Δημόσια κριτική στα κείμενα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Δημοσιεύω εδώ την απάντηση μου στο άρθρο του κυρίου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ "Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου". Προφανώς οι απόψεις μου θεωρήθηκαν απαράδεκτες από τους υπεύθυνους του blog ΥΔΡΟΧΟΟΣ-ΕΑΜ Β' και έτσι δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ.

Ένα πράγμα στο οποίο είμαι αλλεργικός είναι οι νοητικές κωλοτούμπες. Οι απόψεις που κάνουν περιστροφές 180-360^ο γύρω από τον εαυτό τους. Οι απόψεις εκείνες δηλαδή, που ακυρώνουν τις προγενέστερες τους, ωσάν αυτές να μην ειπώθηκαν ποτέ. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν νοητικές κωλοτούμπες ακόμη και απ’ την μια στιγμή στην άλλη. Πραγματικοί ταλαντούχοι ζογκλέρ και ταχυδακτυλουργοί της σκέψης. Η απήχηση τέτοιου είδους ταχυδακτυλουργικών απόψεων βασίζεται κυρίως στην κοντή και επιλεκτική μνήμη τόσο των εκφραστών τους όσο και των ακροατών τους. Η κοντή και επιλεκτική μνήμη σε συνδυασμό με τον μεγαλοϊδεατισμό, παράγουν πολλές φορές ένα δηλητήριο άκρως επικίνδυνο, για τις αμαθείς μάζες που φανατίζονται εύκολα.

Η πρώτη μου επαφή με τα συγγράμματα του κυρίου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ ήταν μέσα από το έργο του ΥΔΡΟΧΟΟΣ. Μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από τον χειμαρρώδη λόγο, την μεστότητα σκέψης, έκφρασης και επιχειρηματολογίας που εκδηλώνονταν μέσα από αυτό το έργο του συγγραφέα, αν και δεν συμφώνησα σε όλες τις ενδεδειγμένες κατ’ αυτόν λύσεις. Έκτοτε παρακολουθώ όσο μπορώ τα κείμενα του. Ο γραπτός λόγος του εξακολουθεί να είναι χειμαρρώδης και εντυπωσιακός. Αυτό όμως που διαπιστώνω πλέον με λύπη, είναι αφενός η απουσία ουσιαστικών προτάσεων προς τους αναγνώστες του και αφετέρου η αυτοαναίρεση (οι κωλοτούμπες) του λόγου του.

Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο μου, αποτέλεσε το άρθρο του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ με τίτλο “Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου”. Στο άρθρο αυτό του κύριου ΤΡΑΪΑΝΟΥ, θα σταθώ κυρίως στον υποτιμητικό τρόπο με τον οποίο αναφέρεται (πλέον) για το κίνημα των πλατειών και για την γενικότερη αντίδραση του κόσμου που ξεκίνησε τον Μάιο. Όμως είμαι κατ’ αρχήν υποχρεωμένος να θυμίσω, τι έλεγε ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ για το κίνημα των πλατειών, μόλις αυτό είχε ξεκινήσει…

Τέλη Μαΐου λοιπόν, ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ γράφει στο άρθρο του με τίτλο “ΗΛΙΘΙΟΙ θα είμαστε…” Οι Έλληνες καθημερινά δείχνουν ότι θέλουν - και προπάντων ότι τολμούν - να αγωνιστούν, για να σώσουν τόσο την πατρίδα τους όσο και τους εαυτούς τους. Οι χιλιάδες των Ελλήνων, οι οποίοι καθημερινά συγκεντρώνονται στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν, αυτό ακριβώς αποδεικνύουν. Οι Έλληνες" ξύπνησαν" και το μόνο που απομένει πλέον είναι ν' αποδείξουν ότι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν.

Περίπου στα μέσα του Ιουνίου ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ συνεχίζει την φιλολογική του «υποστήριξη» στο κίνημα των πλατειών (στο οποίο προφανώς δεν πάτησε ποτέ το πόδι του…), συγγράφοντας μάλιστα και «Το μανιφέστο της πλατείας». Στο «μανιφέστο» λοιπόν γράφει: Το κείμενο αυτό είναι το δώρο του συγγραφέα για τους εξοργισμένους των Πλατειών. …Ένας "μπούσουλας" για τους εξοργισμένους πολίτες. …Ένα "όπλο" για να μην "ξεφουσκώσει" το κίνημα και επιτρέψει στους γνωστούς Πάγκαλους να επιχειρήσουν να εμφανίσουν τους συμμετέχοντες σ' αυτό σαν πολίτες γραφικούς, άσχετους και ανίκανους να εκφράσουν σοβαρό πολιτικό λόγο. …Να ξέρουν τι να ζητούν και με ποιον στόχο, για να μην τους "καπελώνει" το χαφιεδαριό τύπου Γλέζων, Μίκηδων και Καζάκηδων ...οι πρώην σταλινικοί, οι οποίοι ως δια μαγείας έγιναν ειδήμονες και εισηγητές της άμεσης Δημοκρατίας. ... Για να μην γίνει η οργή ο μοναδικός τους …και άρα ένας κακός σύμβουλος.

Ενώ λοιπόν έχει προηγηθεί όλη αυτή η φιλολογική υποστήριξη και ο έπαινος του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ προς το κίνημα των πλατειών, έρχεται ξαφνικά στις 15 - Ιουλίου (μισό και πλέον μήνα μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου) για να μας πει μέσω του άρθρου “Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου” ότι… Όλα αυτά ήταν λάθος για τον λαό. Είναι λάθος να βγαίνει ο λαός στους δρόμους εναντίον της Δημοκρατίας. Είναι λάθος να σηκώνεσαι, για να δείξεις το "μπόι" σου σε κάποιον, τον οποίο εσύ ο ίδιος αποφάσισες με την ψήφο σου να του "δανείσεις" αυτό το "μπόι" όταν εκείνος αποφασίζει. Είναι λάθος να υποδεικνύεις στους βουλευτές —και μάλιστα με την απειλή βίας— τι να ψηφίζουν, όταν εσύ ο ίδιος αποφάσισες να τους δώσεις την απόλυτη ανεξαρτησία όταν σκέφτονται και άρα όταν ψηφίζουν. Δεν μπορείς, δηλαδή, ν' αποφασίζεις μόνος σου πότε σε "αντιπροσωπεύουν", πότε ψηφίζουν "υπέρ" σου και πότε συμβαίνει το αντίθετο. Δεν μπορείς ν' αμφισβητείς τη δημοκρατική λειτουργία ανάλογα με την άποψή σου. Δεν υπάρχει Δημοκρατία αλά καρτ. Άρα —εκτός όλων των άλλων— είναι και λάθος ο τόπος που διαδηλώνεις, εφόσον απειλείς με "καταστροφή" αυτό, το οποίο υποτίθεται λατρεύεις. Τι δουλειά έχει ο λαός να φωνάζει στην Πλατεία Συντάγματος; Άρα όλα ήταν λάθος. Άρα ήταν λάθος, που κάποιοι πονηροί τον "έσπρωξαν" να το κάνει. Να κάνει το λάθος πράγμα, στη λάθος ώρα, για τον λάθος λόγο και στον λάθος τόπο. Γιατί; Για να μην κάνει τα σωστά εκεί όπου πρέπει, για τους λόγους που πρέπει, στον χρόνο που πρέπει και στον τόπο που πρέπει ...Για να μην "σηκωθεί" εκεί όπου το σύστημα δεν τον θέλει "όρθιο". Αυτό είναι το θέμα. Γι' αυτόν τον λόγο επαινούσαν τους "αγανακτισμένους". Για να τους ενθαρρύνουν να βγουν άκαιρα στους δρόμους να πολεμήσουν έναν "εχθρό", τον οποίο δεν μπορούν να τον νικήσουν, όχι επειδή είναι αδύναμοι να το κάνουν, αλλά επειδή δεν τους συμφέρει να τον νικήσουν.

Βέβαια η θεώρηση ότι ένας λαός που βγαίνει και διαδηλώνει στους δρόμους στρέφεται εναντίον της ίδιας της Δημοκρατίας, θυμίζει αντίληψη ολοκληρωτικών καθεστώτων. Όμως που ήταν ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε; Γιατί δεν προειδοποίησε ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ τον κόσμο των πλατειών για το επικείμενο λάθος του; Τώρα ξαφνικά διαπίστωσε ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ ότι κάποιοι πονηροί χαφιέδες έσπρωξαν δόλια τον κόσμο στην Πλατεία Συντάγματος; Και τι προτείνει ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ στον λαό, για να κάνει από εδώ και πέρα; Θα πιάσω όμως μια μια τις κωλοτούμπες του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ, όσο κουραστικό κ’ αν είναι αυτό.

Τι να πρωτοπιάσει κανείς… Ας αρχίσω με την τελευταία άποψη του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ για το τι είναι λαός: Ο λαός είναι ένα "θηρίο" με τρομερές ιδιότητες. Μπορεί να κάνει τα πάντα. Είναι όμως "θηρίο". Λειτουργεί με τη λογική του "on"-"off"… Αυτό το "θηρίο" δεν είναι πολιτικό ον, για να σκέφτεται περίπλοκα και να ενεργεί περίπλοκα… Αυτό το "θηρίο", δηλαδή, κινδυνεύει, όταν είναι αναποφάσιστο ή "μπερδεμένο"… Γι' αυτό του "έριξαν" από δίπλα κάτι θεωρητικούς χαφιέδες του Μαρξισμού τύπου Καζάκη και Γλέζου και Κάτω Πλατείας. Γιατί; Για να μάθουν στο "θηρίο" τα κόλπα του "ζογκλέρ" ...Να μάθουν στο "θηρίο" να χορεύει με "κλακέτες" και να ισορροπεί "πιάτα" στο κεφάλι του ...Να το μάθουν δήθεν να σκέπτεται πολιτικά, ενώ αυτό δεν είναι το ζητούμενο γι' αυτό. Δεν είναι το ζητούμενο για το "θηρίο" να έχει πολιτική άποψη το ίδιο. Δεν είναι το ζητούμενο για το "θηρίο" να βρίσκει λύσεις. Γι' αυτό υπάρχουν οι πολιτικοί και γι' αυτό πληρώνονται. (παχυλά…)

Μάλιστα… Ο λαός λοιπόν σύμφωνα με τον κύριο ΤΡΑΪΑΝΟΥ, είναι μια μάζα χωρίς ιδιαίτερη ευφυΐα, η οποία δεν μπορεί και δεν είναι ζητούμενο, να σκέφτεται πολιτικά, να έχει πολιτική άποψη και να βρίσκει λύσεις. Η για να το θέσουμε αλλιώς, ο λαός είναι μια αγέλη μη σκεπτόμενων θηρίων που πρέπει να εκτελέσουν το πρόγραμμα του εκάστοτε θηριοδαμαστή τους. Εδώ λοιπόν γίνεται μια ξεκάθαρη προσπάθεια ταύτισης της έννοιας του λαού με την έννοια του όχλου. Για να δούμε όμως πόσο κολακευτικά αναφερόταν για το αντιληπτικό επίπεδο του λαού-όχλου ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ, στο «μανιφέστο της πλατείας»:

Καθημερινά ακούμε —και στο άμεσο μέλλον θα ακούμε ακόμα πιο συχνά— για έκτακτες λύσεις "σωτηρίας" του ελληνικού λαού. Θα ακούμε έννοιες, τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς τις γνωρίζουν μόνον από την ανάγνωση των βιβλίων της ιστορίας …Έννοιες όπως "Οικουμενική Κυβέρνηση", "Κυβέρνηση εθνικής Σωτηρίας", "Κυβέρνηση Προσωπικοτήτων" κλπ.. Όλα αυτά είναι λάθος. Γιατί; Γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν συνθήκες, οι οποίες σήμερα ευτυχώς δεν υπάρχουν. Προϋποθέτουν ο λαός να έχει άγνοια των όσων συμβαίνουν και —πάνω στην αδυναμία του να βρει ο ίδιος λύση— ν' αναγκαστεί να δώσει "λευκή" "εντολή" σε "εκλεκτούς", για να τον "σώσουν". Όλοι αυτοί οι τύποι των Κυβερνήσεων έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Έχουν το "αυτόβουλο". "Πουλάνε" την "τεχνογνωσία" τους σε έναν λαό, ο οποίος δεν γνωρίζει πώς να σωθεί μόνος του και παραδίδει "λευκή" επιταγή. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Στην κυριολεξία συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο κόσμος γνωρίζει σε μεγάλο βαθμό τι συμβαίνει και έχει άποψη για τη λύση που τον ευνοεί… Ο κόσμος, που βγαίνει στις πλατείες να διαμαρτυρηθεί, έχει δική του άποψη για το ποια πολιτική πρέπει ν' ακολουθηθεί και αμφισβητεί ευθέως αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται μέσα στη Βουλή… Αμφισβητεί ότι μπορούν να τον "σώσουν". Τους θεωρεί όχι απλά ανίκανους, αλλά προδότες… Η οποιαδήποτε ομάδα "αγανακτισμένων" πολιτών μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία στις επόμενες εκλογές. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει υποχρέωση να καταθέσει δικό της "πρόγραμμα". Υποχρέωση έχει να σεβαστεί τις δεσμεύσεις απέναντι στις εντολές του "εργοδότη" της και τίποτε παραπάνω. Σήμερα αυτός ο λαός έχει άποψη για τον δικό του ιδανικό "κόσμο" και μπορεί να λειτουργήσει ως "εργοδότης" ..Δεν χρειάζεται κόμματα, τα οποία πρεσβεύουν διαφορετικές ιδεολογίες-απόψεις. Έχει ιδεολογία ο κόσμος …και αυτήν είναι η δημοκρατική. Έναν απλό "εργολάβο" χρειάζεται, για να κάνει με τον πιο συμφέροντα τρόπο αυτά, τα οποία εξυπηρετούν τη δική του άποψη. Τι προτείνουμε λοιπόν εμείς στον κόσμο, ο οποίος σήμερα κατακλύζει εξοργισμένος τις πλατείες; Του προτείνουμε μια σειρά από προτάσεις, ώστε να του παραδώσουμε μια γνώση, την οποία κρίνουμε ως χρήσιμη …Ασφαλή γνώση, ώστε να έχει πάντα υπ' όψη του έναν "οδηγό", όταν θα "κρίνει" τους μελλοντικούς κυβερνήτες του …Έναν "μπούσουλα", ώστε να βρίσκει πάντα έναν ασφαλή "δρόμο", όταν καλείται να "βαδίσει" προς τα "εμπρός"…

Η σύγκριση των δυο κειμένων θεωρώ ότι καθιστά περιττό κάθε περαιτέρω σχολιασμό. Πάμε όμως παρακάτω. Ας δούμε πως διαμορφώνεται πλέον η άποψη του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ για τα πρόσωπα που στελεχώνουν το κοινοβουλευτικό τοπίο, καθώς και για τον ρόλο που επιτελούν σε αυτό. Ενώ αποκαλεί κατά συρροή και συλλήβδην με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της χώρας, υποστηρίζοντας πολλές φορές ακόμη και την θανατική ποινή των προδοτών όπως και ο ίδιος τους αποκαλεί, ξαφνικά εδώ μας παρουσιάζεται ως υπερασπιστής του θεσμικού ρόλου τους…

Εκ των προτέρων χαμένη ήταν η μάχη του κόσμου, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρχε διακύβευμα ..."Μάχη" για τα "μάτια" του κόσμου ήταν. Δεν υπήρχε διακύβευμα, γιατί όλα γίνονταν μέσα στα πλαίσια της δημοκρατικής λειτουργίας και ο κόσμος δεν είχε λόγο να καταστρέψει την ίδια τη Δημοκρατία, για να σταματήσει μία διαδικασία της...Δεν θα έβαζε φωτιά στη Βουλή, επειδή απλά διαφωνούσε. Δεν θα κατέστρεφε τον Ναό της Δημοκρατίας, επειδή απλά μπορούσε ...Δεν θα "αυτοκτονούσε", για ν' αποφύγει τον "τραυματισμό" του Μνημονίου. Γιατί να κρεμάσεις κάποιους, τους οποίους εσύ ο ίδιος ψήφισες και την επόμενη φορά μπορείς να μην τους ξαναψηφίσεις. Γιατί να κρεμάσεις κάποιους, οι οποίοι ψηφίζουν ελεύθερα και κατά συνείδηση, όταν εσύ προστατεύεις το Σύνταγμα, το οποίο εξασφαλίζει αυτό το δικαίωμα στους βουλευτές. Ο κόσμος, δηλαδή, έξω από τη Βουλή ήταν εξ’ αρχής νικημένος, γιατί δεν είχε αντικείμενο για να "πολεμήσει". Είναι λάθος να βγαίνει ο λαός στους δρόμους εναντίον της Δημοκρατίας. Είναι λάθος να σηκώνεσαι, για να δείξεις το "μπόι" σου σε κάποιον, τον οποίο εσύ ο ίδιος αποφάσισες με την ψήφο σου να του "δανείσεις" αυτό το "μπόι" όταν εκείνος αποφασίζει. Είναι λάθος να υποδεικνύεις στους βουλευτές —και μάλιστα με την απειλή βίας— τι να ψηφίζουν, όταν εσύ ο ίδιος αποφάσισες να τους δώσεις την απόλυτη ανεξαρτησία όταν σκέφτονται και άρα όταν ψηφίζουν. Δεν μπορείς, δηλαδή, ν' αποφασίζεις μόνος σου πότε σε "αντιπροσωπεύουν", πότε ψηφίζουν "υπέρ" σου και πότε συμβαίνει το αντίθετο. Δεν μπορείς ν' αμφισβητείς τη δημοκρατική λειτουργία ανάλογα με την άποψή σου.

