Όταν έχεις κατοχή ή δικτατορία...

φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους

Από Γιάννης Κων. Κρούσος

Η "παλλαϊκή" άμυνα κάποτε, η "παλλαϊκή" αντίσταση μιαν άλλη φορά ή η γενικευμένη πάλη του λαού απέναντι σε κάτι "ενοχλητικό", είτε αυτό ήταν κατοχή, είτε δικτατορία ή αντιλαϊκή πολιτική, ήταν και είναι πολιτικός μύθος.

Κάποιοι λίγοι έπαιρναν το δρόμο προς τα βουνά ή τους δρόμους και η αλήθεια τους, η πίστη και η αξιοπιστία τους άνοιγε κλειστές ψυχές κι έφτιαχνε μαζικές ελπίδες. Συσσώρευε δύναμη μεγάλου κινήματος.

Τέσσερις μιας "Φιλικής Εταιρείας", ένας "δηλωσίας" για το ΚΚΕ, με μια μικρή παρέα, λίγοι φοιτητές ήταν η θρυαλίδα, η αφετηρία μεγάλων δημοκρατικών και εθνικών στιγμών σε αυτό τον τόπο.  Μα, πιότερο δυνατό από τους αριθμούς ήταν η πίστη, η αποφασιστικότητα, η καθαρότητα της ματιάς και της ψυχής, που παρέσυρε και θέριεψε όνειρα και προσδοκίες. Κι ήταν αυτά που έγιναν δύναμη, κίνημα, μέτωπο, ενότητα - θεριό που σάρωσε.

Σήμερα; Σήμερα έχουμε κατοχή. Όπως κι αν το πεις κατοχή είναι.

Ποια παρέα, ποιοι άνθρωποι, ποια φιλική εταιρεία, ποιο κίνημα, ποιο μέτωπο;  Ο κοινός παρανομαστής μιας νίκης κατά του εχθρού είναι η ενότητα. Και παρ' όλο που σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας αυτή ήταν πάντα λαβωμένη, υπήρχε, άντεχε, πάλευε και νικούσε. 

Σήμερα;  Την ώρα που η κατοχή θέλει ενότητα, κίνημα και μέτωπο, με δύναμη που να μπορεί να νικήσει τον πολύ εύκολο, ολιγάριθμο και αδύναμο εχθρό, τις καταχρεωμένες τράπεζες, οι προβεβλημένοι φτιάχνουν το "καινούργιο" με παλιά υλικά. Με μοναδικό σκοπό να διατηρηθεί η κατοχή.

Αντί για εθνικό, λαϊκό, απελευθερωτικό, δημοκρατικό μέτωπο, φτιάχνουν "κόμματα"! Ο καθένας χωριστά.

Ακόμα κι όταν κάποιοι ειλικρινείς (Θεοδωράκης - Μαρκεζίνης) καλούν και προσκαλούν, το κάνουν με περισσή αφέλεια, εμφανή άγνοια και με λογικές που αναπαράγουν το κατοχικό πλαίσιο εξουσίας.  Είμαι, όμως, μαζί τους. Γιατί η πρόσκληση και ο λόγος εμπεριέχουν την αλήθεια τους, την ειλικρίνεια τους και το πάθος τους . Την αγωνία τους, για  αυτά που χάθηκαν, χάνονται ή απειλούνται.

Και όλα όσα σήμερα χάνονται, δεν είναι τα δέντρα που βλέπουμε, μισθοί, συντάξεις, περίθαλψη, δουλειές, εισοδήματα, δημόσια περιουσία, αλλά το δάσος: Η Ελλάδα και ο άνθρωπος. Είμαστε μπροστά σε εθνική, πολιτισμική και ανθρωπιστική καταστροφή. 

Την ώρα που η πατρίδα και οι άνθρωποι χρειάζονται ενότητα, φτιάχνονται κόμματα και σε μικρό χρονικό διάστημα,  φτιάχτηκαν τόσα κόμματα , όσα σχεδόν και στις μέρες της μεταπολίτευσης.

Ο κ.Κουβέλης έφτιαξε κόμμα, που θα συνεργαστεί με την "κυβέρνηση", αν και το πιο πιθανό είναι να ενσωματωθεί. Ο κ. Αλαβάνος έφτιαξε κίνηση, κόβοντας στα τρία την κοινή πορεία των ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε και μένει μετέωρος. Η Μητσοτάκη έφτιαξε κόμμα, για να συνεργαστεί με αυτό που αυτοαποκαλείται κυβέρνηση για να στηρίξει τους τοκογλύφους - "δανειστές".  Ο Δημαράς σκέφτεται να φτιάξει κόμμα, ώστε να συνεχίσει την πολιτική της διάσπασης όσων διαμαρτύρονται κατά του ΠΑΣΟΚ. Η Χρυσή Αυγή πάει να αποκτήσει πολιτική ύπαρξη, ανακαλύπτοντας τον εχθρό στα πρόσωπα των θυμάτων της παγκόσμιας υπερχρέωσης.

Οι υπόλοιποι, οι παλιοί, μάχονται ο καθένας για το κόμμα του και κανένας για την απελευθερωτική και δημοκρατική συνεννόηση, συντηρώντας έτσι τη διαίρεση και καλλιεργώντας τον αποπροσανατολισμό, τη σύγχιση και τελικά την αδράνεια.  "Λαϊκή"  "Συσπείρωση" αυτοαποκαλεί το ΚΚΕ τον εαυτό του, αυτό το υπόλλειμμα της πάλαι ποτέ ηγέτιδας εαμικής δύναμης... Και αρνείται κάθε συνεργασία, με όποιον δεν υπακούει στις αποφάσεις του. Η κυβέρνηση δικαίως έχει αποκληθεί κατοχική και ο Σαμαράς βάφτισε "μνημόνιο" τον εχθρό, γιατί φοβάται να τον αποκαλέσει με το όνομα του.

Ο Αλ.Παπαδόπουλος ετοιμάζει, κατ' εντολή και σχεδιασμό της Trilateral Commision, την "επίσημη" σύμπραξη για τη στήριξη των τοκογλύφων και της προδοτικής συμφωνίας, που ονόμασαν μνημόνιο. 

Ξεχωρίζει και εξαιρείται ο Μίκης Θεοδωράκης, με την πρωτοβουλία του για κίνηση πολιτών, αλλά μια μικρή ανάγνωση των συνεντεύξεων του δείχνει μια περιορισμένη πολιτική εμβάθυνση για το τι συμβαίνει και για το τι πρέπει να γίνει.

Είναι γνωστό πως όπου εμφανίζεται το παράρτημα των τοκογλύφων , που ονομάζεται ΔΝΤ, το παλιό εθελόδουλο πολιτικό σύστημα διαλύεται και εμφανίζεται κάτι διαφορετικό στο πολιτικό προσκήνιο. Σε αυτή τη "γνώση" στηρίζονται όλοι αυτοί οι επαγγελματίες της πολιτικής, που σπεύδουν να στήσουν τα προσωπικά τους μαγαζιά.

Η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" σε όλο της το μεγαλείο. Η Διεθνής των τοκογλύφων, με τις διάφορες οργανώσεις της, καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε να μην εμφανιστεί κάποιος έλληνας Κίρτσνερ, όπως στην Αργεντινή και κηρύξει στάση πληρωμών.  Τότε, είναι που θα χάσουν τ' αυγά και τα πασχάλια.

Η στάση πληρωμών και ακόμα χειρότερα η πολιτική αμφισβήτηση της υποχρέωσης για πληρωμή θα οδηγήσει σε κατάρρευση την παγκόσμια οικονομία και θα ανοίξει τους πολιτικούς  ασκούς του Αιόλου σε πάρα πολλές χώρες, που βρίσκονται στην ίδια μοίρα.  Και με τη βοήθεια όλων των κατηγορούμενων για εθνική προδοσία, προσπαθούν να σώσουν το "σύστημα" τους, τον διεθνή μηχανισμό της υπερχρέωσης λαών και κρατών.

Μας πάνε σε ένα "μετά" , που είναι ίδιο με το "πριν".

ΥΓ Το Διεθνές Δίκαιο αναγνωρίζει διαγραφή χρέους στην περίπτωση που αυτό αποδειχθεί απάτη σε ελληνικά δικαστήρια. Δίκες για τους δοσίλογους, που υπέγραψαν, ψήφισαν και υλοποιούν τις προδοτικές συμφωνίες είναι μονόδρομος, για την απελευθέρωση από την υποθήκευση.  Όπως μετά την Απελευθέρωση, όπως μετά τη Δικτατορία. Το ενωτικό απελευθερωτικό - δημοκρατικό μέτωπο είναι μονόδρομος για τη ζωή των ανθρώπων και το μέλλον της πατρίδας. Για μια Συνταχτική Εθνοσυνέλευση. Σ΄αυτό το δρόμο πρέπει να προσκαλούνται καθημερινά όλοι και να συμπορευτούν, ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν πως είναι καλός και δίκαιος ο δικός τους μοναχικός δρόμος.
ithacanet