Share on facebook Share on twitter Share on google Share on email More Sharing Services 0 Η ματαιότητα ενός bank run στις μέρες μας

Θα ήθελα να προσθέσω μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για όσους πιστεύουν ότι μπορεί το σύστημα να καταρρεύσει υπό την επίδραση ενός γενικευμένου bank run.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της τράπεζας της Ελλάδος τον Μάρτιο του 2012 τα δάνεια αντιπροσώπευαν το 60% του ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών και οι καταθέσεις το 50% του ενεργητικού.

Ακόμα και αν τεχνικά αποσύρονταν όλες οι καταθέσεις από το σύνολο του συστήματος το πρόβλημα θα περιοριζόταν στην χρηματοδότηση του 10% του ενεργητικού που θα αφορούσε δάνεια ακάλυπτα από αντίστοιχες καταθέσεις.

Στο βαθμό που το επιτόκιο των διατραπεζικών κεφαλαίων είναι μικρότερο από το επιτόκιο των καταθέσεων, αυτό θα βελτίωνε την αποδοτικότητα κάθε τράπεζας.

Το μόνο πρόβλημα που εντοπίζεται είναι ότι οι μικρές τράπεζες έχουν περιορισμένη γραμμή χρηματοδότησης στο ευρωσύστημα,

Οπότε πολλές μικρές τράπεζες θα κατέρρεαν ή απλά θα άλλαζαν κύριο μέτοχο ή θα κρατικοποιούνταν για να σωθούν.


Ο πραγματικός λόγος των αναλήψεων όμως είναι διαφορετικός:
Οι καταθέτες φοβούνται την φορολόγηση των καταθέσεων ή την δέσμευση τους.

Η ένταση των αναλήψεων θα μπορούσε να μειωθεί αν το κράτος αποφάσιζε να εγγυηθεί ότι δεν θα επιβληθεί ποτέ φόρος επί των αυτούσιων καταθέσεων στις τράπεζες, ούτε αναγκαστική μετατροπή τους σε άλλο νόμισμα πλην του ευρώ.

Για δέσμευση των καταθέσεων δεν γίνεται λόγος γιατί ήδη χρηματοδοτούν τα χορηγηθέντα δάνεια και δεν περισσεύουν στο σύστημα, όπως εσφαλμένα πιστεύουν κάποιοι αριστεροί πολιτικοί.

Αυτό οποιοσδήποτε πολιτικής παρατάξεως λογικός κυβερνήτης θα έπρεπε να το δεχθεί και να το τηρήσει .

Σε αντίθετη περίπτωση κατά την μετάβαση σε νέο εθνικό νόμισμα θα πρέπει να μετατραπούν συγχρόνως και οι υποχρεώσεις λόγω δανείων στο νέο νόμισμα .

Τότε ότι θα έχαναν θεωρητικά οι καταθέτες θα το κέρδιζαν οι δανειολήπτες που αντιπροσωπεύουν μεγαλύτερο ποσοστό στο ενεργητικό (60% έναντι 50%) και μάλιστα αν τα συνομολογημένα επιτόκια σε ευρώ είναι η παραμείνουν σταθερά.

Ουσιαστικός χαμένος θα ήταν μόνο οι τράπεζες και το κράτος που σε περίπτωση υποτίμησης του νομίσματος θα έπρεπε να επιστρέψουν σε υπερτιμημένα ευρώ τα κεφάλαια που έχουν δανεισθεί από την εκτ και το δντ, ενώ τα έσοδα τους θα ήταν στο μέλλον σε υποτιμημένο εγχώριο νόμισμα.


Για το λόγο αυτό το νέο νόμισμα υποχρεωτικά εκ κατασκευής θα πρέπει να είναι δυνητικά ισχυρότερο από το ευρώ σε κάθε περίπτωση.

Τεχνικά υπάρχουν τρόποι για να γίνει κάτι τέτοιο.

Μπορεί να συνδεθεί με κάποιο σταθερό αυλό νόμισμα όπως το SDR του διεθνούς νομισματικού ταμείου.

Μια δεύτερη λύση θα ήταν η έκδοση του νέου νομίσματος σε απόλυτα αυλή μορφή.
Αυτή η ενέργεια θα έχει σαν αποτέλεσμα την άμεση καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και για το λόγο ότι οι συναλλαγές με χρήση νέου νομίσματος θα πρέπει να γίνονται με μικρότερο ποσοστό φορολόγησης σε φπα, κάνοντας το νόμισμα ισχυρότερο κατά την διάφορα των συντελεστών φπα.

Το ευρώ ως χάρτινο νόμισμα ευρισκόμενο σε σεντούκια ή θυρίδες δεν επιφέρει καθόλου τόκο ενώ το αυλό θα είναι συνεχώς έντοκο, καθώς δεν θα βγαίνει ποτέ από το σύστημα.
Σίγουρα οι τράπεζες για την μετατροπή του χάρτινου ευρώ στο νέο αυλό νόμισμα θα απαιτήσουν προμήθεια μετατροπής, αλλά το νέο νόμισμα θα είναι ασφαλέστερο και δεν θα μπορεί να πλαστογραφηθεί ή να κλαπεί.

Θα προκύψει επίσης μελλοντικά και σοβαρό πρόβλημα πόθεν έσχες για τους κατόχους χάρτινων ευρώ καθώς θα αντιπροσωπεύουν τεκμαρτά εισόδημα παραοικονομίας εύκολα εντοπίσιμο και αναγνωρίσιμο από τις τράπεζες και το κράτος με κίνδυνο άμεσης φορολόγησης κατά την εισροή στο σύστημα.

Τα χάρτινα ευρώ για τους λόγους αυτούς πρέπει να επιστρέψουν το ταχύτερο στις τράπεζες από κάθε νουνεχή κάτοχο τους μετά την ομαλοποίηση του συστήματος .

Θα ήθελα να προσθέσω ως λογική πρόβλεψη και μια προειδοποίηση:
Αν η Ελλάδα φύγει εντελώς από το σύστημα του ευρώ λόγω επιλογής η έκτακτης οικονομικής ανάγκης το ευρωσύστημα θα υποστεί μεγάλο πλήγμα και θα πρέπει το ταχύτερο να αντικαταστήσει το σύνολο των χαρτονομισμάτων του με νέα για να ακυρώσει τα κυκλοφορούντα στην Ελλάδα που δεν μπορούν να ανακτηθούν μέσω του τραπεζικού συστήματος.

Αυτό σε κάθε περίπτωση από μόνο του θα προκαλούσε υπερπληθωρισμό στη ζώνη του ευρώ και κίνδυνο κατάρρευσης, καθώς θα έπρεπε να γίνει χωρίς αμοιβή από ένα πλήρως αποσταθεροποιημένο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Επιπλέον είναι πιθανό τότε οι εκροές σε ευρώ από την Ελλάδα να μην επιτρέπονταν με πρωτοβουλία των Ευρωπαίων ή να δεσμεύονταν για τον ίδιο λόγο όλες οι καταθέσεις των ελλήνων στο εξωτερικό.
Τι νόημα θα έχει τότε η κατοχή χάρτινων ευρώ στην Ελλάδα στα χέρια αυτών που τα απέσυραν από τις τράπεζες για ασφάλεια ή η δημιουργία καταθέσεων σε ευρώ σε ξένες τράπεζες από έλληνες κατόχους?


Υγ συντάκτη:
Πραγματικό κέρδος και ασφάλεια μπορούν να αποκτήσουν οι ανησυχούντες καταθέτες αν συμμετάσχουν στις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων των τραπεζών τους, που θα γίνουν λόγω ανακεφαλαιοποιησης μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012.
Η καλύτερη αναλογία συμμετοχής θα πρέπει να είναι κατοχή τραπεζικών μετοχών αξίας ευρώ 127 για κάθε κατάθεση αξίας ευρώ 1000 (αν βέβαια δεν θέλουν όπως συνήθως να κερδοσκοπήσουν, με δικό τους ρίσκο όμως).

Son Ofeon

 RAMNOUSIA