Με λίγα λόγια λοιπόν ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ μας πληροφορεί ότι, κακώς τελικά καταφέρεται ο κόσμος εναντίων των βουλευτών, καθώς αυτοί, απλώς πράττουν εντός των Δημοκρατικών πλαισίων, αυτό που έχουν δικαίωμα να πράξουν κατά την συνείδηση τους… Προφανώς λοιπόν ο λαός απλά ας πρόσεχε. Δεν έχει όμως κανέναν λόγο να στρέφεται εναντίων αυτών που ο ίδιος εξέλεξε. Βέβαια στο «μανιφέστο της πλατείας» ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ μας περιέγραφε τα κόμματα του μέλλοντος και μεταξύ πολλών άλλων ανέφερε: …Αυτά απαιτεί ο λαός και τα κόμματα του μέλλοντος πάνω σ' αυτούς τους "άξονες" θα πρέπει να κινούνται. Το καθένα από αυτά θα πρέπει να "υπόσχεται" ότι θα μπορεί να τα ικανοποιήσει σε έναν μεγάλο βαθμό. Ο λαός θα βλέπει τις "υποσχέσεις" τους και πάνω σ' αυτές θα ψηφίζει. Αθέτηση των υποσχέσεων θα θέτει την κυβέρνηση υπό γενική αμφισβήτηση. Στα όποια "κωλύματα", τα οποία θα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, εξαιτίας των παραπάνω "προδιαγραφών", θα διενεργούνται δημοψηφίσματα, ώστε την ευθύνη να τη φέρει πάντα ο εντολοδότης και άρα ο λαός. Συγνώμη αλλά αδυνατώ να καταλάβω… δηλαδή τα σημερινά κόμματα ακριβώς έτσι δεν ψηφίζονται από τον λαό, βάση των προεκλογικών υποσχέσεων τους; Ακόμη και σήμερα, τυπικά δεν είναι ο λαός ο κυρίαρχος εντολοδότης; Η αθέτηση των υποσχέσεων σήμερα δεν δύναται να θέσει την όποια κυβέρνηση υπό γενική αμφισβήτηση; Η όποια θεσμική αδυναμία του λαού σήμερα, δεν οφείλεται κυρίως στο πολιτειακό καθεστώς; Όλα αυτά τα οποία φαντάζεται ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ για το απώτερο μέλλον, θα συμβούν με κάποιο μαγικό τρόπο παραμένοντας ανέγγιχτο το πολιτειακό σύστημα;

Η αποθέωση όμως της νοητικής κωλοτούμπας έρχεται στην ίδια την αντίληψη περί Δημοκρατίας του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ. Κατ’ αρχήν μας περιγράφει στο «μανιφέστο της πλατείας» την ιδανική λειτουργία της Δημοκρατίας: Το μόνο, το οποίο απομένει, είναι Κυβέρνηση "εργολαβίας". Τι σημαίνει αυτός ο καινοφανής όρος; Σημαίνει Κυβέρνηση, η οποία θα "δεσμευτεί" εκ των προτέρων να πράξει όχι ό,τι αυτή η ίδια νομίζει, αλλά ό,τι νομίζει ο "εντολοδότης" της και άρα ο λαός. Σήμερα αυτός ο λαός έχει άποψη για τον δικό του ιδανικό "κόσμο" και μπορεί να λειτουργήσει ως "εργοδότης" ..Δεν χρειάζεται κόμματα, τα οποία πρεσβεύουν διαφορετικές ιδεολογίες-απόψεις. Έχει ιδεολογία ο κόσμος …και αυτήν είναι η δημοκρατική. Έναν απλό "εργολάβο" χρειάζεται, για να κάνει με τον πιο συμφέροντα τρόπο αυτά, τα οποία εξυπηρετούν τη δική του άποψη. Στις επόμενες εκλογές, δηλαδή, μπορεί να "αποθεωθεί" η Δημοκρατία, εφόσον μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει όπως προβλέπει η ίδια η έννοιά της. Απόλυτη Δημοκρατία, εφόσον ο λαός θα μπορεί ν' αποφασίσει γι' αυτά που θέλει να ζήσει και ο ίδιος θα κληθεί να επιλέξει αυτούς, οι οποίοι θα του τα προσφέρουν. Αυτό σημαίνει πως ο λαός θα θέτει τις προδιαγραφές και οι "υποψήφιοι" θα διαγωνίζονται μεταξύ τους ανάλογα με το πόσο "κοντά" μπορούν να βρεθούν στις προδιαγραφές αυτές. Ο κυρίαρχος λαός θ' αποφασίζει και θα παίρνει τις ευθύνες του γι' αυτούς που τον κυβερνούν. Εξαιτίας αυτής της λειτουργίας, είναι δυνατόν να προκύψουν νέες ηγεσίες, οι οποίες θα προέρχονται από τα "σπλάχνα" του λαού και όχι από τα υπόγεια των ξένων πρεσβειών. Αυτή είναι η Δημοκρατία. Ο λαός θα θέτει τις "προδιαγραφές" —ως απόλυτος κυρίαρχος και εργοδότης— και η εκάστοτε "Εργολαβική Κυβέρνηση" θ' αναλαμβάνει απλά να "εκτελέσει" τις εντολές του. Υπόλογος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στον Πλανήτη ολόκληρο θα είναι ο λαός και όχι η Κυβέρνηση. Ο λαός θα είναι ο Κυρίαρχος και αυτός θ' αναλάβει να στηρίξει το βάρος των επιλογών του. Κανένας διεθνής παράγοντας δεν θα μπορεί να πιέσει αυτήν την Κυβέρνηση, γιατί απλούστατα θα είναι Κυβέρνηση-"εργολάβος". …Κυβέρνηση περιορισμένης "ευθύνης", η οποία επιλέχθηκε με εκλογές ως εκφραστής εκείνου που φέρει την ευθύνη …και είναι ο ίδιος ο λαός …Ο λαός, ο οποίος μόνος του θα προσδιορίσει τις "κόκκινες γραμμές", που αφορούν τη Δημοκρατία του …Ο λαός, που θα πάρει ο ίδιος πάνω του την ευθύνη να προστατεύσει αυτές τις "γραμμές" άμυνας, όταν θα βρεθεί η δική του Κυβέρνηση υπό εξωτερική πίεση. Αν, δηλαδή, πληρωθούν ή όχι τα ομόλογα, αυτό είναι ευθύνη του λαού και όχι εκείνου ο οποίος εμφανίζεται ως Πρωθυπουργός της χώρας. Αν θα ιδιωτικοποιηθούν οι χρυσοφόρες ΔΕΚΟ ή όχι, αυτό θα είναι ευθύνη του λαού και όχι εκείνου ο οποίος εμφανίζεται ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας. Αν πραγματικά θα ανεξαρτητοποιηθεί ή όχι η Δικαιοσύνη, αυτό θα είναι ευθύνη του λαού και όχι εκείνου που κατά καιρούς θα εμφανίζεται ως αρχηγός της κυβέρνησης και μπορεί να απειλείται από τις ξένες πρεσβείες…

Προσωπικά θεωρώ την ανωτέρω περιγραφή ως μια από τις πιο εύστοχες περιγραφές που θα μπορούσαν να υπάρξουν για την Άμεση Δημοκρατία. Εν ολίγης η Άμεση Δημοκρατία είναι ακριβώς μια Δημοκρατία εκ-προσώπων και όχι αντί-προσώπων. Όμως στην αμέσως επόμενη παράγραφο διαβάζω έκπληκτος τα εξής: Εδώ μπορεί να καταλάβει κάποιος και το σφάλμα όλων αυτών, οι οποίοι ζητούνε μια λανθασμένη άμεση Δημοκρατία της φλυαρίας και της ανοησίας. Απαιτεί μεγάλο θράσος και μόνον να σκεφτείς ότι μπορείς —έτσι στο πρόχειρο— να "διορθώσεις" τους αρχαίους Έλληνες. Άμεση δημοκρατία είχαν οι βάρβαροι. Οι Έλληνες είχαν Δημοκρατία με Θεσμούς …Οργανωμένη Δημοκρατία με αρχή, μέση και τέλος. Με άμεση δημοκρατία λειτουργούν οι όχλοι. Με άμεση δημοκρατία έκαιγαν τις μάγισσες και τους αιρετικούς στον Μεσαίωνα. Ο θεσμός των δημοψηφισμάτων είναι κάτι διαφορετικό, το οποίο έχει ένα συγκεκριμένο νόημα μέσα στη δημοκρατική λειτουργία. Ειλικρινά, προσωπικά έχω χάσει την μπάλα με το σκεπτικό του συγγραφέα…

Πάμε πάλι στην άποψη του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ για τον θεσμικό ρόλο των βουλευτών: Γιατί με βάση το Σύνταγμα κυρίαρχος είναι ο λαός και θεμέλιο αυτής της κυριαρχίας είναι η ιδιοκτησία της πατρίδας του ...Η ιδιοκτησία των περιουσιακών της στοιχείων. Ο έλεγχος αυτής της περιουσίας —και εξαιτίας της ανάγκης να λειτουργήσει η οικονομία και η κοινωνία και προκειμένου να διασφαλιστεί η κυριαρχία του λαού— ασκείται από τη Βουλή ...Μόνον από τη Βουλή των αντιπροσώπων του. Ούτε καν από υπηρεσιακά όργανα του κράτους. Μόνον ο λαός δια των αντιπροσώπων του μπορεί ν' αποφασίζει γι' αυτήν την περιουσία. Εκλεγμένοι βουλευτές. Ούτε καν διορισμένοι και άρα ορκισμένοι κρατικοί υπάλληλοι. Ως εκ τούτου, ό,τι κι αν αφορά αυτήν την περιουσία, μόνον από τη Βουλή μπορεί να "περάσει". Είτε αυτή η περιουσία ενοικιαστεί είτε πωληθεί είτε αξιοποιηθεί με τον οποιονδήποτε άλλο τρόπο, μόνο η Βουλή έχει την εξουσία ν' αποφασίσει. Μόνον οι αντιπρόσωποι τού λαού έχουν την εξουσία ν' αποφασίσουν για λογαριασμό του σε θέματα που αφορούν τη διαχείριση και πολύ περισσότερο την τύχη αυτής της περιουσίας. Ακόμα και για τις περιπτώσεις που ο νόμος επιτρέπει την "αξιοποίηση" ή την πώληση κάποιου περιουσιακού στοιχείου, αυτό πρέπει να γίνεται με τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα ...Μέσω της Βουλής και με τις ψήφους των αντιπροσώπων του λαού.

Για να δούμε τώρα ποια είναι κατά τον κύριο ΤΡΑΪΑΝΟΥ, η ενδεδειγμένη διαχείριση της «δημόσιας» περιουσίας στην παρούσα φάση: Εδώ ο αναγνώστης ευλόγως θα εκφράσει την εξής απορία. Εφόσον η προδοσία έχει μεθοδευτεί από τους πολιτικούς οι οποίοι μας κυβερνούν, τι νόημα έχει να στραφούμε εναντίον όλων των άλλων παραγόντων; Αφού έχουν αποφασίσει να γίνει ιδιωτικοποίηση, αυτή θα γίνει είτε εντός είτε εκτός Βουλής. Πράγματι, αυτό ισχύει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι το ίδιο… Το πρώτο και μεγαλύτερο κέρδος σε μια τέτοια περίπτωση είναι ο χρόνος. Μπορεί ο ελληνικός λαός να κερδίσει κρίσιμο χρόνο σε ένα παγκόσμιο σύστημα το οποίο καταρρέει και άρα είναι σημαντικό να μην σε βρει η επόμενη "μέρα" χωρίς καθόλου περιουσία. Με την ιδιωτικοποίηση να περιοριστεί στον χώρο της Βουλής είναι βέβαιο ότι θα καθυστερήσουν οι κλέφτες και η καθυστέρηση δεν βοηθάει ποτέ τον κλέφτη. Η καθυστέρηση πάντα βοηθάει τον νοικοκύρη. Είναι βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα χάσουν το πλεονέκτημα να κάνουν πλιάτσικο, ελέγχοντας μερικούς δωσίλογους. Να μην μπορούν να κάνουν μυστικές συνεννοήσεις και "πλάτες" ο ένας στον άλλο, προκειμένου ν' αρπάξουν τα πάντα τζάμπα και χωρίς έλεγχο. Η ιδιωτικοποίηση, ακόμα κι αν συνεχιστεί, θα γίνει όπως προβλέπει ο νόμος και άρα μέσα από τη Βουλή. Εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι ούτε εύκολα ούτε γρήγορα ούτε "φτηνά". Γιατί; Γιατί σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση ιδιωτικοποίησης θα αλλάζουν οι συσχετισμοί δυνάμεων με βάση τα συμφέροντα των βουλευτών. Άλλος θα "καίγεται" από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και άλλος από αυτήν της ΕΥΑΘ. Το δεύτερο κέρδος, που μπορεί να έχουμε από μια τέτοια αντίδραση, αφορά την ίδια την προστασία της αξίας της εθνικής μας περιουσίας. Μέσα στη Βουλή δεν μπορεί να εξευτελιστεί πλήρως η αξία του δημοσίου κεφαλαίου. Αν οι ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιηθούν υπό τη δημόσια θέα, δεν μπορούν να γίνονται εύκολα "στησίματα" ή συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ...Συμφωνία του τύπου:  "πάρε αυτό και μην διεκδικείς το άλλο, για να το πάρω εγώ τζάμπα". Επιπλέον, μπορεί να μπει στο παιχνίδι της αγοράς και το ασφαλιστικό μας σύστημα. Με ένα "πιστωτικό", που ξεπερνάει τα 10 δις, το ασφαλιστικό μας σύστημα μπορεί να γίνει ένας από τους μεγάλους "παίκτες" του παιχνιδιού. Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα διατηρεί τις αξίες πάνω από τα όρια της ξεφτίλας. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι είναι μεγάλα τα κέρδη από την αλλαγή στη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτή η αλλαγή είναι το κέρδος από τον αγώνα τού λαού ...Τον αγώνα του ιδιοκτήτη να προστατεύσει αν όχι την ίδια την περιουσία του τουλάχιστον μια στοιχειώδη αξία της. Με αυτόν τον αγώνα μπορεί να ακυρώσει τα σχέδιά των ιμπεριαλιστών και των τοκογλύφων για εύκολη και γρήγορη λεηλασία.

Ειλικρινά έως τώρα δεν έχω διαβάσει πουθενά αλλού, πιο ραγιαδική πρόταση «αντίστασης» έναντι των τοκογλύφων. Δηλαδή το πρόβλημα μας πλέον δεν θα πρέπει να είναι αν χαθεί η «δημόσια» περιουσία αλλά απλώς να κάνουμε την διαδικασία πιο χρονοβόρα. Το πρόβλημα μας πλέον δεν θα πρέπει να είναι αν θα ξεπουλήσουμε αλλά να μην το κάνουμε αυτό κοψοχρονιάς και χωρίς «έλεγχο». Στην παρούσα φάση κατά τον κύριο ΤΡΑΪΑΝΟΥ, δεν έχει τόσο σημασία να αποφασίσει ο «κυρίαρχος λαός» για την τύχη της περιουσίας «του», αλλά απλώς να αρκεστεί ο λαός να γίνει το ξεπούλημα της με βάση τα μικροπολιτικά συμφέροντα του κάθε βουλευτίσκου. Το πρόβλημα μας πλέον δεν πρέπει να είναι τόσο αν θα ξεπουλήσουμε αλλά να κρατήσουμε το εθνικό μας ίματζ…

Προχωρώντας κ’ άλλο στο σκεπτικό του συγγραφέα βλέπουμε να θέτει το εξής ρητορικό ερώτημα: Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ο ίδιος απαντάει: Για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι. Οι ίδιοι τοκογλύφοι, οι οποίοι όχι απλά δεν πρέπει να πληρωθούν, αλλά να κρεμαστούν στις πλατείες. Γιατί; Γιατί με την τοκογλυφία τους όχι μόνον δημιούργησαν τα τεράστια χρέη των λαών, αλλά αποβιομηχάνισαν τη Δύση. Προκάλεσαν την τεράστια και πρωτοφανή ανεργία, που πλήττει τους πάντες ...Οι προδότες των λαών ...Οι προδότες της οικονομίας, εφόσον ακόμα και τα χρέη με εγκληματικό τρόπο τα δημιούργησαν. Τι έκαναν; Δημιουργούσαν "φούσκες" ..."Φούσκες" στα ακίνητα ..."Φούσκες" στο εμπόριο ..."Φούσκες" στην εκπαίδευση. Απλά πράγματα, που θα έπρεπε να τους στήσουν στον τοίχο για εκτέλεση. Έβαζαν τους λαούς να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά την ίδια εκπαίδευση στα ίδια Πανεπιστήμια, δημιουργώντας αυξανόμενα χρέη, χωρίς επίσης ν' απολαμβάνουν το παραμικρό παραπάνω. Έβαζαν τους λαούς να επενδύουν στις εμπορικές αντιπροσωπείες της αγοράς, καταστρέφοντας τα εργοστάσια που τους απασχολούσαν. Μιλάμε για απάτη ...Καθαρή απάτη, εφόσον συνεχώς παρείχαν τα ίδια πράγματα με όλο και ακριβότερο τρόπο. Το αποτέλεσμα; Τεράστια χρέη, τα οποία προκάλεσαν οι ίδιοι οι τοκογλύφοι με τις απάτες τους ...Οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των τραπεζών. Αυτοί οι τραπεζίτες τώρα, αντί να πάνε φυλακή, έρχονται και μεταφέρουν τα χρέη τους στα κράτη. Μετατρέπουν τα χρέη, τα οποία προκλήθηκαν από τις δικές τους εγκληματικές πράξεις, σε κρατικά χρέη. Οι πολιτικοί, τους οποίους οι ίδιοι διέφθειραν, έρχονται τώρα και τους εξυπηρετούν. Σε μια εποχή, που η μία ιδιωτική επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη, μόνον οι τράπεζες δεν κλείνουν ...με δημόσια χρήματα. Η Ελλάδα με το αφόρητο βάρος των 300 δις χρέος, έδωσε 120 δις στις τράπεζες, για να τις σώσει ...Να σώσει τις τράπεζες, οι οποίες άσκησαν τοκογλυφία, πρωταγωνίστησαν στο έγκλημα του χρηματιστηρίου και στην πραγματικότητα ήταν αυτές, οι οποίες την οδήγησαν σ' αυτήν την τραγική κατάσταση… Οι τράπεζες είναι ο "ομφάλιος λώρος" των κρατών με τους τοκογλύφους. Αυτός ο "λώρος" πρέπει να "κοπεί" ...ακόμα και με τη βία αν χρειαστεί. Για όσο διάστημα οι τράπεζες των τοκογλύφων δεν ελέγχονται από τον νόμο, θα καταστρέφουν τους λαούς και τα κράτη, για να εξυπηρετηθούν οι "Αγορές" των μεγαλοτοκογλύφων. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το σύστημα είναι αυτό που έχει πρόβλημα και όχι η Ελλάδα ή τα υπόλοιπα κράτη της δήθεν "περιφέρειας". Τα χρήματα δεν είναι τίποτε άλλο από χρωματιστά χαρτάκια, τα οποία τα τυπώνουν οι ίδιοι με τον τόνο. Τα χρήματα γι' αυτούς δεν είναι τίποτε παραπάνω απ' ό,τι ήταν τα "καθρεφτάκια" για τους δανειστές των Ινδιάνων. Τα χρήματα είναι το μέσον, για να απειλούν εμάς τους "Ιθαγενείς", προκειμένου να μας τρομοκρατήσουν και να μας αποσπάσουν το κεφάλαιο. Αν μας αποσπάσουν το κεφάλαιο, όλα τα άλλα είναι εύκολα. Ακόμα και να μην τα υπογράψουμε ποτέ ως κράτος τα σημερινά δάνεια, δεν τους ενδιαφέρει. Θα τα "κουρέψουν" ή θα τα "σβήσουν" τελείως, εφόσον θα τους είναι άχρηστα. Δεν θα έχουν τίποτε άλλο να μας πάρουν και απλά θα βαστάνε ένα ποσόν απλά για να μας τρομοκρατούν σαν υποτελείς. Τη δουλειά τους όμως θα την έχουν κάνει, αν κατορθώσουν και μας αποσπάσουν τη δημόσια περιουσία. Αυτή η περιουσία είναι το ζητούμενο και όχι τα "επιστρεφόμενα". Απλά πράγματα. Τα χρήματα είναι τα απειλητικά "όπλα", για να μας ληστέψουν. Με τα "όπλα" ληστεύεις τον άλλον και άρα του παίρνεις την περιουσία ...Δεν του παίρνεις τα δικά του "όπλα" !! ...Τι να τα κάνεις τα επιπλέον "όπλα"; ...Τι να τα κάνεις τα επιστρεφόμενα "καθρεφτάκια"; Γι' αυτόν τον λόγο το έβαλαν στο "συρτάρι". Γι' αυτόν τον λόγο δεν επιμένουν να ψηφιστεί η Δανειακή Σύμβαση, ώστε να διασφαλιστούν οι ίδιοι. Η διασφάλισή τους έρχεται από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και άρα από τα Μνημόνια, που την εξασφαλίζουν.

