπηρεσιών.
Όμως μια απλή πρόσθεση με ενα κομπιουτεράκι της πλάκας μας δίνει 19,2+1,6+8,1+1,2+1+18,4+5,4+0,9+3+3,5+4,4 = 66,7
Άθροισμα 66,7 το οποίο διαιρείται με το 11 που είναι οι δείκτες που αναφέρθηκαν παραπάνω 66,7: 11= μέσο όρο 6,06% πληθωρισμός.
εεε καλό; οέο!
αχχαχαχαχαχαχα
===========
,Κύριε Παπακωνσταντίνου παρακαλώ να μου δώσετε το μισθό του Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Δεν έχω βιογραφικό ούτε για δείγμα αλλα και αυτοί που έχουν βλέπω ότι είναι …
σαν τον Λίνεν ενα πράμα
Πως περιγράφεται η κατάσταση σήμερα στην χώρα μας;
Βασικά καταναλωτικά αγαθά όπως το κρέας, τα φρούτα, τα λαχανικά έχουν μετατραπεί σε … χρηματιστηριακά … είδη.
Ασκούν οικονομική τρομοκρατία σε βάρος του μέσου πολίτη , με την ανεργία να καλπάζει , κυρίως για τους νέους μας , καταδεικνύοντας το χάσμα μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας στην χώρα μας.
Τα ναρκωτικά, σαν μάστιγα τρυπούν το κορμί του νεότερου και δυναμικότερου κομματιού του λαού μας, της νεολαίας.
Η εγκληματικότητα , αποτέλεσμα της οικονομικής μας παρακμής , έχει γίνει καθημερινότητα στην ζωή των Ελλήνων .
Η ακρίβεια και τα χρέη είναι εκτός ελέγχου.
Τα νοικοκυριά είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες .
Η μεσαία τάξη είναι σε απόγνωση.
Ο πληθωρισμός κτυπά ρεκόρ δεκαετίας.
Η οικοδομική αγορά καταρρέει .
Δύο εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Εκτός όλων των παραπάνω , έχουμε μια πολιτεία, ένα κράτος χρεοκοπημένο και από ηθικές αξίες και αρετές, αλλά και οράματα για το λαό.
Έτσι σύμφωνα με τα εγχώρια τσιράκια της Νέας Τάξης πραγμάτων, τους εκπροσώπους της αμερικανοκρατίας και της πιο χυδαίας μορφής παγκοσμιοποίησης, τα προβλήματα του ελληνικού λαού είναι άλλα:
Είναι ο … μιλιταρισμός(!!!) που εμποτίζουμε τα παιδιά μας και ως εκ τούτου πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις ( στη συνέχεια φυσικά και οι ίδιες οι εθνικές επέτειοι).
Πρόβλημα είναι ο…ρατσισμός(! ! !) των Ελλήνων απέναντι στους λαθρομετανάστες.
Καημός των θεματοφυλάκων της Νέας Τάξης, η κατάργηση των παρελάσεων και του Σταυρού από την σημαία. Το τελευταίο το έχουν ήδη πετύχει. Σε δημόσια κτίρια, υπουργεία κλπ, η γαλανόλευκη κυματίζει πάνω σε ένα κολοβό κοντάρι. Σταυρός πουθενά! Ακούγονται δε τις τελευταίες ημέρες όλο και περισσότερες «προοδευτικές» φωνές που ζητούν την αφαίρεση του σταυρού και μέσα από τη ίδια τη σημαία, στο επάνω αριστερό μέρος της!
Ζητούν δηλαδή, τον ακρωτηριασμό του Εθνικού μας συμβόλου , τάχατες πως είναι επιταγή της Ε.Ε., όπως π.χ.ήταν επιταγή της Ε.Ε. η αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, από την κυβέρνηση των κ.κ. Σημίτη, Πάγκαλου και Παπανδρέου !!!
«Προοδευτικές» φωνές που κρατούν ομήρους τους πολίτες αυτής της χώρας, χωρίζοντας τους σε αριστερούς και δεξιούς. Δεν υπάρχουν πλέον αριστεροί και δεξιοί. Υπάρχουν μόνον οπαδοί της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης και οι πολέμιοι τους.
Πρέπει επιτέλους να αντιδράσουμε! Σαν ενεργοί πολίτες, σαν υπεύθυνα άτομα, σαν λαός που διαθέτει κρίση και διάθεση αντίστασης στη Νέα Τάξη και στους εδώ υπηρέτες της. Η ισοπέδωση, που οδηγεί μαθηματικά στον πιο ολισθηρό κατήφορο, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Ειδάλλως, η γενιά μας θα στιγματιστεί με το πιο θλιβερό κατάντημα:
Να είμαστε εμείς η γενιά που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας μια πατρίδα απεθνοποιημένη και πεθαμένη. Που δεν θα είναι πια Ελλάδα.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ.
Γιατί αύριο θα είναι πια αργά. Και το αύριο έρχεται πολύ γρήγορα. Και απείρως γρηγορότερα από όσο εμείς θέλουμε να πιστεύουμε…
Την τελευταία τετραετία τα διαδικτυακά μου σημειώματα περιστρέφονται πεισματικά γύρω από αναζητήσεις για περισσότερη ελευθερία, δημοκρατικά δικαιώματα και δημοκρατική κουλτούρα, εκδημοκρατισμό των θεσμών και ευημερία. Σήμερα, ομολογώ ότι όλα τούτα δεν πιάσανε τόπο - στον βαθμό τουλάχιστον που περίμενα. Γιατί όλα αυτά δεν βρίσκουν γόνιμο έδαφος στην ελληνική κοινωνία; Τι φταίει που οι έλληνες εμφανίζονται διαρκώς εγκλωβισμένοι στους μονόδρομους που κατασκευάζει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και ευρύτερα το καθεστώς με τους κρατικοδίαιτους εργολάβους του, που αποτελούν την λεγόμενη εθνική αστική τάξη της πατρίδας μας;
Φταίνε πολλά, μα περισσότερο από όλα ο ίδιος ο λαός. Πριν βιαστείτε να διαπιστώσετε ότι πρόκειται περί ταυτολογίας, αναλογιστείτε ότι λαός δεν είναι στενά το εκλογικό σώμα, αλλά η συλλογική βούληση των πολιτών που δομείται στο πλαίσιο ενός discursive μίγματος εθνικής και κοινωνικής συνείδησης, στην οποία εμπεριέχεται και η συνείδηση του εαυτού μας εντός ιδιαίτερων κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων. Φταίει με άλλα λόγια, ο τρόπος που μάθαμε να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, την πατρίδα μας, την κοινωνική ομάδα στην οποία γενικά εντασσόμαστε και τον εαυτό μας μέσα σε όλα αυτά, ως αναπόσπαστο τμήμα της συλλογικής βούλησης των Ελλήνων πολιτών.
Αν για μια στιγμή βγάλεις τον εαυτό σου έξω από τον λαό, τότε αυτόματα παύει να έχει έννοια το εθνικό κράτος (Ελλάδα), η πολιτεία, ο πολίτης και η ίδια η κοινωνία. Η έννοια του λαού είναι αυτή που υπήρξε ο νομιμοποιητικός παράγοντας των εξουσιών την εποχή της νεωτερικότητας. Σήμερα, αυτή η συλλογική βούληση, έχει απολύτως υποκατασταθεί από την κοινή γνώμη, η οποία είναι - πρωταρχικά - το κατασκεύασμα των ΜΜΕ. Η κοινή γνώμη τείνει να κατακερματίσει την συλλογική βούληση, δομώντας ένα είδος αγοραίας βούλησης στη βάση της σχέσης παραγωγού-καταναλωτή. Ακόμη και οι κυβερνήσεις ως παραγωγοί παρουσιάζονται, ενώ οι πολίτες ως καταναλωτές κυβερνητικών αποφάσεων. Αυτό είναι το πρώτο και ουσιαστικότερο βήμα για την διάλυση αυτής της discursive οντότητας, που συνηθίσαμε να αποκαλούμε λαό. Από εδώ αρχίζει το τέλος της ιστορίας, δηλαδή το τέλος της ιδεολογίας, αλλά και των «imagined political communities», όπως όρισε το έθνος ο Benedict Anderson.
Με δύο λόγια , η διεθνής οικονομική ελίτ, η οποία, μέσω της κυβέρνησης των ανάρμοστων διακυβερνώντων αυτή την περίοδο, έβαλε στην τσέπη την ελληνική κοινωνία, φαίνεται να μην δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να …περάσει το μήνυμα: στους έντιμους φτωχούς ανήκει η βασιλεία του παγκόσμιου πλούτου…διότι λεφτά υπάρχουν. Και όσο υπάρχουν θα εξαρτάσαι από αυτά, δηλαδή από αυτούς που στα δανείζουν, καθώς το χρήμα πρέπει να είναι δανεικό, για να είναι λειτουργικό, δηλαδή να αναπαράγει το δημοκρατικό παράδοξο. Την ανισότητα, που λέμε λαϊκά, σε όλα τα επίπεδα, εντός της χώρας και μεταξύ αυτής και των υπολοίπων στοιχείων του διεθνούς συστήματος.
Το πιάσατε το μήνυμα; Εάν το…πιάσατε, αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του πειράματος που διεξάγει στη χώρα μας το δίκτυο της παγκοσμιοποίησης, που συγκροτείται από την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, το CFR: Council on Foreign Relation και την Trilateral Commission, είναι να διαπιστωθεί πόσο σύντομα μπορεί να εξαφανιστεί ο ελληνικός λαός, με την έννοια που όρισα.
Ως μάλλον ειδικός σε τέτοια ζητήματα, θα έλεγα ότι το πείραμα διεξάγεται με μεγάλη επιτυχία. Ας μου επιτραπεί, μάλιστα, να συγχαρώ τους εμπνευστές του σχεδίου, την ελληνική κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, και ασφαλώς τον Γιώργο Παπανδρέου! Θα ήταν παράληψή μου αν δεν μνημόνευα σε αυτό το σημείωμα την συνεισφορά των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή. Ιδιαίτερα ο τελευταίος, ο οποίος έδωσε μάχη για την επανίδρυση του πελατειακού κράτους, θα πρέπει να τιμάται αναλόγως. Βοήθησε και αυτός, ο μεγάλος πολιτικός άνδρας – που το παίζει σφίγγα - περισσότερο ίσως από άλλους, να διασκεδαστεί η έννοια του λαού, για να δώσει την ευκαιρία στον Γιώργο και την υπερεθνική παρέα της αδελφότητας που διακυβερνά, να απαλλαγούν από αυτά τα ιστορικά κατάλοιπα, τα οποία εμποδίζουν τον κόσμο να πάει μπροστά!! Να «τελειώνουν» με τον ελληνικό λαό. Μετά από αυτόν θα έρθει η σειρά άλλων ευρωπαϊκών λαών, ίσως μάλιστα μαζικά.
Βεβαίως η αριστερά θα συνεχίσει την διαλεκτική της, μιλώντας για έναν λαό, και σε έναν λαό, αλλά και στο όνομα ενός λαού, που δεν θα υπάρχει πια. Φίλοι…ζητείται λαός! Δεν το καταλαβαίνετε; Η αδυναμία να κινητοποιήσετε ευρύτερα στρώματα, οφείλεται ακριβώς στη σοβαρή εξασθένηση, μέχρι εξαφανίσεως, του λαού. Αν δεν υπάρχει λαός, τότε είναι φυσικό να πιάνουν τόπο τα ψευδοδιλήμματα του καθεστώτος και να μην μπορεί να αποκρυσταλλωθεί η ανάγκη της πολιτικής αλλαγής και της αλλαγής του μοντέλου ηγεσίας στην χώρα μας, στις συνειδήσεις ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.
Στην Ελλάδα σήμερα πρέπει να ανασυστήσουμε τον λαό και αυτό απαιτεί ένα νέο πατριωτισμό και μια καμπάνια για την παραγωγή κοινωνικής συνείδησης, στη βάση του κοινωνικού φιλελευθερισμού και των δημοκρατικών ιδεωδών της αριστεράς. Αν δεν το κάνουμε, τότε άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα θα παραδώσουμε την ελληνική κοινωνία βορά στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, που προς το παρόν τρέφεται με… μαρίδες. Αν η μαρίδα δεν κάτσει στο λαιμό τους, θα ακολουθήσει και το κυρίως πιάτο με πιο μεγάλα ψάρια, στην Ευρώπη και στην Ασία.
Το επόμενο ερώτημα είναι πώς θα ανασυσταθεί πολιτικά ο λαός. Δηλαδή, τι στρατηγική θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις, για την εμπέδωση της ανάγκης μιας νέας ηγεσίας, για μια νέα πορεία, εντός ενός πλαισίου μιας σύγχρονης συλλογικής κοινωνικής συνείδησης. Απάντηση έχω…αλλά δεν είναι η ώρα της! Θα έχει ενδιαφέρον να «δουλέψει» ο καθένας ξεχωριστά αυτή την υπόθεση. Χρόνος δεν υπάρχει πολύς. Το καθεστώς δεν θα δώσει ούτε λεπτό στους αντιπάλους του. Ο χρόνος είναι πολυτιμότερος από το χρήμα. Ο χρόνος φτιάχνει χρήμα στον καπιταλισμό. Πάντοτε έτσι ήταν. Μα τώρα, είναι ακόμη πιο σημαντικός, διότι μέσω αυτού δομούνται νέες ηγεμονίες και όχι απλώς κάποιες περιουσίες, ηγεσίες και κυριαρχίες.
Κατά την μεταπολίτευση, η έννοια του ελληνικού λαού συνδέθηκε με το μήνυμα «η Ελλάδα ανήκει στη Δύση», αργότερα με το μήνυμα του συνθήματος «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και μετά με το «η Ελλάδα ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ». Σήμερα ο λαός, ως συλλογική βούληση των ελλήνων, γίνεται προσπάθεια να αποδομηθεί, διαχεόμενος ως διαλεκτική πρακτική εντός μιας απόλυτα αόριστης παγκόσμιας συλλογικότητας, η οποία κατασκευάζεται από μία πολιτικο-οικονομική αδελφότητα που ασκεί πλέον απροκάλυπτη ηγεσία στην χώρα. Τώρα η έννοια του λαού καλύπτεται διαλεκτικά από το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στην παγκοσμιοποίηση». Αυτό είναι το σύνθημα το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου και η παρέα του δεν τολμούν ακόμη να αρθρώσουν ρητά, αλλά δοκιμάζουν σιγά-σιγά να το εκφράσουν έμμεσα ως μήνυμα.
Ο συγγραφέας τούτων των αράδων δεν επιθυμεί να καταλήξει ο αναγνώστης στο συμπέρασμα ότι η χώρα πρέπει να ακολουθήσει ένα είδος πολιτικής … επιστροφής στις ρίζες του έθνους και του λαού, για να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση. Το αντίθετο. Πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός και ότι ο κόσμος οδηγείται στην ιστορική αυτή φάση της ανθρωπότητας, σε μια μορφή παγκόσμιας ηγεμονίας πιο ολοκληρωμένα από οποιαδήποτε άλλη ιστορική περίοδο. Η ένστασή μου είναι στον τρόπο που επιχειρείται αυτή η μορφή ολοκλήρωσης της παγκοσμιοποίησης. Είναι άλλο πράγμα πηγή αυτού του φαινομένου να είναι οι λαοί και άλλο ένα πολιτικο-οικονομικό λόμπυ με απολιτικό μάλιστα προσωπείο. Δεν θα ήθελα επίσης ποτέ να δω τον ελληνικό λαό, πρώτα από τους άλλους, να εξευτελίζεται και να διαλύεται, σαν πειραματόζωο της ιστορίας, από εκείνους που αποτελούν τους μύστες του Τέλους της Ιστορίας. Δυστυχώς εκεί πάνε τα πράγματα και δεν βλέπω δυνάμεις σοβαρές και ικανές να αντισταθούν. Αν βλέπω λάθος … ας κουνηθούμε επιτέλους, αναζητώντας τον λαό!
http://www.drseeng.com
Για να είναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ασφαλές πρέπει( λέει η τρόικα) να δωθούν ακόμη 25 δις ευρώ.
Όμως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν έχει τοξικά δάνεια και αν απειλείται από κάτι αυτό είναι τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρώσουν οι έλληνες εργαζόμενοι. Αυτοί που χάνουν τις δουλειές τους αλλά και οι έλληνες επιχειρηματίες έχουν υποστεί στάση πληρωμών από το κράτος όπως και οι υπάλληλοι τους κόβετε ο μισθός.
Και η ερωτηση προβάλει αβίαστα. Γιατί η κυβέρνηση δεν ρίχνει αυτά τα λεφτά σε ένα πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων που θα δώσει δουλειές ή ως επιστροφή φόρουή οφειλόμενων σε επιχειρηματίες ως μισθούς και συντάξεις. Γιατι δεν ρίχνει αυτά τα 25 δις στην αγορά να την ζεστάνει;
Και με αυτό τον τρόπο όλοι αυτοί που αναφέρθηκαν να πληρώσουν τα δάνεια τους στις τράπεζες και να είμαστε όλοι λίγο καλυτέρα;
Γιατί η κυβέρνηση δεν επιλέγει να αυξήσει την κατανάλωση και να δώσει ζωή στην αγορά που σβήνει. Μια αγορά η όποια με αυτό τον τρόπο θα αποδώσει ΦΠΑ και τελικά θα πληρώσει τα χρέη της στις τράπεζες που είναι εξαρχής το ζητούμενο.
,
Τροφή για «σενάρια» περί ίδρυσης ρωσικής ναυτικής βάσης σε ελληνικό νησί έναντι μεγάλου χρηματικού αντίτιμου έδωσαν πρόσφατες δηλώσεις του αρχηγού του πολεμικού ναυτικού της Ρωσίας, ναύαρχου Βλαντιμίρ Βισότσκι, σύμφωνα με τις οποίες η χώρα του ενδιαφέρεται για τη δυνατότητα ελλιμενισμού πολεμικών πλοίων στο εξωτερικό.
Κυβερνητικοί και διπλωματικοί κύκλοι δήλωναν άγνοια χθες για την ύπαρξη ανάλογης πρότασης, επισημαίνοντας πάντως ότι ακόμη κι αν είχε διατυπωθεί θα ήταν εξαιρετικά απίθανο να γίνει αποδεκτή.
Σύμφωνα με χθεσινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Αυριανής», η Ρωσία αναζητά έδαφος στην ελληνική επικράτεια, κατά προτίμηση στη Σύρο, για την ίδρυση ναυτικής βάσης, προσφέροντας σε αντάλλαγμα 100 δισ. ευρώ. Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αρνηθεί την πρόταση, οι Τούρκοι είναι ανοιχτοί σε συνεργασία με τη ρωσική κυβέρνηση.
«Αν πρόκειται για την Ανατολική Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο, εκεί είναι η Τουρκία και η Ελλάδα. Οι μεν και οι δε μας δίνουν τέτοιες δυνατότητες», δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ο Βισότσκι, αποφεύγοντας να διευκρινίσει εάν έχουν υπάρξει διαβουλεύσεις κάποιας μορφής με τις χώρες που ανέφερε ως παράδειγμα.
«Η δυνατότητα να διατηρείς βάση στο εξωτερικό είναι καλή, αλλά πρέπει να γίνεται σταδιακά, συνυπολογίζοντας τις δυνατότητες της χώρας», συμπλήρωσε, αναφέροντας ως πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση το σύστημα των απλών επισκέψεων των πλοίων.
