Το διαρκές ζητούμενο της πολιτικής ενεργοποίησης

Τη σημερινή εποχή συνεχώς βομβαρδιζόμαστε από προσταγές κινητοποίησης, δράσης και δυναμικής παρουσίας στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Ενώ όμως υπάρχουν τόσοι πολλοί ετερόκλητοι μηχανισμοί που μας καλούν σε μια, έστω και μικρού βεληνεκούς, δραστηριοποίηση ταυτόχρονα παρατηρούμε μια συνειδητά καλλιεργούμενη απάθεια και αποστροφή από τη δράση και την τακτοποίηση μονάχα των ημετέρων θεμάτων.

Κόμματα, ομάδες πίεσης, ομάδες συμφερόντων, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα καπελώνουν κάθε προσπάθεια αυτόνομης και δημιουργικής έκφρασης και την βάζουν κάτω από το ιδεολογικό τους όχημα μην αφήνοντας να αναπτύξουν αποκλειστικά προσωπική και ελευθεριακή δράση αλλά την υποσκελίζουν προτάσσοντας εικόνες και ιδέες ως τα μόνα αντικείμενα πολιτικής κινητοποίησης. Καπηλεύοντας έτσι οι μηχανισμοί αυτοί την εσωτερική παρόρμηση, την προβάλλουν ως αδιάψευστο στοιχείο της ιδιωτικής πολιτικής τους δράσης.


Τα διάφορα κινήματα πολιτών και οι διάφορες τοπικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται για πολιτικούς ή οικολογικούς λόγους σε τοπικό επίπεδο έχουν μια μορφή δημοκρατικής δράσης και έκφρασης με αμεσοδημοκρατικές πρακτικές. Η συμμετοχική δημοκρατία που εκφράζεται με αυτόνομες παρεμβάσεις πολιτών έστω κι αν δεν έχουν σαφές πολιτικό πρόταγμα και είναι περισσότερο ευκαιριακού και αποσπασματικού χαρακτήρα χωρίς εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων είναι μια μορφή κινητοποίησης που προσπαθεί να επιτύχει μια αλλαγή στο πεδίο που εργάζεται. Η μέθοδος αυτή της δραστηριοποίησης επιθυμείται να καρπωθεί και να χρησιμοποιηθεί από διάφορα υπαρκτά μηχανήματα προπαγάνδας και χειραγώγησης επιδρώντας σ’ αυτά και αλλάζοντας το νόημα και το σκοπό τους.

Η εταιρική κοινωνική ευθύνη, που για να κατανοηθεί σε ένα βαθμό χρειάζονται πολλές αναλύσεις και σωρεία γραπτών κειμένων, είναι μια μορφή μονομερούς δραστηριοποίησης στα πλαίσια μιας γενικότερης επικοινωνιακής πρακτικής. Η πρακτική αυτή φυσικά είναι θεμιτή στο μέτρο που οι εταιρίες το χρησιμοποιούν για διαφημιστικούς λόγους και για να αναζητήσουν πελατειακό κοινό για τη βιωσιμότητα και την επίτευξη κέρδους των επιχειρήσεών τους, που είναι και ο σκοπός της εμπορικής τους δράσης. Οι πολίτες, λοιπόν, τουλάχιστον οι περισσότερο ράθυμοι εξ αυτών, δεν δρουν επαφιόμενοι στην εταιρική ανάληψης δράσης ή της ιδιοποίησης της δράσης τους από κινήματα που σκοπό έχουν πρόσκαιρες λύσεις χωρίς μετέπειτα αποτέλεσμα. Και συνεχώς αναπαράγοντας μια άποψη ότι οι πολίτες οργανώνονται, σκέφτονται και δρουν υπάρχει εφησυχασμός και αποστασιοποίηση και αναζήτηση του κοινού σε ατομικές λύσεις, στα κοινά κατά τα άλλα προβλήματα που μαστίζουν όλη την κοινωνία ανεξαιρέτως.

Παρ’ όλα ταύτα μπορούν να δημιουργηθούν σπέρματα ελπίδας μέσα σ’ αυτό το χάος που ζούμε καθημερινά από κινήσεις και ομάδες πολιτών. Οι κινήσεις αυτές επέτυχαν την υπνώτιση των κρατικών μηχανισμών και τον αποπροσανατολισμό της στόχευσης τους καθώς βρέθηκαν σε έκπληξη από τη μαζικότητα και τη δυναμική των κινήσεων για παράδειγμα ‘’δεν πληρώνω’’ για τα διόδια όχι μόνο στα τμήματα που χρησιμοποιούνται από κατοίκους των γύρω περιοχών όπως στις Αφίδνες και στη Λαμία αλλά και γενικότερα στα σημεία τοποθέτησής τους ειδικά τον τελευταίο καιρό που έχει πυκνώσει η παρουσία τους. Η έντονη αντίδραση επέφερε τη μείωση των διοδίων από την κυβέρνηση της τάξης του 25-30% και 50% στα τμήματα που δεν έχουν ολοκληρωθεί τα έργα.

Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα και καλούμαστε όλοι να πάρουμε ενεργή θέση στα τεκταινόμενα χωρίς να υποκαθιστούμε την εσωτερική μας παρόρμηση με εξωτερικές φανφάρες και αντιδικίες κενές νοήματος.Ούτως ώστε ένα καλύτερο αύριο όλων να μην επαφίεται στο goodchannel του ΟΠΑΠ και στις αποπροσανατολιστικές κινήσεις  τύπου ''η ελλάδα μπορεί''.

Γιώργος Αργυρόπουλος - φοιτητής Γ' έτος Νομικής Κομοτηνής
Ante Portas - Ελευθεριακή Κίνηση Έκφρασης Φοιτητών & Νέων Επιστημόνων
Πηγη