Οι εξελίξεις ήταν προβλέψιμες.
Από πέρισι, που άρχισε να εμφανίζεται η δυναμική των κινημάτων των πολιτών είχε τεθεί το θέμα του ελέγχου τους ή της διάλυσης και της αποδιοργάνωσης τους .
Δυο - τρεις χαρακτηριστικοί σταθμοί:
- Μια νύχτα, χωρίς εξήγηση, πράχτορες του καθεστώτος έκλεισαν τον πρώτο μεγάλο διαδικτυακό τόπο συνάντησης, με 72.000 μέλη.
- Μόλις είδαν το κάλεσμα του Μίκη να γίνεται ανεξέλεγκτο ,και το σύνθημα για "άμεση δημοκρατία" να γίνεται τραγούδι σε χιλιάδες χείλη, άρχισαν διαδικασίες σταλινικών επεμβάσεων, από ...τον ίδιο το Μίκη!
Τα περισσότερα τοπικά κινήματα της σπίθας αλλάζουν όνομα και οι περισσότεροι πολίτες αδρανοποιούνται ή προσχωρούν στα νέα κινήματα της γειτονιάς, των πλατειών και των δρόμων. Κάτι σφραγίδες έχουν απομείνει και κάποιοι λίγοι, χωρίς ιδεολογικά ερείσματα θα ανταποκριθούν στο κατά τόπους κάλεσμα του καθεστώτος.
- Τέλος, όταν τίποτα δεν πτοούσε τις τοπικές ομάδες, εμφανίστηκαν οι νεοανήσυχοι και σιωπηλοί ως χτες καθηγητές, ανακοινώθηκε η δημιουργία "παλλαϊκών" μετώπων χωρίς λαό, ιδρύθηκαν διαδικτυακές οργανώσεις μιας κάποιας ιδεολογικής ταυτότητας και ξαφνικά,
ήρθαν οι πλατείες και έκαμαν τη διαφορά, αποκαλύπτοντας το βάθος της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.
Πολίτες, που δεν ρώτησαν κανέναν, επί τρεις βδομάδες έδωσαν τη χαριστική βολή στον εμφύλιο. Από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά ήταν εκεί.
Αυτό πανικόβαλλε το καθεστώς και παρ' ολίγο να οδηγήσει την κυβέρνηση σε παραίτηση
. Και παρ' όλο που φαινομενικά οι πλατείες ξεθώριασαν αριθμητικά, με τη βοήθεια του χημικού πολέμου και των μικροκομματικών και "ιδεολογικών" κατασκευών,
το καθεστώς ξέρει πως τίποτα δεν τέλειωσε.
Όλα αυτά ήταν μόνο η αρχή και τα αυτόνομα κινήματα των πολιτών, ανεξάρτητα από τον τίτλο και τις ιδιαιτερότητες τους, περνούν στην επόμενη φάση, της πανελλαδικής οργανωτικής δικτύωσης και συνεργασίας.
Τώρα, που όλα αυτά βρίσκονται σε εξέλιξη
το καθεστώς έπρεπε να δράσει και για να προλάβει, κάλεσε τις εφεδρείες του. Η δράση και η αντίδραση των πολιτών έδειξε ξεκάθαρα, πως
χρειάζεται νέους "ιδεολογικούς" και πολιτικούς χώρους και δεν διστάζει να τους φτιάξει, με τους πρόθυμους, που βρίσκουν φιλοξενία στα κανάλια, εκφράζοντας την κενή περιεχομένου "αντίσταση".
Τίποτα από την παλιά "ιδεολογική" και κομματική διαρρύθμιση δεν έπειθε τους αγανακτισμένους πως μπορεί να αποτελέσει μια κάποια αξιόπιστη λύση. Το "καινούργιο" ήταν αναγκαιότητα και το καθεστώς έσπευσε να καλύψει το κενό.
Τα παλιά κόμματα της αριστεράς, σαν στυλοβάτες του καθεστώτος, είχαν παίξει το ρόλο τους και οι μούτζες από την πλατεία αφορούσαν και τους 300 , τα δε γιαούρτια ακουμπούσαν και την κ. Λ.Κανέλλη.
Ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΣΥΝ το προανήγγειλε σε σειρά επισκέψεων στις γειτονιές της Αθήνας:
"
Αντιμνημονιακό μέτωπο",
με τη συμμετοχή ΣΥΝ, Σπίθας, "ανησυχούντων" καθηγητών, τ. βουλευτών του ΠΑΣΟΚ κ.ά.
Αυτός είναι ο τίτλος που έχει εφεύρει το καθεστώς, για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και να αποπροσανατολίσει τα τοπικά κινήματα, από το αίτημα της άμεσης συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων. Αυτό το τόσο επικίνδυνο αίτημα βρίσκεται πίσω από το αυθόρμητο και χωρίς προσυνεννόηση, κοινό μήνυμα της Άμεσης Δημοκρατίας. "Αντιμνημονιακό Μέτωπο" ενάντια στην ουτοπική "Άμεση Δημοκρατία".
Και ώ του θαύματος !
Κοτζιάς, Σακοράφα, Μίκης, ΣΥΝ, Μητρόπουλοι, Μαριάδες, Μπέηδες, επιτροπές λογιστικού ελέγχου αναλαμβάνουν επισήμως τη διάσωση του καθεστώτος, προβάλλοντας αντίσταση, όχι στο ίδιο, αλλά στο μνημόνιο. Όπως ο λαός ενώνεται μπροστά στην επιθετικότητα του καθεστώτος, έτσι το καθεστώς απαιτεί και πετυχαίνει την κατασκευή ενός νέου "αριστερού" και "πατριωτικού" προσωπείου του. Tα ρετάλια του παλαιοκομματισμού, όλα επί σκηνής.
Στη θέση του αιτήματος για "άμεση δημοκρατία", για ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών , οι σταλινικοί πολλών αποχρώσεων προβάλλουν τον "αντιμνημονιακό αγώνα".
Το πάρτυ άρχισε, αλλά οι υπηρέτες του καθεστώτος λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Η απάντηση στα Ολιγαρχικά σχέδια:
Ενότητα και συσπείρωση ενάντια στο Ολιγαρχικό Καθεστώς.
Θετικές και απελευθερωτικές προτάσεις της κοινωνίας, στη θέση των στεγνών και ψεύτικων φιλοκαθεστωτικών αρνήσεων...
Ριζική επίθεση στα αίτια της κρίσης και όχι στα φαινόμενα και τις πράξεις του καθεστώτος.
Και τα αίτια της ανθρωπολογικής καταστροφής, που βαφτίστηκε κρίση, μπορούν να συνοψιστούν σε δύο προτάσεις, που συστηματικά αποκρύπτονται από τους νεοαντιστασιακούς:
1. Το χρέος έχει σαν αιτία την ιδιοκτησία του χρήματος από τους τραπεζίτες.
2. Η πολιτική, το κράτος, η αγορά και η ζωή μας, ανήκουν και ελέγχονται από μια απειροελάχιστη οικονομική ολιγαρχία, παγκοσμίως. (Κάποιος μέτρησε 95.000 άτομα ενάντια σε 6,7 δισεκατομμύρια).
Ριζική αλλαγή πολιτεύματος. Αυτονομία. Αυτοθέσμιση. Αυτοδιαχείριση.
Οι πολίτες στην πολιτική και στην εξουσία.
Όχι άλλους " εκπροσώπους". Η εξαπάτηση δεν θα περάσει.
Ούτε "μνημόνιο", ούτε "αντιμνημόνιο" .
Δημοκρατία.
http://www.ithacanet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου