ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ..ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Το email μας tolimeri@gmail.com

ΓΑΠ & ΑΝΔΡΕΑ Co .Η Ελβετκή εταιρεία του ,αδελφού του πρωθυπουργού.που θα κάνει το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΙ

31.12.10

Ο Αδαμάντιος Κοραής είχε προειδοποιήσει από το 1831 για τη σημερινή μας κατάντια

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Σαν έπεσε στα χέρια μου το μανιφέστο που έγραψε ο Αδαμάντιος Κοραής το 1831, σε ηλικία 83 ετών, με τίτλο «Προς τους Ελευθέρους Έλληνας» και αφού το διάβασα προσεκτικά, στην κυριολεξία εκτινάχτηκα από την καρέκλα μου. Ο σπουδαίος φιλόσοφος και πατριάρχης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού είχε προβλέψει λίγο πριν το τέλος της ζωής του, με εκπληκτική ακρίβεια, όλα αυτά τα θλιβερά που συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας. Μέχρι και την πρόσφατη βρισιά του Θόδωρου Πάγκαλου, που αποκάλεσε τους δημόσιους υπαλλήλους «κοπρίτες», είχε κατά κάποιο τρόπο «προφητεύσει» και «ερμηνεύσει».

Το σημαντικότερο όμως όλων είναι, ότι ο Κοραής εξηγεί, στο κείμενο – μανιφέστο του (180 χρόνια πριν), τις αιτίες των σημερινών μας δεινών και είχε προειδοποιήσει τους τότε Έλληνες τι έπρεπε να πράξουν για να αποφύγουν την προδιαγεγραμμένη σημερινή καταστροφή. (Φυσικά οι Έλληνες έκαναν ακριβώς τα αντίθετα). Το παραθέτω λοιπόν (με επεξηγηματικές σημειώσεις μου εντός αγκυλών) και ο καθένας, που διαθέτει την ελάχιστη κριτική ικανότητα, ας εξάγει τα συμπεράσματά του:


ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
Παράκλησις ομογενούς γέροντος

Φίλοι ομογενείς, εις μίαν από τας Ελβετικάς συμπολιτείας, επάνω του προεδρικού θρόνου, φέρονται γραμμένα τα δύο ταύτα ονόματα Ελευθερία και Πατρίς (Liberte et Patrie). Το Λακωνικόν επίγραμμα τούτο είναι πολλής διδασκαλίας μεστόν, άξιον όχι μόνο να επιγράφεται εις τα πολιτικά συνέδρια, αλλά και να το φέρη κρεμαστόν πας ένας πολίτης εις το στήθος ως ιερόν εγκόλπιον και φυλακτήριον της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρετής, εις ένα λόγο της ευδαιμονίας του. Από τα δύο ταύτα, πατρίδα λέγω και ελευθερίαν, αδιαιρέτως ενωμένα, κρέμεται όσην η Πρόνοια μας εσυγχώρεσε ν' απολαύσωμεν εις τον παρόντα κόσμο ευδαιμονίαν. Εν από τάλλο χωρισμένον δεν αρκεί να μας καταστήσει ευδαίμονας [...]

Τα μέσα ταύτα (δια την απόλαυσιν τινός καλού) είναι τα εξής:

Πρώτον μέσον. Να μείνετε ως διέταξεν απ' αρχής το προσωρινόν πολιτικόν σας σύνταγμα, αβασίλευτοι [συμβούλευσε δηλαδή, το νέο ελληνικό κράτος να είναι δημοκρατία -όπως ιδρύθηκε στην Επανάσταση- και όχι μοναρχία όπως το επιθυμούσαν οι ξένες "προστάτιδες" δυνάμεις και οι ντόπιοι ολιγαρχικοί]. [...]

Αβασίλευτοι, διότι η σημερινή πτωχή της Ελλάδος κατάστασις δεν είναι ικανή να υποφέρη βασιλείαν, πράγμα και καθ' αυτό βαρυδάπανον, και μέλλον όχι μόνον να σας καταστήση πτωχότερους, αλλά και να αμαυρώση όλους σας τους υπέρ της ελευθερίας λαμπρούς αγώνας και να σας καταβυθίση εις τον έσχατον βαθμόν της ατιμίας. Εσείς σήμερον, φίλοι ομογενείς, πολιορκείσθε από δύο φατρίας και τρέχετε κίνδυνον να μεταπέσετε από την Επτανησιακήν ψώραν [εννοεί τους επτανήσιους κόντιδες και άλλους "ευγενείς"] εις την Φαναριακήν λέπραν [εννοεί τους Φαναριώτες τουρκόδουλους ολιγαρχικούς].

Αι δύο αύται φατρίαι, αι καταπολεμούσαι σήμερον μία την άλλην, ευθύς όταν ίδωσι βασιλέα εις την Ελλάδα μέλλουν (μην αμφιβάλλετε) να ομονοήσωσιν ως αδελφοί, να περικυκλώσωσιν ως ανδράποδα τον νεοφανή βασιλέα, να συγκροτήσουν αυλήν, να τον μεταμορφώσωσιν εις δεσπότην, αν σέβεται το "Ουχ ούτως δε έσται εν υμίν", ή να τον καταστήσωσι δεσποτικώτερον, αν τρέφη τα οποία σπανίως οι βασιλείς αποστρέφονται δεσποτικά φρονήματα και να τον διδάσκωσι πώς και μέχρι πόσου να σας φορολογή, δια να συμμερίζωνται μ' αυτόν τους ιδρώτας σας, να σας βυζάνωσι και αυτό το αίμα, εώς και ουδέ εις τους φόρους αρκούμενοι να σας καταχρεώσουσι υποβάλλοντες τα κτήματά σας υποθήκην εις βαρύτατα δάνεια, των οποίων μέλλετε να πληρώνετε σεις τους τόκους και οι απόγονοί σας τα κεφάλαια.

Δεν είναι σχεδόν ουδεμία βασιλεία σήμερον αρκούμενη εις τους φόρους των υπηκόων. παρά τους συνεχώς αυξανομένους φόρους καταχρεώνονται με δάνεια, ώστε να χρεωκοπήσωσι πολλάκις [...].

Εάν εξεναντίας φορτισθήτε βασιλέα, δεν έχετε να φοβήσθε μόνον (ως έλεγα) το βαρυδάπανον. Άλλο τούτου μυριάκις βαρύτερον και αισχρότερον σας προσμένει, η καταφρόνησις. [...] ...αφού σας στραγγίξωσιν όλους τους ιδρώτας, μέλλουν και να σας καταφρονώσιν ως δούλους χρεωστούντας να τρέφετε και να στολίζετε την αργίαν των [τεμπελιά τους] και να σας ονομάζωσι Σκυλολόγιον (Canaille), καθώς μας ονόμαζαν Κιοπέκ οι Τούρκοι [και κοπρίτες κατά τον Θόδωρο Πάγκαλο]. Τοιαύτη είναι η διάλεκτος όλων των ολιγαρχικών. Πώς άλλως ημπορούσαν να διακρίνωνται από τους αδελφούς των οι τιτλοφορούμενοι ευγενέστατοι, ενδοξότατοι, εξοχώτατοι, εκλαμπρότατοι, παρά ονομάζοντες τους λαούς άθροισμα σκύλων; Ναι, φίλοι ομογενείς, Σκυλολόγιον! Ποίους; Εσάς, εκ των οποίων εγεννήθησαν οι Βότσαροι, οι Νικήται, οι Μιαούλοι, οι Κάναροι και άλλοι αείμνηστοι ήρωες. Ποιοι; οι μη όντες καλοί να τεκνογονώσι παρά Αρχοντόπουλα, Τσελεπίδας, Βεϊζατάδας [τίτλοι "ευγενείας" των πλουσίων γόνων] και άλλα αντικοινωνικά μισάδελφα, ανθρωπόμορφα θηρία.

Άλλο, φίλοι ομογενείς, όσων είπα πολύ πλέον αισχρόν και αξιοθρήνητον. Όχι μόνον θέλουν να σας ονομάζει Σκυλολόγιον [όπως και ο Πάγκαλος σας αποκαλεί κοπρίτες], αλλ' όλη των η σπουδή και η ασχολία θελ' είσθαι να σας καταστήσωσιν αληθώς Σκυλολόγιον. Μη δυνάμενοι πλέον να ζήτε εντίμως από τους κόπους των ιδίων έργων, των αργών την αργίαν μέλλετε να ζηλεύσετε [των τεμπέληδων την τεμπελιά να ζηλεύσετε], αυτούς να μιμήσθε, αυτούς να κολακεύετε, ως δεσπότας και κυρίους σας, και αυτών ανδράποδα να γίνεσθε και σκύλοι, δια να τρέφεσθε καν ως "Κυνάρια από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης αυτών" [για να τρέφεσθε ως σκυλάκια από τα ψίχουλα που θα πέφτουν από τα τραπέζια τους] (Ματθ. ιε΄, 27).

Αυτά προειδοποιούσε ο σοφός Αδαμάντιος Κοραής πριν 180 χρόνια, οι τότε Έλληνες δεν τον άκουσαν και κατάντησαμε όπως ακριβώς τα προέβλεψε. Ωστόσο, επειδή ο λόγος του είναι πάντα επίκαιρος, σκέφθηκα να τον αναδημοσιεύσω με την ελπίδα να βρει σήμερα πιο καλούς και περισσότερους ακροατές να τον λάβουν σοβαρά υπ' όψιν τους και σύντομα, γιατί άλλος καιρός δεν μας μένει, να αποτινάξουμε αυτή την αισχρή ολιγαρχία από τον τόπο μας και να ζήσουμε -επιτέλους- ελεύθεροι.

