Άλλο Οθέλλος κι άλλο Βενιζέλος

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός
Να φαντάζεται άραγε ο Βενιζέλος ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ θα ανακάμψει με την είσοδό του στην κρεβατοκάμαρα του Σαμαρά; Ότι, όπως γράφουν οι εφημερίδες της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης, που δεν τους κακοφαίνεται ο Άδωνης, ούτε τους κακοπέφτει ο Βορίδης, ότι πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά τους θα ‘ναι; Ή λέτε να υπολογίζει το συμφέρον του έθνους και του λαού, όπως τόσο συχνά επαναλαμβάνει, και να θυσιάζει προσωρινώς γι’ αυτά τα ηθικά και τα μεγάλα το συμφέρον του κόμματός του, με την προσμονή της ανταμοιβής;
Ας το δούμε από πιο κοντά το ζήτημα: Τι είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ και ποιους εκφράζει; Έχει έστω και την ελάχιστη σχέση με το σοσιαλισμό, με τη δημοκρατία, με την Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες και με τους μη προνομιούχους που το στήριζαν κάποτε και το ανέδειξαν σε πανίσχυρο κόμμα; Ποιες ακριβώς είναι οι διαφορές του με την ακροδεξιάς πατέντας δεξιά του Σαμαρά –ή και με τον Μάνο και τον Τζήμερο ακόμα; Γιατί ένας άνεργος, ένας υπάλληλος, ένας εργάτης, ένας αγρότης να εμπιστευτεί έστω και κατ’ ελάχιστο τον Βενιζέλο και το κόμμα του; Που δεν μπορεί σήμερα να του προσφέρει όχι δημοκρατική διέξοδο, αλλά ούτε καν αυταπάτες;
Δεν είναι ηλίθιος, τα ξέρει όλα αυτά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να παίζει θέατρο πολύ συχνά, αλλά άλλο Οθέλος κι άλλο Βενιζέλος –ο δεύτερος δεν αυτοκτονεί για καμιά Δυσδαιμόνα. Πουλάει αυταπάτες που κανείς πια δεν αγοράζει, αλλά δεν έχει αυταπάτες ο ίδιος: Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, πέθανε, χρεοκόπησε –πάει καλλιά του. Και ο ίδιος ξέρει ότι δεν είναι παρά ο εκκαθαριστής του, που δεν δίνει λόγο στην Ιστορία, αλλά στον Σαμαρά, όπως δείχνει το «άδειασμα» της ΔΗΜΑΡ και των σχεδίων για κοινή στάση και κοινό κεντροαριστερό κόμμα με τον Κουβέλη. Και όπως πολύ περισσότερο δείχνει όχι απλώς η πλήρης και χωρίς ενδοιασμούς ταύτισή του με την πολιτική του Σαμαρά, αλλά και η προσωπική του στράτευση σ’ αυτή.
Με αυτά τα δεδομένα τα κίνητρά του δεν είναι ούτε εθνικά, ούτε δημοκρατικά, ούτε καν κομματικά –είναι ταπεινά όσο δεν παίρνει. Άλλη εξήγηση της στάσης του από την προσωπική ιδιοτέλεια, από τη σωτηρία του ίδιου και των κολλητών του, από την προσκόλληση στην εξουσία με κάθε μέσο, δεν χωράει. Ο εκκαθαριστής ξεπουλάει ότι απέμεινε από τα ασημικά του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα για ίδιον όφελος. Και από την άποψη αυτή η συμμετοχή του στη νέα κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι παρά οι τίτλοι τέλους ενός κόμματος που έπαιξε τεράστιο ρόλο επί δεκαετίες στη χώρα και στη ζωή των ανθρώπων.
Υπάρχει φυσικά πάντα η επιθυμία ισχυρών κύκλων για ανασυγκρότηση της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης με κάποιο άλλο όνομα –ρωτήστε και τον Ψυχάρη. Μιας παράταξης ανοιχτής στη διαπλοκή, πειθήνιας στους βαρόνους, που θα είναι σε θέση και τις παλιοδουλειές των προνομιούχων να διεκπεραιώνει και τους μη προνομιούχους να κρατάει στα σύννεφα της αυταπάτης. Και -κυρίως αυτό- να στριμώξει στο περιθώριο το ΣΥΡΙΖΑ. στερώντας του τη δεξαμενή των δημοκρατικών ψηφοφόρων. Αυτά όμως είναι όνειρα θερινής νυχτός και τώρα δυστυχώς για τους ιδιοτελείς ονειροπόλους ζούμε το χειμώνα των μνημονίων… 

 http://www.koutipandoras.gr/