Σήμερα όλοι οι Έλληνες γιορτάζουμε πλημμυρισμένοι από εθνική συγκίνηση, την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, τη μεγάλη αυτή μέρα των ελεύθερων ανθρώπων, η οποία θα φωτίζει το δρόμο της ιστορικής μοίρας του γένους των Ελλήνων.
Από την άνοιξη του 1939, ο ουρανός της Ευρώπης είχε...
σκοτεινιάσει και το κύλισμα της βροντής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ακούγεται απ’ την Ευρώπη ως την Ασία και απ’ τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο θάλασσα ως την Άπω Ανατολή. Πολλά απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Δανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και αυτή ακόμα η Γαλλία είχαν εκδιωχθεί μέσα σε μια βροχή θανάτου από τις ακτές της Ευρώπης από τις δυνάμεις του Άξονα. Ένας χαλασμός πρωτοφανέρωτος έσκαψε συθέμελα τη γη, συγκλόνισε στεριές και θάλασσες και σκόρπισε καυτό σίδερο από τους αιθέρες, εξαιτίας της μανίας ενός παράφρονα και κάπηλου των αξιών και των ιδανικών της Ευρώπης, καταστρέφοντας λαούς και πολιτείες.
Το κίνημα του πολιτικού παραλογισμού, με δημιουργό του τον άλλοτε δεκανέα Αδόλφο Χίτλερ, αυτοανακηρυγμένου αρχηγό του γερμανικού λαού άπλωνε τα πλοκάμια του πλέον προς την Ελλάδα. Παρά τη δυσάρεστη όμως αυτή διεθνή κατάσταση, η χώρα μας στάθηκε απτόητη και ακλόνητη, απροσκύνητη και άφοβη μπροστά στη φοβερή θύελλα της λόγχης του φασισμού. Στα ελληνοαλβανικά σύνορα, ο αδηφάγος ιμπεριαλιστής ακόνιζε τα μαχαίρια του, έχοντας συγκεντρώσει στην Αλβανία όλες τις επίλεκτες μεραρχίες του. Τη νύκτα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Μουσολίνι απροσχημάτιστα, αδιάντροπα δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, κηρύσσοντας τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
Μια χώρα σαράντα πέντε εκατομμυρίων πάνοπλη, οργανωμένη, με σύστημα σκληρό, αποφάσισε να συντρίψει ένα λαό από 7,5 εκατομμύρια ψυχές που έφραζε το δρόμο προς την εξαπολυμένη μεγαλομανία του. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τις ώρες εκείνες ποια εξέλιξη θα είχε η αναμέτρηση. Όλες οι ενδείξεις έπειθαν πώς ο επιτιθέμενος αργά ή γρήγορα θα επικρατούσε. Ωστόσο, ένα πράγμα έκανε εντύπωση παντού στο εξωτερικό όπου έφτασε ο αντίλαλος του εγερτηρίου που σήμανε στον ελληνικό βράχο. Τη στιγμή που οι δυνάμεις του Άξονα ήταν ακαταμάχητες, ένα κράτος μικρό, εκεί στην άκρη της Βαλκανικής ορθώθηκε αποφασισμένο να υπερασπίσει τα ιερά του. Η παράτολμη απόφασή του ξάφνιαζε, η ψυχική του δύναμη συγκινούσε. Ο κόσμος μάθαινε για άλλη μια φορά πώς άξιοι να ζουν είναι μόνο αυτοί που ξέρουν να πεθαίνουν.
Ο σιδηρόφρακτος γερμανοϊταλικός φασισμός, που ακουμπούσε στον παρανοϊκό εθνικισμό των συνέταιρων του παραλόγου, Χίτλερ και Μουσολίνι, που σκόρπισε παντού το έγκλημα και τον παραλογισμό της βίας, πήρε την απάντησή του στα σύνορα της Ελλάδας με το ιστορικό ΟΧΙ του 1940, τότε που η λαίλαπα του πολέμου είχε γονατίσει ολόκληρη την Ευρώπη.
Και το ακαταμάχητο ΟΧΙ πέρασε στην ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με τη νίκη στην Αλβανία και την αντίσταση στην προέλαση των Γερμανών, σαν το θαύμα ενός λαού, που πιστός στις παραδόσεις του και τις επιταγές της ιστορίας του, αναπτέρωσε τους καταπτοημένους λαούς, τόνωσε το ηθικό τους και έδωσε χρόνο στους συμμάχους για την τελική νίκη. Ήταν η ίδια αιώνια φωνή της φυλής μας που ακούστηκε στις Θερμοπύλες, τη Βασιλεύουσα, το Ζάλογγο και το Αρκάδι.
Και το ελληνικό θαύμα επαναλαμβάνεται, με την εθνική μας αντίσταση, που αποσταθεροποίησε την εδραίωση της κυριαρχίας των Γερμανών και απέτρεψε την προώθηση των κατακτητικών τους σχεδίων προς την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Το παράδειγμα των μαχητών της Πίνδου, της Αλβανίας, της Κρήτης, της Μέσης Ανατολής και της Εθνικής Αντίστασης, απέδειξε πώς η λεφτεριά, η εθνική αξιοπρέπεια και η εθνική ανεξαρτησία δε χαρίζονται αλλά κερδίζονται με μάχες, με εκατόμβες θυμάτων και ποταμούς αίματος. Αν είναι αλήθεια πώς ένα έθνος άξιο να ζήσει χαλυβδώνεται και ωριμάζει μέσα στον αγώνα, τότε η επίθεση του Άξονα κατά της Ελλάδας, πρέπει να κριθεί με ειδικά κριτήρια. Ας θεωρηθεί σαν ένα περιστατικό από εκείνα, που ενώ ξεκινάνε από μια πρόθεση ταπεινή και κακόβουλη, μετουσιώνονται χάρη στο πνεύμα της Ιστορίας και γίνονται πηγή φρονήματος και ζωής.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ
πηγη
1 σχόλιο:
«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;»
Στις 29 Οκτώβρη του 1944,
την ώρα που οι απόντες και οι άκαπνοι από τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, επιστρέφουν στην Ελλάδα συνοδεύοντας τον Σκόμπυ,
ο Αρης Βελουχιώτης,μιλώντας στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ,
παρουσιάζει την πολιτικήτου ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Ανάμεσα στα άλλα, λέει:
***
«(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο Πρόγραμμά του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ (...)
*
Μα ας πούμε ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; (...)
*
Συνεπώς, καταλαβαίνετε τώρα ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν, μάλιστα, εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σ' αυτούς δεν υπάρχει ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος (...)
*
Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Οταν έξαφνα στα 1929 - 31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Αγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Ελληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.
*
Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι "ηθικοί", που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή! Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής. Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του (...).
*
Οταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύουνται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή. Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε (...)».
***
Ετσι ήταν τότε.
Ετσι είναι και σήμερα.
rizospastis
Δημοσίευση σχολίου