Ο Λοβέρδος μένει ιδεολογικά στα ρηχά

Σήμερα  ο Ανδρέας Λοβέρδος παρουσίασε το μανιφέστο του,  το οποίο κυριαρχεί  η μεσότητα και ο στόχος του είναι να μοιάσουμε κάπως στην Ευρώπη! Και μέχρι εκεί θα φτάσει ο ποιητής.

Η μεσότητα  του Λοβέρδου έχει στόχο να ικανοποιήσει “πολλούς” χωρίς ναδυσαρεστήσει  κανέναν, και το να μοιάσουμε στην Ευρώπη είναι η διαχρονική μας  ήττα. Κανείς σοβαρός πολίτης,  ο Σουηδός, Φιλανδός, Άγγλος, ή ο Γερμανός δεν θέλει η χώρα του να μοιάσει σε κάτι άλλο ή στην Ευρώπη. Μόνο οι κάτοικοι του Μπαγκαλντές ίσως να θέλουν κάτι τέτοιο.

Έτσι ο Ανδρέας λοβέρδος δεν θα αναφερθεί στην ιδεολογική γυμνιά του ΠΑΣΟΚ. Καμία αιχμή και καμία ιδεολογική άποψη ή έστω  νύξη για αυτό το θέμα. Το πιο βαθύ που θα αναφέρει είναι ότι:

Χρειαζόμαστε ένα στιβαρό, παρεμβατικό κράτος, με υπαλληλία σύγχρονη και ευέλικτη, και εν τέλει ένα κράτος επιτελικό, ικανό να σχεδιάζει μακροπρόθεσμα για όλους τους τομείς του δημοσίου συμφέροντος, από την οικονομία έως την εκπαίδευση και την κοινωνική πολιτική. Αυτό το κράτος δεν πρέπει να είναι ούτε «λίγο» ούτε «πολύ», ούτε «μικρό» ούτε «μεγάλο», αλλά ευφυές, ταχύ και αποτελεσματικό. (μεσότητα)

Ούτε το κράτος-πατερούλης της παλαιοαριστεράς, όπου το Δημόσιο αναλαμβάνει να κάνει τα πάντα, ούτε το κράτος-νυχτοφύλακας των υπερφιλελεύθερων, που θα κρατάει το φανάρι στους επιχειρηματίες. (μεσότητα)

Τα ΜΜΕ χτυπιούνται πως η είδηση  βγήκε από τον απόντα Χρήστο Παπουτσή, ο οποίος με μια δήλωση -κόντρα στον Βενιζέλο-  έλεγε ότι δεν δέχεται τη συζήτηση περί ακρωτηριασμένου ΠΑΣΟΚ και κατέγραφε την πλήρη διαφωνία του με τις διαγραφές βουλευτών επειδή καταψήφισαν το Μνημόνιο.

Για την ώρα λοιπόν οι δελφίνοι προσπαθούν να χτίσουν διαχωριστικές γραμμές άνευ ουσίας,  με στόχο της εξουσία την οποία μάλλον φαντάζονται περίπου ως ορφανή χωρίς αυτούς. Δεν θα με ξαφνιάσει -ειδικά αν η ένταση ανεβεί-, οι μέν να κατηγορήσουν τους δε ότι κατέστρεψαν την χώρα πρώτοι.

Κανείς δεν απαντά στο ερώτημα:  Ποιος είναι ο ιδεολογικός αντίπαλος του Νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, γύρω από τον οποίο πρέπει να συνταχθούμε και να αντλήσουμε επιχειρήματα και πολιτικές. Ας το επιχειρήσουμε.

Το Βασικό πρόβλημα της κεντροαριστεράς είναι στο σημείο όπου η μεταρρύθμιση -λέξη και έννοια προοδευτική- έχει υιοθετηθεί ως έννοια και πολιτική από τον νεοφιλελευθερισμό και έχει διαχυθεί παντού.

Αυτό κάνει τους αντιδρώντες στις μεταρρυθμίσεις να εμφανίζονται πολύ εύκολα περίπου ως συντηρητικοί ή και  αναχρονιστικοί. Μόλις συμβεί αυτό τότε η ήττα τους είναι ορατή, σε μια κοινωνία που είναι προορισμένη να προοδεύει.

Υπάρχει όμως ένα σημαντικό σημείο που χρειάζεται προσοχή.

Υπάρχουν μεταρρυθμίσεις αντικοινωνικές, όπως εκείνες που οδηγούν σε κλείσιμο σχολείων και  στις μειώσεις στις δαπάνες για την παιδεία,  τις μεταφορές, τα δίκτυα ή την υγεία. Με αυτές τις μεταρρυθμίσεις το κράτος παραδίδει τμήματα αυτών των υπηρεσιών σε ιδιώτες.

Και υπάρχουν μεταρρυθμίσεις υπέρ του κοινού συνόλου, δηλαδή κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, που δημιουργούν όφελος στις κοινωνίες. Όφελως σε βάρος της ατομικής πρωτοβουλίας και των κερδών των λίγων ή ακόμη και του ενός ιδιώτη επιχειρηματία.

Το σημείο όπου χάνεται η μπάλα ανάμεσα στα δύο είδη μεταρρυθμίσεων, είναι στο σημείο όπου εμπλέκεται η αγορά και παράγει κάποια άμεσα κέρδη και οικονομικά οφέλη. Αυτά τα κέρδη είναι η βασική επιταγή και  το όπλο του νεοφιλελευθερισμού. Με αυτά τα “ψιλά” έχει εξαγοράσει ιδεολογικά την Ευρώπη και τους πολίτες.

Όλα γίνονται  με τον παρακάτω μηχανισμό.

Η κοινωνική μεταρρύθμιση  πχ η δημιουργία του ΕΣΥ, το άνοιγμα  ενός πανεπιστημίου, η συντήρηση ενός δημόσιου αερομεταφορά ή ενός Δικτύου πχ ΟΤΕ, φαντάζει ακριβή, την στιγμή που η πώληση του δείχνει να φέρνει άμεσο όφελος σε μετρητά και σε περικοπές εξόδων από τον προϋπολογισμό. Όχι τυχαία οι περικοπές  -το έχουμε δει όλοι- είναι η λέξη  κλειδί και πάγιο αίτημα του νεοφιλελευθερισμού εδώ και δεκαετίες.

 Σε καμιά στιγμή όμως την ώρα της ιδιωτικοποίησης δεν έχει μετρηθεί πραγματικά:

-Το κάθε είδους κόστος από την μη παροχή υγείας σε συμπολίτες μας.

-Η απώλεια εθνικού κεφαλαίου από την μη ίδρυση του Πανεπιστημίου

-Τα διαφυγόντα έσοδα από την χρήση του Δικτύου που  θα συνεχίσει να μας εξυπηρετεί ως εθνική οικονομία. Ένα δίκτυο ήταν δικό μας και χρησιμοποιούσαμε και τώρα το πουλήσαμε.

-Δεν έχει μετρηθεί το κόστος των αερομεταφορών στην εθνική οικονομία ή η προστιθέμενες αξίες που δημιουργεί η αερομεταφορά.

-αλλά και κάθε είδους κόστος στο κοινωνικό σύνολο ή στην οικονομία  που προκαλεί μια ιδιωτικοποίηση.

Μιλάμε όμως  για κόστος σε μετρητά! Κόστος που θησαυρίζεται και μεταφέρεται εκτός χώρας και εκτός εθνικής οικονομίας σε ξένες τσέπες! Και μιλάμε για κόστος που σε άλλη περίπτωση το κράτος και η οικονομία δεν θα είχε στην πλάτη διότι πλέον αντί να δημιουργεί κέρδη απο της υποδομές της πληρώνει για να τις χρησιμοποιεί.

Πριν γίνει αυτό και αρχίσει να χάνεται εθνικός πλούτος υπάρχει το σημείο οι πολίτες απαιτούν να λειτουργούν  το κράτος, οι ΔΕΚΟ, η υγεία και η παιδεία με κέρδος σε μετρητά. Στο σημείο εκείνο αγνοούν τα παράπλευρα οφέλη από την λειτουργία τους τα οποία θα μπορούσαν να αποδειχτούν με πολύ απλές μελέτες.

Σε εκείνο το σημείο λοιπόν “του αιτήματος για κερδοφορία σε μετρητά” αλλά και στην κραυγή για περικοπές αρχίζει ο νεοφιλελευθερισμός, και σε εκείνο το σημείο είναι ευαίσθητος και εκεί ακριβώς μπορεί να νικηθεί.

Στο  σημείο  όπου οι πολίτες  μπορούν να πειστούν ότι τους συμφέρει να κρατηθεί μια ΔΕΚΟ στα περιουσιακά στοιχεία μιας οικονομίας, καθώς τα κέρδη της είναι ασύλληπτα σε κάθε είδος και  μέγεθος, ακόμη και σε μετρητά.

Το κέρδος για το σύνολο των πολιτών μαι χώρας την στιγμή της πώλησης μιας ΔΕΚΟ αν η επιχείρηση κρατηθεί  στην εθνική οικονομία θα είναι

• Άμεσα λίγο
• μεσοπρόθεσμα μεγάλο
• Σε μια δεκαετία τεράστιο
• Αε βάθος τριάντα χρόνων ασύλληπτο

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τα τρισεκατομμύρια κέρδη των Γερμανών από την πώληση του ΟΤΕ σε ένα βάθος 30 χρόνων, και θα αντιληφθεί αμέσως ότι μιλάμε για χρήματα που θα αποθησαυριστούν και θα φύγουν από την χώρα μας και την εθνική οικονομία. Μιλάμε δηλαδή για μια Εθνική αιμορραγία.

Αυτά τα τρισεκατομμύρια που θα πληρώσουμε όλοι μας σε λογαριασμούς ΟΤΕ τα επόμενα 30 χρόνια, θα φύγουν από την εθνική οικονομία που θα αιμορραγεί τα επόμενα 30 χρόνια καθημερινά. Και αυτό είναι μια μικρή μόνο πτυχή αυτών των κερδών.

Είναι μικρή γιατί ο πλούτος που θα παράγονταν αν αυτά τα χρήματα γύριζαν στην αγορά αντι να μεταφερθουν στην Γερμανία, τα εισοδήματα, οι δουλείες η κατανάλωση  και τα έσοδα για το κράτος θα ήταν τριπλάσιος! Το καλύτερο θα ήταν όμως ότι στο τέλος  της πρώτης αυτής “γύρας”, όλα αυτά τα χρήματα θα έμεναν εδώ στην χώρα μας για να γυρίσουν πάλι.

Αυτά τα χρήματα όμως τώρα θα χαθούν για την εθνική οικονομία!

Και όχι μόνο αυτά γιατί αυτή η ιστορία με τις ιδιωτικοποιήσεις έγινε δεκάδες φορές και σε όλο τον κόσμο, στην βάση της ίδια καταστροφικής τελικά για τις τοπικές αγορές Ιδεολογίας. Του νεοφιλελευθερισμού!

Βάση του οποίου όλοι οι μικροί θησαυροί καταλήγουν στα χέρια λίγων ιδιωτών ή μεγάλων εθνών που μετατρέπονται σε παγκόσμιους κολοσσούς.

Επιπλέον τα κράτη που υπόκυψαν στις λογικές  του νεοφιλελευθερισμού,  έμειναν να αναζητούν έσοδα στην άγρια φορολόγηση πολιτών και επιχειρηματιών, δημιουργώντας πρόσθετο κόστος για τους πολίτες των χωρών που δεχτήκαν να πουλήσουν τον δικό τους μικρό  Θησαυρό με τον οποίο ζούσαν!

Το Θησαυρό που φτιάχτηκε από τις οικονομίες τους και αποτελεί το κράτος τους, τα δίκτυα  τους και το δικό τους τοπικό ΟΤΕ!  Ένας ΟΤΕ ή μια ΔΕΗ που λειτούργει πλέον σαν μια τρύπια φλέβα στο κορμό της εθνικής τους οικονομίας.

Μια φλέβα με την οποία από την Ελλάδα παίρνουν αίμα οι Γερμανοί μέσω της Ντόιτσε Τελεκόμ. Μια Φλέβα ανάμεσα σε δεκάδες σε άλλες χώρες- εδώ άλλού-  που καταλήγουν στην Γερμανία  μέσω του Νεοφιλελευθερισμού.

Ο αντίπαλος λοιπόν του  Αντικοινωνικού νεοφιλελευθερισμού  στην Ευρώπη και στο κόσμο είναι ο  Κοινωνισμός= (socialism)!

Η Απάντηση στις περικοπές είναι ανάπτυξη νέων δικτύων  και η εξαγορά των παλιών. Η δημιουργία εκ νέου του Θησαυρού της κάθε εθνικής οικονομίας αφού η παγκόσμια απότυχε.

Στην Ελλάδα είμαστε στο σημείο όπου οι νεοφιλελεύθεροι μας έχουν νικήσει και  τώρα μας σφάζουν αμέσως μετά την ήττα, ζητώντας τα απομεινάρια του θησαυρού μας (ΔΕΗ, υποδομές, παραλίες και ορυκτά).

Ο Κοινωνισμός= (socialism) σε κοινωνίες που διαλύονται από τις περικοπές του νεοφιλελευθερισμού είναι η ιδεολογία που θα μας πάει στο μέλλον. Μόνο πάνω σε αυτή μπορεί να στηθεί όλη η Ευρώπη και όχι μόνο η Γερμανική Ευρώπη.

 Μόνο με αυτή υπάρχει μέλλον για την ανθρωπότητα πέρα από τους αριθμούς και τις περικοπές.

Αλλά αυτά είναι δύσκολα γράμματα  για τους δελφίνους του ΠΑΣΟΚ, που μένουν στα ρηχά και ασφαλείς από το ενδεχόμενο να τους κράξει ο Μπάμπης.

  papaioannou