Η κυβέρνηση δεν επέδειξε, ως όφειλε, την ίδια ευαισθησία και για τις περικοπές των συντάξεων, των μισθών, στις εργασιακές σχέσεις, την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους γενικότερα, προκειμένου να διαπραγματευθεί με την Τρόικα και να αναζητήσει και για τα θέματα αυτά κάποιες…..ισοδύναμες λύσεις (!) που ασφαλώς και υπήρχαν και είχαν προταθεί από πολιτικά κόμματα, φορείς και συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Τα Συνδικάτα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ειδικότερα ο πρόεδρός τους, ο οποίος με το … προειδοποιητικό SMS εμφανίστηκε σαν σύγχρονος ... Τσε Γκεβάρα της ελληνικής κοινωνίας δηλώνοντας .. με καθαρές κουβέντες, ότι «… σε όλα υπάρχουν όρια, ...ο αγώνας δεν είναι για μας αλλά για τον καταναλωτή, για τον ελληνικό λαό …..,...θα φτάσουμε στα άκρα, ... θα ματώσουμε …..» κλπ.Δεν είδαμε όμως, τον κατά τα άλλα, συμπαθή Νίκο Φωτόπουλο, σαν συνδικαλιστή και εκπρόσωπο των 25.000 περίπου εργαζομένων στη ΔΕΗ, να αρθρώνει λόγο αντίστασης, αντίδρασης, συμπαράστασης, αγωνίας, συμπορεύσεις, συμπάθειας στην ελληνική κοινωνία που δέχεται, τους τελευταίους έξη μήνες, την βάρβαρη και ανάλγητη επίθεση των ... συντρόφων του της ... ΣοσιαΛΗΣΤΡΙΚΗΣ κυβέρνησης.
) που θέλουμε την Ελλάδα μας πίσω!
κατοχή των δυνάμεων του Μνημονίου και των αμερικανο-ευρωπαίων σταθμαρχών που παίζουν τον ρόλο της κυβέρνησης.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι υιοθετούν απλά εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης, και καθώς αυτά τα εργαλεία επιτρέπουν όλο και ταχύτερη επικοινωνία, η ταχύτητα δράσης της ομάδας επίσης αυξάνεται, και καθώς το “περισσότερο” κάνει διαφορά, και το “ταχύτερο” κάνει διαφορά.
Η συλλογική δράση είναι διαφορετική από την ατομική δράση, και οι δυο δύσκολες στο να ξεκινήσουν, αφού ξεκινήσουν, είναι δύσκολες να σταματήσουν. Όπως το θέτει ο δικαστής Richard Posner, “Οι συνωμοσίες τιμωρούνται με ξεχωριστό τρόπο από τις ατομικές εγκληματικές ενέργειες, συχνά με την ίδια αυστηρότητα ακόμα και αν η συνωμοσία αποτύχει να επιτελέσει τον σκοπό της, γιατί μια ομάδα που επιδιώκει κάποιο παράνομο σκοπό είναι πιο επικίνδυνη από ένα άτομο που επιδιώκει τον ίδιο παράνομο σκοπό”. Αυτό είναι αλήθεια όχι μόνο σε σχέση με τις εγκληματικές προθέσεις. Οι ομάδες είναι σε θέση να ασκούν ένα διαφορετικό είδος δύναμης από ότι τα άτομα και όταν αυτή η δύναμη στρέφεται εναντίον ενός υφιστάμενου θεσμού, οι ομάδες δημιουργούν ένα διαφορετικό είδος απειλής.
Για να καταλάβετε τη διαφορά, μελετήστε τα γεγονότα του 1989 στην πόλη της Λειψίας της Ανατολικής Γερμανίας. Στις αρχές εκείνου του έτους μια χούφτα κατοίκων της Λειψίας ξεκίνησε διαμαρτυρίες κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ), τοποθετώντας συχνά αυτές τις διαμαρτυρίες στη διάρκεια κάποιας υπάρχουσας εκδήλωσης (ενός μουσικού φεστιβάλ στο δρόμο, ενός πανηγυριού), που προσέφερε έναν τρόπο συνάθροισης μιας μάζας ανθρώπων χωρίς να προκαλέσει υποψίες. Στην αρχή οι διαμαρτυρίες ήταν μικρές – τον Ιανουάριο πεντακόσια άτομα συγκεντρώθηκαν και η κυβέρνηση συνέλαβε τα πενήντα. Αυτό ωστόσο δεν αποθάρρυνε τους διαδηλωτές. Όπως προχωρούσε η χρονιά, οι διαμαρτυρίες γίνονταν πιο τακτικές, λαμβάνοντας χώρα κάθε Δευτέρα. Καθώς η μια διαμαρτυρία διαδεχόταν την άλλη, περισσότεροι παρευρισκόμενοι συνειδητοποιούσαν ότι η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα να τους σταματήσει. Ως εκ τούτου, κάθε επόμενη Δευτέρα νέοι συμμετέχοντες προσχωρούσαν, κάτι το οποίο με τη σειρά του ενθάρρυνε ακόμη περισσότερους πολίτες.