Άρα λοιπόν ενώ ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ φαίνεται να γνωρίζει πάρα πολύ καλά την πραγματική ρίζα του προβλήματος, εντούτοις φαίνεται να την προσπερνάει στο ντούκου. Ενώ ο ίδιος λέει ότι θέλει να μεταλαμπαδεύσει στον λαό έξυπνους τρόπους αντίδρασης που να βασίζονται σε ουσιαστική γνώση, φαίνεται ότι για κάποιους λόγους αυτό του διαφεύγει μέσα απ’ τα χέρια του. Παραλείπει να εστιάσει στο γεγονός ότι τα όπλα των τοκογλύφων και των κυβερνητικών υπαλλήλων τους είναι νεροπίστολα και ότι ο λαός μπορεί να τα στρέψει επάνω τους. Παραλείπει εντελώς να πληροφορήσει τον λαό πως η μοναδική του πολιτική δυνατότητα αυτήν την στιγμή είναι να σαμποτάρει το προδοτικό κράτος, τους εισπρακτικούς μηχανισμούς του και τους σάπιους θεσμούς με τα ίδια τους τα όπλα, προβαίνοντας μαζικά σε ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ, σε μαζικές αναλήψεις των χρημάτων από τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ, σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ και στην δημιουργία εναλλακτικών κοινωνικών νομισμάτων που θα αντικαταστήσουν το ούτως ή άλλως άνευ αντικρίσματος επίσημο νόμισμα με το οποίο μας εκβιάζουν. Αντ’ αυτού προτρέπει τον λαό σε κάποιες ακόμη ανούσιες συγκρούσεις με τους ανεμόμυλους του Δον Κιχώτη... Παραλείπει να πληροφορήσει τον λαό ότι αυτή την στιγμή ο ίδιος ο λαός είναι ο μοναδικός παράγοντας που έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα να προβεί σε ουσιαστική ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ και ότι αυτός είναι ο μοναδικός φόβος των τοκογλύφων και της προδοτικής κυβέρνησης. Αντ’ αυτού θέτει ως τελική λύση την αιματηρή σύγκρουση απλών πολιτών με εκπαιδευμένους δολοφόνους. Κάνει έκκληση για την δημιουργία ταγμάτων καρκινοπαθών «Μουτζαχεντίν», την στιγμή που υπάρχουν τρόποι για να πολεμήσεις το σύστημα με τα ίδια του τα όπλα. Και τέλος αντί αυτήν την ύστατη ώρα της συλλογικής κοινωνικής κρίσης να συμβάλει στην δημιουργία ενός πνεύματος ομόνοιας, σύμπνοιας και συνεννόησης, προβαίνει σε μια ακόμη βερμπαλιστική ρητορεία διχασμού και φανατισμού της Ελληνικής κοινωνίας. Εξακολουθεί να μιλάει με όρους συντήρησης των φαντασμάτων του παρελθόντος τροφοδοτώντας την εμφύλια έχθρα που έχει σακατέψει αυτόν τον τόπο. Θαρρείς και οι απόψεις του καθένα πρέπει να κρίνονται από τις ιδεολογικές καταβολές του και απ’ τα φαντάσματα του παρελθόντος. Θαρρείς και αυτός ο τόπος πρέπει μονίμως να σπαράσσεται από το μίσος και τον φανατισμό που δημιουργούν οι ξεθωριασμένες ταμπέλες του παρελθόντος και του παρόντος.

Αυτά τα «ολίγα» από εμένα. Ο καθένας ας κρίνει με το μυαλό του και χωρίς παρωπίδες αυτά που διαβάζει. Θα κλείσω το κείμενο μου παραθέτοντας ως κατακλείδα άλλη μια βαθυστόχαστη ρύση από το άρθρο του “Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου” του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ: Πρέπει να σταματήσει κάποτε η "τρέλα" των ηλιθίων, οι οποίοι παριστάνουν τους "αυτοκράτορες" πίσω από ένα laptop.

Υ.Γ.1 Πληροφορώ τους απολογητές του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ επώνυμους ή ανώνυμους ότι δεν θα ανοίξω κανένα διάλογο και καμία αντιπαράθεση μαζί τους για οιοδήποτε λόγο. Αυτό για δύο βασικούς λόγους:

1) Θεωρώ ότι ο όποιος διάλογος θα έπρεπε να γίνει στο blog του κυρίου ΤΡΑΪΑΝΟΥ. Αντ΄αυτού ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ ακολουθεί την πολιτική να μην επιτρέπει στο blog του απόψεις που τον θίγουν. Προφανώς θεωρεί ότι το να θίγει πρόσωπα είναι αποκλειστικό του δικαίωμα.

2) Ο μόνος που δικαιούται να απαντήσει επί του παρόντος κειμένου είναι ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ αυτοπροσώπως. Ο κύριος ΤΡΑΪΑΝΟΥ ποτέ μέχρι τώρα δεν βγήκε αυτοπροσώπως να απαντήσει σε κανέναν σχολιαστή των κειμένων του στο blog που δημοσιεύει τα άρθρα του, αλλά προτιμάει να απαντάει μέσω των φερεφώνων του. Αυτή είναι μια τακτική που δεν την δέχομαι. Δεν συνομιλώ με φερέφωνα.

Υ.Γ.2 Παραθέτω χωρίς περεταίρω σχολιασμό, ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο ΥΔΡΟΧΟΟΣ του κυρίου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ: ...Αγωνίζεται ο άνθρωπος για την ελευθερία ακολουθώντας τον κάθε γελοίο σαν δούλος κι έχει την απαίτηση ν' ακολουθούν και οι υπόλοιποι με τον ίδιο τρόπο. Μιλά κάποιος για το δικαίωμα έκφρασης του ανθρώπου, που θεωρεί θεμελιώδες, κι αν κάποιος άλλος διαφωνήσει με τα όσα λέει, τον μισεί θανάσιμα...

 

michaeldesign