Όταν η κυβέρνηση του ξενόδουλου Παπανδρέου έθεσε τη χώρα υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ βγήκατε και είπατε “πως έχουμε πόλεμο, πως ο λαός δεν θα πληρώσει την κρίση τους, ανυπακοή” και άλλα τέτοια. Κι αντί να αρχίσετε από τη μάχη, αρχίσατε από την παρέλαση. Οι δικοί σας περνούσαν συντεταγμένοι, περιφρουρούμενοι, με το είναι τους στραμμένο στον επικεφαλής με την ντουντούκα, να επαναλαμβάνουν άχρωμα τα επιτρεπόμενα συνθήματα. Και οι άλλοι, όσοι αυθόρμητα προσήλθαν στο Σύνταγμα, έβλεπαν με απορία να περνάει ανάμεσά τους το τραίνο του ΠΑΜΕ, Ομόνοια-Σύνταγμα-Ναός Ολυμπίου Διός, δίχως επιστροφή. Το κοινοβούλιο της προδοσίας όμως ήταν πίσω, πιο πίσω κι από το τελευταίο βαγόνι και δυστυχώς ήσασταν κι εσείς μέσα στο κτίριο. Δεν εγκαταλείψατε από την πρώτη στιγμή τη Βουλή της προδοσίας για να βρεθείτε μαζί με τους βουλευτές σας μέσα στο λαό, έτσι όπως θα έκαναν οι παλιοί κομμουνιστές. Αυτοί που δεν είχαν ιδιόκτητα γυάλινα κτίρια, κρατικές επιχορηγήσεις, ή αυτοκίνητα πολυτελή. Αυτοί που συνεδρίαζαν μέσα στο δάσος και σήκωναν τους γιακάδες των σακακιών για να μη τρέξουν οι νιφάδες του χιονιού στην πλάτη τους.
Μάθετε πως η παρέλαση γίνεται μετά από την νικηφόρα μάχη. Δεν γίνεται βαδίζοντας προς τον εχθρό. Να γιατί ποτέ στην ιστορία γυναίκα δεν αναδείχθηκε σε θέση Στρατηγού.
Στα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, ένας πανύψηλος γέροντας 86 χρονών, με σχεδόν παράλυτα πόδια, στηριγμένος στη μαγκούρα του, σηκώνει το τεράστιο ανάστημα του και μιλάει με πάθος για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον γνωρίζετε; Γιατί το όργανο της κεντρικής επιτροπής του κόμματός σας τον αγνοεί, δεν τον ξέρει, λες και δεν θέλει να υπάρχει. Καμιά αναφορά σ΄ αυτό που κάνει, μόνο ο ευτελής προσδιορισμός ότι το κίνημα του “η Σπίθα” εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και παραπλανεί τον λαό. Λάσπη. Παρά το ότι αυτός ο μεγαλειώδης γέροντας έδωσε ακόμη και συναυλία ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα, για την αποκατάσταση των αρχείων, όταν ο καλός Θεός σας επέστρεψε όλη τη λάσπη που έχετε ρίξει κατά καιρούς στους γύρω σας, μέσα στα υπόγεια του Περισσού, τότε πριν αρκετά χρόνια, με τη θεομηνία.
Συνεχίζετε να μιλάτε για κρίση του καπιταλισμού. Πόσα χρόνια κρατάει αυτή η κρίση; Από τον καιρό του Μαρξ, του Λένιν, του Τολιάτι, του Μαρσαί; Ακόμα να καταρρεύσει. Αντί γι αυτού κατάρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός και ήρθαν στην ανθρωπότητα τα επακόλουθα. Ακόμα και σήμερα που πουλάνε την Ελλάδα οι χυδαίοι υπάλληλοι των αμερικανικών τραπεζών και μέλη της λέσχης των δολοφόνων, φωνάζετε πως δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους. Ποια κρίση τους; Τα συσσωρευμένα κεφάλαια μόνο των εταιριών πετρελαίου ξεπερνούν τους προϋπολογισμούς των πλουσιότερων κρατών.
Τα βλέμματα των απλών ανθρώπων, μετά τα πρώτα χτυπήματα της ξενόδουλης κυβέρνησης στράφηκαν αμέσως προς την αριστερά. Ζητούσαν βοήθεια. Αλλά δυστυχώς έβλεπαν τα φωτισμένα παράθυρα του τελευταίου βαγονιού της παρέλασης να χάνονται στο βάθος του ορίζοντα. Κι έμειναν ολομόναχοι και στα Προπύλαια και στην πλατεία Αριστοτέλους ολομόναχοι και στο αγανακτισμένο Σύνταγμα.
Μάθετε και κάτι ακόμη. Το κόμμα πάει στο λαό κι όχι ο λαός στο κόμμα.
Μετά τιμής
Νίκος Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου