Η πολιτική της νεκροφόρας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Πηγαίνοντας ο Χρήστος Παπουτσής στην Αλεξανδρούπολη για να εγκαινιάσει το επιχειρησιακό κέντρο επιτήρησης των συνόρων και να κηρύξει την έναρξη της κατασκευής του περίφημου «φράχτη», βρέθηκε, όπως ίσως ξέρετε, αντιμέτωπος με τους τοπικούς... νεκροθάφτες και τις παρατεταγμένες στη σειρά νεκροφόρες! Αν την πολιτική σηματοδοτούν πρωτίστως οι συμβολισμοί, τότε αυτός της Αλεξανδρούπολης ήρθε την κατάλληλη στιγμή....

Η εκδήλωση διαμαρτυρίας στην ακριτική θρακιώτικη πόλη έγινε επειδή η υπ’ αριθμόν δύο κυβέρνηση των δανειστών έχει πλέον κατατάξει τα συγκεκριμένα οχήματα στα πολυτελή και όχι στα επαγγελματικά ώστε να τα φορολογεί αναλόγως.

Την ίδια ώρα που οι επαγγελματίες τελετάρχες διαμαρτύρονταν στην εσχατιά της χώρας ενώπιον του υπουργού Δημόσιας Τάξης, στην Αθήνα οι κατ’ ανάθεσιν νεκροθάφτες έθαβαν, εν μέσω βλακωδών πολιτικών και μιντιακών θεατρινισμών, το εναπομείναν εισόδημα των ελληνικών οικογενειών καθιστώντας την επιβίωσή τους κάτι μεταξύ Οδύσσειας και Γολγοθά.

Με την κυβέρνηση και κάμποσα κανάλια και εφημερίδες να καμώνονται ότι υπερασπίζονται – διαπραγματευόμενοι σκληρά οι μεν, με την αγωνία στο κατακόρυφο οι δε – δύο ολόκληρους μισθούς (13ο και 14ο) από την απειλητική βουλιμία της τρόικας, οι εταίροι της συγκυβέρνησης συμφωνούσαν στην αφαίρεση κάπου... δυόμισι μισθών.

Με την προσοχή εντέχνως αποσπασμένη από την κύρια διαδικασία – αυτήν της ελεγχόμενης χρεοκοπίας μέσω του PSI – η συγκυβέρνηση των Αθηνών επιχειρούσε από τη μια να ικανοποιήσει τα κέφια των τοκογλύφων και από την άλλη να χρεωθεί όσο λιγότερο τη λέζα. Στο ίδιο κλίμα τα κανάλια – χωρίς να αποστούν από την κεντρική πολιτική τους επιλογή – επιχειρούσαν κάπως άτεχνα να παπαγαλίσουν «φιλολαϊκά» επιχειρήματα τα οποία καταφανώς σιχαίνονται.

Πρόκειται για τον ίδιο θεατρινισμό ο οποίος συνόδευε την... «αντίσταση» που πούλησαν στο θέμα του επιτρόπου επί του προϋπολογισμού. Ο οποίος θα μας έρθει είτε μέσω της δανειακής είτε μέσω του νέου ευρωσυμφώνου σταθερότητας, μαζί με τον προκαταβολικό έλεγχο των προϋπολογισμών από την Κομισιόν. Εν τω μεταξύ έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί... «επιτροπή εφαρμογής του προγράμματος οικονομικής στήριξης»!

Βεβαίως εκτός Ελλάδος οι θεατρινισμοί δεν αγγίζουν κανέναν. Κατά «σύμπτωση», μάλιστα, μόλις χθες η Μέρκελ και ο Σαρκοζί ζητούσαν να δημιουργηθεί ένας «ειδικός λογαριασμός», στον οποία θα πηγαίνουν τα ελληνικά έσοδα, μέσω του οποίου στο μέλλον θα αποπληρώνεται το ελληνικό χρέος.

Είναι η «εξειδίκευση» της γερμανικής ντιρεκτίβας η Ελλάδα πρώτα να αποπληρώνει τους δανειστές και ύστερα να εξετάζει αν μπορεί να καλύψει οποιαδήποτε άλλη δαπάνη της – ό,τι κι αν αυτή αφορά.

Παράλληλα η συγκυβέρνηση αποφάσιζε να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία με το σύνολο του πακέτου των μέτρων, τα οποία θα βυθίσουν την Ελλάδα ακόμη βαθύτερα στο έρεβος της ύφεσης, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, εξ αιτίας της οποίας, όπως σταθερά γινόταν μέχρι σήμερα, θα ληφθούν νέα μέτρα που θα επιδεινώνουν την ύφεση, την ανεργία και την εξαθλίωση.

Και όλα αυτά ακριβώς την ώρα που η παγκόσμια συζήτηση για την οικονομία περιστρέφεται γύρω από την ανάσχεση της ανεργίας ως μοναδικό δρόμο για την ανάκαμψη των οικονομιών.

Χθεσινή όμως ήταν και η ανακοίνωση της Eurostat που δείχνει ότι οι μόνες χώρες της ευρωζώνης με αυξημένο χρέος ως προς το ΑΕΠ το τελευταίο τρίμηνο είναι αυτές που βρίσκονται υπό την επιτήρηση, τις δανειακές και τα μνημόνια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Της Ελλάδας μάλιστα έχει αυξηθεί άνω του 30% από την εποχή που τέθηκε υπό την επιτήρηση της τρόικας. Κι ας προσέφυγε σ’ αυτήν η κυβέρνηση Παπανδρέου λόγω αδυναμίας διαχείρισης ενός πολύ μικρότερου χρέους...

Προϋποθέσεις έκρηξης

Πάντως ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Αμαντέου Αλταφάζ αρνήθηκε χθες να παραδεχθεί ότι η Ελλάδα εφαρμόζει πολιτική Τσαουσέσκου με ταυτόχρονη βίαιη μείωση δημόσιου χρέους και μισθών. Πιθανότατα ο εκπρόσωπος, αν και νέος, θυμάται όχι μόνο την απεχθή και βάναυση πολιτική του Ρουμάνου μακαρίτη, αλλά και το τέλος του. Επομένως τέτοιου είδους συνειρμοί – και συμβολισμοί... – απαγορεύονται για την «ενωμένη» και «δημοκρατική» Ευρώπη.

Φαίνεται όμως ότι και στην ίδια τη Ρουμανία προσέχουν πλέον ιδιαίτερα τους... συμβολισμούς. Πριν από λίγες μέρες αποπέμφθηκε ο υπουργός Εξωτερικών Τεοντόρ Μπακόνσκι, ο οποίος είχε αναρτήσει κείμενο στο blog του λέγοντας ότι όσοι εκτόξευαν πέτρες και βόμβες μολότοφ εναντίον των αστυνομικών στις διαδηλώσεις κατά της ακραίας λιτότητας ήταν «ανόητοι και βίαιοι κάτοικοι των φτωχομαχαλάδων». Πήρε πόδι χωρίς καν να πει ότι «μαζί τα φάγαμε».

Η αφορμή για το ρουμανικό ξέσπασμα κατά της λιτότητας ήταν ένα νομοσχέδιο για μεταρρυθμίσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με την εμπλοκή ιδιωτών.

Τελικά λοιπόν δεν άντεξε το βάρος ούτε ο πρωθυπουργός Μποκ, ο οποίος, αφού πρώτα είχε αναγκαστεί να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη και να ζητήσει την παραίτηση του Μπακόνσκι, χθες εγκατέλειψε και ο ίδιος την εξουσία – και στη θέση του πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SIE), κατόπιν συμφωνίας των κομμάτων που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό της Ρουμανίας, με στόχο να συνεχίσει τις «μεταρρυθμίσεις».

Γιατί τονίζουμε τις εξελίξεις στη Ρουμανία; Προφανώς όχι μόνο επειδή είναι γειτονική χώρα. Αλλά κυρίως επειδή στο πολυτάραχο τέλος της εποχής Τσαουσέσκου παραπέμπουν πολλά ψύχραιμα μεν, αλλά αρκούντως ανησυχούντα στελέχη του δικού μας κλυδωνιζόμενου πολιτικού συστήματος.

Όπως λένε σχεδόν ψιθυριστά, η οιονεί πτώχευση, η κοινωνική αποσύνθεση και η προϊούσα διάλυση του πολιτικού συστήματος δημιουργούν προϋποθέσεις έκρηξης που θα προσομοιάζει με ό,τι χειρότερο μπορεί ένας σώφρων άνθρωπος να προβλέψει. Δυστυχώς αυτοί που αποφάσισαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν αυτή τη δολοφονική συνταγή ούτε τη διορατικότητα ούτε τη γνώση ούτε τον πατριωτισμό ούτε την παλληκαριά έχουν ώστε να αντιληφθούν και να παραδεχθούν σε πόσο επικίνδυνο δρόμο έχουν οδηγήσει τη χώρα...

Το Ποντικι