ΑΝΕΡΓΙΑ : ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Α. ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Ο κόσμος του καπιταλισμού και της κερδοκρατίας είναι ένας κόσμος άγριος και κανιβαλικός. Ενας κόσμος που θυσιάζει ανθρώπινες ζωές για τα κέρδη και την ισχύ μιας ολιγαρχίας. Αυτές οι χαμένες ζωές της σύγχρονης ανθρωποθυσίας δεν είναι άλλες από τις ζωές των ανέργων. Το τέρας που καταπίνει και σκοτώνει τον άνθρωπο είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού.
Η ανεργία είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό, είναι δομικό συστατικό ενός συστήματος που λογίζει τον άνθρωπο ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση και τον λογαριάζει μόνο ως χρήσιμη ή άχρηστη οικονομική οντότητα. Οπου υπάρχει καπιταλισμός υπάρχει πάντοτε και ανεργία και επειδή ο καπιταλισμός είναι ως σύστημα ιστορική και δομική συνέχεια της ίδιας της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του φόβου ενσωματώνει για τον άνεργο το δομικό του όπλο, αυτό του εκφοβισμού των ανθρώπων, της αγωνίας για τις βιοτικές ανάγκες και την συνακόλουθη κοινωνική τους υπόσταση για να δημιουργήσει αγριότερους και αθλιότερους όρους ανθρώπινης εκμετάλλευσης.
Στο Λαϊκό Κίνημα δεν φοβόμαστε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο Λαϊκό Κίνημα κοιτάμε κατάματα την πραγματικότητα και μπορούμε να αναλύσουμε και να δώσουμε λύσεις στα αιώνια προβλήματα του σήμερα.
Εάν δούμε όλες τις κοινωνίες και τα κράτη του καπιταλισμού και σε όλες τις φάσεις του, θα ανακαλύψουμε την ανεργία ως συστατικό δομικό κοινωνικό και λειτουργικό του στοιχείο. Ακόμα και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης και ευεξίας η ανεργία είναι παρούσα και παίζει τον δικό της ρόλο στην εκμετάλλευση και τον εκφοβισμό των ανθρώπων.
Το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού έχοντας θεοποιήσει τα κέρδη, έχοντας αναγάγει το κέρδος στον μοναδικό σκοπό της λειτουργίας και της ίδιας της ύπαρξής του θεωρεί τον άνθρωπο και την εργασία του ως αναγκαίο κακό και ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση. Στο πλαίσιο της κερδοφρένειας και της κερδοκρατίας, ο άνθρωπος εργάτης πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης για να παραχθούν κέρδη για τους έχοντες στην κυριότητά τους τα μέσα παραγωγής. Αυτοί δεν μας βλέπουν ως ανθρώπους, αλλά ως ζώα που πρέπει να τύχουν στυγνής εκμετάλλευσης στο έπακρο, ώστε να παραχθούν για αυτούς μεγάλες υπεραξίες που θα μετατραπούν στον μέλλον σε κέρδη. Η ανισότητα είναι δομικό στοιχείο και παράγωγο της αντίληψης του καπιταλισμού. Ακόμα και μέσα στην φιλοσοφία του καπιταλισμού, για να έχει αξία η ισχύς κάποιων πρέπει να υπάρχουν οι μεγάλες μάζες των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των στερημένων ανθρώπων. Πραγματική ισότητα με καπιταλισμό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει.
Στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο επί δεκαετίες οι νεοταξίτες νεοφιλελεύθεροι κερδοκράτες υποστηρίζουν έντονα και επιβάλλουν την μείωση του εργατικού κόστους, ως μέσο δήθεν οικονομικής ανάπτυξης των κοινωνιών. Στην πραγματικότητα θα ήθελαν ακόμα και να τους πληρώνουμε για να εργαζόμαστε ή καλύτερα να δουλεύουμε σε αυτούς. Βεβαίως όλη αυτή η αθλιότητα προκαλεί στο ίδιο το σύστημα αδυναμίες υλοποίησης των υπεραξιακών κερδών: Εάν δεν υπάρχει αμοιβή δεν θα υπάρχει και αγορά – κατανάλωση. Ο φαινομενικός παγκόσμιος καπιταλισμός εφαρμόζει μετά την διάλυση του φαντάσματος του κομμουνισμού (γιατί για ένα φάντασμα επρόκειτο και όχι για ουσιαστικό κομμουνισμό) μια πορεία που μας κάνει να υποθέτουμε ότι μπορεί και να αποσκοπεί στην δημιουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (π.χ. «παγκόσμια διακυβέρνηση»). Η αυτοκρατορία του φόβου γίνεται δριμύτερη και πιο άγρια για όλη την ανθρωπότητα και οι ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους και τις ισχύος ολιγάριθμων μειοψηφιών γίνονται πλανητικό καθεστώς.
Β. ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Πάντοτε ο καπιταλισμός δημιουργούσε κοινωνικές πυραμίδες. Αυτή είναι η μοναδική τυπική σχηματική του οργάνωση. Στις κατώτερες βαθμίδες του και πιο πλατειές τοποθετούσε μία μάζα χαμηλόμισθων εργατών και υπαλλήλων. Ακόμα πιο κάτω από αυτούς και εκτός πυραμίδας βρίσκονταν πάντα οι άνεργοι, οι απόβλητοι τα ταξικής κοινωνικής πυραμίδας του συστήματος. Για εμάς, αυτό που ονομάζεται ταξικός διαχωρισμός στον καπιταλισμό δεν έχει να κάνει μόνο με το επάγγελμα και την ειδικότητα κάθε ανθρώπου. Για εμάς, ο πραγματικός ταξικός και ανθρώπινος κοινωνικός διαχωρισμός έχει να κάνει με τον βαθμό της κάλυψης των βιοτικών αναγκών κάθε ανθρώπου και με τον βαθμό βεβαιότητας για αυτές και την κάλυψή τους. Αυτό είναι το ισχυρότερο κριτήριο της ουσιαστικής κοινωνικής διαίρεσης.
Οι αντίστοιχες συνέπειες της ανεργίας σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο για τους άνεργους και τους εργαζόμενους είναι πολύπλευρες.
Σήμερα στην Ελλάδα οι πραγματικοί άνεργοι ανέρχονται σε αριθμό μεγαλύτερο του 1.000.000 ανθρώπων. Εάν σε αυτό τον αριθμό, προσθέσουμε τον αριθμό των ουσιαστικά μη εργαζομένων (μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές), των συνταξιούχων και των μερικά απασχολούμενων, αντιλαμβανόμαστε ότι στην πραγματικότητα περίπου 2 στις 3 ελληνικές οικογένειες έχουν ουσιαστικό πρόβλημα εξαιτίας της ανεργίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα τεράστιο ατομικό και κοινωνικό πρόβλημα αδυναμίας κάλυψης βιοτικών αναγκών, ένα κύμα φόβου και τρομοκρατίας απέναντι σε άνεργους και εργαζόμενους (υποψήφιους άνεργους). Οι αυτουργοί του ατομικού και κοινωνικού εγκλήματος μεγαλοεπιχειρηματίες και οι πρόθυμοι υπάλληλοί τους πολιτικοί δημιουργούν ατομικές και κοινωνικές καταστάσεις αδυναμίας και άμεσης αβεβαιότητας για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων. Σκοπός τους είναι η ατομική και κοινωνική υποτέλεια, η δημιουργία κλίματος φόβου και οπορτουνιστικής ατομικιστικής αντιμετώπισης των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων προκειμένου να επιτύχουν σχέσεις εργασίας, πραγματικής δουλείας, ήτοι μείωση του γενικού κόστους εργασίας με σκοπό την δική τους περαιτέρω κερδοσκοπία και την ατομική και κοινωνική υποτέλεια. Δικός τους είναι ο σχεδιασμός του νέου κοινωνικού μεσαίωνα, δική τους και η υλοποίηση. Τα χάσματα μεταξύ φτωχών και πλουσίων διευρύνονται, ολοένα και περισσότεροι κατρακυλούν στην άθλια καπιταλιστική πυραμίδα και ολοένα και ψηλότερα στέκονται κάποιοι λίγοι, που η διαφορά τους πλέον τους έχει κάνει αόρατους στους ευρισκόμενους στην βάση της πυραμίδας. Εχει στηθεί ένα παγκόσμιο καφκικό σκηνικό που δικάζει και καταδικάζει τους απλούς ανθρώπους όλου του πλανήτη σε ισόβια δεσμά δουλείας.
Στην πραγματικότητα αυτοί οι «λίγοι» είναι οι βασικοί σχεδιαστές και υπεύθυνοι ολόκληρης της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης. Αντίστοιχα, «λίγοι» είναι και όσοι ευθύνονται για την κατάσταση όλης της ανθρωπότητας. Μια ολιγαρχία πιστεύει πως μπορεί να σχεδιάζει τις τύχες της οικουμένης.
Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας λέγεται ουσιαστική παραγωγική αχρήστευση του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων και αυτό είναι απότοκο ενεργειών και παραλείψεων των ολίγων.
Το τι είναι ένα κράτος, το ουσιαστικό επίπεδο ενός λαού, εξαρτάται άμεσα από τους ανθρώπους που το συναποτελούν σε κάθε ιστορική στιγμή. Στην περίπτωση της Ελλάδας θα τονίσουμε για μία ακόμα φορά ότι «Ελλάδα είναι οι Ελληνες», δηλ. οι άνθρωποι που βιώνουν στον τόπο αυτό και έχουν ελληνική εθνική συνείδηση. Εάν οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν και αξιοποιούν τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους, τότε η Ελλάδα, ο λαός, η κοινωνία συγκροτούνται ως συλλογική οντότητα σε ένα κράτος ισχυρό, σε ένα λαό ισχυρό, σε μία κοινωνία πραγματική και δεμένη με ουσιαστικούς δεσμούς. Εάν οι άνθρωποι αχρηστεύονται, όπως με την ανεργία, την ημιαπασχόληση, την δουλειά και την δουλεία, τότε το ουσιαστικό τίμημα το πληρώνουμε όλοι σε οποιασδήποτε μορφής αντίληψη κοινωνικής συγκρότησης επιλέξουμε ως έννοια αναφοράς: ως έθνος, ως λαός, ως κοινωνία. Καμία πατρίδα δεν υπάρχει χωρίς τους ανθρώπους, κανένας λαός και κανένα έθνος. Γίνεται αδύναμο, νοσεί, χάνεται, εξαφανίζεται. Δυστυχώς, το τέρας του σύγχρονου καπιταλισμού προκαλεί τα προβλήματα και αδιαφορεί για όλα αυτά. Ισχυρή Ελλάδα, ισχυρός λαός, ισχυρή κοινωνία δεν γίνεται με ανθρώπους υποτελείς, φοβικούς και φοβισμένους. Δεν θα υπάρχει καθόλου Ελλάδα και καθόλου Ελληνες, εάν δεν επέμβουμε κατά τρόπο ουσιαστικό για να λύσουμε το πρόβλημα της λειτουργικής και ουσιαστικής αχρήστευσης των ανθρώπων. H μόνη λύση είναι ένας σαφής και ουσιώδης κοινωνικός μετασχηματισμός: να δημιουργήσουμε κοινωνίες και δομές που να στηρίζονται στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη ελεύθερη συλλογικότητα.
Οσο για τον ρατσισμό, την σκόπιμη στέρηση πρόσβασης σε βασικές και κεφαλαιώδεις ανάγκες, τα ζητήματα ισότητας ... . Αυτά αποτελούν αποδείξεις της συστημικής σκοπιμότητας όσων αναλύσαμε.
Πολλές ημέρες και ώρες θα μπορούσαμε να απαριθμούμε και να αναλύουμε τα αποτελέσματα της ανεργίας σε ατομικό ανθρώπινο, αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα το αυτονόητο δεν θέλει ανάλυση, αλλά ουσιαστική δράση. Εμείς προχωράμε ένα βήμα παραπέρα: καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις για να γίνουν κτήμα του λαού, κτήμα της κοινωνίας, κτήμα των ανέργων και των εργαζόμενων και να αποτελέσουν απαρχή μιας ουσιαστικής κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής.
Γ. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
Για εμάς το ζήτημα δεν είναι απλά τεχνικό ή τεχνοκρατικό. Είναι ζήτημα φιλοσοφικό και πολιτικό, είναι ζήτημα κεφαλαιώδους ουσίας της κοινωνικής λειτουργίας. Η ανεργία, αυτή η τεράστια μάστιγα της ανθρωπότητας δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με συνολικές τομές. Με τομές φιλοσοφίας και αντίληψης άλλης από την «κρατούσα» ανθρωποφάγο ατομικιστική αντίληψη. Χρειάζεται νέα αντίληψη για το τι είναι Ελλάδα, νέα παραγωγική συλλογική κοινωνική και ατομική φιλοσοφία, νέα πορεία. Μια πορεία προς την παραγωγική κοινωνική και εθνική αυτάρκεια, γιατί αυτή είναι το κλειδί για την σωτηρία και την ουσιαστική πρόοδο της χώρας.
Το δεύτερο μέρος, αυτό που σε λίγο θα διαβάζετε, αφορά ειδικά τους ανέργους και αποτελεί ένα μοντέλο ελπίδας.
Για την αποφυγή επαναλήψεων τονίζουμε ότι οι προτάσεις για τους ανέργους και την ανεργία ακολουθούν διαρθρωτικά το πρόγραμμα για τις κοινωνικές παραγωγικές συλλογικότητες και διέπονται από τις ίδιες αρχές. Για τον λόγο αυτό οι παρούσες προτάσεις συμπληρώνονται από τις γενικές αρχές και θέσεις των λοιπών προτάσεών μας.
ΠΡΟΤΑΣΗ Α’
ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Ή ΤΙΘΕΝΤΑΙ ΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ.
Το Λαϊκό Κίνημα, το κίνημα που έθεσε την βάση της «οικονομίας χωρίς κέρδος», ήτοι με «ολιστικό κοινωνικό όφελος» θεωρεί αναγκαία την ύπαρξη ενός απλού και συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο να στηρίζει την απόφαση των εργαζομένων μιας τέτοιας επιχείρησης να λειτουργήσουν οι ίδιοι την επιχειρηματική μονάδα.
Η πρότασή μας περιλαμβάνει :
- Την δυνατότητα εργαζομένων να ζητήσουν την συνέχιση της λειτουργίας της επιχειρηματικής μονάδας υπό την άμεση δική τους διαχείριση και διοίκηση. - Την εκ μέρους τους συγκρότηση συλλογικότητας (όπως π.χ. του νέου θεσμού της κοινωνικής επιχείρησης) με αντίστοιχες φοροαπαλλαγές, τουλάχιστον κατά τα πρώτα 5 έτη λειτουργίας της επιχειρηματικής μονάδας. Αντίστοιχα, αναγκαία θα είναι και η χρηματοδότηση του εγχειρήματος με ειδικά προγράμματα, στα οποία οι εργαζόμενοι θα συνεισφέρουν τα επιδόματα ανεργίας που θα λάμβαναν εάν η επιχείρησή τους έκλεινε.
- Την εκ μέρους των εργαζόμενων δέσμευση για πώληση των παραγόμενων ή για παροχή υπηρεσιών στο λειτουργικό κόστος της επιχείρησης.
- Την ύπαρξη δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου μέσα από αρχές που προκύπτουν από διαδικασίες πραγματικής δημοκρατίας.
- Τον διαχωρισμό (νομικό και ουσιαστικό) των τυπικών δικαιωμάτων κυριότητας της μονάδας, από τα διαχειριστικά και ουσιώδη, ώστε να υπάρχει μία καταρχήν κάλυψη των πιστωτών, αλλά οι εργαζόμενοι να ασκούν ακώλυτα τα ουσιώδη δικαιώματα διαχείρισης της μονάδας.
Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να ξεκινήσει την υλοποίησή της έστω εν μέρει και ακόμα και σήμερα σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, όπως είναι σήμερα ο τηλεοπτικός σταθμός ΑLTER.
ΠΡΟΤΑΣΗ Β’
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΧΡΗΣΗ ΠΟΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΩΝΤΑΙ
Υπάρχουν πακτωλοί χρήματος που έχουν κατασπαταληθεί στην χώρα μας ή διατίθενται χωρίς καμία ουσιαστική κατεύθυνση και χρησιμότητα. Άλλοι πόροι κατασπαταλούνται και καταλήγουν στις τσέπες κομματικών επιτηδείων.
Με συγκεκριμένες παρεμβάσεις, τα χρήματα που καταβάλλονται σε επιδόματα ανεργίας, σε επιδοτήσεις επενδύσεων και σε άλλες ανούσιες κατασπαταλήσεις διατίθενται για την δημιουργία κοινωνικών παραγωγικών συλλογικοτήτων ανέργων.
Το ΕΣΠΑ, το οποίο διασπαθίζεται από ημετέρους και κατασπαταλείται σε απαράδεκτες άχρηστες δράσεις χωρίς παραγωγικό αντικείμενο, οφείλει να διατίθεται ολόκληρο στις παραγωγικές συλλογικότητες. Είναι υπεραρκετό για την εκκίνηση. Το ίδιο και τα άχρηστα επιδόματα ανεργίας, ακολουθούν τους πολίτες που μετέχουν σε παραγωγικές συλλογικότητας. Είναι και αυτά υπεραρκετά. Π.χ. 500 επιδόματα ανεργίας Χ 5 χρόνια είναι 21.000.000 Ευρώ. Με αυτά μπορείς να δημιουργήσεις μονάδες παραγωγικής συλλογικότητας και να δημιουργήσεις ένα παραγωγικό κοινωνικό ιστό που θα καλύψει δημιουργικά τους ίδιους τους ανέργους λήπτες των επιδομάτων για το υπόλοιπο του βίου τους και για πολλές δεκαετίες, χωρίς άλλο κοινωνικό ή χρηματικό κόστος. Αντίθετα, η παραγωγική κατεύθυνση της οικονομίας παράγει ανθρώπινο και κοινωνικό πλούτο για όλους στα πλαίσια μιας πραγματικά κοινωνικής οικονομίας. Φτάνει πια η ανεγκέφαλη καταστροφή, η ζούγκλα και η βαρβαρότητα, υπάρχουν λύσεις και οφείλουμε να τις εφαρμόσουμε, να παλέψουμε για το παρόν και το μέλλον μας.
Ο θεσμός των επιδοτήσεων επενδύσεων αναμορφώνεται συνολικά, ώστε αυτές να δίνονται άπαξ σε κάθε πολίτη και σύμφωνα με τον αριθμό των μετεχόντων σε κάθε πρόταση. Κατά συνέπεια τα χρήματα όλων των πολιτών μοιράζονται σε όλους και όχι στους ίδιους και στους ίδιους κρατικοδίαιτους «επενδυτές». Η πραγματικότητα απέδειξε ότι η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς λειτούργησαν ως καιροσκόποι απατεώνες σε βάρος και πάλι του ελληνικού λαού.
Το νομικό πλαίσιο αλλάζει, ο Ο.Α.Ε.Δ. αλλάζει μορφή και γίνεται ένα σύγχρονο κοινωνικό εργαλείο προσφοράς γνώσης. Σύντομα ο άνεργος θα μπορεί να επανέλθει στην εργασία, είτε ως εργαζόμενος είτε απασχολούμενος σε νέες επιχειρήσεις που θα δημιουργούνται με την συμμετοχή του.
Είναι σαφές ότι το σχέδιο του Λαϊκού Κινήματος για την εξάλειψη της ανεργίας εδράζεται σε σειρά ρυθμίσεων και παρεμβάσεων στην οικονομία, που ξεκινούν όχι μόνο από την πολιτική στήριξης των ανέργων σε κάθε επίπεδο, αλλά και την μελέτη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ενίσχυση των παραγωγικών δομών, την δυνατότητα αυτοοργάνωσης των εργαζομένων, την δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων μονάδων παραγωγής σε τομείς που πράγματι μπορούν να είναι παραγωγικοί, την δημιουργία πανεπιστημιακών, παραγωγικών και επιμορφωτικών σχολών με ειδικά αντικείμενα και γνώση παραγωγικής οργάνωσης, την παιδεία της γνώσης.
Οι προτάσεις που θα λύσουν τα δεσμά της ανεργίας, που θα απελευθερώσουν τους ανθρώπους, είναι παρούσες, πραγματικές και ουσιαστικές.
ΑΝΕΡΓΕΣ & ΑΝΕΡΓΟΙ Γίνετε μέλη και φίλοι του Λαϊκού Κινήματος. Μαζί θα παλέψουμε για τις λύσεις της προσωπικής και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου