Έχω εκφράσει άποψη για την αποχή και μάλιστα την χαρακτήρισα μη πολιτική πράξη. Με αφορμή σχόλια αναγνωστών επανέρχομαι στο θέμα γιατί ίσως πρέπει να αναλύσω την θέση μου καλύτερα.
Παρομοιάζοντας ένα σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα με ένα σωλήνα εξωτερικά πεντακάθαρο και εσωτερικά διαβρωμένο, πιστεύω ότι μένοντας έξω απ’ το σωλήνα, δεν μπορούμε να καθαρίσουμε το βρώμικο εσωτερικό του.
Τα συστήματα εξουσίας δεν γκρεμίζονται απ’ έξω αλλά με ενεργό συμμετοχή και από μέσα. Οι διαμαρτυρίες, οι καταγγελίες, οι κινητοποιήσεις και η αντίθεση των πολιτών προς το σύστημα, είναι χρήσιμες και αναγκαίες αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν τη δομή του συστήματος. Οι δομικές αλλαγές γίνονται με δύο τρόπους, με χρήση βίας, που απεύχονται σχεδόν όλοι και με δραστηριοποίηση των υγειών πολιτικών δυνάμεων, τις οποίες αγκαλιάζουν οι πολίτες με την ενεργή συμμετοχή τους.
Η αποχή για να αποτελέσει πολιτική πράξη πρέπει να είναι ενσυνείδητη και ενεργή. Θα μπορούσε να ταρακουνήσει σοβαρά το σύστημα αν πχ την ημέρα των εκλογών, οι απέχοντες έκαναν ειρηνική συγκέντρωση στις κεντρικές πλατείες των πόλεων και των χωριών τους. Βλέπει κανείς τέτοια προοπτική; Εγώ πάντως όχι.
Το σύστημα έχει τη δυνατότητα, με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να δικαιολογήσει την αποχή σαν αδιαφορία, όπως δικαιολογήθηκε η αποχή στις ευρωεκλογές, που είπαν ότι οι πολίτες προτίμησαν να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα. Ποιος μπορεί να μετρήσει πόση είναι η συνειδητή αποχή και πόση η αποχή της αδιαφορίας.
Η αποχή και το λευκό θα είχαν δυνατότητα δομικών αλλαγών του συστήματος αν τα ποσοστά τους, αφαιρούσαν έδρες απ’ τη βουλή πράγμα που σήμερα δεν γίνεται.
Μακάρι κάποτε αυτό να γίνει και αν αποχή και λευκό μαζί είναι 40% τότε στη βουλή θα εκλεγούν 180 βουλευτές. Ποιο κόμμα θα μπορέσει να πάρει 150+1 βουλευτές για να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Κανένα.
Η λογική ότι οι 120 έδρες (αποχή συν λευκό) ψηφίζουν πάντα όχι σε όλα τα νομοσχέδια θα ανάγκαζε τα κόμματα να συνεργαστούν και όπου υπάρχουν πολλοί συνεταίροι το σύστημα αυτοελέγχεται. Φαντάζεστε κυβέρνηση τεσσάρων κομμάτων; Φυσικά κάποιος θα αντιτείνει ότι το σχήμα δεν θα είναι λειτουργικό, εγώ αντίθετα πιστεύω ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.
Η φαυλοκρατία εγκαθίσταται δυστυχώς από μονοκομματικές κυβερνήσεις ή ολοκληρωτικά καθεστώτα. Σήμερα η μονοκομματική κυβέρνηση και το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα ευνοεί την αδιαφάνεια και την διαφθορά.
Τα κόμματα εξουσίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να εκφράσουν όλο το πολιτικό φάσμα δηλαδή και τους κεφαλαιοκράτες και τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους και τους αγρότες γι’ αυτό παραπαίουν χωρίς καθαρό ιδεολογικό και πολιτικό λόγο. Η ύπαρξη των μικρότερων κομμάτων είναι αναγκαία και χρήσιμη δεν μπορεί όμως να εμποδίσει την αλλοπρόσαλλη και επιζήμια πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας. Αυτό τουλάχιστον έχει αποδείξει η μέχρι σήμερα πορεία. Παλιότερα η ύπαρξη ισχυρών προσωπικοτήτων με πολιτικά οράματα κάλυπτε το κενό, σήμερα όμως δεν ασκείται πολιτική απ’ τους Έλληνες πολιτικούς αλλά μόνο διαχείριση αφού οι κεντρικές πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις λαμβάνονται εκτός Ελλάδας.
Με όλα όσα ανέφερα πιστεύω ότι η ενεργή συμμετοχή (όχι η αποχή και το λευκό) μπορεί να λύσει τα βασικά προβλήματα του τόπου και να μας βγάλει απ’ τα σημερινά αδιέξοδα. Η εμφάνιση των υγειών πολιτικών δυνάμεων γίνεται μόνο όταν οι πολίτες είναι ενεργοί και συμμετέχουν, ο καθένας στον τομέα του, στις πολιτικές ζυμώσεις. Ο καναπές και η λογική εγώ δεν ξέρω απ’ αυτά ας ασχοληθούν οι άλλοι που ξέρουν, μας έφεραν σ’ αυτό το τραγικό αδιέξοδο.
«Κοντός ψαλμός αλληλούια»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου