17.2.12
Ποιος μπορεί να πάρει σοβαρά την Ελλάδα;
Tου κ. Στεφάνου Κασιμάτη
Τρίτη, αργά το απόγευμα κατά τις 5, στον χώρο πίσω από το ιστορικό κτίριο του Πανεπιστημίου από την πλευρά της Ακαδημίας. Το γκαζόν στρωμένο με σεντόνια, επάνω στα οποία Πακιστανοί (λαθρομετανάστες, το πιθανότερο) εκθέτουν τις απομιμήσεις ακριβών προϊόντων που πωλούν. Στη σκηνή εμφανίζεται μία περίπολος τριών αστυνομικών, οι οποίοι σταματούν μπροστά στους πωλητές των «μαϊμούδων» και κάτι τους
λένε. Δεν ακούω τι, αλλά από τις χειρονομίες αντιλαμβάνομαι ότι τους ζητούν να φύγουν από εκεί. Υπακούν και τα μαζεύουν, αλλά δεν φεύγουν. Απλώς απομακρύνονται ελάχιστα, όχι παραπάνω από πέντε βήματα, καθώς οι αστυνομικοί συνεχίζουν την περιπολία τους με κατεύθυνση προς τη Βασ. Σοφίας.
Οι Πακιστανοί δείχνουν κάπως ενοχλημένοι από την ταλαιπωρία, προφανώς επειδή γνωρίζουν ότι είναι τυπική, δηλαδή περιττή: η πείρα που έχουν τους κάνει να γνωρίζουν ότι οι αστυνομικοί ούτε πρόκειται να τους πειράξουν ούτε και μπορούν. Μένουν, λοιπόν, εκεί ακίνητοι και εκτονώνουν τον εκνευρισμό τους αστειευόμενοι μεταξύ τους - υποθέτω εις βάρος των αστυνομικών. Ενας μάλιστα βρίσκει το θράσος να τους πειράξει κιόλας: «Να τα ανοίξουμε τώρα;» φωνάζει προς τους αστυνομικούς, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση το πολύ 25 μέτρων. Τον ακούνε, όπως ακούει και ο κόσμος, οι περαστικοί. Οπότε οι αστυνομικοί νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι για τα προσχήματα. Καθώς λοιπόν συνεχίζουν να βαδίζουν, ο ένας στρέφεται προς τα πίσω και ρίχνει στους Πακιστανούς μια αυστηρή ματιά. (Ετσι υποθέτω τουλάχιστον, γιατί τα γυαλιά ηλίου που φορεί δεν μου επιτρέπουν να δω το βλέμμα του...) Οι Πακιστανοί γελούν, απλώνουν ξανά τα σεντόνια με τις απομιμήσεις και η αθηναϊκή ομαλότητα αποκαθίσταται.
Συνηθισμένη σκηνή, δεν σας είπα κάτι που δεν το έχετε δει με τα μάτια σας. Απλώς αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά το ελληνικό κράτος, όταν χλευάζεται ώς και από Πακιστανούς λαθρομετανάστες...
λένε. Δεν ακούω τι, αλλά από τις χειρονομίες αντιλαμβάνομαι ότι τους ζητούν να φύγουν από εκεί. Υπακούν και τα μαζεύουν, αλλά δεν φεύγουν. Απλώς απομακρύνονται ελάχιστα, όχι παραπάνω από πέντε βήματα, καθώς οι αστυνομικοί συνεχίζουν την περιπολία τους με κατεύθυνση προς τη Βασ. Σοφίας.
Οι Πακιστανοί δείχνουν κάπως ενοχλημένοι από την ταλαιπωρία, προφανώς επειδή γνωρίζουν ότι είναι τυπική, δηλαδή περιττή: η πείρα που έχουν τους κάνει να γνωρίζουν ότι οι αστυνομικοί ούτε πρόκειται να τους πειράξουν ούτε και μπορούν. Μένουν, λοιπόν, εκεί ακίνητοι και εκτονώνουν τον εκνευρισμό τους αστειευόμενοι μεταξύ τους - υποθέτω εις βάρος των αστυνομικών. Ενας μάλιστα βρίσκει το θράσος να τους πειράξει κιόλας: «Να τα ανοίξουμε τώρα;» φωνάζει προς τους αστυνομικούς, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση το πολύ 25 μέτρων. Τον ακούνε, όπως ακούει και ο κόσμος, οι περαστικοί. Οπότε οι αστυνομικοί νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι για τα προσχήματα. Καθώς λοιπόν συνεχίζουν να βαδίζουν, ο ένας στρέφεται προς τα πίσω και ρίχνει στους Πακιστανούς μια αυστηρή ματιά. (Ετσι υποθέτω τουλάχιστον, γιατί τα γυαλιά ηλίου που φορεί δεν μου επιτρέπουν να δω το βλέμμα του...) Οι Πακιστανοί γελούν, απλώνουν ξανά τα σεντόνια με τις απομιμήσεις και η αθηναϊκή ομαλότητα αποκαθίσταται.
Συνηθισμένη σκηνή, δεν σας είπα κάτι που δεν το έχετε δει με τα μάτια σας. Απλώς αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά το ελληνικό κράτος, όταν χλευάζεται ώς και από Πακιστανούς λαθρομετανάστες...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου