Μια γροθιά στο στομάχι..μέρα που είναι..

Η εικόνα της απόλυτης αντίθεσης:Απο την μια ο κόσμος που έβγαινε με τις σακούλες απο τα καταστήματα..και απο την άλλη,οι παρατημένοι που παλεύουν να επιβιώσουν,να τρώνε μακαρόνια τα οποία έβραζαν εκείνη τη στιγμή σε μεγάλο καζάνι που είχε στηθεί.

Αθήνα.Η πόλη των αντιθέσεων και των άκρων.

Μια βόλτα στο κέντρο της πόλης,τις μέρες μετά τα Χριστούγεννα,μας έπεισε για ακόμη μια φορά πως στην Ελλάδα,λιγο πριν την αυγή του 2013,κοντεύει να εξαφανιστεί εντελώς,αυτό που λέμε μεσαία τάξη.

Δρόμοι γεμάτοι,με οικογένειες και ζευγάρια να περπατούν στους κεντρικούς εμπορικούς άξονες,χαζεύοντας τα μαγαζιά και κάνοντας αγορές,δρόμοι γεμάτοι εμπόδια,καθώς ανά 100 μέτρα περίπου,έβλεπες και απο έναν ζητιάνο ή άστεγο να παρακάλα για ελεημοσύνη. 

 Ο περίπατος άρχισε το μεσημέρι της Πέμπτης 27 Δεκέμβρη. Κατεβήκαμε με τον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι. Εκεί πάθαμε το πρώτο σοκ στη πλατεία,βλέποντας ταπαιδιά με τα μπαλόνια και λίγο πιο πίσω τους,τον πάτερα τους ή τον άνθρωπο που τους εκμεταλλεύεται,ο οποίος τα επέβλεπε.

Βλέπετε η παιδική εργασία στη χώρα μας,έχει γίνει οικεία εικόνα για όλους μας και κανείς δεν ασχολείται με αυτά τα παιδιά,ουτε και με την εκμετάλλευση που υφίστανται  καθημερινά. 

Βλέπετε..συνηθίσαμε στη φρίκη και το δράμα των παιδιών,έχει γίνει στα μάτια μας,καθημερινή ρουτίνα που αγνοούμε συνειδητά. Απο την πλευρά της η αστυνομία και τα ιδρύματα σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να κάνουν τίποτε,καθώς τα περισσότερα απο αυτά έχουν και απο κάποιον προστάτη που εμφανίζεται ως συγγενής τους.

 Η Ηφαίστου που είναι ο κεντρικός πεζόδρομος με τα μαγαζιά και η αρχή της  Μητροπόλεως,που είναι η γωνία με τα σουβλατζίδικα,ηταν πραγματικά ασφυκτικά γεμάτη,με ελάχιστους να κρατούν τσάντες με δώρα. Η μονή κατανάλωση που υπήρχε σε υπερθετικό βαθμό,ήταν αυτή του γρήγορου και φθηνού φαγητού η οποία μεταφράζεται σε greek souvlaki με tzatziki.

  Έπειτα στρίψαμε στην Ερμού και φτάσαμε στην πλατεία Καπνικαρεας.

Μπροστά στην εκκλησιά,έκπληκτοι διαπιστώσαμε,πως ανάμεσα σε διάφορων ειδών ζογκλερ,Αγιους Βασιλίδες,μικροπωλητές και κόσμο που έβγαινε απο τα μαγαζιά,είχε στηθεί κουζίνα αλληλεγγύης απο την ομάδα Ο άλλος άνθρωπος(http://oallosanthropos.blogspot.gr/ ) η οποία πρόσφερε δωρεάν φαγητό ,τόσο στους πλανόδιους που πάλευαν για το μεροκάματο,όσο και στους επαίτες και στους άστεγους που ήταν στην Ερμού.

Η εικόνα της απόλυτης αντίθεσης που μας στοίχειωσε απο την πρώτη στιγμή.

Απο την μια ο κόσμος που έβγαινε με τις σακούλες απο τα καταστήματα..και απο την άλλη,οι παρατημένοι απο τον ίδιο τον Θεό που παλεύουν να επιβιώσουν,να τρώνε μακαρόνια τα οποία έβραζαν εκείνη τη στιγμή σε μεγάλο καζάνι που είχε στηθεί.

 Περπατώντας προς τη πλατεία Συντάγματος,είδαμε για ακόμη μια φορά την 
παρέα απο τα πιτσιρίκια τα οποία εδώ και 2 μήνες συχνάζουν εξω απο τα μεγάλα καταστήματα της Ερμού,με το πλαστικό τους ποτηράκι και περιμένουν να πέσει το κέρμα. Μόνο που την Πέμπτη,ενα απο αυτά ειχε κουρνιάσει σε μια γωνιά και έκλεγε ασταμάτητα.

Ελάχιστοι περαστικοί που σταμάτησαν,να ρωτήσουν τον μπόμπιρα το τι έγινε,δεν πήραν απάντηση. Όλοι οι υπόλοιποι άπλα συνέχισαν την βόλτα,διαγράφοντας αυτόματα την εικόνα του 5χρονου που κλαίει.

 Φτάνοντας στο Σύνταγμα,ακόμη μια εικόνα σοκ,έρχεται να προστεθεί στα μάτια μας,με νεαρό άστεγο,ο οποίος εχει καθίσει έξω απο ταχυφαγείο ,έχοντας γράψει σε χάρτινη καρτέλα πως πεινάει. Ακριβώς απο πίσω του,στην γυάλινη τζαμαρία,σε υπερυψωμένους πάγκους,έτρωγαν οι πελάτες του καταστήματος...

Περάσαμε απέναντι την Φιλελλήνων για να πάμε στη πλατεία,να χαζέψουμε την Χριστουγεννιάτικη σκαλωσιά με την Led οθόνη που έχει στίσει η Wind.Μας υποδέχτηκε ο παπους της φωτογραφίας,ο οποίος κρατώντας ενα κεσεδάκι,περίμενε λιγα cents απο την αγάπη του κόσμου.

Συνεχίσαμε να περπατάμε στην Πανεπιστημίου. Οι άστεγοι που είχαμε αφήσει πέρυσι εξω απο τον παλιό Ελευθερουδάκη,ηταν ακόμη εκει,έχοντας στίσει το δικό τους καταφύγιο. Εξω απο το μεγάλο κτίριο της Εθνικής τράπεζας,ήταν και φέτος η ίδια τοξικομανής κοπέλα η οποια κυλίονταν στο πλακόστρωτο,συγκλονίζοντας όσους πέρναγαν απο το σημείο,καθώς έβλεπαν εναν άνθρωπο να σέρνεται στο έδαφος χωρίς να μπορεί να κάνει πολλές κινήσεις.

Την βόλτα την επαναλάβαμε το βράδυ,όταν τα φώτα έπεσαν και ο κόσμος αφού είχε ικανοποιήσει την ανάγκη του για κατανάλωση,πήγε χαρούμενος στα σπίτια του.Τα στέκια των άστεγων γνωστα. Τα πρόσωπα επίσης γνωστα. Μαλιστα σε κάποια σημεία είχαν προστεθεί και νέα.

Σταση μετρό Πανεπιστήμιο,στοά απέναντι απο το Χρηματιστήριο,κλειστές τράπεζες σε Πανεπιστημίου,Σταδίου και Συγγρού,κλειστά μαγαζιά στην Ερμού και φυσικά έξω απο το Μετρό στο Μοναστηράκι,τα βασικά hot spots στα οποία μπορείς να δεις το δράμα,εκείνων που η ζωή δε τους τα έφερε όπως σε εμάς.

ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ

 Τα τελευταία 2 χρονια παρακολουθούμε πολύ στενά,ολες τις ενεργιες που δεν γίνονται για τους άστεγους.
Εδώ και 2 χρόνια,παρόλο που οι νεοαστεγοι αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς και εκτός απο το κέντρο της Αθήνας,έχουν πάει να βρουν κατάλυμα σε σπηλιές και απομονωμένες περιοχές,μακριά απι το κεντρο τς Αθηνας,οπως για παράδειγμα στη Χασια και στο Πέταλο στη Γλυφάδα,παρόλο που σε πολλές γειτονιες υπαρχουν ανθρωποι και οικογενειες που ζουν ειτε μεσα σε αυτοκινητα,ειτε μεσα σε βανακια..παρόλο που η μια τραγική ιστορια,διαδέχεται την άλλη,δεν εχει υπάρξει καμιά ουσιαστική μέριμνα,σε κανένα απολύτως επίπεδο,τόσο απο την πολιτεία,οσο και απο την εκκλησιά.
Εν ετει 2012,και στην αυγή του 2013..δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη στη πρωτεύουσα της χωράς,κέντρα φιλοξενίας και προστασίας άστεγων,τα οποία να μπορούν να τους παρέχουν συνολική μέριμνα,όπως στεγή,τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Δεν έχουν δημιουργηθεί κέντρα αποκατάστασης τους και εύρεσης εργασίας για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ορθοποδήσουν ξανα.
Είμαστε τόσο μεγάλο μπουρδέλο,που παρολες τις εκκλήσεις απο τις διάφορων ειδών ανθρωπιστικές οργανώσεις..δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη,χώρος,ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να πηγαίνουν κάπου, για να κάνουν τις βιολογικές τους ανάγκες και να κάνουν μπάνιο.

 Επίσης,είναι αισχρό απο την πλευρά της εκκλησιάς,η οποία να σημειώσουμε οτι βοηθάει αρκετά με τα γεύματα αγάπης..να μην ανοίγει τους ναούς,στους οποίους ξέρει πως απέξω  βρίσκουν κατάλυμα οι άστεγοι,εστω,τις μέρες τις οποίες κάνει ακραία καιρικά φαινόμενα.

Επισης ξαναλέμε πως πρέπει να υπαρξει ιδιωτική πρωτοβουλία ..Ειδικά στην Αθηνα και στη Θεσσαλονίκη,υπάρχουν πολλά δημοσιά κτίρια,αλλά και ξενοδοχεία τα οποία έχουν κλείσει και εχουν έτοιμες υποδομές,στα οποία με μικροαλλαγες,θα μπορουν να μετατραπούν σε κέντρα φιλοξενίας άστεγων.

πηγη  prezatv.blogspot.gr