Στην αρχή οι πορείες ήταν πολύ μικρές για να τις σταματήσει η κυβέρνηση χωρίς να φανεί υστερική και κάθε βδομάδα μεγάλωναν λιγάκι. Από την οπτική γωνία της κυβέρνησης, μια μικρή πορεία παραήταν μικρή για να παταχθεί και την επόμενη εβδομάδα μία ελαφρώς μεγαλύτερη διαδήλωση ήταν επίσης πολύ μικρή για να παταχθεί. Μόλις τον Σεπτέμβριο o Erich Honecker έδωσε την εντολή στις τοπικές αρχές να «καταπνίξουν αυτές τις εχθρικές δραστηριότητες εν τη γενέσει τους» και «να μην τους αφήσουν έδαφος μαζικότητας”. Ήταν πλέον πολύ αργά, οι διαμαρτυρίες είχαν προ πολλού μετατραπεί από μπουμπούκι σε πλήρες άνθος. 
Αυτό που ο Honecker δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ήταν ότι η «βάση της μαζικότητας» δεν μετριόταν από τον αριθμό των συμμετεχόντων αλλά από τον αριθμό των ανθρώπων που κατανοούσαν ότι η διαμαρτυρία δεν τιμωρείτο. Η ιστορικός Susanne Lohmann αποκαλεί τις διαμαρτυρίες της Λειψίας έναν “καταρράκτη πληροφοριών”. Κάθε ένας από τους πολίτες της Λειψίας είχε ένα εσωτερικό κατώφλι πέρα από στο οποίο θα μπορούσε να προσχωρήσει σε μια διαμαρτυρία. Κάθε βδομάδα που η πορεία γινόταν χωρίς καταστολή ήταν επιπλέον απόδειξη ότι οι πορείες προσέφεραν διέξοδο στη δυσαρέσκεια τους, κάθε μια επιτυχημένη πορεία μείωνε τον φόβο που αισθανόταν ένα επιπλέον μέρος του πληθυσμού.
Οι στρατιωτικοί μιλούν συχνά για την έννοια της “αμοιβαίας συνειδητοποίησης”, που είναι η ικανότητα πολλών διαφορετικών ατόμων και ομάδων να αντιλαμβάνονται μια κατάσταση και να καταλαβαίνουν ποιος άλλος έχει την ίδια αντίληψη. Αν βλέπω μια φωτιά να ξεσπάει και βλέπω ότι και εσύ τη βλέπεις, μπορούμε πιο εύκολα να συντονίσουμε τις ενέργειές μας (εσύ τηλεφωνείς στο 199, εγώ αρπάζω τον πυροσβεστήρα), από ότι αν έχω να επιστήσω την προσοχή σου στη φωτιά. Η αμοιβαία αντίληψη επιτρέπει στις κατά τα άλλα ασυντόνιστες ομάδες να αρχίσουν να συνεργάζονται πιο γρήγορα και αποτελεσματικά
Αυτό το είδος της κοινωνικής συνείδησης έχει τρία επίπεδα: όταν “όλοι γνωρίζουν” κάτι, όταν “όλοι γνωρίζουν, ότι όλοι γνωρίζουν”, και όταν “όλοι γνωρίζουν, ότι όλοι γνωρίζουν, ότι όλοι γνωρίζουν”. Πολλοί άνθρωποι στη ΛΔΓ είχαν διαπιστώσει προσωπικά ότι η κυβέρνηση τους ήταν διεφθαρμένη και ότι η ζωή κάτω από αυτή την κυβέρνηση ήταν κακή. Αυτή είναι η συνθήκη του “όλοι γνωρίζουν”. Με την πάροδο του χρόνου πολλά από αυτά τα ίδια άτομα διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι από τους φίλους, τους γείτονες και τους συνεργάτες τους το γνώριζαν επίσης – “όλοι γνωρίζουμε, ότι όλοι γνωρίζουμε”. Στο σημείο αυτό το γενικό συναίσθημα ήταν πια πολύ διαδεδομένο, αλλά επειδή κανείς δεν μιλούσε για αυτό που όλοι γνώριζαν, το κράτος ποτέ δεν χρειάστηκε να απαντήσει με οποιονδήποτε επίσημο τρόπο. Στο τέλος, οι άνθρωποι στη Λειψία μπορούσαν να βλέπουν τους άλλους να ενεργούν με βάση τη γνώση ότι η ΛΔΓ ήταν σάπια – “όλοι γνωρίζουν, ότι όλοι γνωρίζουν, ότι όλοι γνωρίζουν”. Αυτή η συλλογική συνειδητοποίηση είναι το αναγκαίο βήμα για πραγματική δημόσια (συλλογική) δράση – όταν οι άνθρωποι στους δρόμους της Λειψίας γνώριζαν το ίδιο πράγμα όπως και οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν από τα παράθυρά τους.
Μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1989 αυτή η πληροφορία είχε διαχυθεί από μια μικρή ομάδα σε μια μεγάλη και οι πορείες είχαν αυξηθεί κατά δεκάδες χιλιάδων ανθρώπων. Τον Οκτώβριο ο αριθμός τους αυξήθηκε σε περισσότερους από εκατό χιλιάδες. Την πρώτη Δευτέρα του Νοεμβρίου 400.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους της Λειψίας. Μόλις η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι η μπλόφα της είχε
ξεσκεπαστεί, κανείς από τον στρατό δεν ήταν πρόθυμος να στραφεί εναντίον τέτοιου
αριθμού πολιτών. Και χωρίς μια αξιόπιστη απειλή θανάσιμης βίας για να στηριχθεί, η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας απλά κατέρρευσε.
.
.
Την επομένη αυτής της πρώτης διαμαρτυρίας του Νοεμβρίου, ολόκληρη η κυβέρνηση της Ανατολής Γερμανίας παραιτήθηκε. Δύο ημέρες αργότερα, ξεκίνησε η διάλυση του τείχους του Βερολίνου. Η ΛΔΓ είχε εκλείψει.
Το δίδαγμα μετά τη Λειψία για τους διαδηλωτές, είναι ότι πρέπει να διαμαρτύρονται με τρόπους με τους οποίους το κράτος δεν είναι πιθανό να εμπλακεί, και να διανέμουν ευρύτατα τεκμηρίωση (πειστήρια) των ενεργειών τους. Αν το κράτος δεν αντιδράσει, η τεκμηρίωση χρησιμεύει ως απόδειξη ότι η διαμαρτυρία είναι ασφαλής. Αν το κράτος αντιδράσει, τότε η τεκμηρίωση της καταστολής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσει διεθνή κατακραυγή. Το μάθημα για τα καταπιεστικά καθεστώτα ήταν το αντίθετο: μην αφήνετε καμία τεκμηρίωση να βγει προς τα έξω. Αυτά τα δύο μαθήματα δημιουργούν ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι μεταξύ διαδηλωτών και θεσμών υπό διαδήλωση, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όπως και σε οτιδήποτε αφορά συντονισμένη δράση, τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων σε αυτό το παιχνίδι.”
Παρακαλώ όσους φίλους θέλουν να βοηθήσουν τους συναθρώπους μας να γνωρίσουν ότι όλοι γνωρίζουμε, ότι όλοι γνωρίζουμε , ας διαδώσουν ή αναπαράγουν το άρθρο…
Και ακόμα τους παρακαλώ να αναπτύξουν στα σχόλια παρακάτω τις εκτιμήσεις, προεκτάσεις και συσχετισμούς τους με τις σημερινές πραγματικές συνθήκες στην Ελλάδα.
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
