ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ..Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ..ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Το email μας tolimeri@gmail.com

ΓΑΠ & ΑΝΔΡΕΑ Co .Η Ελβετκή εταιρεία του ,αδελφού του πρωθυπουργού.που θα κάνει το ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΙ

29.8.09

Με κοροϊδέψατε...





Από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, άκουγα από γονείς δασκάλους, κατηχητές, την φράση «είσαι τυχερός που δεν γνώρισες τον πόλεμο». Όσο μεγάλωνα, εκεί στα εφηβικά μου χρόνια, η φράση συνδυαζόταν σαν σύσταση για τις εφηβικές μου αταξίες «είσαι τυχερός που δεν γνώρισες τον πόλεμο, εμείς οι παλιοί, που τον γνωρίσαμε, δεν τα κάναμε αυτά».

Το πρώτο μεγάλο βιβλίο της βιβλιοθήκης μου, που μου χάρισε ο παππούς μου, θύμα και αυτός του πολέμου, ήταν η ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεφυλλίζοντας το με τα παιδικά μου χέρια, έβλεπα στις φωτογραφίες του βιβλίου, νεκρούς σκελετωμένα κορμιά, κατεστραμμένα κτήρια, καμένη γη. Οι φωτογραφίες αυτές αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου και αισθανόμουν τυχερός, που δεν ζούσα εκείνη την εποχή. Μεγάλωσα, λίγο η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων, λίγο ο κοινός εχθρός η δικτατορία, λίγο το επάγγελμα, τα βάσανα της οικογένειας και ο αγώνας της επιβίωσης, μ’ έκαναν και δεν συνειδητοποιούσα τους πολέμους, που γινόταν μακριά από την χώρα μας, που δυστυχώς ήταν τόσο κοντά μου και αισθανόμουν τυχερός που δεν γνώρισα τον πόλεμο.

Έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά, για να συνειδητοποιήσω, ότι ζούσα μέσα στον πόλεμο. Εμφύλιος στην Ελλάδα αμέσως μετά το 1944, πόλεμος για την ανεξαρτησία της Κύπρου, πόλεμος το 1974 στην Κύπρο, πόλεμος στα Ίμια και όλα αυτά μέσα στην πατρίδα μου. Τώρα αν πάμε παραπέρα θα γράψω σελίδες για τους πολέμους, που έγιναν στον κόσμο μετά το 1944. Ψυχρός πόλεμος και παρ’ ολίγο πυρηνικός, πόλεμος στην Κορέα, Ταιβάν, Βιετνάμ Καμπότζη Ταυλάνδη, Λάος, Παλαιστίνη, Λίβανος, Ιράν, Ιράκ, Κουβέιτ, Ινδία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σουέζ, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Κογκό, Ουγκάντα, Λιβερία, Νιγηρία, σε ολόκληρη την Αφρική, Παναμά, Χιλή, Αργεντινή, Κολομβία, Κούβα, σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική., Ουγγαρία Πολωνία Ρουμανία, Τσετσενία, τέως Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Κόσοβο. Τι να πρωτοθυμηθώ, πόλεμοι παντού και όλοι στο όνομα της Ειρήνης.

Με κοροιδέψατε γονείς, δάσκαλοι και κατηχητές μου, ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος άρχισε την ημέρα που τέλειωσε ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Μπορεί, όλοι εμείς οι τυχεροί, να μη νοιώσαμε το κάψιμο της σφαίρας, αλλά είμαστε τόσα χρόνια αιχμάλωτοι των συμφερόντων των υπερδυνάμεων και σήμερα της υπερδύναμης, δηλαδή είμαστε θύματα πολέμου.

( σημείωση : το κείμενο εστάλη απο φίλο αναγνώστη με mail , η πηγή του μου είναι άγνωστη)

Δεν υπάρχουν σχόλια: