«Με ξένα κόλλυβα»..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

«Είναι κατάντια να βρίζεις για να επιβιώσεις», δήλωσε ο ηθοποιός-παρουσιαστής Σπύρος Παπαδόπουλος, με αφορμή αναρίθμητα σχόλια που γράφονται και ακούγονται σε δημόσια βήματα για την υψηλή αμοιβή του για την εκπομπή «Στην υγειά μας». 65000 ευρώ η παραγωγή του κάθε επεισοδίου της, εκ των οποίων περίπου τα 5000 ευρώ αποτελούν την αμοιβή του ιδίου. Νομίζω ότι το ποσό κρίνεται και διαμορφώνεται με βάση κάποια κριτήρια: την επιτυχία της εκπομπής (μετρημένη σε τηλεθέαση ή δυνατότητα μετάδοσης κάποιου κοινωνικού μηνύματος ή παροχής θεμάτων για κοινωνικό προβληματισμό), τη προσκομιδή εσόδων από διαφημίσεις, τη σύγκρισή της με άλλα –όμοια ή διαφορετικά- προγράμματα, το βιογραφικό του παρουσιαστή, τα έξοδα της παραγωγής (συνεκτιμώμενου του πλήθους των ατόμων που εργάζονται γι’ αυτή + τις πληρωμές των ορχηστρών που μετέχουν), τη σημαντότητα των ανθρώπων που εμφανίζονται σ’ αυτήν, κ.ά..

Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό το βήμα για να προσθέσω ακόμα μία αράδα αρνητικών σχολίων για το πρόσωπο του κ. Παπαδόπουλου. Εξαρχής δηλώνω ότι, υποκειμενικά κρίνοντας, ο «μισθός του είναι άξιος». Οι λόγοι πολλοί: δυνατότητα ακρόασης και θέασης πραγματικά σημαντικών ανθρώπων όλων των τεχνών, προσεγμένα αφιερώματα για άτομα άξια μνήμης και πολύωρης αναφοράς, εκπομπές με ιδιαίτερα κοινωνικά μηνύματα και πρόκληση ξεχωριστών συναισθημάτων (όπως η πρόσφατη για το «Χαμόγελο του Παιδιού»), παρουσίαση θεματικών και ανθρώπων που τείνουν να ξεχαστούν (πχ παραδοσιακή μουσική, ρεμπέτικο). Αλλά και μόνο ίσως, η «πραγματική» ψυχαγωγία, απογαλακτισμένη από αναφορές μιζέριας, με γυρίσματα πρόσφατα και όχι επαναλήψεις δεκαετίας, αρκούν για ένα τέτοιο «κονδύλι».

Η ταπεινή κριτική μου θα περιοριστεί στην δήλωση του παρουσιαστή και σε μία μόνο πτυχή της εκπομπής του που με ενοχλεί και σχετίζεται με κριτήρια του τηλεθεατή και όχι του εν μέρει «εργοδότη» (=όλοι όσοι πληρώνουμε λογαριασμό της ΔΕΗ, είμαστε οι πληρωτές του μισθού κάθε εμφανιζόμενου στην δημόσια τηλεόραση, συνεπώς έχουμε δικαίωμα κριτικής και μάλιστα αυθαίρετης και σκληρής). Δεν είδα κάποιο δημοσίευμα ή ρεπορτάζ ή δημόσια κριτική να «υβρίζει» τον κ. Παπαδόπουλο. Μπορεί αδίκως να συγκαταλέγεται το όνομά του με πραγματικά αργόμισθους και μη παράγοντες έργου, αλλά τέτοιες δηλώσεις αδικούν τον αγαπητό παρουσιαστή, με τη σημαντική πορεία στο χώρο της τηλεόρασης και του θεάτρου. Είναι επίσης, πολλοί εκείνοι που «επιβιώνουν» με μεθόδους «ανθρωποφαγίας», είναι όμως και πολλοί –οι περισσότεροι πια, μετά την εμφάνιση των blogs- που καταθέτουν ελεύθερα τη γνώμη τους χωρίς κάποιο όφελος και για χάρη της πραγματικής ελευθερίας της γνώμης, εμού συμπεριλαμβανομένου. Αντιθέτως, δημόσιοι υπάλληλοι σαν τον κ. Παπαδόπουλο, «τρώγουν» το δημόσιο χρήμα και βιώνουν τον πλούτο.

Από την όλη εκπομπή, εκείνο που πραγματικά με ενοχλεί και καταθέτω –με μια ίσως αυξημένη συντηρητική οπτική- είναι η μονίμως flirty διάθεση ενός παντρεμένου παρουσιαστή και μια μη αντικειμενική όραση του γυναικείου φίλου, με μόνιμες σεξιστικές αναφορές «υπό τη σκέπη» της ιδιότητας του «οικοδεσπότη» και τη τακτική του κόλακα. Επιπρόσθετα, όπως σχετικά και αφοπλιστικά σχολίασε μία κυρία σε σχετική δημοσίευση στο facebook, «βλέποντας την εκπομπή, πείθεσαι ότι οι γυναίκες στην Ελλάδα δεν ξεπερνούν τα 30 και έχουν καταπληκτική φιγούρα μανεκέν!».

Εν κατακλείδι, όταν πληρώνεσαι από τους πολίτες, προσέχεις τί λες, πώς το λες και πού το λες, γιατί εύκολα κάποιος μπορεί να σου πει ότι «κάνεις γιορτή με ξένα κόλλυβα».. για να μην πω το άλλο με τους όρχεις.