ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ..ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Το email μας tolimeri@gmail.com

ΓΑΠ & ΑΝΔΡΕΑ Co .Η Ελβετκή εταιρεία του ,αδελφού του πρωθυπουργού.που θα κάνει το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΙ

16.4.11

Παπαρήγα: Η πτώχευση της χώρας είναι δρομολογημένη. (με τον τορναδόρο από την Κρήτη τι έγινε βρε παιδιά;)

Η πτώχευση της χώρας είναι δρομολογημένη, αναφέρει σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Real News» η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, χαρακτηρίζοντας «κοροϊδία» τον ισχυρισμό ότι υπάρχει φιλολαϊκή αναδιάρθρωση του χρέους.
Εξεφρασε επίσης την εκτίμηση ότι ο λαός ζει ήδη τη χρεοκοπία, με τη βίαιη, όπως είπε, υποτίμηση της εργατικής δύναμης, με τα βάρβαρα μέτρα στους μισθούς, στο ασφαλιστικό, στο εργασιακό, στη φορολογία, στην παιδεία και την υγεία, αλλά και «με τα ακόμα χειρότερα, που φέρνουν».
Η γ.γ του ΚΚΕ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, εκφράζει, ωστόσο, την εκτίμηση πως «παρά τα όσα λένε με ευκολία διάφοροι που έθαψαν τον δικομματισμό στο παρελθόν, η αστική τάξη δεν πρόκειται να τον εγκαταλείψει εύκολα».
Απορρίπτει παράλληλα κάθε σενάριο συνεργασίας με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αλέκο Αλαβάνο, τονίζοντας πως «αυτά που λένε, όχι μόνον δεν είναι αριστερά, αλλά είναι και εντελώς αντιεπιστημονικά».
Σημειώνει τέλος ότι «τα γιαούρτια» εναντίον κυβερνητικών στελεχών δεν δημιουργούν πρόβλημα στην κυβέρνηση, αλλά αντίθετα, τη διευκολύνουν να εμφανίζεται ως θύμα.
Από την συνέντευξη στην Real News

olympiada

ΔΙΑΚΙΝΗΤΕΣ ΝΟΘΕΥΜΕΝΩΝ ΕΝΟΧΩΝ - Η ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΩΣ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
οικονομολόγος


Πιθανώς το πιο γνωστό παράδειγμα κινδυνολογίας και ελέγχου μέσω των ενοχών στην αμερικανική πολιτική να είναι μια διάσημη τηλεοπτική καμπάνια που αρχίζει με ένα μικρό κορίτσι που στέκεται σε ένα λιβάδι με πουλιά να κελαηδούν, ενώ εκείνο μαδάει τα πέταλα μιας μαργαρίτας. Το κορίτσι μετράει κάθε πέταλο αργά. Όταν φτάσει στο "9", μια δυσοίωνη μεγαλόστομη ανδρική φωνή ακούγεται να μετρά την εκτόξευση ενός πυραύλου, και καθώς τα μάτια του κοριτσιού στρέφονται προς κάτι που βλέπει στον ουρανό, η κάμερα κάνει ζουμ μέχρι που το πρόσωπο του μικρού κοριτσιού γεμίζει την οθόνη, μέχρις ότου η οθόνη μαυρίζει. Όταν η αντίστροφη μέτρηση φτάσει στο μηδέν, η μαυρίλα αντικαθίσταται από ένα φλας και το πυρηνικό μανιτάρι μιας έκρηξης. Δεδομένου ότι η μαίνεται θύελλα, μια voice-over φωνή από τον Πρόεδρο Τζόνσον αναφέρει: «Αυτό είναι το διακύβευμα! Να κάνετε έναν κόσμο όπου όλα τα παιδιά του Θεού μπορούν να ζήσουν ή όλα θα πάνε στο σκοτάδι. Ή θα πρέπει να αγαπούν ο ένας τον άλλον, ή θα πρέπει να πεθάνουν". Μια άλλη φωνή έρχεται στη συνέχεια και λέει, «Ψηφίστε για Πρόεδρο Τζόνσον στις 3 Νοεμβρίου. Το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό για να μπορείτε να μείνετε σπίτι".
Εάν στη θέση της πυρηνικής έκρηξης βάλετε τη χρεοκοπία και στη θέση του μικρού κοριτσιού τον «ανέμελο» ελληνικό Λαό που μαδάει τις δικές του μαργαρίτες, έχετε το δικό μας διακύβευμα και τον δικό μας Πρόεδρο . «Το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό για να μην νοιώθετε ενοχές» ! Πώς μπορείτε να μην νοιώθετε ενοχές, αφού, «μαζί τα φάγαμε».
Στη θέση των ξεχασμένων αγροτικών μπλόκων, των απεργών που ταλαιπωρούν τους εμπόρους, στη θέση των φορτηγατζήδων,  των διαδηλωτών που διασαλεύουν την δημόσια κίνηση και τάξη, των ναυτεργατών που τορπιλίζουν την τουριστική ανάπτυξη κ.λπ. βάλτε τώρα ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Στην απέναντι όχθη βάλτε τον Μανώλη Καψή, τον Πάσχο Μανδραβέλη, τον Αλέκο Παπαδόπουλο, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, την Κομισιόν, το περιοδικό FOCUS ή τις αγορές. Η ρητορική  είναι απαράλλαχτα μονότροπη και ίδια. Φταίτε, πρέπει να πληρώσετε! Είμαστε όλοι ένοχοι, άρα κι εσείς, άρα πρέπει να πληρώσετε. Αγόγγυστα, μάλιστα. Μην ακούσουμε τσιμουδιά. Αφού, είστε ένοχοι! 
Η αλήθεια είναι ότι στον προτεσταντισμό αυτή η ενοχοποίηση είναι σχεδόν έμφυτη. Είναι καταναγκασμός που εμφυτεύεται στο γερμανοτραφές νήπιο πακέτο μαζί με το «η εργασία απελευθερώνει» και το Deutschland Uber Alles.  Στο μυαλό του Γερμανού, η φτώχεια είναι δεδομένη ως βαριά ενοχή και ατομική ευθύνη. Είναι αυτο-μομφή και σοβαρή πιθανότητα αποκλεισμού από τον Παράδεισο!  Για την -στα καθ’ ημάς- απουσία αυτού του "θεάρεστου" καταναγκασμού οδύρεται ο πρόεδρος της Ένωσης Επιμελητηρίων κος Κασιμάτης. Τί κρίμα που ο Έλληνας δεν μπολιάζεται από βρέφος μ’ αυτήν την ενοχή. Η δουλειά μας, θα ήταν σήμερα ευκολότερη!
Βλέπεις, ευτυχώς στην ορθόδοξη καθ’ ημάς Ανατολή το παιχνίδι δεν μπορούσε ποτέ να είναι αυτόματο. Εκτός απ’ αυτούς, που ήδη εδώ και δεκαετίες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, «ασπάστηκαν» τον προτεσταντισμό. Άλλωστε, φραγκοφορεμένους έσερνε πάντα μαζί του αυτός ο τόπος. Όμως αυτή τη φορά «κλήθηκαν» να παίξουν έναν νέο ρόλο.  



Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗΣ
Σύμφωνα με την επιστήμη της Ψυχολογίας, η ενοχοποίηση ή στιγματισμός είναι μια κοινωνικο-ψυχολογική διαδικασία απαξίωσης και υποτίμησης με την οποία οι άνθρωποι στρέφουν την ενοχή και την ευθύνη μακριά από τους ίδιους, στοχεύοντας ένα πρόσωπο ή μια ομάδα άλλων ανθρώπων.
Είναι επίσης μια πρακτική με την οποία συναισθήματα θυμού και εχθρότητας, προβάλλονται –με την ψυχολογική σημασία του όρου- μέσω μη κατάλληλων αιτιάσεων, σε πρόσωπα άλλων.
Ο άνθρωπος ή η ομάδα στόχος, διώκεται και υφίσταται άστοχες επιθέσεις, κατηγορίες και κριτική, ενώ απορρίπτεται από αυτούς που ο κεντρικός υποκινητής καταφέρνει να επηρεάσει. Η παραμόρφωση, η αλλοίωση και η διαστρέβλωση είναι πάντα χαρακτηριστικά στοιχεία της όλης διαδικασίας.
           
            Στη διαδικασία ενοχοποίησης, τα αισθήματα ενοχής, η επιθετικότητα, οι ευθύνες και τα πάθη, απομακρύνονται από μία ομάδα (ή ένα πρόσωπο) ώστε να εκπληρωθεί μια ασυνείδητη προσπάθεια αποφυγής ή «λύσης» των αρνητικών συναισθημάτων.
Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι η διαδικασία στιγματισμού λαμβάνει χώρα με την μετατόπιση της ευθύνης και της πραγματικής ενοχής -σε κάποιον άλλο που προσφέρεται σαν στόχος ενοχοποίησης- τόσο από τον κεντρικό υποκινητή όσο και από τους υποστηρικτές του. Η ενοχοποίηση οικοδομείται σιγά-σιγά και μέσα από μια ακολουθία γεγονότων.
            Η διαδικασία στιγματισμού απελευθερώνει τον κεντρικό υποκινητή -ή και τους υποστηρικτές του- από μια μορφή αυτο-δυσαρέσκειας, ενώ ταυτόχρονα του προσφέρει μια ναρκισσιστική αυτο-ικανοποίηση. Επιτρέπει εν τέλει μια φαρισαϊκή, δικαιοφανή και «ενάρετη» επιθετικότητα. Γι’ αυτό οι ενοχοποιητές τείνουν να έχουν εξαιρετικά τιμωρητική συμπεριφορά. Πίσω απ’ όλα αυτά μπορεί κανείς να διακρίνει μια πρωτόγονη διάθεση χωρισμού του καλού από το κακό. Κάτω από μια άλλη οπτική, οι ενοχοποιητές είναι ανασφαλή άτομα που οδηγούνται στο να αναβαθμίσουν το δικό τους status, απομειώνοντας την πραγματικότητα της ομάδας που έχουν στοχεύσει.
            Μέσα από την εκπλήρωση αυτής της λειτουργίας, είδαμε τον τελευταίο καιρό, την πολιτική, δημοσιογραφική και οικονομική ελίτ, να στιγματίζουν βάναυσα ένα ολόκληρο λαό με τις κατηγορίες του «τεμπέλη», του «κοπρίτη», του «αντιπαραγωγικού» κ.λπ. και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κεντρική γραμμή της ενοχοποίησης διέρχεται από την εργασία και τον τρόπο που ο Έλληνας την αντιλαμβάνεται. Από κοντά οι ιμάντες προώθησης της ενοχοποίησης, κρατικοδίαιτα στελέχη των κομματικών μηχανισμών, επικαλούνται ως άλλοθι έναν στεγνό και εργαλειακό ορθολογισμό, για να μετατοπίσουν την βαριά ευθύνη τους στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. 

Η ΑΥΤΟΜΟΜΦΗ
Τα θύματα της χειραγώγησης και της κατάχρησης εξουσίας, συχνά αισθάνονται υπεύθυνοι για την πρόκληση αρνητικών συναισθημάτων στους χειραγωγούς-ενοχοποιητές, με άμεσο επακόλουθο το άγχος.  Αυτή η αυτομοφή γίνεται συχνά ένα βασικό χαρακτηριστικό των θυμάτων της διαδικασίας ενοχοποίησης. Στην ψυχολογία υπάρχουν δύο κύριοι τύποι αυτομομφής.
α. Η συμπεριφορική αυτομομφή, όπου τα θύματα αισθάνονται ότι θα έπρεπε να έχουν κάνει κάτι διαφορετικό και ως εκ τούτου αισθάνονται υπαιτιότητα και
β. Η χαρακτηρολογική αυτομομφή, όπου τα θύματα θεωρούν ότι υπάρχει κάτι εγγενώς λανθασμένο με τον εαυτό τους, που τους αναγκάζει αλλά και αξίζει να του επιτεθούν.   
 Έτσι από στόχοι, μετατρέπονται σε υποστηρικτές της διαδικασίας.
Στις περιπτώσεις αυτές της αυτομομφής, μπορεί να αναγνωριστούν εμφανώς, οι συμπεριφορές όλων αυτών που αποδίδουν την πραγματικότητα της χώρας σε μια εγγενή «εθνική μεινοεξία».
Φταίει η ίδια η ταυτότητα τους και γι’ αυτό πασχίζουν να απαλλαγούν με κάθε τρόπο απ’ αυτήν, αλλά και να επιτεθούν γεμάτοι οργή σ’ αυτούς που ακόμη δεν «κατάλαβαν» το λανθασμένο στην ίδια την ύπαρξη τους.
 
Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
Η μετατόπιση της ενοχής μπορεί να οδηγήσει στο φαινόμενο με τον τίτλο «kick-the-dog-effect», όπου τα άτομα ή οι ομάδες σε μια ιεραρχική δομή, ενοχοποιούν το άμεσα υφιστάμενο άτομο ή ομάδα και όλο αυτό μεταδίδεται προς τα κάτω στην ιεραρχία μέχρι το τελευταίο σκαλί (the dog). Πειραματικές μελέτες που διεξήχθησαν το 2009 απέδειξαν ότι η διαδικασία μετατόπισης της ενοχής, μπορεί να είναι τελικά μεταδοτική ακόμη και στους αμέτοχους παρατηρητές.
Η ενοχή είναι στενά συνδεδεμένη με τη «θεωρία της ετικέτας» με βάση την οποία όταν εκ προθέσεως χειραγωγοί κατηγορούν συνεχώς ένα άτομο (ή μια ομάδα) για ανύπαρκτα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, μπορεί να προκληθούν παράλογες ενοχές σε ένα ασυνείδητο επίπεδο. Πρόκειται για μια τακτική προπαγάνδας που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο του νου, σε μια προσπάθεια να αξιοποιηθούν ενοχικές συμπεριφορές, ώστε να εγκατασταθεί μια αρνητική πραγματικότητα που θα «κανονικοποιήσει» τους ανθρώπους. Η ενοχή χρησιμοποιείται ως τεχνική κοινωνικού ελέγχου. Αυτή η τεχνική έχει σαν στόχο να οικοδομήσει μία αρνητική αποτίμηση των ανθρώπων, ώστε να αυξηθεί ο φόβος και η κινδυνολογία.
Η ενοχοποίηση με τη μορφή της δαιμονοποίησης -άλλων λαών- έχει χρησιμοποιηθεί από κυβερνήσεις εδώ και αιώνες, αυξάνοντας τις εθνικιστικές τάσεις. Ποτέ όμως μέχρι σήμερα, οι τεχνικές αυτές δεν χρησιμοποιήθηκαν από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς σε βάρος του ίδιου του λαού τους, οδηγώντας τον στον εθνομηδενισμό.
Η ενοχοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε μια μορφή εργαλειακής αντίληψης ανθρώπων, ομάδων και εθνών, με τρόπο ώστε να επηρεαστεί αρνητικά ο νους και να προκληθεί εν τέλει μείωση της αντικειμενικότητας και του ορθολογισμού τους.
Σύμφωνα με την Martha Nussbaum η «εργαλειοποίηση» είναι η διαδικασία  με την οποία μια αφηρημένη έννοια, όπως ο άνθρωπος ή ο λαός, αντιμετωπίζεται σαν να είναι ένα συγκεκριμένο πράγμα ή φυσικό αντικείμενο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η  προσωπικότητα ή η ικανότητα να αισθάνονται, να αντιλαμβάνονται και να έχουν υποκειμενικές εμπειρίες.
Η εργαλειακή αντίληψη και άρα και η διαδικασία ενοχοποίησης είναι υπαρκτές, -υποστηρίζει επίσης η Nussbaum- εάν κάποιοi από τους ακόλουθους παράγοντες είναι παρόντες.
α. Όργανο - Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται ως «εργαλείο» για τους σκοπούς κάποιου «ιδιοκτήτη»
β. Άρνηση της Αυτονομίας – Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται σαν να του λείπει η ικανότητα να ενεργεί ή η αυτοδιάθεση.
γ. Αδράνεια – Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται σαν να του λείπει η κοινωνική δομή.
δ. Ιδιοκτησιακό καθεστώς – Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται σαν να ανήκει σε κάποιον άλλο.
ε. Υποκατάσταση – Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται ως κάτι ανταλλάξιμο.
στ. Καταστρεπτέο – Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται ως κάτι που επιτρέπεται να υποστεί βλάβη ή να καταστραφεί.
ζ. ‘Αρνηση της υποκειμενικότητας – Εάν ο άνθρωπος, η ομάδα ή ο Λαός, αντιμετωπίζεται ως ένα αντικείμενο που δεν έχει ανάγκη ενδιαφέροντος για τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του.
           
            ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Εδώ βρίσκεται και το «κουμπί» του Μνημονίου και η θεμελιώδης του επιδίωξη, πριν ακόμη και από την οικονομική εξάρτηση, την πληρωμή των δανειστών κ.λπ.. Να καταστεί εφικτή, μέσω της ενοχοποίησης, η «πειραματική» διαμόρφωση ενός ολόκληρου Λαού ως ιδιόκτητο εργαλείο των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, δίχως καμιά δυνατότητα αυτενέργειας και αυτοδιάθεσης, βουτηγμένος μέσα σε ένα τέλμα καναπεδάτης αδράνειας και  όπου η εκποίηση, η ανταλλαγή ή ακόμη και η καταστροφή του είναι κάτι σχεδόν φυσιολογικό, αδιαφορώντας πλήρως για τα συναισθήματα και τις εμπειρίες των ανθρώπινων υπάρξεων που συνιστούν αυτή την ίδια την έννοια του Λαού !  
            Πρόκειται κυριολεκτικά για μια "μηχανή" μετασχηματισμού του Λαού σε Αντικείμενο!

Η λύση που προτείνει η ψυχολογία, είναι η επικέντρωση στην κατανόηση του τι συμβαίνει και στο ποιος είναι ο ενοχοποιητής. Μόνο η αναγνώριση της κατάστασης μπορεί να διακόψει τη διαδικασία. Προϋπόθεση βέβαια αυτού, είναι, ότι έχουμε εντοπίσει τον μηχανισμό στιγματισμού και μιλάμε ελεύθερα γι’ αυτό, αντί να συνεχίσουμε να είμαστε διαθέσιμοι στο στόχαστρο του.

Έτσι, αληθής στόχος ενός Λαϊκού κινήματος θα ήταν η αποενοχοποίηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων απ’ αυτήν ακριβώς τη μηχανική του εγκλωβισμού και της ενοχοποίησης. Η παραδειγματική τιμωρία των πραγματικών ενόχων, θα συντελούσε επίσης στην αθώωση και στην αποκατάσταση της αυτενέργειας του Λαού. Άλλωστε αυτή η αθωωτική αυτενέργεια είναι κρίσιμη προϋπόθεση στην πορεία παραγωγικής και δημιουργικής ανασυγκρότησης του τόπου. Όπως ένας ενοχικός άνθρωπος, έτσι και ένας ενοχικός Λαός, μόνο φόβο, θυμό και βία μπορεί να παράγει.  Γι’ αυτό και στις παρούσες συνθήκες είναι πολύ πιο πιθανός ένας εμφύλιος πόλεμος, παρά μια γνήσια λαϊκή εξέγερση, γιατί με τόση προβολή συναισθημάτων οργής και θυμού στον απέναντι Άλλο, έχουμε φτιάξει για τα καλά το σχετικό εκρηκτικό κοκτέιλ. Και σ’ αυτήν την περίπτωση οι μόνοι που θα τη βγάλουν καθαρή είναι οι πραγματικοί ένοχοι.

Χρειαζόμαστε προς τούτο επειγόντως μια πλημμυρίδα αθωότητας. Μια αθώωση που θα αποτελέσει πολιτικό πρόταγμα. Κι ας είναι βέβαιο πως οι λογής ενοχοποιητές θα επιδιώξουν για στερνή φορά να ονομάσουν την αθώωση αυτή φτηνό λαϊκισμό.

Μα εμείς γνωρίζουμε -καθώς  ορίζει ο Ελύτης- ότι  «Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού»
Γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι στο τέλος της διαδρομής, στο μεγάλο Πέρασμα, θα βγούμε πανηγυρικά αθώοι στις μομφές τους. Αληθώς δηλαδή επαν-αναστημένοι! Φτάνει μονάχα, να μας αφήσουν απάτητα τα μυριστικά μας χόρτα και θα το φέρουμε το γινόμενο, όταν αυτοί θα μείνουν στο χέρι με τις αφαιρέσεις !

Χάρης Παμπούκης, αντιμέτωπος με ένα φιάσκο χειρότερο της «επένδυσης» του Αστακού.

Σοβαρά ερωτήματα για τον τρόπο εφαρμογής του πολυδιαφημισμένου νόμου για τις επενδύσεις «fast track» (Ν. 3894/2010) προκύπτουν από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του νέου νομικού πλαισίου. Εκτεθειμένος είναι ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός Χάρης Παμπούκης, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα φιάσκο χειρότερο της «επένδυσης» του Αστακού. Ανάμεσα στις 4 μεγάλες τουριστικές επενδύσεις, τις οποίες προβάλλει η εταιρεία που συστάθηκε με βάση το νέο νόμο, φιγουράρει κι εκείνη που χαρακτηρίστηκε από το βήμα της Βουλής «Βατοπέδι της Κρήτης». Η εταιρεία «Επενδύστε στην Ελλάδα Α.Ε.» είναι ο δημόσιος φορέας που συστάθηκε με πρωτοβουλία του κ. Παμπούκη για να παρέχει τις άδειες «fast track». Στην επίσημη ιστοσελίδα της (www.investingreece.gov.gr) διαβάζουμε:
«Cavo Sidero Resort, πρόκειται για ένα έργο που σχεδιάζει η εταιρεία Minoan Group Plc., με έδρα το Λονδίνο. Διά μέσου της θυγατρικής της, Loyalward Ltd., πρόκειται να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη τουριστική επένδυση, ετήσιας λειτουργίας, εντός μιας περιοχής περίπου 26.000 στρεμμάτων στη χερσόνησο Σίδερο, στο βορειανατολικό άκρο του Νομού Λασιθίου, στην Κρήτη».
Πρόκειται για τη γνωστή περίπτωση της Μονής Τοπλού, δηλαδή την τουριστική εκμετάλλευση 26.000 στρεμμάτων που παραχωρήθηκαν από τη Μονή σε μια βρετανική εταιρεία για τουριστική εκμετάλλευση. Για την υπόθεση αυτή, που είχε αποκαλύψει η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του «Ιού» (15/4/2007, 15/7/2007 και 20/4/2008), υπάρχει πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (3920/2010), με την οποία ακυρώνεται η περιβαλλοντική αδειοδότηση του τουριστικού οικισμού στην περιοχή. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η ΚΥΑ που παρείχε την άδεια «ακυρώθηκε διότι αφ' ενός δεν προηγήθηκε χωροταξικός σχεδιασμός δευτέρου επιπέδου, αλλά έγινε απ' ευθείας εφαρμογή διατάξεων και χρήση διαδικασιών του τρίτου σταδίου της ατομικής αδειοδοτήσεως και αφ' ετέρου, παραβιάστηκαν οι κατευθύνσεις του Περιφερειακού Πλαισίου ΧΣΑΑ Κρήτης, που προβλέπουν για την περιοχή ήπια τουριστική εκμετάλλευση».
Ολα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ο υπουργός «επί των επενδύσεων» Χάρης Παμπούκης, ο οποίος μαζί με τον συνάδελφό του υπουργό Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη είναι τα δύο κυβερνητικά στελέχη που εποπτεύουν τη λειτουργία της εταιρείας «Επενδύστε στην Ελλάδα Α.Ε.» και παραβρέθηκαν μάλιστα στις 25 Φεβρουαρίου στην πανηγυρική πρώτη συνεδρίαση του Διοικητικού της Συμβουλίου.
Ο κ. Παμπούκης έχει ένα λόγο παραπάνω να γνωρίζει τα πράγματα από τα μέσα. Την παρέμβαση στο ΣτΕ υπέρ της επένδυσης (που ήδη ακυρώθηκε) υπογράφουν δύο στενοί του συνεργάτες, η Γλυκερία Σιούτη και ο Σπύρος Φλογαΐτης, οι οποίοι εκπροσωπούσαν την τοπική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων και την Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών.
Οι τρεις τους (Παμπούκης-Φλογαΐτης-Σιούτη) είχαν από το 1990 κοινό δικηγορικό γραφείο, όπως ανακοίνωνε μέχρι πρότινος στο επίσημο βιογραφικό του ο κ. Παμπούκης. Αλλά υπάρχει και κάτι σοβαρότερο. Μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου τής «Επενδύστε στην Ελλάδα Α.Ε.» περιλαμβάνεται και ο νομικός σύμβουλος της εταιρείας Loyalward-Minoan. Δηλαδή ο δικηγόρος Ιωάννης Δρυλλεράκης, ως μέλος του Δ.Σ. της ημικρατικής εταιρείας, θα κρίνει αυτά που ο ίδιος συνέταξε ως νομικός σύμβουλος των υποψήφιων επενδυτών.
Αλλά δεν αμφισβητείται μόνον η περιβαλλοντική νομιμότητα της επένδυσης. Ακόμα σοβαρότερο είναι το γεγονός ότι η εταιρεία, η οποία έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την εν λόγω τεράστια επένδυση, δεν έχει καμία άλλη δραστηριότητα εκτός από το συγκεκριμένο «επενδυτικό πρόγραμμα». Για την ακρίβεια, η εταιρεία Loyalward αντλεί κεφάλαια προπαγανδίζοντας το σχέδιο-μαμούθ, για το οποίο στην αρχή είχε θέσει χρόνο ολοκλήρωσης τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004!
Το χειρότερο είναι ότι από την ελληνική Δικαιοσύνη αμφισβητείται η νομιμότητα της παραχώρησης αυτής της τεράστιας έκτασης από τον ηγούμενο στη βρετανική εταιρεία.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Αρπα-κόλλα με υπογραφή Παμπούκη ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=266735

Η Οικονομία είναι γένους…θηλυκού!


Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ  ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ


     Δεν γνωρίζω εάν υπήρξε πρόθεση ή ήταν «τυχαίο» το γεγονός ότι η κυκλοφορία του πρώτου “αισθησιακού» (αλλού θα to έλεγαν…πορνό) DVD της κ Τζούλιας είχε συμπέσει χρονικά με τις πρώτες «οδυνηρές» παρεμβάσεις της τρόικα στην ελληνική οικονομία που μείωσαν δραματικά τις συντάξεις και μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!
    Εκείνη τη σύμπτωση την σχολίασα στα blogs με τον δικό μου τρόπο «στα γρήγορα και πιπεράτα 10»…
    Όταν η παραγωγός εταιρία SIRINA κυκλοφόρησε το 2ο DVD της ίδιας «πρωταγωνίστριας» διαπιστώσανε όσοι το είδαν ότι επαληθεύθηκαν τα διαφημιστικά σλόγκαν που έλεγαν ότι είναι πολύ πιο «βίαιο και αισθησιακό από το πρώτο και μάλιστα με έγχρωμους συμπρωταγωνιστές» και υποθέσαμε εντελώς συμπτωματικά ότι μας έρχονται πιο…»βίαια» μέτρα της τρόικα και πιθανόν μεταξύ τους, το ΕΝΙΑΙΟ μισθολόγιο, απολύσεις όσων δεν αποδέχονται μετατάξεις από τις ΔΕΚΟ, μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και καθιέρωση του 67ου έτους συνταξιοδότησης!
     Και, ώ του θαύματος, κάποια σενάρια που μέχρι τότε κυκλοφορούσαν ως «ψίθυροι» ανάμεσα στην 11η και 25η Μαρτίου ανακοινώθηκαν με σχετικές τυμπανοκρουσίες ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ των Κυβερνητικών προσπαθειών για «ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ της αποπληρωμής και του δανείου και του χρέους…»
   Είχα σχολιάσει χιουμοριστικά και όχι κακόχολα, όπως αναφέρω και παραπάνω « στα γρήγορα και πιπεράτα 10» ότι:
    «….πιθανοί συνειρμοί που για κάποιους ευφάνταστους θα μπορούσαν να συνδέσουν την συγκεκριμένη χρονική ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ χρέους και αποπληρωμής δανείων με τις γνωστές από τα σόκιν ανέκδοτα ανατομικές ιδιομορφίες των έγχρωμων συμπρωταγωνιστών της κ Τζούλιας προσωπικά αισθάνομαι και είμαι υποχρεωμένος να υποθέσω ότι είναι απολύτως…τυχαίοι!…»
    Τώρα με πληροφορούν ότι το 3ο DVD της SIRINA productions με την ξανθιά κ Τζούλια, την μελαχρινή κ Βούλα, τους γνωστούς πλέον στο ελληνικό «φιλοθεάμον κοινό» νέγρους κλπ, κλπ, είναι αισθησιακά …απείρως συναρπαστικότερο και…βιαιότερο!
    Αισθάνομαι την υποχρέωση να δανειστώ την γνωστή πλέον φράση διαφήμισης τηλεφωνικού αριθμού με δεδομένες τις «ληφθείσες αλλά μη ανακοινωθείσες και, φυσικά, μη εισέτι εφαρμόσιμες αποφάσεις του Υπουργικού μας Συμβουλίου που συνεδρίασε χτες Παρασκευή υπό την Προεδρία του κ Πρωθυπουργού…» και να ρωτήσω:
    «Πάλι...τυχαίο???»
     Σάββατο του Λαζάρου σήμερα αλλά προσωπικά ΔΕΝ βλέπω ΚΑΜΙΑ ελπίδα Νεκρανάστασης της Ελληνικής Οικονομίας η οποία – αντίθετα με τον γένους αρσενικού Λάζαρο της Καινής μας Διαθήκης – είναι γένους ΘΗΛΥΚΟΥ όπως και η SIRINA productions και οι κυρίες Τζούλια και Βούλα…
    Θεωρώ, ειλικρινά, εντελώς ΤΥΧΑΙΑ την χρονική αυτή σύμπτωση της  λήψης και εφαρμογής νέων, περισσότερο επώδυνων μέτρων για μεσαία & χαμηλά στρώματα της ελληνικής οικονομίας και της κυκλοφορίας του 3ου DVD του κ Σειρηνάκη με πρωταγωνίστριες τις κυρίες Τζούλια & Βούλα…

«Αναδιάρθρωση τώρα!»

Το κείμενο αυτό του βρετανικού περιοδικού «Economist» δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση στις 31.3.2011 και προκάλεσε μεγάλο θόρυβο, χωρίς ωστόσο να έχει δημοσιευθεί ολόκληρο. Το αναδημοσιεύουμε σε δική μας μετάφραση και με δικές μας επισημάνσεις. Ο υπέρτιτλος του κειμένου στην αγγλική έκδοση: «Η περιφέρεια της ευρωζώνης». Ο τίτλος: «Είναι τελειωμένες. Παραδεχθείτε το». Και ο υπότιτλος: «Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία πρέπει να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους τώρα». Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο:
Αποτελεί το μέτρο της ικανότητας των Ευρωπαίων πολιτικών να αυταπατώνται από το γεγονός ότι η Άνγκελα Μέρκελ, καγκελάριος της Γερμανίας, αποκάλεσε τη Σύνοδο της ευρωζώνης στις 24-25 Μαρτίου «μεγάλο βήμα μπροστά» στην κατεύθυνση της επίλυσης της κρίσης χρέους της Ευρώπης. Κάτι ανάμεσα στο γλυκό και την αποτυχία θα ήταν πιο ακριβές [αγγλική έκφραση που δεν μεταφράζεται επακριβώς].
Οι ηγέτες δεν κατάφεραν να πιάσουν κανέναν από τους στόχους που έθεσαν. Συμφώνησαν σε έναν «μόνιμο» μηχανισμό στήριξης, ο όποιος θα εισαχθεί το 2013, άλλα δεν μπόρεσαν να τον χρηματοδοτήσουν σωστά, διότι η κ. Μέρκελ αρνήθηκε να παράσχει τα χρήματα που ο υπουργός της Οικονομικών είχε υποσχεθεί. Η συνάθροιση των Βρυξελλών έκανε λίγα πράγματα για να βοηθήσει τις Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, τις πιο ταλαιπωρημένες οικονομίες της ευρωζώνης. Οι κατάστασή τους χειροτερεύει και οι ηγέτες της Ευρώπης φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη.
Ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας παραιτήθηκε στις 23 Μαρτίου, αφού απέτυχε να βρει στήριξη για το τέταρτο πακέτο λιτότητας μέσα στο έτος. Η πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας   μειώθηκε   δραματικά στις 29 Μαρτίου σε κατάσταση near-junk, ενώ οι αποδόσεις των δεκαετών  ομολόγων  ξεπέρασαν το 8% υπό τον φόβο των επενδυτών ότι η χώρα θα πρέπει να στραφεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση  και το ΔΝΤ για δάνεια.
Οι οικονομίες της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, των δυο «σωσμένων» χωρών της Ευρώπης, συρρικνώνονται ταχύτερα απ’ ό,τι αναμενόταν και οι αποδόσεις των ομολόγων, σχεδόν στο 13% για την Ελλάδα και πάνω από 10% για την Ιρλανδία, παραμένουν πεισματικά υψηλές. Οι επενδυτές απλώς δεν πιστεύουν ότι οι διασώσεις θα έχουν αποτέλεσμα.
Και έχουν δίκιο. Αυτές οι οικονομίες κινούνται σε μια μη σταθερή τροχιά, αλλά όχι λόγω έλλειψης προσπαθειών από τις κυβερνήσεις τους. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχουν κάνει ηρωικές μειώσεις στις δαπάνες. Η Ελλάδα προσπαθεί σκληρά να απελευθερώσει την άκαμπτη οικονομία της. Η Πορτογαλία έχει καθυστερήσει στην απαλλαγή από αποπνικτικούς κανόνες, αλλά έχει κάνει ένα θαρραλέο σφίξιμο στα δημοσιονομικά της. Και στις τρεις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι μαύρο, σε μεγάλο βαθμό λόγω των λαθών που έχουν γίνει στις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο.
Κατόπιν   επι-μονής της Ε.Ε., η προτεραιότητα της περιφέρειας είναι να κόψουν τα ελλείμματα   του   προϋπολογισμού τους ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην ανάπτυξη. Όμως, όσο η λιτότητα τραβάει προς τα κάτω την παραγωγή, τα τεράστια χρέη τους - αναμένεται να φτάσουν το 160% του ΑΕΠ για την Ελλάδα, 125% για την Ιρλανδία και 100% για την Πορτογαλία -μοιάζουν αδύνατο να πληρωθούν κι έτσι οι αποδόσεις των ομολόγων παραμένουν ψηλά. Το αποτέλεσμα είναι ένα καθοδικό σπιράλ.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη φαίνεται ότι έχει σκοπό να ανεβάσει τα επιτόκια στις 7 Απριλίου, κάτι που θα κάνει το ευρώ πιο σκληρό και θα υπονομεύσει τις προσπάθειες των χωρών της περιφέρειας να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Μερικοί πολιτικοί συνεχίζουν να έχουν ανόητες απαιτήσεις, όπως το να πιέζουν την Ιρλανδία να αυξήσει τη φορολογία στις επιχειρήσεις, ενέργεια που θα μπλοκάρει την καλύτερη δίοδο που έχει προς την ανάπτυξη. Ωστόσο πιο ολέθρια είναι η διεστραμμένη λογική του μηχανισμού στήριξης της ευρωζώνης.
Αλήθειες από ΗΠΑ
Οι ηγέτες της Ευρώπης δεν θέλουν να ακούσουν για μείωση του χρέους τώρα, αλλά επιμένουν ότι όποια χώρα ζητήσει βοήθεια από το 2013 μπορεί τότε να χρειαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της και ότι ο νέος επίσημος δανεισμός θα έχει προτεραιότητα έναντι των κατόχων ομολόγων. Ο κίνδυνος ότι οι επενδυτές μπορεί να αντιμετωπίσουν κούρεμα μέσα στα επόμενα δυο χρόνια κρατάει τις αποδόσεις των ομολόγων ψηλά, κάτι που καταστρέφει τα σχέδια για διάσωση.
Αυτό το έντυπο (σ.σ.: το «Economist») έχει επιχειρηματολογήσει ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία πρέπει να μειώσουν το βάρος του χρέους τους γρήγορα. Αυτό το επιχείρημα είναι ισχυρότερο από ποτέ, όχι μόνο επειδή η σημερινή προσέγγιση αποτυγχάνει, αλλά διότι ο κίνδυνος της αναδιάρθρωσης έρχεται. Το φάσμα της μετάδοσης (μόλυνσης) μειώνεται. Η Ισπανία, της οποίας οι αποδόσεις των ομολόγων πέφτουν και της οποίας τα spread με τη Γερμανία σκληραίνουν, απομακρύνεται από την Πορτογαλία.
Στο παρασκήνιο ειδικοί στα εθνικά χρέη μηχανεύονται τρόπους για να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο που θα είχε μια «ελεγχόμενη αναδιάρθρωση» στις τράπεζες. Οι περισσότερες τράπεζες στον πυρήνα της ευρωζώνης μπορούν να αντέξουν ένα χτύπημα από τις τρεις μικρές χώρες της περιφέρειας.
Το μεγάλο εμπόδιο δεν είναι τεχνικό, είναι πολιτικό. Αφού πολλοί στον πυρήνα της Ευρώπης, ειδικά στην ΕΚΤ, παραμένουν αμετακίνητα εναντίον της αναδιάρθρωσης χρέους, η πίεση πρέπει να έρθει από αλλού – γιατί όχι και από τις ίδιες τις περιφερειακές οικονομίες. Η νέα κυβέρνηση της Ιρλανδίας συζητεί για να πιέσει τους κύριους κατόχους ομολόγων των κατεστραμμένων τραπεζών της να δεχθούν το χτύπημα. Η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει να παριστάνει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους της και να πιέσει για αναδιάρθρωση.
Ωστόσο η μεγαλύτερη ελπίδα έρχεται από το ΔΝΤ. Οι οικονομολόγοι του έχουν τη μεγαλύτερη πείρα σε θέματα κρίσεων χρέους. Κάποιοι ιδιωτικά παραδέχονται ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη. Είναι καιρός οι ηγέτες του Ταμείου να το πουν δημοσίως και, αρνούμενοι να δανείσουν περισσότερο χωρίς κάποια συμφωνία για το χρέος, να πιέσουν τους δειλούς πολιτικούς της Ευρώπης να κάνουν το σωστό.

Όταν τα καλαμπούρια κάνουν πολιτική

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
Είναι αδύνατο πλέον να ασκήσει κανείς κριτική στη κυβέρνηση. Με τις χθεσινές του παρεμβάσεις ο πρωθυπουργός έδειξε αποφασισμένος να τρελάνει τον ελληνικό λαό, αφού προηγουμένως δοκίμασε να τρελάνει την διεθνή κοινότητα. Δεν βγάζεις πλέον άκρη, δεν μπορεί να καταλαβαίνει αυτά που διαβάζει, εκτός αν συνειδητά αγωνίζεται να διαστρέψει, πέραν της γενικής πραγματικότητας και τα επιμέρους πολιτικά σημαινόμενα. Το τελευταίο, αν συμβαίνει, είναι τερατώδες ....
και δεν το χωράει ο νους μου, καθώς οδηγεί σε απόλυτη σύγχυση και σε ένα φριχτό πολιτικό τέλος την μεταπολίτευση. Θα γεννήσει απολιτικές αντιδράσεις και θα καταλήξει στον απόλυτο διασυρμό, όχι μόνον της πλουραλιστικής δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της πολιτικής επικοινωνίας και πρακτικής.

Όπως και να έχει, το συμπέρασμα είναι ότι τα καλαμπούρια πια προφασίζονται ότι κάνουν πολιτική και είτε θα κάνεις καλαμπούρι στα καλαμπούρια, είτε θα σιωπήσεις, βιώνοντας την φρίκη του τέλους μιας εποχής απύθμενου λαϊκισμού και ελεεινής διαστροφής της πολιτικής. Φτάσαμε στο σημείο οι πρωθυπουργοί και η πολιτικο-επιχειρηματική τάξη που εκπροσωπούν, να θεωρούν ότι η προπαγάνδα και η απόλυτη σημειολογική αυθαιρεσία στον λόγο μπορούν να αντικαταστήσουν την πολιτική σκέψη και συνάρτηση, την επιστήμη και εν τέλει οποιαδήποτε μορφή λογικής. Αφού χρεοκόπησαν την χώρα αποφάσισαν να δολοφονήσουν την σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου που δίνει νόημα στην ζωή. Τα σημαινόμενα και κυρίως η σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου που αναπαριστά ο λόγος του κ. Παπανδρέου, δεν έχουν καμία σχέση με την εμπειρία, τόσο την καθημερινή όσο και την επιστημονική. Αυτό το στυλ πολιτικής παρουσίας καταστρέφει στην ρίζα της κάθε μέθοδο κατανόησης του πολιτικού φαινόμενου (συμπεριλαμβανομένης και της οικονομίας ασφαλώς), ισοπεδώνει τις σχέσεις  εξουσίας και ουδετεροποιεί απολύτως το κυβερνητικό διακύβευμα. Κάνει, με άλλα λόγια, αντιπολιτική.
Άρα οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, αν ήθελαν να είναι συνεπείς στην διατύπωση των συνθημάτων τους, θα έπρεπε, αντί για το «οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία», να του γράψουν να πει «οι αντιπολιτικοί στην εξουσία». Δυστυχώς εδώ οδήγησαν τα βήματα του Γιώργου Παπανδρέου στην προσπάθειά του να ακολουθήσει τον τέταρτο δρόμο της παγκόσμιας διακυβέρνησης των χρηματιστών: στην ύβρι της πολιτικής. Σε ότι αφορά στο στυλ του πολιτικού λόγου, φτάσαμε, όσοι προτείνουμε μια ριζοσπαστική, αγωνιστική πλουραλιστική δημοκρατία, να είμαστε μειοψηφία. Η επιδείνωση της κοινωνικής κρίσης δυστυχώς τροφοδότησε με μπόλικη καύσιμη ύλη τον αριστερισμό, τον φασισμό, τον οικονομισμό και τον κυνικό νεοφιλελευθερισμό στα κατ’ όνομα μόνο πολιτικά πράγματα της χώρας μας.
Μην βιαστείς να χλευάσεις την προσέγγιση αυτή, φίλε αναγνώστη και δώσε βαρύτητα στην έννοια του στυλ στην πολιτική, καθώς αυτό καθορίζει την ποιότητα των σχέσεων εξουσιαστών-εξουσιαζομένων. Ούτε να αναγάγεις την σημασία του στυλ στο επίπεδο της αμπελοφιλοσοφίας, όπως θα κάνει σίγουρα η κ. Παπαρήγα, η οποία δεν ευτύχησε να μάθει ότι και ο Λένιν κυριάρχησε και ευδοκίμησε κυρίως λόγω στυλ, και όχι απλώς  πανουργίας, γερμανικής επιτηδειότητας, επαναστατικού ταμπεραμέντου ή επειδή προκαλούσε σοκ και δέος στα πλήθη, με την παρουσία του. Ας το αφήσουμε όμως αυτό, καθώς το θέμα μας δεν είναι ο Λένιν, αλλά το στυλ στην σημερινή πολιτική σκηνή της Ελλάδας.
Το στυλ στην πολιτική δεν είναι η μορφή άσκησης της εξουσίας, ή απλώς ο ανθρωπομορφισμός των σχέσεων εξουσίας που δομούνται στην συγκυρία -  πόσο μάλλον το στυλάκι που υιοθετεί ένας ηγέτης για να προβάλλει την αναφερόμενη ταυτότητά του - αλλά ο συγκεκριμένος τρόπος που τα εξουσιαστικά σημαίνοντα  εντός του πολιτικού λόγου, η πολιτική και διοικητική πρακτική, οι θεσμοί κλπ. παράγουν μήνυμα μέσω κοινωνικών σημαινομένων (ατομικό και συλλογικό συμφέρον, κέρδος ή απώλεια, και όλα όσα προσδιορίζουν την ταξική συνείδηση, την κοινωνική συνείδηση και την εθνική συνείδηση). Όταν υπάρχει σαφές στυλ στην πολιτική, τότε το εξουσιαστικό μήνυμα είναι λειτουργικό. Δεν μπορεί δηλαδή να επιχειρεί ο κ. Παπανδρέου τα σημαινόμενα του προεκλογικού του προγράμματος, που αναπαριστούσαν μια άλλη πραγματικότητα για την χώρα, να τα συνδέει με τα σημερινά σημαίνοντα που είναι το προϊόν της χρεοκοπίας, την οποία «υπέγραψε» με το μνημόνιο. Άλλα πράγματα σήμαινε για την κοινωνία το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και άλλα η σημερινή ρητορεία και πρακτική των κυβερνώντων.
Αν δεν υπάρχει σαφές και συνεκτικό πολιτικό στυλ, τότε οι κοινωνίες έρχονται αντιμέτωπες με το χάος. Για να είναι λειτουργική, δηλαδή, μια οποιαδήποτε εξουσιαστική δομή θα πρέπει να διακρίνεται από περισσότερο ή λιγότερο συνεπές στυλ. Κάθε σημαίνον να αναπαριστά ένα συγκεκριμένο σημαινόμενο, σύμφωνα με κάποια πολιτική μεθοδολογία. Δεν μπορεί για παράδειγμα να λες ότι θα αναδιαρθρώσουμε την χώρα και όχι το χρέος, τη στιγμή μάλιστα που γνωρίζεις ότι η ΕΚΤ άφησε τα ομόλογα σου να «ναυαγήσουν» στα αζήτητα και σε οδηγεί πλέον σε υποχρεωτική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Δεν μπορεί να διαστρέφεις το κρίσιμο σημαίνον της αναδιάρθρωσης με ένα απολύτως υπερβατικό στυλάκι και να αναφέρεσαι στην αναδιάρθρωση των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων σαν η χώρα να μην βρίσκεται υπό καθεστώς χρεοστασίου, αποκλεισμένη από τις αγορές και πλέον από την ΕΚΤ. Αυτό το δήθεν άνετο, αλλά μη συνεκτικό στυλ Παπανδρέου προκαλεί ανασφάλεια στους πάντες, καθώς, εάν η εσωτερική υποτίμηση που έχει επιλέξει δεν οδηγήσει σύντομα σε ογκώδεις επενδύσεις, η χώρα θα αναγκαστεί, αφού αρνείται την ριζική αναδιάρθρωση χρέους, να προχωρήσει σε εξωτερική υποτίμηση με την έκδοση εθνικού νομίσματος.
Μόνον το ισχυρό στυλ, αυτό δηλαδή που συστήνει μια τάξη πραγμάτων εμπειρικά επιβεβαιωμένη ή/και εμπειρικά διαπιστούμενη, παράγει συνεκτικό κοινωνικό μήνυμα, με το οποίο μπορούμε να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε, να νοιώθουμε ή να εκτιμούμε ότι μας συμφέρει ή όχι. Αν δεν υπάρχει τέτοιο στυλ τότε δεν εμφανίζεται απλώς η όποια επιμέρους πολιτική (ή καλύτερα ευκαιριακά μέτρα και μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων) ως απειλή για συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα, αλλά η ίδια η εξουσιαστική δομή στο σύνολό της ως κίνδυνος για ολόκληρη την κοινωνία. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα.
Ο λόγος του Γιώργου Παπανδρέου διακρίνεται από ένα μη-πολιτικό στυλ. Είναι απλώς ένα στυλάκι εξουσίας και γι’ αυτό ακριβώς επιχειρεί ο ίδιος να του δώσει την μορφή ενός δήθεν αντιεξουσιαστικού λόγου. Τα στυλάκια είναι αυθαίρετα και δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να μεταβάλλονται διαρκώς, παίζοντας ένα «κοινωνικό θέατρο σκιών» στην κεντρική σκηνή της πολιτικής. Το στυλάκι αυτό-ορίζεται μέσω των μηχανισμών προβολής του και του σχετικού μάρκετινγκ και δεν προσδιορίζεται από τις κοινωνικές ορίζουσες της σχέσης σημαίνοντος-σημαινομένου. Δεν αναφέρεται σε κάποια τάξη πραγμάτων, αλλά παρεμβαίνει για να ακυρώσει με την προβαλλόμενη μοναδικότητά του οποιαδήποτε τάξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μία προσπάθεια να δημιουργεί ο φορέας του μία πρόσκαιρη εικονική πραγματικότητα, που θα ταιριάζει στην αναφερόμενη ταυτότητά του.
Με δύο λόγια, ο λόγος του κ. Παπανδρέου μοιάζει να προέρχεται από το εργαστήριο κάποιου στυλίστα της επικοινωνίας και δεν δομεί μήνυμα στο πλαίσιο ενός σαφούς πολιτικού στυλ που ορίζει σύμφωνα με τα εμπειρικά δεδομένα την σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου σήμερα στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Είναι σαν το μήνυμα να προσπαθεί να υπερβεί την ίδια την discourse που το ορίζει. Αυτό καταλήγει το μήνυμα να μην προκύπτει από τον λόγο του φορέα του, αλλά από την παρουσία του και μόνο. Το μήνυμα, δηλαδή, της αλλαγής και της αναδιάρθρωσης στο οποίο αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, σχηματίζεται αποκλειστικά στο πρόσωπό του. Ή, αν προτιμάτε, καθρεφτίζεται στο πρόσωπό του. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο της ομιλίας του, αλλά το συμπέρασμα ότι η χώρα δεν μπορεί να ακολουθήσει άλλο δρόμο, ούτε θα μπορούσε να έχει άλλες επιλογές πέραν αυτών που έχει δρομολογήσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το μήνυμα της αλλαγής και της προόδου είναι ο ίδιος και όχι ο πολιτικός φορέας του οποίου ηγείται. Η ανάδραση αυτής της σχέσης οδηγεί στην εγκατάλειψη κάθε ιδέας δημιουργίας πολιτικού στυλ, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί αναπόδραστα τον πρωθυπουργό να ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με ένα στυλάκι άσκησης εξουσίας, το οποίο δεν έχει ανάγκη να δικαιολογήσει την αιτιότητά του.
Ορίζοντας απολύτως αυθαίρετα και αντιφατικά την σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου, νομίζει ότι φτιάχνει έναν κόσμο όπως τον επιθυμεί. Στο τέλος ζει μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο και δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα που προκαλεί ως αποτέλεσμα η άσκηση της πραγματικής πολιτικής. Έτσι το πολιτικό καλαμπούρι δοξάζεται και προκαλεί εικονικά έναν αυτο-επιβεβαιούμενο μύθο. Μόνον που ο μύθος αυτός είναι ικανός, αργά ή γρήγορα, να οδηγήσει σε κοινωνικό χάος. Θα φτάσουμε σε ένα σημείο απόλυτης ανικανότητας να συνεννοηθούμε. Οι λέξεις στην πολιτική από μόνες τους δεν θα έχουν κανένα νόημα και δεν θα ψάχνεις μέσα από την πολιτική πρόταση για να βγάλεις νόημα για δράση, αλλά τελικά θα καταλήξεις να ακολουθείς τα βήματα ηγετών και ηγετίσκων που αυτοσχεδιάζουν μια ασυναρτησία. Αυτό είναι το κόλπο του νέου αυταρχισμού στον κόσμο μας, που αυτήν την στιγμή δεν βλέπω πολλούς στην χώρα μας να το αντιλαμβάνονται και να προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν με μεθοδολογικά συνεπή πολιτική δράση και όχι με γιαούρτια και αυγά, ή μέσω μιας ψευδο-επαναστατικής ρητορείας που δήθεν θα οδηγήσει στην ανατροπή του πολιτικού συστήματος.
* διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία

ΑΠ. ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ :«Δεν αντέχουμε νεκρό στην Κερατέα ή στους Αγίους Αναργύρους»

τόνισε ο Απ.Κακλαμάνης στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ

Τελευταίος στην χθεσινή ΚΟ του ΠΑΣΟΚ πήρε το λόγο ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Καλαμάνης.
Ανάμεσα στα άλλα, είπε: "Τιμώ αυτούς που έχουν...
αναλάβει κράτος και οικονομία (Ραγκούσης και Παπακωνσταντίνου). Εκεί έχουν σημειωθεί τα σοβαρότερα λάθη".

Ενώ μιλούσε, νόμιζε πως η συνεδρίαση ήταν κλειστή. Όταν ενημερώθηκε, ζήτησε να διακοπεί το κύκλωμα και απομακρύνθηκε από τα μικρόφωνα. Παρόλα αυτά, ακούστηκε να λέει πως ήταν λάθος του Παπουτσή που παραλλήλισε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 με τα σημερινά.

Τώρα είναι οργανωμένα, πρόσθεσε, για να συμπληρώσει πως γνωρίζουν ότι ένα σοσιαλιστικό κόμμα δεν μπορεί να αντέξει ούτε νεκρό στην Κερατέα, ούτε νεκρό στους Αγίους Αναργύρους. "Το κόμμα το διαλύσαμε" κατέληξε.

Λίγο πριν από όλα αυτά είχε πει ότι ήταν λάθος από τη δεκαετία του 1980 το ΠΑΣΟΚ να ακολουθήσει το ΚΚΕ στην οργάνωση και να υπάρχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις σε δημόσιες υπηρεσίες και ΔΕΚΟ, που στηρίζονται περιορισμένα στους υπαλλήλους αυτών των υπηρεσιών. «Φτιάξαμε σφραγίδες και όχι μαζικές οργανώσεις» ήταν τα λόγια του..

Μισθωτοί και συνταξιούχοι "στοΚαρφί".

http://digital.stokarfi.gr/images/pdf/011.pdf
ΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑΝ ΜΕ ΟΣΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ…ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΡΤΑ
Σταυρός μαρτυρίου για τους εργαζομένους.
Πληθαίνουν τα δείγματα επιδείνωσης των οικονομικών του κράτους, επιβεβαιώνοντας τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις των αναλυτών και το νόμο του Μέρφι: «Αν κάτι ενδέχεται να πάει στραβά, θα πάει σίγουρα στραβά». Οι ελεγκτές της τρόικας τραβούν τα μαλλιά τους με όσα διαπίστωσαν στην τακτική επίσκεψή τους στη χώρα.
 
Από την πλευρά τους διέρρευσε ότι η υπομονή των δανειστών μας κοντεύει να εξαντληθεί.
Η χώρα έχει αποκτήσει κακό όνομα από την εποχή που εξαπατούσε τουςΕυρωπαίους με πλαστά στατιστικά στοιχεία, και οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή του μνημονίου θεωρείται ότι εντάσσονται στην ίδια πρακτική.
 Όλα δείχνουν ότι η αξιολόγηση του Μαΐου θα ισοδυναμεί με «κίτρινη κάρτα».
Τα αποτελέσματα του τελευταίου ελέγχου δεν δίνουν… προβιβάσιμο βαθμό στην οικονομία.
 Οι ελεγκτές «έψαλαν» το γνωστό τροπάριο (μείωση του κράτους, περιστολή δαπανών, αύξηση εσόδων, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων).
Η έλλειψη προόδου –όπως την αντιλαμβάνονται οι δανειστές μας– θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη συνεχή ροή των χρημάτων από το μηχανισμό στήριξης.
 Όπως ειπώθηκε ανεπισήμως, αλλά με κάθε σοβαρότητα, αν παραταθεί η στασιμότητα, η επόμενη δόση του δανείου θα εκταμιευθεί μόνο με πολιτική απόφαση, που σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ώστε να πάρει με το σπαθί της τα χρήματα που χρειάζεται.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο μέσος πολίτης θα φορτωθεί το σταυρό του μαρτυρίου, γιατί όπως φαίνεται δεν υπάρχει Ανάσταση αν δεν προηγηθούν τα Άγια Πάθη, τα οποία εν προκειμένω είναι… άγρια πάθη για μισθωτούς και συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξουν κι άλλες οριζόντιες περικοπές στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, αλλά το φάρμακο που συστήνει η τρόικα έχει πικρή γεύση.
 

Στο εδώλιο οι «ψευδομουφτήδες» Κομοτηνής και Ξάνθης

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ . ΕΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ
ΤΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ  ΣΩΘΗΚΑΜΕ .
-Για αντιποίηση αρχής αλλά και για παράνομη ροή χρήματος στο εξωτερικό.-Την καταγγελία κατέθεσε στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών ο Κομοτηναίος Κωνσταντίνος Δώδος.
-Άρχισαν οι προανακρίσεις την προηγούμενη εβδομάδα κατόπιν εντολής της Εισαγγελέως.

Την Πολιτεία και το επίσημο Κράτος αποφάσισε να αντικαταστήσει ο γνωστός Κομοτηναίος, Κωνσταντίνος Δώδος, με την κίνηση του να καταθέσει την προηγούμενη εβδομάδα καταγγελία στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης εναντίον των «ψευδομουφτήδων» Κομοτηνής και Ξάνθης, Ιμπράμ Σερήφ και Αχμέτ Μετέ, αντίστοιχα.
Στην καταγγελία του κ. Δώδου γίνεται αναφορά για «παράνομη δράση» και «αντιποίηση αρχής» των δύο «ψευδομουφτήδων» ενώ παράλληλα, σημειώνεται και προς την Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης παράνομη ροή χρήματος στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να ζημιωθεί και οικονομικά το ελληνικό κράτος...» Για την καταγγελία αυτή μίλησε στη «Φωνή» ο κ. Δώδος, ο οποίος ερωτηθείς για ποιο λόγο προέβη σε αυτή την κίνηση, εξέφρασε την απογοήτευση του από την ανοχή του ελληνικού κράτους αλλά και την ατολμία των δύο βουλευτών του νομού μας, των κ.κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη και Γιώργου Πεταλωτή.
«Η αδιαφορία και η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του βουλευτή της ΝΔ, Ευριπίδη Στυλιανίδη, ως Υπουργού Παιδείας, και του νυν κυβερνητικού εκπροσώπου, Γιώργου Πεταλωτή, για την εξυγίανση της Θράκης μας από τους δύο κακεντρεχείς, ανθέλληνες, πανούργους, κάλπικους και παράνομους «ψευδομουφτήδες» Κομοτηνής και Ξάνθης ήταν ένας από τους λόγους» θα πει για να προσθέσει «προ της ατολμίας αυτής, αποφάσισα με την περηφάνεια μου ως Θρακιώτης να καταθέσω καταγγελία στην Εισαγγελέα Πρωτοδικών όπως κινήσει τη διαδικασία κατά των εν λόγω ψευδομουφτήδων αλλά και τον παράνομο έρανο που διενήργησαν».


Μάλιστα, ο κ. Κωνσταντίνος Δώδος προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα σημειώνει ότι «η αδιαφορία αυτή των δύο βουλευτών προέρχεται από καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Επιθυμούν τη ψήφο των μουσουλμάνων συντοπιτών μας προκειμένου να εκλέγονται».
Όσον αφορά την καταγγελία για την παράνομη ροή χρήματος προς το εξωτερικό, αυτή αφορά έναν έρανο που είχαν πραγματοποιήσει πρόσφατα οι δύο «ψευδομουφτήδες». Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν, σύμφωνα με τον κ. Δώδο, κατατέθηκαν με επιταγή στο υποκατάστημα της Ziraat Bank, παρουσία και του Τούρκου Προξένου, Μουσταφά Σαρνίτς, και εστάλησαν στον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος στη συνέχεια τα απέστειλε στο Πακιστάν προς ανακούφιση των κατοίκων από φυσικές καταστροφές.
«Το χρήμα, το οποίο είναι χρήμα Ελλήνων υπηκόων και συγκεκριμένα των μουσουλμάνων της Θράκης, δεν ακολούθησε τη νόμιμη οδό. Αφού πρόκειται για έρανο, το ποσό αυτό θα έπρεπε να κατατεθεί στην ελληνική κυβέρνηση. Από αυτή την υπόθεση βγαίνει ζημιωμένο το ελληνικό δημόσιο» τόνισε ο κ. Δώδος στη «Φωνή».

Ο Κωνσταντίνος Δώδος καταλήγοντας θέλησε να στείλει το μήνυμα ότι «η Θράκη έγινε πλέον ξέφραγο αμπέλι, όπου το τουρκικό προξενείο αγωνίζεται για τον αφελληνισμό της με την ανοχή του επίσημου κράτους» ενώ αναφερόμενος στους βουλευτές Αχμέτ Χατζηοσμάν και Τσετίν Μάντατζη τόνισε πως «θα έπρεπε η Πολιτεία να ερευνήσει κατά πόσο είναι νόμιμη η συμμετοχή τους στην άτυπη συμβουλευτική επιτροπή της μειονότητας ή πρόκειται για παρέκκλιση από τον κανονισμό λειτουργίας του ελληνικού κοινοβουλίου»
.

Πηγή:
Εφημερίδα Φωνή της Ροδόπης

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ;;;;;;

Με βάση την απάντηση που έδωσε ο Υφυπουργός Πολιτισμού κος Τηλ. Χυτήρης στην επερώτηση της βουλευτού του Κ.Κ.Ε κας Β. Νικολαϊδου σχετικά με την τύχη της Ορχήστρας των Χρωμάτων, μετά την χωρίς λόγο διακοπή της επιχορήγησης που λάμβανε η ορχήστρα από το 1995 από το Υπουργείο Πολιτισμού, προκύπτει ότι μετά από συζητήσεις μεταξύ του Υφυπουργού Πολιτισμού κ. Τηλ. Χυτήρη, του συμβούλου του υπουργού κ. Γ. Ζάννου, του κ. Γ. Στεφανάκη (Πρόεδρος Δ.Σ της ορχήστρας), του κ. Μ. Λογιάδη (Μαέστρος), του κ. Φ. Δωρή (Γραμματέας του Σωματείου των Φίλων της Ορχήστρας των Χρωμάτων) και του κ. Σ. Σταθουλόπουλου (Πρόεδρος του Σωματείου των Μουσικών της Ορχήστρας) κατέληξαν στην απόφαση να ενταχθεί η Ορχήστρα των Χρωμάτων στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.
Αλήθεια όλοι αυτοί πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο σώζουν το όραμα και τις ιδέες  του Μάνου Χατζιδάκι; Τόσο λίγο τον ξέρουν!!! Όσο για τον κ. Σταθουλόπουλο, πανάγνωστος είναι και πιθανόν να μην γνώρισε ποτέ τον ιδρυτή της ορχήστρας την οποία «υπερασπίζεται»!!!!
Στην απόφαση αυτή οδηγούνται από το «δεδομένο» ότι η Ορχήστρα των Χρωμάτων αποτελείται από 40 μόνιμους μουσικούς, εκ των οποίων οι 14 είναι μέλη της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ. Σκέπτονται λοιπόν να καλύψουν τα κενά στις συνθέσεις των ορχηστρών της ΕΡΤ με ορισμένους μουσικούς της Ορχήστρας των Χρωμάτων, διατηρώντας  για το θεαθήναι το όνομα Ορχήστρα των Χρωμάτων ενώ ουσιαστικά  τα μέλη της θα είναι όλοι «μπαλαντέρ».
Θεωρείτε, ότι με αυτό τον τρόπο διατηρείται η φυσιογνωμία της ορχήστρας όπως την ήθελε ο ιδρυτής της;  Ή επιβεβαιώνεται αυτό που ακούγεται τόσα χρόνια ότι κάποιοι, μεταξύ των οποίων και ο κληρονόμος του Μ. Χατζιδάκι, θεωρούν την ορχήστρα εμπόδιο στα σχέδιά τους και προσπαθούν να την εξαφανίσουν; Μέσα σε αυτούς να πιστέψουμε ότι προστίθενται και όσοι αναφέρονται παραπάνω;
Δεν είναι πιο εύκολο να μείνουν στις θέσεις τους οι 14 μουσικοί της ΕΡΤ, γιατί τόσοι είναι αυτοί που απασχολούνται και στην ορχήστρα, και η Ορχήστρα των Χρωμάτων να τους αντικαταστήσει με 14 άνεργους μουσικούς συνεχίζοντας το έργο της με την σημερινή της μορφή και διατηρώντας την αυτονομία της, έχοντας μια επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού που να καλύπτει μόνο τα πάγια έξοδά της;
Έτσι και εργασία σε άνεργους μουσικούς θα δοθεί και θα διατηρηθεί η ορχήστρα που ένας τόσο σημαντικός  Έλληνας δημιούργησε.
Η παρούσα δημοσιονομική κρίση γιατί δεν επηρεάζει καμία άλλη ορχήστρα που επιχορηγείται από το ΥΠΠΟΤ και επηρεάζει μόνο την Ορχήστρα των Χρωμάτων; Διότι κανείς δεν πιστεύει ότι θα χρεοκοπήσει η χώρα με την διατήρηση μιας τέτοιας ορχήστρας, το ετήσιο κόστος της οποίας δεν υπερβαίνει το κόστος ενός ταξιδιού  του Υπουργού Πολιτισμού στο εξωτερικό. Ούτε μπορείς κανείς να πιστέψει ότι όλος ο πολιτισμός της χώρας συγκεντρώνεται στο Μουσείο Μπενάκη και στο Μέγαρο Μουσικής τα οποία τόσο απλόχερα ο Υπουργός υποστηρίζει.
Εάν ο κ. Υπουργός δεν ξέρει ή εάν δεν έχει ενημερωθεί από τον σύμβουλό του, ο οποίος είχε την τιμή να γνωρίσει τον Μάνο Χατζιδάκι αλλά προφανώς το ξεχνάει, να ενημερώσουμε εμείς τον κ. Υπουργό τι σήμαινε για τον Μάνο Χατζιδάκι η ίδρυση και η συνέχεια της Ορχήστρας των Χρωμάτων.
Ας ορίσουν λοιπόν στην ορχήστρα έναν ικανό καλλιτεχνικό διευθυντή, γιατί ο προηγούμενος την άφησε καταχρεωμένη, και ας εξακολουθήσουν να χρηματοδοτούν αυτόν τον ζωντανό οργανισμό.
Άλλωστε όλα μεταφράζονται τελικά σε ψήφους και ας μην ξεχνάει ο κ. Υπουργός το εξής:
-ΕΙΝΑΙ ΑΛΑΡΓΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ;
-ΚΛΕΙΣ΄ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ .
Οι πάρα πολλοί φίλοι του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ και της ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

Το πραξικόπημα του ανδρείκελου

Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ
(Στήλη "ΝΑΥΤΙΛΟΣ" της "Ε")

Οταν ο Παπανδρέου έφερε το Μνημόνιο προς ψήφισιν στο Κοινοβούλιο, το εισήγαγε ως ένα απλό νομοσχέδιο που θα μπορούσε να υπερψηφισθεί από 151 βουλευτές και να γίνει νόμος του κράτους.

Το Μνημόνιο όμως μετέβαλε το διεθνές status της χώρας και τις διεθνείς της σχέσεις στον βαθμό που παραχωρούσε εθνικές, κυριαρχικές αρμοδιότητες σε άλλες εθνικές και διεθνείς οντότητες. Συνεπώς και σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος μια τέτοια δραματική μεταβολή για να συντελεσθεί θα έπρεπε να υπερψηφισθεί από τα 3/5 της Βουλής, δηλαδή με την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία.

Με έναν λόγο ο Παπανδρέου πέρασε το Μνημόνιο κάνοντας κοινοβουλευτικό πραξικόπημα!

Αυτό το συνταρακτικό γεγονός κι αυτήν τη δόλια υπονομευτική για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία πράξη επεσήμαναν απ' την πρώτη στιγμή λίγοι πολιτικοί, λίγοι πανεπιστημιακοί (ανάμεσά τους ο καθηγητής και συνεργάτης της «Ε» κ. Κώστας Μπέης) καθώς και λίγοι δημοσιογράφοι.

Οι επισημάνσεις τους όμως, καθώς και οι διαμαρτυρίες πνίγηκαν μέσα στον ορυμαγδό της βροντώδους προπαγάνδας που συνόδευε υποστηρικτικά όλες τις κινήσεις του Παπανδρέου έως προσφάτως (όπου άρχισαν να παρατηρούνται οι πρώτες ρωγμές και αιτιάσεις).

Για το πραξικόπημα αυτό και τον πραξικοπηματία πρωθυπουργό που μετέτρεψε έτσι τον εαυτόν του σε ανδρείκελο και τη χώρα σε προτεκτοράτο, έγραφε κι ο «ναυτίλος» μετ' επιτάσεως -όπως και πέντε έξι ακόμα συνάδελφοι, βοώντες εν τέλει όλοι μαζί εν ερήμω...

Προχθές οι καθηγητές κύριοι κύριοι Κασιμάτης, Μπέης, Γεωργιάδης, Κοντιάδης, Χρυσόγονος και Κατρούγκαλος ανέδειξαν (σε επιστημονική ημερίδα) ακριβώς αυτό το ζέον πρόβλημα, ζέον ως προς τις συνέπειές του για το πολίτευμα, αλλά και το πολιτικό σκηνικό.

Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά.

1) Είναι πλέον τόσον αδύναμος ο κοινοβουλευτισμός, ώστε να κάνει μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο πραξικόπημα ο Πρωθυπουργός και τα άλλα κόμματα απλώς να διαμαρτύρονται; (όσα διαμαρτυρήθηκαν)...

2) Ποιο κύρος διεκδικούν τα κόμματα για το Κοινοβούλιο όταν ανέχονται να του καίει το πνεύμα ο όποιος ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης;

3) Ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν γνωρίζει το Σύνταγμα; Τι έχει ορκισθεί να διαφυλάττει και να υπηρετεί; τις αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ ή τον θεμελιώδη Νόμο του Πολιτεύματος; Τι εποπτεύει, προσέχει και υπερασπίζεται; τη Δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία ή τα καραγκιοζιλίκια που μετέτρεψαν τη χώρα σε λεία για τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους;

Τέλος, εγείρεται και το ερώτημα της νομιμότητας!

Τι νομιμότητα έχουν όλες οι πράξεις ενός Πρωθυπουργού που έχει κάνει κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, τι νομιμότητα έχει η κυβέρνησή του -τα πρόσωπα που την απαρτίζουν- τι νομιμότητα έχουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όταν παρανομούν παραβιάζοντας το Σύνταγμα.

Αλλά, και ποιας νομιμότητας απολαύουν τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, όταν βλέπουν να καταστρατηγείται το Σύνταγμα και δεν «βγαίνουν στο κλαρί»;...

Το ΠΑΣΟΚ είχε ανέκαθεν κακή σχέση με τους θεσμούς. Ο Παπανδρέου όμως το 'χει παρακάνει,

Με το έτσι θέλω κάνει ό,τι θέλει.

Ακόμα και δότη οργάνων έκανε σύμπαν το ελληνικό έθνος χωρίς να ρωτήσει ουδέναν ο άνθρωπος.

Ομως το Σύνταγμα δεν είναι «δότης οργάνων» ή άρθρων, ώστε να τηρείται επιλεκτικά επιτρέποντας, εν προκειμένω, στον κάθε τυχάρπαστο να λεηλατεί τη χώρα, συγκυρίας ένεκεν και ευκαιρίας δοθείσης, είτε έλληνας πρωθυπουργός είναι, είτε γερμανός τραπεζίτης, είτε τούρκος στρατοκράτης... 
από radar

Ανάπτυξη; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Άκουσα τον Πρωθυπουργό να μιλάει στην κοινοβουλευτική του ομάδα πεπεισμένος ότι η κυβέρνησή του έχει κάνει τα σωστά βήματα προς την ανάπτυξη. Κόντευα να το πιστέψω κι εγώ μέχρι να μου έρθει στο μυαλό το φορολογικό νομοσχέδιο για τα νησιά της χώρας μας.

Το επανέφερα στη μνήμη μου για να μπορέσω να καταλάβω πώς ο Γιώργος Παπανδρέου αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη για όλους. Αναρωτήθηκα: Ανάπτυξη για όλους σημαίνει να επιλέγεις μερικά νησιά και να μειώνεις το συντελεστή του Φ.Π.Α. αφήνοντας έξω άλλα χωρίς κανένα κριτήριο; Τι είναι αυτό που ώθησε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να διατηρήσει στα υψηλότερα επίπεδα το Φ.Π.Α. της Κεφαλονιάς;

Προφανώς η εικόνα που έχει ο κ. Παπακωνσταντίνου για την Κεφαλονιά, και όχι μόνο, είναι εκείνη των εξωτικών προορισμών με κροίσους που αποφάσισαν να κάνουν τις διακοπές τους για να ξαλαφρώσουν από μερικά εκατομμύρια ευρώ.

Μάλλον κανένα στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μετέφερε την πραγματική εικόνα ενός νησιού που πασχίζει για να διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο τον τουρισμό του, που έχει σοβαρότατα προβλήματα από την αδιαφορία του κράτους και που αποτελείται από νοικοκυριά που υπομένουν το μαρτύριο της απομόνωσης δίνοντας τη δική τους μάχη επιβίωσης μέσα στη κρίση.

Μετά από όλα αυτά, κατάλαβα ότι η ανάπτυξη για την οποία μιλάει ο κ. Παπανδρέου δεν αφορά ούτε στους Κεφαλλονίτες αλλά και σε κανένα κάτοικο του Ιονίου. Αν δεν καταγόμουν από την Κεφαλονιά, σχεδόν θα είχα πειστεί ότι εκεί δεν υπάρχει υψηλό κόστος διαβίωσης, ούτε πληρώνουν ακριβά τα μεταφορικά.

Αν δεν καταγόμουν από την Κεφαλονιά θα πίστευα όλα τα λεγόμενα περί ανάπτυξης αλλά, κατάγομαι από την Κεφαλονιά και βλέπω τις πλέον ιστορικές επιχειρήσεις να «βάζουν λουκέτο», περπατάω στους δρόμους της και τους βλέπω να αδειάζουν.

Αυτό δεν σημαίνει ανάπτυξη για όλους, είναι η ανάπτυξη… των άλλων.

Σοφία Λουκέρη
Πολιτευτής Ν.Δ. - Οδοντίατρος

Χάρρυ Κλυνν: ΓΑΠ, ο μέγας σταρχιδιστής!

‘Ολη η Ελλάδα καρφωμένη στην τηλεόραση να ακούσει τα νέα μέτρα κι ο μυαλοχυμένος διάβαζε με ύφος περισπούδαστο την έκθεση ιδεών που του γράψανε οι παρατρεχάμενοί του περί οδικού χάρτη και άλλων τινών διαγραμμάτων του κώλου…

Κάποιοι από τους υπουργούς κοίταζαν τα ρολόγια τους, ήταν ορισμένοι που τα κουνούσαν κιόλας…

Στον κόσμο του εν τω μεταξύ ο "ti-pinis-ke-den-mas-dinis", πλήρης η αφοσίωσή του στο ορνιθοπόνημα!

Κάποια στιγμή έχασε τη σελίδα 14 και τους διάβασε δύο φορές τη σελίδα 7!

Στα παπάρια του, το ύφος έχει σημασία και όχι αυτά που λες…

…Και μετά πήγανε όλοι μαζί στην Ακροθαλασσιά…

ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ...

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Συγγραφέας-Ηθοποιός
Πηγή

TO TEΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ...

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