Ουστ “γομάρια”, μας χρεοκοπήσατε...

Ο εσμός των πελατειακών σχέσεων φαίνεται τόσο κατακλυσμιαίος στη χώρα μας που δύσκολα θα τεθεί υπό έλεγχο αν πρώτα δεν προκύψει κάποιο σοκ που θα παραλύσει την ελληνική κοινωνία.

Κανείς δεν αμφιβάλει πως τη μερίδα του λέοντος της ευθύνης της ελληνικής χρεοκοπίας την έχουν τα δυο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο με εναλλαγές και έχτισαν το παρασιτικό πελατειακό κράτος.

Σημαντικό μερίδιο φέρνει και η υπόλοιπη αριστερά, που ενώ φαινομενικά εκφράζει διαφορετικό λόγο, επί της ουσίας έχει μερίδιο συμμετοχής και... απολαβών από το παρασιτικό κράτος μεγαλύτερο της πολιτικής της επιρροής.

Εσχάτως με την είσοδο του ΛΑΟΣ στο κυβερνητικό σχήμα, το δείγμα γραφής που έδωσαν τα στελέχη του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια από τα ίδια και χειρότερα.

Σύμφωνα με το χθεσινό ρεπορτάζ οι εφοριακοί κατήγγειλαν τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αστέριο Ροντούλη για τοπικιστικού και πελατειακού χαρακτήρα παρέμβασή του στην ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών.

Ο πρόεδρος της πανελλήνιας ομοσπονδίας εργαζομένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες κ. Χαράλαμπος Νικολακόπουλος ανέφερε ως παράδειγμα, τον κ. Α. Ροντούλη, ο οποίος, όπως καταγγέλθηκε, παρενέβη στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΙΚ προκειμένου να μην διακοπεί, όπως έχει προγραμματιστεί στο πλαίσιο εκατοντάδων μικρών εφοριών, η λειτουργία των ΔΟΥ Τυρνάβου και Αγιάς του νομού Λαρίσσης.

Μάλιστα, όπως είπαν, το σχετικό αίτημα έγινε αποδεκτό από την ηγεσία του υπουργείο Οικονομικών και οι δυο εφορίες δεν θα κλείσουν...

Ήδη τρέχει το θέμα της αναθεώρησης των όρων του ανοίγματος του επαγγέλματος των οδηγών ταξί, από τον κ. Βορίδη, προκειμένου να μην γίνει η Αθήνα Μπανγκόγκ όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.

Μπανγκόγκ μπορεί να μην γίνει, αλλά Τίρανα φαίνεται δύσκολο να το αποφύγουμε, καθώς πελάτες και συντεχνίες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση και επιρροή στα κέντρα εξουσίας, απ’ ό,τι η κοινή λογική και το κοινό συμφέρον...

Τι απομένει;

Να καταλάβει ο μέσος πελάτης και μέλος συντεχνίας πως το συμφέρον δεν είναι ανταγωνιστικό με το συμφέρον της υπόλοιπης κοινωνίας. Ήτοι, καλύτερα φαρμακοποιός, ή ταξιτζής, ή δημόσιος υπάλληλος χωρίς προνόμια κλειστών επαγγελμάτων σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και ο κόσμος έχει δουλειά και εισόδημα, παρά εξασφαλισμένα περιθώρια κέρδους σε μια οικονομία που κανείς δεν έχει να ξοδέψει.

Με απλά λόγια το 10% του 100 είναι περισσότερο από το 25% του τίποτα...

από το capital