πηγη

2 σχόλια:

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ είπε...

KΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ *★ 。*
˛°_██_*.。*./ ♥ \ .˛* .˛。.˛..♥ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ 2011♥
˛. (´• ̮•)*.。*/♫.♫\*˛.* ˛_Π_____ ˛* ˛**★* 。*˛.*.★*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*./______/~\*. ˛*.。˛* ˛. *。
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.|田田 |門|╬╬╬╬╬*˚ .˛ *.*

Ανώνυμος είπε...

Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ
Απ’ όλες τις ευχές των ημερών, μαζεμένες και επιφυλακτικές για να μην ακουστούν ως ύβρις, πήρα και κράτησα μια. Την καταθέτω προς όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ως γνήσια και πηγαία. Προσωπική και συλλογική. Προερχόμενη από εκείνη τη βάση του λαού που δεν υποψιαζόμαστε, καθώς παραμένει βουβή, αλλ’ ίσως όχι άπραγη. Είναι οργισμένη, αλλά όχι φοβισμένη. Ανθρωποι χαμένοι στην ομοιογένεια κι όμως ξεχωριστοί. Που κι όταν δεν μπορούν να κάνουν το μεγάλο βήμα, το αναγνωρίζουν στους άλλους κι ίσως έχουν στην άκρη και μια γωνιά να εμπιστευτείς, να ξαποστάσεις κι ας μην τους δεις ξανά.

«Καλή χρονιά και καλό πόλεμο κυρά μου», μου είπε, σ’ ένα κατάστημα φθηνών δώρων, μια γυναίκα γύρω στα εξήντα. Με όψη καλοβαλμένης μικροαστής, που βγήκε να κάνει παρέα στη φιλενάδα της, την ιδιοκτήτρια. Μαγαζί παλιό, προσιτό, με δυο άτομα προσωπικό, που είχε άδεια κανονική και το δουλεύει μια γυναίκα που έστησε μονάχη της κοτζάμ οικογένεια.
«
Το εννοείτε;», ρώτησα. Με πήγε ως την πόρτα κι επέμενε. «Καλό πόλεμο. Μόνον αυτός μας έμεινε». Ηταν απλή και ειλικρινής. Μια άγνωστη γυναίκα στο μαγκωμένο πλήθος των γιορτών, ικανή να εναποθέσει τις ελπίδες της σ’ αυτό που αναγνωρίζει ως αναγκαίο. Τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική πραγματικότητα υπολογίζοντας το κόστος, όπως συμβαίνει πάντα στον πόλεμο.

Ηταν αυθόρμητη η εκλογή της λέξης. Ξεκάθαρη εκτίμηση της πραγματικότητας, που βιώνει η ίδια και γύρω της. Αντικομφορμιστική εκλογή. Εκεί που μπορείς να πεις «καλούς αγώνες», «καλές μάχες», «να τα λέτε χύμα» κι άλλα τέτοια πολλά κι εύκολα μεταξύ γνωστών – αγνώστων, μια φανερά αποκομμένη απ’ το πολιτικό λεξιλόγιο κυρία τολμάει να ευχηθεί κατάμουτρα «καλόν πόλεμο». Στα 2010, δυο μέρες πριν το ’11, σ’ ένα προάστιο που δεν πεθαίνει της πείνας, την πήρα την ευχή με την πείρα που απέκτησα 38 χρόνια τώρα να δαγκώνω τα λόγια των ανθρώπων με το ένστικτο του εκτεθειμένου και να ζυγιάζω το χρυσάφι της γνησιότητάς τους ή τη γλύκα του κίβδηλου λόγου…

Αν λάθεψα, που μπορεί, είναι γιατί ήθελα να τ’ ακούσω από κει που δεν το περιμένω. Απ’ τους επιφανειακά βολεμένους, που, όμως, ο καθένας τους κρύβει ίσως ένα δύσκολο δρόμο ως τη σιωπή. Οχι την αφασική. Αλλά τη δεδομένα εύγλωττη, ικανή να γίνει, αντί κραυγής, ιαχή. Και, μάλιστα, συνειδητού πολέμου.
Πήρα τα «γούρια» μου για δώρα – κάτι εύθραυστα γυάλινα ρόδια και πέταλα, πήρα και την ευχή – εντολή και πορεύομαι, πορευόμαστε, σκαντζάροντας το ημερολόγιο κατά μία σελίδα.

Μια βαθιά ανάσα 48 ωρών αργίας κι ύστερα απέναντι από τον εχθρό. Με συμπαραστάτες ορατούς κι αόρατους συμπολεμιστές, που ξέρουν και τι έρχεται και τι πρέπει να γίνει.

Καλή αγωνιστική χρονιά σ’ όσους αντέχουν να τη φτιάχνουν για όσους δεν αντέχουν ούτε να τη σκέφτονται.