4η Αυγούστου

ΜΕΤΑΞΑΣ ο γερμανοτραφής αξιωματικός του μικρού αναστήματος και της μεγάλης επιμονής να παίζει ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα. Με αποτυχίες στην πλάτη και χωρίς φίλους και δημόσια αποδοχή. Απέτυχε στις εκλογές του 1928 ως αρχηγός των «ελευθεροφρόνων» (τι άλλο;) γιατί ο λαός προτίμησε τον Βενιζέλο, παρ' όλα αυτά χώθηκε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δεμερτζή ως υπουργός στρατιωτικών. Μετά τον θάνατο (αυτοκτονία) του τελευταίου, έγινε πρωθυπουργός (13/4/36), αλλά κάτι δεν τον «γέμιζε» από εξουσία και προτίμησε τη δικτατορία. Ήρθε η 4^η Αυγούστου με τη συναίνεση του Γεωργίου του Β΄ κι έσκασε μύτη ο φασισμός. Η συνέχεια γνωστή. Πάγος και ρετσινόλαδο, χαφιεδισμός και «εθνικοφροσύνη», μη «κατολισθήσει» η χώρα προς τον κομμουνισμό. Οργανωμένη βία και όλα τα γνωρίσματα μιας δικτατορίας που θα' χε μέλλον και μιμητές.

ΔΕΝ ήταν μια παρένθεση η 4^η Αυγούστου. Μια πρακτική και μια φιλοσοφία ήταν, κομμένη στα μέτρα βασιλιάδων και δικτατόρων κοντών και αντιπαθητικών. Θα τους ακολουθούσαν, χρόνια αργότερα, λιποβαρείς τω πνεύματι.φαλακροί και μισητοί ΕΣΑτζήδες, αφού μεσολάβησαν εμφύλιοι και Μακρονήσια.

4^η Αυγούστου είτε 21^η Απριλίου κι ο φασισμός άπλωσε τα πλοκάμια του στη χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία. Αλήτες έδειραν, ρουφιάνοι κάρφωσαν, δολοφόνοι σκότωσαν δημοκράτες. Θα μας.τρώγανε οι κομμουνιστές και πρόλαβε ο φασισμός. Θα μας προλάβαιναν οι μπολσεβίκοι κι έσπευσαν οι συνταγματάρχες.

ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ στοιβαγμένοι σε μαύρες σελίδες της νεώτερης Ιστορίας, μας γνέφουν ατιμώρητοι. Κανένας τους δεν πλήρωσε κατά τα «έργα» του.

ΩΣΤΟΣΟ, και πριν κλείσουμε, κάτι θετικό για τον δικτάτορα. Η στάση του σε μια τραγική ώρα για τον ελληνισμό. Πρώτες μέρες της Κατοχής και οι Άγγλοι του ζητούν να κάνουμε Αντίσταση. Για λογαριασμό τους! Να στρατολογήσει έλληνες για το βουνό ο Μεταξάς, πριν τον προλάβει το ΕΑΜ με τον ΕΛΑΣ του, ο Ζέρβας με τον ΕΔΕΣ του. Αυτός αρνείται! Ο «κοντός» δικτάτορας βρίσκει το κουράγιο, ορθώνει το ανάστημά του και αποδεικνύει πως είναι περισσότερο έλληνας και λιγότερο «σύμμαχος». «Αντίσταση; Ξανά μέτωπο; Πώς; Με τους ακρωτηριασμένους του Αλβανικού μετώπου;». Αυτό (το δικό του «όχι») το πλήρωσε. Με τη ζωή του (για κάποιους ιστορικούς, που ξέρουν από αγγλική διπλωματία και.πρακτική).

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης