H αυτοδυναμία χτυπά την πόρτα

Σε ευκαιρία να ξεμπερδεύου­με οριστικά με το μνημόνιο και, μαζί, με το δικομματικό πολιτικό σύστημα που υπη­ρέτησε πιστά την πολιτική κατεδά­φισης της χώρας, ανήγαγε ο Τσίπρας τις επερχόμενες εκλογές του Ιουνί­ου, καλώντας τους πολίτες να απορρί­ψουν τα τρομοκρατικά διλήμματα και να ολοκληρώσουν το βήμα που έγινε στην κάλπη μπλοκάροντας τον σχημα­τισμό κυβέρνησης η οποία θα συνέχι­ζε το μνημόνιο.
«Τώρα είναι η ώρα να ολοκληρω­θεί αυτό το βήμα» υπογράμμισε. «Να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τις δυνάμεις του χθες. Τις δυ­νάμεις που κατεδάφισαν τη χώρα και την κοινωνία».
Ουσιαστικά, επιμένοντας ο Τσίπρας και με αυτήν τη δήλωσή του να εστι­άζει σε αυτό που βιώνει η κοινωνία και αντιλαμβάνεται ο διεθνής Τύπος, προβεβλημένοι ξένοι αναλυτές και πολιτικοί παράγοντες στην Ευρώπη και αλλού, αλλά όχι η εγχώρια πολιτικοεπιχειρηματική ελίτ - ότι, δηλαδή, το μνημόνιο δεν σώζει τη χώρα, αντι­θέτως ισοδυναμεί με την καταστρο­φή της - αποδόμησε την κατηγορία περί ανευθυνότητας που επιχείρησαν να του καταλογίσουν μέσα από τη δι­αδικασία των διερευνητικών, πρωτίστως οι Σαμαράς - Βενιζέλος αλλά και ο Κουβέλης.
Υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρό­δωσε την εντολή που του έδωσε ο λα­ός για σχηματισμό «κυβέρνησης της Αριστεράς» και δεν ενέδωσε στις εκ­βιαστικές πιέσεις για συμμετοχή στο «έγκλημα».
Και έθεσε τον εκλογικό στόχο ανεβά­ζοντας πλέον τον πήχη ψηλά ζητώντας στήριξη ώστε «να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση Αριστεράς με ενισχυμένη δύναμη στον λαό και στη Βουλή, ώστε να βάλουμε οριστικό τέλος στις πολιτι­κές που καταστρέφουν τον τόπο».
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί πλέον την πρώτη θέση στο κομματικό στερέωμα και κατά συνέπεια τη δια­κυβέρνηση της χώρας, είτε με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στις οποίες θα συνεχίσει να απευθύνεται, προεκλο­γικά και μετεκλογικά, όπως διαβεβαι­ώνουν τα στελέχη του, είτε αυτοδύ­ναμα, κάτι που πλέον φεύγει από τα όρια της επιστημονικής φαντασίας κι εμπίπτει στη σφαίρα των πιθανών εν­δεχόμενων, αν αναλογιστεί κανείς τα ποσοστά και, κυρίως, το ρεύμα που καταγράφουν όλες οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις. Το εν λόγω κλίμα δί­νει νέα επικαιρότητα στην παλιότερη δήλωση του Παπαδημούλη, την πε­ρίοδο της δημοσκοπικής ανόδου του 2008, «με αέρα στα πανιά μας, χωρίς αέρα στα μυαλά μας»…

Τι πέτυχε
Αποτιμώντας κάποιος συνοπτικά το αποτέλεσμα της διαδικασίας των διε­ρευνητικών εντολών, μπορεί να δει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τα εξής:
♦ Αν και επιχειρήθηκε να απομονωθεί από το πολιτικό σύστημα προκειμένου να του φορτωθεί η ευθύνη των επανα­ληπτικών εκλογών, η στάση του ουσι­αστικά έτυχε της αναγνώρισης ενός αυξανόμενου τμήματος της κοινωνίας, το οποίο δείχνει πλέον να μην τσιμπάει στα τρομοκρατικά διλήμματα.
♦ Κατέστησε σαφές ότι μια συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ή την ανοχή τους, ουδεμία σχέση θα είχε με κυβέρνηση της Αριστεράς, αντιθέτως θα ήταν μια κυβέρνηση ομηρείας του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να τον εγκλωβίσει στην πολιτική του μνημονίου, καθιστώ­ντας τον αναξιόπιστο και αφερέγγυο, όπως επισημαίνουν ο Τσίπρας και ηγε­τικά στελέχη.
♦ Δεν κάμφθηκε από την επιχείρηση συκοφάντησης και στρέβλωσης των προθέσεών του κυρίως από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, τον βασικό του πλέον αντίπαλο Σαμαρά και τους υπόλοιπους πολιτικούς του ανταγωνι­στές.
♦ Απέκρουσε τη λογική ότι για όλα τα δεινά της χώρας φταίει η «ανεύθυνη» και «παλαβή Αριστερά» στο κλίμα του δόγματος «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Αντιθέ­τως, πρόβαλε ως επιλογή ελπίδας αλ­λά και ρεαλιστικής διεξόδου.
♦ Απέδειξε ότι ο λαός έχει απορρίψει τη λογική της υποταγής στα μνημόνια, τις δυνάμεις του εγχώριου και ευρω­παϊκού κατεστημένου και πλέον «δεν εκβιάζεται». Άλλωστε ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος πλέον απορρίπτει το δίλημμα «ευρώ ή δραχ­μή» που τρομοκρατικά του θέτουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Σόιμπλε κ.ά., δεδομένου ότι η κινδυνολογία ότι δή­θεν ο Τσίπρας θα μας οδηγήσει στη δραχμή δεν εισακούγεται.
♦ Επιπλέον, ο Τσίπρας έδειξε ικανότη­τα χειρισμών σε τακτικό επίπεδο αναβαθμίζοντας κατά πολύ το ηγετικό του προφίλ, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής σκηνής και τραβώντας πλέον την προ­σοχή των διεθνών ΜΜΕ. Τα τελευταία, αν μη τι άλλο, τον αντιμετωπίζουν ως ισότιμο πολιτικό παίκτη, ο οποίος κα­ταθέτει μια διαφορετική πρόταση στο τραπέζι απέναντι στην αδιέξοδη και καταστροφική λιτότητα.

Το ευρώ
Από εκεί και πέρα το αν η πρότασή του για καταγγελία του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση όλου του πλαισίου με την τρόικα είναι εφικτή ή οδηγεί κατευθείαν έξω από το ευρώ, είναι κάτι που εναπόκειται στην ηγετι­κή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει όσο το δυνατόν πιο πειστικά το επόμε­νο διάστημα.
Όσον αφορά το ζήτημα του ευρώ, τα ζητήματα είναι τα εξής:
Παρά την εσωτερικά μειοψηφική άποψη υπέρ της εξόδου από το ευρώ, η οποία εκπροσωπείται κυρίως από τον Λαφαζάνη, ουδέποτε υπήρξε θέση του όλου ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη και συνιστώσες πιο δεκτικές σε αυτή την οπτική δεν την αντιμετώπισαν προεκλογικώς ως προτεραιότητα, σε αντί­θεση με το αίτημα για την ενότητα της Αριστεράς.
Επεξηγώντας τη θέση υπέρ της πα­ραμονής στην ευρωζώνη, κορυφαία στελέχη, όπως ο – βουλευτής πλέον – Γιάννης Δραγασάκης, κάνουν διά­κριση ανάμεσα στον κυρίαρχο προ­σανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η παραμονή στο ευρώ, από τα πιθανά ενδεχόμενα, όπως η έξοδος από το ευρώ, κάτι το οποίο, όπως λένε, «δεν είναι επιλογή μας». Από την άλλη, τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να «διορ­θώνεται» η σκέψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κά­νει τα πάντα για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, συντονίζοντας τη θέση του με ένα πλειοψηφικό στην κοινωνία ρεύμα που θέλει να παραμείνει στο ευρώ αλλά απορρίπτει την αιματηρή λιτότητα του πακέτου που μας σερβί­ρει η τρόικα.

«Επανένταξη»
Για παράδειγμα, όπως είπε ο Δραγάσακης σε τοποθετήσεις του, το «διακύβευμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά η “επανένταξη” στο ευρώ με όρους ισοτιμίας και αξιοπρέπειας». Ο Δραγασάκης μίλησε για «αλλαγή υπο­δείγματος» στην Ελλάδα και την Ευρώ­πη και δέχτηκε ότι από εκεί και πέρα υπάρχουν προβληματισμοί όπως σε όλους τους χώρους. Ο ίδιος ο Τσίπρας σε διαδικτυακή συνέντευξη σημείω­σε πως «η θέση του σχήματος είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, δίχως τα καταστροφικά αποτελέ­σματα αυτής της πολιτικής». Επίσης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ερωτώ­μενος σχετικά, πήρε αποστάσεις από την απόλυτη τοποθέτηση της «πάση θυσία» παραμονής στο ευρώ, λέγο­ντας «πάση θυσία όχι, αλλά με θυσίες δίκαιες, αναλογικές και αποτελεσμα­τικές».
Το στοίχημα που έχει ο Τσίπρας στον ομολογουμένως περιορισμένο χρόνο που υπολείπεται ώς τις κάλπες, είναι πλέον το εξής: να παγιώσει το εκλογι­κό του αποτέλεσμα και να ενισχύσει το ανοδικό ρεύμα μετασχηματίζο­ντας οριστικά την ψήφο διαμαρτυρί­ας (η οποία αποτελεί μεγάλο κομμά­τι του 17% της 6ης Μαΐου) σε θετική ψήφο ή ψήφο διακυβέρνησης.
Ήδη επιχείρησε ένα πρώτο βήμα στην οικοδόμηση συμμαχιών με μια ευρεία κοινωνική βάση και τους κοι­νωνικούς φορείς, μέσα από τις συνα­ντήσεις στο πλαίσιο των διερευνητι­κών εντολών καθώς και μέσα από την πρωτοβουλία των λαϊκών συνελεύσε­ων σε γειτονιές και πλατείες.
Αυτή η διαδικασία περνάει και μέ­σα από την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καλείται να προσαρ­μοστεί ταχύτατα, πολιτικά και οργα­νωτικά, στα νέα δεδομένα. Εκ των πραγμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ της 5ης Μάη δεν είναι ο ίδιος με τον μετεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ, όπως σημείωσε ο ίδιος ο Τσίπρας. Πέρα από την ανάγκη να υπερ­βεί τον τυπικό σκόπελο του εκλογι­κού νόμου, που δεν δίνει το μπόνους των 50 εδρών σε συνασπισμό κομμά­των, πλέον αναδύεται η ανάγκη μιας πιο ενιαίας και καλύτερα συντονισμέ­νης λειτουργίας.
Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μπροστά του τη διαχείριση της ποικι­λομορφίας των απόψεων που απορ­ρέουν από την πληθώρα των ιδεολο­γικών τάσεων που τον συγκροτούν, μέσα σε ένα εξαιρετικά πιεστικό πε­ριβάλλον που έχει δείξει τα δόντια και στήνει παγίδες μεγεθύνοντας και δια­στρεβλώνοντας το παραμικρό.
Τέλος, ιδεολογικά και πολιτικά, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε ένα ευρύ τμήμα της κοινωνίας και όχι στα στενά όρια της ριζοσπαστικής Αριστε­ράς, διαφαίνεται – και από τις θέσεις του και την όλη ρητορική του – ότι αποκτά χαρακτηριστικά κεντροαρι­στερού κόμματος το οποίο καλείται να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς στο πολιτικό σύστημα.

To Ποντικι