Πρωθυπουργός για μια μέρα!

Ο πολύς κ. Γιούνκερ, με την άνεση έως και αμετροέπεια που συνηθίζει τώρα τελευταία να τοποθετείται επί παντός ελληνικού ζητήματος, το υπονόησε με την σαφήνεια ενός ανθρώπου που έχει διατελέσει (μην ξεχνιόμαστε….) διοικητής της Παγκόσμιας Τράπεζας, από το 1989 ως το 1995: Κάντε ό,τι θέλετε, κάντε εκλογές, βγάλτε πρωθυπουργό, αλλά στο τέλος εμείς θα σας βάλουμε ένα Επίτροπο από πάνω για την «ανασυγκρότηση της οικονομικής δομής της χώρας». Δηλαδή για όλα.
Όποιος σκεφτεί πως το ρολόι της ελληνικής ιστορίας γυρίζει όχι πενήντα αλλά σχεδόν διακόσια χρόνια πίσω, στην περίοδο της Αντιβασιλείας του Όθωνα δεν κάνει λάθος. Για άλλη μια φορά ως έθνος πέφτουμε θύμα όχι των «κακών ξένων», αλλά της δικής μας ανικανότητας να σχεδιάσουμε μια πολιτική με στρατηγικό βάθος, να τη συμφωνήσουμε μεταξύ μας και να την κάνουμε πράξη. Το άλλοθι των «κακών ξένων» υπάρχει για να δικαιολογεί την έλλειψη καλών ιδεών. Την έλλειψη βούλησης και τόλμης. Στην πολιτική, τη διαφορά ανάμεσα στο αδύνατο και το δυνατό την κάνει η αποφασιστικότητα.
Και ενώ δρομολογείται αυτό το πρωτοφανές ιστορικό πισωγύρισμα, το πολιτικό σύστημα ζει στην «κοσμάρα» του. Στο ΠΑΣΟΚ κάνουν πασαρέλα οι υποψήφιοι, στη Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζουν το υπαρξιακό δίλημμα «να μπει κανείς (από τους διαγραφέντες) ή να μην μπει», η Κατσέλη ετοιμάζει κόμμα για την ανάπτυξη (αγγίζει πια τα όρια του ανέκδοτου!) και η Αριστερά χαζεύει αυτάρεσκα τα δημοσκοπικά ποσοστά της. Ο πρωθυπουργός μάλιστα, πήγε στις Βρυξέλλες και είδε τον Μπαρόζο. Όπερ σημαίνει ότι το μόνο που κρατούσε στα χέρια του επιστρέφοντας, ήταν ένα κουτί σοκολατάκια Leonidas.
Μπροστά σε μια τέτοια εικόνα, είναι η πρώτη φορά που τη γνωστή φράση «δεν με κάνουν πρωθυπουργό για μια μέρα» νομιμοποιούνται να την προφέρουν όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά, τουλάχιστον όσοι Έλληνες έχουν απομείνει να διαθέτουν κοινή λογική και δεν πιστεύουν στα μάτια τους με αυτά που βλέπουν.
Διότι για κάθε τέτοιο Έλληνα, μια μέρα είναι αρκετή για τρία τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον, την απόλυση των ανίκανων Υπουργών του. Διότι το να βλέπει κανείς πιο είναι το σωστό και να μην το κάνει δείχνει έλλειψη θάρρους. Δεύτερον, την ανακοίνωση διαδοχικών επισκέψεων στην Ουάσινγκτον, το Πεκίνο και τη Μόσχα. Διότι ο κόσμος υπήρχε και πριν την Ευρωπαϊκή Ένωση και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτήν. Τρίτον, ένα διάγγελμα εμψύχωσης στον ελληνικό λαό. Διότι στα παγκόσμια χρονικά της πολιτικής επικοινωνίας είναι αξεπέραστη η στάση του Winston Churcill την οποία συνόψισε ο ίδιος με τη φράση: « Μπορεί να μην είμαι το λιοντάρι, ωστόσο έλαχε σε μένα να κάνω τον βρυχηθμό του λιονταριού». 

 

tolavraki