Έπειτα από διακηρύξεις μηνών ότι όλα βαίνουν καλώς για την καναδική οικονομία, ο Υπουργός Οικονομικών Τζιμ Φλάχερτυ ανακοίνωσε στις αρχές του Οκτώβρη ότι ‘’η χρυσή εποχή της ανάπτυξης τελείωσε’’
Η κυβέρνηση του Χάρπερ υποστήριζε τα δύο τελευταία χρόνια ότι ο Καναδάς κατάφερε, με παραδειγματικό τρόπο, να αποφύγει το βάθος της ύφεσης που έχει χτυπήσει τόσο σκληρά την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Στην παρούσα φάση, οι Τόρις, ενώ ισχυρίζονταν ότι οδήγησαν επιτυχημένα τον Καναδά διαμέσου της ύφεσης, εικάζουν ότι ίσως χρειαστεί να συνεχίσουν να ενισχύουν με έκτακτα πακέτα οικονομικής ενίσχυσης την οικονομία, προκειμένου να αποφύγουν την κατάρρευση.Όμως, η συζήτηση περί ανάκαμψης κρύβει την πραγματικότητα που έχουν ήδη υποστεί τα προηγούμενα εφτά χρόνια οι εργαζόμενοι στον Καναδά. Οι ισχυρισμοί ότι δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, απέκρυψαν ότι στην πραγματικότητα οι εργατοώρες μειώθηκαν, γεγονός που σημαίνει ότι δημιουργήθηκαν λιγότερες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης και ότι περισσότεροι υπάλληλοι είτε δούλευαν ορισμένες μέρες χωρίς να πληρώνονται, είτε εντάχθηκαν στο πρόγραμμα εναλλαγής θέσεων εργασίας του IE (ο καναδικός ΟΑΕΔ, Σ.τ.Μ.). Οι πτωχεύσεις των νοικοκυριών εκτινάχτηκαν το 2009, παρουσιάζοντας αύξηση μεγαλύτερη του 35%. Το 2010 οι αριθμοί μειώθηκαν, όμως αυτές οι στατιστικές κρύβουν την αύξηση των αποκαλούμενων ‘’προτάσεων’’, που είναι διαπραγματεύσεις για ιδιώτες ώστε να ξεπληρώσουν ένα μέρος του χρέους τους αποφεύγοντας να δηλώσουν χρεοκοπία. Τα ημερομίσθια στον τομέα της βιομηχανίας έμειναν στάσιμα, καθώς η απασχόληση στη βιομηχανία μειώθηκε σχεδόν κατά ένα τέταρτο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε χρόνων.ΧρέοςΠιο ανησυχητική για κάποιους οικονομολόγους, είναι η μεγέθυνση του ιδιωτικού χρέους και το χαμηλό επίπεδο των αποταμιεύσεων. Οι δανειακές υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί από το 90% του εισοδήματος, κοντά στο 150%. Αυτό συνοδεύεται από το ιστορικό αρνητικό ρεκόρ στις ιδιωτικές αποταμιεύσεις. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι στον Καναδά, αντιμετώπισαν την ύφεση αυξάνοντας τον δανεισμό τους και μειώνοντας τις αποταμιεύσεις που είχαν στη άκρη για μία έκτακτη ανάγκη.Ο ισχυρισμός των Τόρις ότι η ύφεση ξεπεράστηκε, κρύβει την πραγματικότητα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους που έχασαν τις δουλειές τους την τελευταία δεκαετία. Η χρηματοοικονομική κρίση που συνεχίζει να διατρέχει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, είχε ήδη αρχίσει να πλήττει τους εργαζόμενους στον Καναδά, στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Πριν από το ξέσπασμα αυτής, δεκάδες χιλιάδες θέσεων εργασίας στον τομέα της βιομηχανίας είχαν χαθεί. Τα μέσα ημερομίσθια μειώθηκαν και δεκάδες βιομηχανικές πόλεις εισήλθαν στην κρίση. Ανάμεσα στο 2000 και το 2007, χάθηκαν περισσότερες από 250.000 θέσεις εργασίας στη βιομηχανία. Σε μερικές περιοχές όπως στο Νιαγάρα του Οντάριο, περίπου 15% των θέσεων εργασίας στη βιομηχανία χάθηκαν, εξαιτίας του κλεισίματος εργοστασίων. Στο Τορόντο, χάθηκαν περισσότερες από 104.000 θέσεις. Από το 2007 περικόπηκε σχεδόν ο ίδιος αριθμός θέσεων εργασίας, οπότε οι χαμένες θέσεις ξεπέρασαν τις 400.000.Την ίδια στιγμή, τα μέσα ημερομίσθια έμειναν στάσιμα ή και μειώθηκαν στην πλειοψηφία των αστικών περιοχών, σε ορισμένα μέρη έως και 3 δολάρια ανά ώρα. Παρά τους ισχυρισμούς ότι η πληθώρα φυσικών πόρων (πετρέλαιο) της Αλμπέρτα και του Σασκάτσουαν θα αντιστάθμιζαν αυτές τις μειώσεις, τα ημερομίσθια των εργαζομένων έχουν πέσει κάτω από το κόστος ζωής σε αυτές τις περιοχές.Η πραγματικότηταΟι εργαζόμενοι στον Καναδά ζούνε την ύφεση τα τελευταία εφτά χρόνια. Η ‘’χρυσή εποχή της ανάπτυξης’’ δεν υπήρξε ποτέ, αφού οι εργαζόμενοι απώλεσαν δουλειές που παρείχαν αξιοπρεπείς μισθούς και μεγάλωσαν τα χρέη τους.Η ύφεση έχει επίσης προκαλέσει διογκούμενες νησίδες φτώχειας στις αστικές περιοχές, καθώς οι ανισότητες μεταξύ των πλούσιων και όλων των υπόλοιπων συνεχίζουν να διευρύνονται.Την επαύριον της συνόδου των G20, είναι φανερό ότι η άρχουσα τάξη δεν έχει καμία απάντηση στην κρίση ή στους φόβους για μία ακόμη βουτιά της οικονομίας. Στις ΗΠΑ υπάρχει απαίτηση για συνέχιση των πακέτων οικονομικής ενίσχυσης. Το Ηνωμένο Βασίλειο ξεκίνησε περικοπές στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και το δημόσιο τομέα, που ξεπερνούν αυτές που έγιναν κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.Ανεξάρτητα από την τακτική, το συμπέρασμα που προκύπτει από τις πρακτικές του Φλάχερτυ και του Ομπάμα, είναι ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώσουν για την κρίση.Ενώ η ανεργία κυμαίνεται μεταξύ του 8 με 9% , οι Τόρις θα συνεχίσουν να στέλνουν το μήνυμα ότι, αφενός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να πιεστούν περαιτέρω, και, αφετέρου, ότι τα πακέτα οικονομικής ενίσχυσης θα πρέπει να εξακολουθούν να διοχετεύονται στις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις.Η μόνη διέξοδος από την κρίση, είναι η αντίσταση ενάντια στις περικοπές και στην απώλεια θέσεων εργασίας, να περάσουν σε μια συνολική πολιτική αντιπαράθεση, όπως αυτή στη Γαλλία ή στην Ελλάδα. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να πιέσουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να αρχίσουν την αντεπίθεση.
Μετάφραση:
Λίνα Ζηργάνου
Πηγή:
www.rabble.ca
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου