Οι αγορές για λογαριασμό τους αρέσκονται στο φυσικό, στο ανταγωνιστικό, στο αρχετυπικό, και θέλουν να λειτουργούν σε ένα πρωτόγονο ελάχιστα εξελιγμένο και ανεξέλεγκτο από ηθική και νόμους επίπεδο.
Την ίδια στιγμή παντού γύρω μας πληθαίνουν οι νόμοι, η καταστολή, αυξάνεται ο βαθμός παρακολούθησης και ο έλεγχος του ατόμου και ουσιαστικά του αφαιρείται κάθε δικαίωμα αντίδρασης, σκέψης, ακόμη και το φυσικό δικαίωμα της αυτοάμυνας. Την ίδια στιγμή που οι αγορές βιώνουν την απόλυτη ελευθερία βλέπουμε ότι για το ατομο μιλάμε για κάποιου είδους νέας μη συνειδητοποιημένης σκλαβιάς. Η σκλαβιά του καθημερινού μάταιου αγώνα. Σκλαβιά στην οποία υπήρξαν και υπάρχουν ασυνείδητες ακόμη αντιδράσεις όπως στην Γενοβα στο Σιαλτ στα δεκεμβριανά και αλλού.
Αν θα μπορούσαμε ένα ταυτοποιήσουμε τον ελεύθερο από τον σκλάβο σήμερα θα βλέπαμε μονομιάς ότι ο πλούτος απελευθερώνει. Όσο πιο πολύς είναι τόσο περισσότερη ελευθερία παρέχει. Στις δυτικές κοινωνίες Ελευθερία σήμερα είναι ο χρόνος και την παρέχουν τα χρήματα. Ελευθερία είναι η εξασφάλιση του μέλλοντος και η ατομικότητα. Δεν ελπίζω τίποτα δεν πιστεύω τίποτα είμαι ελεύθερος.
Την ίδια στιγμή που δισεκατομμύρια άτομα δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν έστω και λίγο, κάποιοι βιώνουν την δική τους πραγματική ελευθερία. Και όταν αυτό επιχειρηθεί από τους πολλούς και πιεσμένους, τότε όλοι υποκριτικά καταδικάζουν την βία και ζητούν καταστολή και νόμους. ‘Όμως η ίδια η λέξη βία έχει πρακτικά αλλάξει περιεχόμενο. Περικλείει πολλά περισσότερα όταν χτυπά τον κάθε άνθρωπο την κάθε οικογένεια. Βία είναι και η απόλυση, βία είναι η έλλειψη ωραρίου, η μείωση αποδοχών, το κλειστό κατάστημα, η κατάσχεση. Βία που γεννιέται στις άγριες διεθνείς αγορές και φτάνει στις αυλές μας.
Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Χρειαζόμαστε είτε νόμους, είτε αποκτήνωση παντού. Να δούμε δηλαδή και ποιος θα μείνει.
Η μέση οδό επιβάλει κάτι αντίστοιχο με αυτό που ονομάστηκε κάποτε κοινωνικό κράτος και οδήγησε στην κοινωνική ειρήνη στην μεταπολεμική Ευρώπη. Στο άνθρωπο που κρύβει μέσα του το ζώο χρειάζεται ένα μίνιμουμ κινήτρων και προσδοκιών για να παραμείνει κάπως ήσυχος και ψευτο κομισμένος.
Αλλά αυτό φαίνεται δυστυχώς ότι μόνο με λόγια δεν στήνεται.
Γιάννης Παπαϊωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου