«Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»
Λαϊκή Παροιμία
ΓΕΝΙΚΑ
Θα μπορούσε πολλά κανείς να πει για την παρουσίαση του Αντώνη Σαμαρά, Προέδρου της ΝΔ, προχτές στο «Ζάππειο 2». Για το πώς πχ ΔΕΝ διαφωνεί, όπως λέει ο ίδιος, με τους στόχους του Μνημονίου. Για το γεγονός ότι δε λέει κουβέντα για το απεχθές χρέος και τους ληστρικούς τόκους, ούτε φυσικά για τη διαγραφή του. Για το πώς εκτιμά ότι θα αυξήσει τα δημόσια έσοδα ενώ, από την άλλη, θα μειώσει ακόμη περισσότερο τον ήδη χαμηλότατο φορολογικό συντελεστή κερδών των Τραπεζών στο 15% (από 20% σήμερα), τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, το φόρο υψηλού εισοδήματος από 45% σε 30%, κτλ, κτλ. Εδώ, όμως, μας ενδιαφέρει η εκπαίδευση.
ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ
Το Ζάππειο 2, είναι η αλήθεια, δεν αναφέρεται στην εκπαίδευση αλλά στην οικονομία. Υπάρχει, όμως, ένα χαρακτηριστικό σημείο το οποίο μας δείχνει τις προθέσεις του Σαμαρά όταν πάρει την εξουσία: είναι το κομμάτι «Παράρτημα 8», που αφορά στα «Αναλυτικότερα μέτρα περικοπής σπατάλης στο Δημόσιο». Επί λέξει (οι υπογραμμίσεις δικές τους):
«Το ‘‘ένας προσλαμβάνεται για κάθε 5 που συνταξιοδοτούνται’’, είναι σωστό αλλά δεν αρκεί. Πρέπει για την πρώτη τριετία να δεσμευτούμε σε καμία πρόσληψη! Με εξαίρεση τις υπερεπείγουσες ανάγκες όπου χρειάζεται. Στη συνέχεια, θα εφαρμοστεί το ‘‘ένας προσλαμβάνεται για κάθε πέντε που συνταξιοδοτούνται’’ Έτσι, την πρώτη τριετία, το Δημόσιο θα έχει μειωθεί κατά 75.000 προσωπικό. Και στη συνέχεια, στα δέκα χρόνια, η μείωση θα πλησιάζει τις 215.000. »
Πηγή: «ΟΛΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ», σελ 19,
ένθετο στην εφημερίδα Δημοκρατία, Παρασκευή 13 Μάη 2011
Δεν διευκρινίζεται και δεν ξέρουμε αν η εκπαίδευση εμπίπτει στις «υπερεπείγουσες ανάγκες». Αν όχι, όμως, τότε βασικά ο Σαμαράς προτείνει το μηδενισμό όλων των προσλήψεων εκπαιδευτικών στο δημόσιο σχολείο για 3 χρόνια και το δραματικό περιορισμό τους για άλλα 7 χρόνια. (Περίεργο, αλλά νόμιζα ότι ο περιορισμός των προσλήψεων ήταν Μνημονιακό μέτρο και ο Σαμαράς θέλει «να βγούμε γρήγορα από το Μνημόνιο»).
Κάνοντας ένα πρόχειρο (και συντηρητικό) υπολογισμό, αυτό σημαίνει:
ΜΕΙΟΝ 7.000(αποχωρήσεις το χρόνο) * 10(χρόνια) = 70.000 εκπαιδευτ. λιγότεροι.
Στη θέση τους θα μπούν τα πρώτα 3 χρόνια * 0 (προσλήψεις) = 0 εκπαιδευτικοί
Τα επόμενα 7 χρόνια * (7000/5 προσλήψεις) = 9.800 εκπ.
Δηλαδή, για 70.000 αποχωρήσαντες εκπαιδευτικούς θα προσλάβει γύρω στους 10.000 νέους. Άρα, μείον 60.000 εκπαιδευτικοί. Σε απλά ελληνικά, από τους 160.000 σήμερα περίπου μόνιμους εκπαιδευτικούς θα μείνουν οι 100.000, αφού πάνω από το 1/3 ΔΕΝ θα αντικατασταθεί. (Υπόψιν ότι οι υπολογισμοί έγιναν με μέτρο τις 7.000 αποχωρήσεις τη χρονιά ενώ πέρσι ήταν 10.000). Και όλα αυτά προ-εκλογικά, που, ως γνωστόν, οι αγελάδες είναι παχιές, οι υποσχέσεις μεγάλες και τα ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Αυτή είναι η εναλλακτική πολιτική στο καταστροφικό Μνημόνιο του ΓΑΠ;;; Η απάντηση στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι η αποψίλωση των σχολείων από το 1/3 των δασκάλων ( και, προφανώς, των νοσοκομείων από το 1/3 των νοσηλευτών και γιατρών, κτλ, κτλ) ;;; Σε ένα μέσο ελληνικό γυμνάσιο με 30 καθηγητές η λύση στα προβλήματα του σχολείου είναι να μείνουν οι 20 μόνο;;; Ή μήπως θα απαγορεύσει να μένουν έγκυοι συναδέλφισσες εκπαιδευτικοί σε έναν κατεξοχήν γυναικοκρατούμενο κλάδο;; Ή μήπως θα καλύψει τα 60.000 κενά με την επιστροφή των 5.000 αποσπασμένων σε Διευθύνσεις και Γραφεία; Ή μήπως θα κάνει μετατάξεις μες στην τάξη από την Εφορία και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;
Αυτό είναι το «άλλο μείγμα πολιτικής»; Η απάντηση στο Μνημόνιο είναι πιο πολύ Μνημόνιο; Στην ανεργία πιο πολλή ανεργία;; Στο ελλειμματικό και ατροφικό Δημόσιο Σχολείο μεγαλύτερα ελλείμματα;; Πιο λίγοι και κακοπληρωμένοι δάσκαλοι και πιο πολλά παιδιά μες στην τάξη;;; Στο νεοφιλελευθερισμό πιο πολύς νεοφιλελευθερισμός;; Και τέλος πάντων, η εκπαίδευση είναι μόνο αριθμοί για αυτούς;;; Κι ακόμη κι αν είναι, τη (φιλελεύθερη) θεωρία της «επένδυσης σε ανθρώπινο κεφάλαιο» δεν την έχουν ακούσει;;; Και όλα αυτά για να «τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας στους ξένους» τοκογλύφους;;; Τις υποχρεώσεις μας στους Έλληνες και τα παιδιά τους τις ξεχνάμε;;;
Η ΟΥΣΙΑ
Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο Σαμαράς αφήνει τα ...σοσιαλιστικά πειράματα του Καραμανλή που τόλμησε να διορίσει δασκάλους, καθηγητές, νηπιαγωγούς, γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπούς ...«κοπρίτες», κατά την Παγκάλειο έκφραση, και ενστερνίζεται τον Παπανδρεικό νεοφιλελευθερισμό. Το ΠΑΣΟΚ, για μια ακόμη φορά, τραβάει την οικονομική πραγματικότητα και την πολιτική ατζέντα πιο δεξιά (και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Μνημονίου - ας το έχουν υπόψη οι προσδοκώντες στην αριστερή όχθη Επ-Ανάσταση Νεκρών μέσα από την καταστροφή...αυτά γίνονται μόνο στη Βίβλο...). Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε ότι Σαμαράς και Παπανδρέου ήταν συγκάτοικοι στο ίδιο αμερικανικό Πανεπιστήμιο.
Ωστόσο, αν και αμερικανοσπουδαγμένοι κι οι δύο, φαίνεται ότι ασπάζονται το ίδιο αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης της κοινωνίας που, ποιος ξέρει από ποια τριτοκοσμική μπανανία, το αντιγράψανε. Παρένθεση: εξαρτάται, βέβαια, από το τι ορίζει κανείς ως «επιτυχία». Π.χ. η Κίνα, που στην ουσία είναι μια τεράστια πολιτική, ανθρωπιστική, περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή, για κάποιους θεωρείται απλώς «πετυχημένη ανερχόμενη υπερδύναμη». Η Τουρκία, που είναι στην ουσία μια δημοκρατική χούντα στην οποία ο μέσος μισθός είναι 300 Ευρώ (με ελάχιστα φθηνότερο κόστος ζωής από μας), ο λαός αποβλακώνεται με Ονουρικές σαπουνόπερες και οθωμανικά προγονικά μεγαλεία, η Σμύρνη και άλλες μεγάλες πόλεις είναι, ελλείψει περιβαλλοντικών κανονισμών, από τα πιο άσχημα πράγματα που βλέπει κανείς στη ζωή του, το 1/5 του λαού (Κούρδοι) απαγορεύεται να μιλήσει τη γλώσσα του, κτλ κτλ, ε λοιπόν αυτή η Τουρκία, θεωρείται από κάποιους «χώρα-πρότυπο με σπουδαίους ηγέτες». Να τους βράσουνε τέτοιους ηγέτες, να τη χαίρονται τέτοια χώρα!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Ο Σαμαράς προτείνει ουσιαστικά για τη «σωτηρία της χώρας» να φύγουν από τα σχολεία οι μισοί σχεδόν δάσκαλοι χωρίς να αντικατασταθούν. Ποια η διαφορά του, λοιπόν από την πολιτική της κυβέρνησης του Μνημονίου; Ευτυχώς, που, όπως είπε κι ο ίδιος, είναι κι αυτός κι ο Παπανδρέου και κάθε άλλος τέτοιος, «Έλληνες». Φαντάσου να μην ήταν τι είχαμε να ακούσουμε για την παιδεία μας και την κοινωνία μας...
Του Παναγιώτη Ντούλα
Αστυπάλαια, 14-05-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου